Chapter 5 บด ๆ ยั่ว ๆ

Chapter 5

บด ๆ ยั่ว ๆ

“จำได้แล้วใช่ไหมคะคุณป๋า”

เสียงหวานฉ่ำของสาวน้อยวัยใส ปลุกชายหนุ่มให้หลุดจากภวังค์ความทรงจำ เขาเงยหน้ามองเธอด้วยสีหน้าเหวอจัด ราวกับเห็นผี

สรุปสั้น ๆ คือกฤติยา มีศักดิ์เป็นหลานของเขา เพราะเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนรุ่นพี่ที่อัครวินทร์สนิทสนม เธอมาหาเขาที่บ้านพร้อมเพื่อนสาวแสนสวยวัยขบเผาะ

เขาดื่ม เขาเมา

และเขาเอาเพื่อนหลานทำเมีย!

อัครวินทร์พูดไม่ออก ชายหนุ่มอ้าปากค้างอยู่นาน ก่อนจะหุบปากลง ในสมองกำลังประมวลผลการแก้ปัญหาตรงหน้า แต่ก็ดูเหมือนนักธุรกิจหนุ่มจะคิดอะไรไม่ออกเลย นอกจากคำว่า คุก! คุก! คุก!

ถ้าอีหนูนี่ไปแจ้งความ ได้เสียชื่อตายห่า หุ้นคงตกระนาว คู่ค้าใหม่อย่าได้หวัง แค่รักษาคู่ค้าเก่าไว้ยังยากเลย!

ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นจากโซฟาเหมือนตัวลอย ๆ ก่อนจะหายเข้าไปในห้องนอน แล้วกลับออกมาพร้อมสมุดเช็คหนึ่งเล่ม

มือหนาสะบัดเซ็นชื่อตัวเองอย่างชำนาญบนเช็คเงินสด ก่อนจะฉีกออกจากสมุด แล้วยื่นให้สาวน้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“อยากได้เท่าไหร่ เอาไปใส่ตัวเลขเองได้เลย”

หวันยิหวาก้มมองกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ในมือของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกหลากหลาย อย่างแรกเธอก็อยากได้เงินอยู่หรอก เพราะเงินสามารถบันดาลอะไรให้เธอได้มากมาย ถึงเงินจะซื้ออิสระให้เธอไม่ได้... แต่เงินน่ะสามารถซื้อเสื้อผ้าหน้าผม หรือกระทั่ง... ผู้ชาย

แต่ผู้ชายคนเดียวที่หวันยิหวาอยากได้ และมีอำนาจพอจะมอบอิสระให้เธอได้ คือคนที่ถือเช็คนั่นอยู่… ซึ่งเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาพอที่จะไม่รู้ ว่าถ้ารับเช็คใบนั้นมา ระหว่างเธอกับเขาจะจบแค่ตรงนี้เลย

สาวน้อยยิ้มหวาน ยกมือขึ้นตบต้นแขนชายหนุ่มดังเพียะ

“แหม! คุณป๋าก็” ดวงตากลมโตหรี่ลง มองเขาอย่างมีความนัย “อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เรามาคุยเรื่องที่คุณป๋าจะเซ็นรับหนูเป็นลูกเลี้ยง เอ๊ย! ลูกบุญธรรมดีกว่าค่ะ”

อัครวินทร์ยังไม่ทันถาม ว่าเซ็นรับลูกบุญธรรมอะไรของเธอ! มือบางก็ดึงคอเสื้อเดรสแบบยางยืดไปทางด้านหน้า ก่อนจะล้วงอีกมือเข้าไป แล้วดึงเอากระดาษพับทบเล็ก ๆ ออกมาจากข้างในบราเซียร์ลูกไม้สีชมพูอ่อน

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก

ก็เธอดึงคอเสื้อออกซะเยอะ เหมือนจะโชว์เสื้อในและ ‘ของ’ ข้างในนั้นที่เป็นก้อนเนื้ออวบอูมประดับด้วยปลายถันสีชมพูอ่อนให้เขาเห็นวับแวม ก่อนที่มือบางจะปล่อยจากคอเสื้อ จนของสวยงามนั่นหายวับไปจากสายตาของอัครวินทร์อย่างน่าเสียดาย

ชายหนุ่มวางมือที่ถือเช็คลงบนต้นขาตัวเองด้วยความรู้สึกเกร็งสะท้านไปทั้งตัก แค่เห็นนมเธอแวบเดียว ไอ้หนูของเขามันก็ผงกหัวอยู่ในกางเกง ขยายขนาด แข็งเกร็งราวกับสาก!

