-06- DNA บนหน้าลูก

-06- DNA บนหน้าลูก

"ซีเนียร์ มามี๊ตามหากันให้วุ่น ทำไมออกมาไม่บอกมามี๊ล่ะคะ" มิลล่าทำเสียงดุจนหนูน้อยใจแป้ว เพราะกลัวมามี๊ลงโทษ

"เอ่อ หนูจ๊ะ อย่าดุหนูเนียร์เลย แกคงไม่ได้ตั้งใจ" คุณหญิงญาตาวีที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ สงสารเด็กน้อยจึงเข้าไปช่วยพูดให้ผู้ปกครองใจเย็นลง

"คะ...ค่ะ" มิลล่าที่เห็นหน้าคุณหญิงญาตาวีก็ทำหน้าตื่นลนลาน เธอจำได้ นั่นมันคุณแม่ของซีโร่ทำไมมาอยู่กับหนูเนียร์ได้ล่ะ

"ฉันญาตาวีนะจ๊ะ เอ่อหนู..."

"หนูมิลล่าค่ะ ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะที่ช่วยเหลือซีเนียร์" มิลล่าหันไปส่งยิ้มหวานให้แม่ของซีโร่

"จ๊ะหนูมิลล่า บังเอิญเจอหนูเนียร์หลงทาง ฉันกับลูกชายเลยพามาที่นี่"

"ละ...ลูกชายหรอคะ" มิลล่าทำตาโตตกใจ ลูกชายคุณหญิงญาตาวีก็ ซะ...ซีโร่

"ใช่จ๊ะ ลูกชาย นั่นไงมาโน้นแล้ว ตาซีหนูเนียร์เจอมามี๊แล้วค่ะ เรากลับกันเลยไหมลูก" คุณหญิงญาตาวีหันมาถามลูกชายที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบ

"…มิลล่า" ซีโร่เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงเบาหวิวราวกระซิบ

"..!!!.." ซะ..ซีโร่

"ซีเนียร์ ขอบคุณคุณหญิงด้วยค่ะลูก" เสียงหวานบอกกับลูกสาวตัวน้อย

"ขอบคุณค่ะคุณย่า ขอบคุณค่ะคุณลุงซี บ๊าย บายค่า" หนูน้อยพนมมือขอบคุณพร้อมโบกมือลา

"หนูขอตัวก่อนค่ะ สวัสดีค่ะ" มิลล่ารีบอุ้มซีเนียร์แล้วเดินออกมาทันทีทิ้งให้ซีโร่มองตามหลังอย่างอึ้งๆ ไม่เจอเธอไม่กี่ปีมีสามี มีลูกโตขนาดนี้แล้วหรอ ใครกันที่มาซ้ำรอยเขา จนมีหนูน้อยหน้าตาน่ารักออกมา

"ซีเนียร์ มามี๊จะทำยังไงกับเราดีหืม ซนจนได้เรื่องเลยไหมละ" เมื่อกลับมาถึงคอนโดฯ มิลล่าดุลูกสาวไปเสียยกใหญ่ แต่ลูกสาวหาได้สำนึกผิด กลับมาถึงก็เอาชุดที่เธอร่วมประมูลไปลองใส่แทบจะทันที ทำเอาคนเป็นแม่ส่ายหน้าระอากับอาการเห่อของของลูกสาว

"มามี๊ขา ว๊าว!!! หนูเนียร์ว่ามันเป๊ะมากเลยนะคะชุดนี้" หนูน้อยหมุนตัวไปมาให้มิลล่าดู

"ค่ะเป๊ะมาก หนูเนียร์ไปเจอซี เอ้ย คุณลุงกับคุณหญิงคนนั้นได้ยังไงคะ"

"ไม่ใช่คุณหญิงค่ะ คุณย่าให้เรียกว่าคุณย่า คือว่า ..." จากนั้นซีเนียร์ก็เล่าให้เธอฟังจนเข้าใจ

"นี่ถ้าซีรีบแต่งงานกับหนูลันตา คงมีลูกหน้าตาน่ารักแบบหนูเนียร์แน่ๆเลยค่ะ" คุณหญิงญาตาวีจินตนาการถึงหลานตัวน้อยๆที่เกิดจากลันตา ลูกสาวของเพื่อนสนิทอย่างอารมณ์ดี เพราะอีกไม่นานลันตาก็เรียนจบปริญญาโท และกลับมาประเทศไทย ถึงเวลานั้นเธอคงจะไปทาบทามลันตาให้ซีโร่ลูกชายของเธอจะได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที

"เอ่อครับ" เขาไม่ได้คิดกับลันตาไปมากกว่าน้องสาวเลยสักนิด แต่ไม่อยากขัดใจแม่ คงต้องปล่อยเลยตามเลยไปก่อน

"หนูเนียร์น่ารักมากเลยค่ะ หน้าตาเหมือนซีตอนเด็กๆไม่มีผิด ดูสิคะ เหมือนพ่อกับลูกกันเชียว"

คุณหญิงญาตาวีเอารูปถ่ายที่ซีโร่อุ้มหนูน้อยออกมาโชว์ให้ลูกชายดู

"มะ...เหมือนมากหรอครับคุณแม่" ซีโร่เองก็ตกใจ ไม่คิดว่าหนูซีเนียร์จะหน้าตาเหมือนเขาขนาดนี้

"ใช่ค่ะ ไม่เชื่อถามคุณพ่อดูสิ คุณคะ" คุณหญิงญาตาวีหันไปถามสามีที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