หวันยิหวาไม่ใช่ไม่รู้ ไม่ใช่ใสซื่อ... เธอตั้งใจให้เขาเห็นทรวงอกของเธอวับ ๆ แวม ๆ เพื่อกระตุ้นให้เขาเกิดกำหนัด แล้วทีนี้เธอจะบอกให้เซ็นอะไร มันก็จะง่ายกว่าที่เขานั่งหน้ายักษ์ยื่นเช็คเงินสดมาแบบนี้

มือบางคลี่กระดาษออกวางลงตรงหน้าชายหนุ่ม ก่อนเงยหน้าขึ้นยิ้มหวาน

“หนูเป็นเพื่อนตีญ่า เป็นเด็กกำพร้าน่าสงสาร ปีนี้หนูอายุสิบแปดปี ทางสถานเลี้ยงเด็กบอกหนูว่าหนูสามารถตัดสินใจเองได้แล้วถ้ามีใครอยากรับหนูไปเลี้ยง หนูเลยมีเอกสารนี้ติดตัวอยู่เสมอค่ะ”

หวันยิหวาโกหก...

ถึงเอกสารนี้จะถูกปริ๊นท์มาจากคอมพิวเตอร์ของสถานรับเลี้ยงเด็กจริง ๆ แต่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ตัดสินใจหรือพกของแบบนี้ไว้กับตัวเพื่อหาคนอุปการะแบบนี้ ดังนั้นแม้สาวน้อยจะยิ้มหวาน หน้าซื่อ แต่หัวใจของเธอกำลังเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เพราะกลัวจะถูกเขาจับได้

อัครวินทร์หยิบเอกสารไปอ่าน ไม่นานก็เงยหน้ามองเธอด้วยแววตาคมกริบ นิ่งเรียบ ซะจนหวันยิหวาแอบกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ ด้วยความมีชนักติดหลัง

แคว่ก!

ไหล่บางสะดุ้ง เมื่อชายหนุ่มฉีกเอกสารเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ก่อนที่เขาจะโยนเศษกระดาษขึ้นเพดาน แล้วปล่อยให้มันร่วงลงมาด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ

“ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเซ็น”

หวันยิหวากำมือบนตักแน่น ก่อนที่เธอจะกลั้นใจหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเปิดคลิปวิดีโอที่ถ่ายไว้เมื่อคืนนี้ให้เขาดู โดยตั้งใจเลื่อนไปตรงกลาง ๆ ท้าย ๆ เพื่อให้เป็นฉากไคลแมกซ์ที่จะทำให้เขาคิดใหม่!

‘อูยส์ ทั้งนุ่มทั้งแน่น ทั้งหวานไปทั้งตัวเลยแม่คุณ’

‘อ๊า! อ๊า! อ๊า! คุณป๋าขาาา’

อัครวินทร์เบิกตากว้าง ยื่นมือจะแย่งโทรศัพท์มือถือจากมือบาง แต่สาวน้อยระวังตัวอยู่แล้วจึงดึงมือหลบ ก่อนจะยัดโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นที่ยังไม่กดปิดคลิปวิดีโอลงคอเสื้อ เสียบไว้กับบราเซียร์

เสียงหัวเตียงกระแทกผนัง เสียงครวญคราง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังออกมาจากอกเสื้อของสาวน้อย ก่อนที่อัครวินทร์จะได้ยินเสียงตัวเองครางเสียงดังออกมาจากในคลิป ฯ นั่น ทั้งที่ปกติเวลาเอากับผู้หญิงคนไหน เขาไม่เคยครางเลยสักครั้ง!