"เอะอะอะไรกัน สองแม่ลูก" เวลล์ เมอร์สัน พ่อของซีโร่ถามด้วยภาษาไทยชัดแจ๋ว ถึงจะไม่ใช่คนไทยแท้ แต่ครอบครัวเข้ามาทำธุรกิจที่นี่ตั้งแต่เขายังเด็ก จึงพูดไทยชัดราวกับเจ้าของภาษา

"คุณดูรูปหนูเนียร์สิ หน้าตาเหมือนตาซีตอนเด็กๆไม่มีผิดเลยนะ"

"อืม แกคงไม่ได้ไปไข่ทิ้งไว้เรี่ยราดใช่ไหมซีโร่" คุณเวลล์ปลายตามองไปยังลูกชายที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างจับผิด

"มะ...ไม่มี เด็กๆหน้าตาเหมือนๆกันทั้งนั้นแหละครับพ่อ ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีธุระด่วน" ซีโร่หอมแก้มแม่แล้วรีบเดินออกไปทันที

ในใจครุ่นคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่หนูเนียร์จะเป็นลูกเขาและเธอ เพราะเขาเองก็ไม่ได้ป้องกันกับเธอ

"หนูนอนได้แล้วนะลูก พรุ่งนี้จะเราจะขึ้นเครื่องกลับตั้งแต่เช้าค่ะ" มิลล่าบอกกับลูกสาวพร้อมส่งเข้านอน

ซีโร่คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงก็มิลล่าดี เขามั่นใจเกินครึ่งว่าหนูน้อยซีเนียร์เป็นลูกสาวของเขากับเธอ แต่จะบุ่มบามไม่ได้ ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจอะไรเขาเลย หึ ทีเมื่อก่อนละมายั่วยวนเขาก่อน ผู้หญิงคนนี้เข้าใจยากจริงๆ !!!

"นี่ครับ ประวัติของผู้หญิงที่บอสให้ไปสืบ" ดินแดนวางเอกสารในซองสีน้ำตาลให้เจ้านาย

"หึหึ แล้วเจอกันมิลล่า" ซีโร่อ่านเอกสารตรงหน้าพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี

มิลล่าไม่เคยแต่งงาน!!

เธอท้องไม่มีพ่อ และเป็นซิงเกิ้ลมัม !!

กริ๊ง~ กริ๊ง~

"ใครมาเอาป่านนี้ หรือกดผิดห้อง" มิลล่าเดินมาเปิดประตูห้องพักเพราะกลัวเสียงดังรบกวนเวลาพักผ่อนของลูกสาว

"..!!!!.." มิลล่าแทบลืมหายใจ ไม่คิดว่าเขาจะมาปรากฏตัวให้เห็นที่นี่ มันเกิดอะไรขึ้น

"สวัสดีมิลล่า" เสียงทุ้มเอ่ยทักทายเจ้าของห้องอย่างอารมณ์ดี

"คะคุณ มาทำไม" มิลล่าบังคับเสียงไม่ให้สั่นถามกลับไปทันที

"มาหาเมียกับ ลูก"

"ทะ..ที่นี่ ไม่มีลูกเมียคุณหรอก กลับไปซะ" เธอข่มความกลัวเอาไว้ แล้วไล่เขากลับทันที

"หืมม แน่ใจหรอ ฉันว่าฉันมาถูกที่นะ ไม่คิดจะชวนผัวเข้าห้องหน่อยหรอ" ระหว่างที่มิลล่าไม่ทันตั้งตัว ทำให้ซีโร่เดินแทรกเข้าไปในห้อง แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาห้องรับแขกอย่างหน้าตาเฉย

"คุณต้องการอะไร ซีโร่" เธอเดินตามเขาเข้ามาในห้องแล้วเปิดประเด็นถามอีกฝ่ายทันที

"หนูเนียร์เป็นลูกใคร" เขาไม่รู้หรอกว่าหนูน้อยซีเนียร์ใช่ลูกเขาหรือไม่ แต่ความรู้สึกมันบอกว่าใช่ และก็ต้องใช่!!!

"ละ...ลูกของฉัน กับสามีค่ะ คุณมีอะไรหรอคะ?"

"ไหนละสามี ใช่ฉันรึเปล่ามิลล่า" ใบหน้าสวยแสดงอาการลนลานจนจับสังเกตได้ ยิ่งทำให้ซีโร่มั่นใจว่าหนูน้อยต้องเป็นลูกของเขากับเธอแน่นอน

"ไม่ใช่ค่ะ ฉันแต่งงานแล้ว และไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องส่วนตัวมาบอกกับใคร ถ้าไม่มีธุระเชิญกลับไปได้แล้วค่ะ คุณกำลังรบกวนเวลาพักผ่อนฉันกับลูก"

"DNA บนหน้าลูกชัดเจนขนาดนั้น ยังมาปากแข็งอีกนะ วันนี้ฉันกลับก่อน แต่อย่าหวังว่าเธอจะพาลูกหนีฉันไปอีก มิลล่า"

ซีโร่ยอมกลับไปแต่โดยดี เขาไม่อยากให้มิลล่ากลัวจนพาลูกเขาหนีไป แม้ยังไม่มีหลักฐานที่ยืนยันความเป็นพ่อลูกระหว่างเขากับซีเนียร์ แต่อาการตื่นตูมของมิลล่า แสดงออกให้เห็นชัดเจน คงถึงเวลาทวงลูกกลับสู่อ้อมกอดแล้วสินะ