‘อย่าเพิ่งหายไปไหนนะคนสวย’

สิ้นเสียงทุ้มต่ำของเขา ก็ตามด้วยเสียงจูบบดเบียดริมฝีปาก ที่ทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เขาจำได้ดีเลยละว่าริมฝีปากอวบอิ่มบวมเจ่อของเธอ... หอมหวานมากมายเพียงใด

‘พรุ่งนี้มาเข้าฝันผมอีกนะ’

“พอได้แล้ว!”

ชายหนุ่มตะคอกแข่งกับเสียงคลิปวิดีโอที่เขาเองก็จำไม่ค่อยได้เหมือนกันว่าพูดอะไรออกไปบ้าง แล้วเสียงในคลิป ฯ ก็ดังต่อเนื่องในแบบที่ทำให้อัครวินทร์ถึงกับเหวอรับประทาน ส่วนหวันยิหวา เธอยักไหล่นิด ๆ ยกมือขึ้นทัดเส้นผมหลังใบหูด้วยท่าทางเขินอายกับคำชมของเขาเมื่อคืนนี้ที่ถูกถ่ายทอดออกมาอีกครั้งด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอ

‘คุณนี่... เอามันเป็นบ้าเลยรู้ตัวมั้ย’

“คุณป๋า” ใบหน้าแดงระเรื่อน่ารักเงยขึ้นมามองเขาอย่างยั่วยวนเปิดเผย “ก็มาเอาโทรศัพท์”

เธอชี้นิ้วที่ทรวงอกตัวเอง

“ไปกดลบคลิป ฯ เองสิคะ”

‘หญ้าหวานไม่ไปไหนหรอกค่ะ พรุ่งนี้ตื่นมาก็อย่าไล่กันไปไหนล่ะ คุณป๋า’

เสียงในคลิป ฯ ที่มีความสั่นพร่าเล็กน้อย ดังต่อจากเสียงหวานของเธอ ก่อนที่อัครวินทร์จะได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มห้าวของตัวเองดังขึ้นเบา ๆ

ครืด!

หวันยิหวายอมรับว่าเธอสะดุ้งโหยงเลยละ เมื่อเขาลุกขึ้นกระโจนเข้าใส่ กดตัวเธอลงกับโซฟาที่ขาทั้งสี่ทำด้วยไม้ จนขาโซฟาครูดไปกับพื้นไม้ราคาแพงของห้องรับแขก!

ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยหนวดเคราตัดสั้นกัดฟันกรอด แววตาของเขาลุกโพลงไปด้วยเปลวไฟที่หวันยิหวาดูไม่ออกว่าเป็นความโกรธ

หรือความกระสันจะห้ำหั่นเบี้ยน้อยหอยน้อยของเธอด้วยสากใหญ่กระด้างที่วางทับอยู่บนขาอ่อนแสนหวานของสาวน้อยวัยแรกแย้ม ที่ขยับขาขาว ๆ อ้าออกอย่างเย้ายวนกันแน่

‘ไม่ไล่หรอกน่า’

‘สัญญานะ’

เสียงในคลิปวิดีโอยังดังต่อเนื่อง แต่ตอนนี้หวันยิหวาแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรต่อแล้ว เธอหลับตาปี๋ อ้าปากรับจูบบดบี้ร้อนแรงราวกับจะลวกปากเล็ก ๆ บวมเจ่อให้มอดไหม้!

เขาสอดต้นขาเข้ามาตรงหว่างขาอ่อนเยาว์ ค้นพบความเปียกแฉะตรงเป้ากางเกงในนุ่มนิ่มบดเบียดต้นขา กลีบของเธอมันอวบอูม บวมใหญ่ แม้ว่ารูจะเล็กเหลือใจ แต่ก็ทำให้ต้นขาแข็งเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาแฉะเหนียวไปหมดในพริบตา

แจะ แจะ

“อึก! อา...” หวันยิหวาแอ่นอกขึ้นสูง จนโทรศัพท์มือถือหลุดออกจากอกเสื้อเกือบจะกระแทกปลายคางมน โดยที่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

หมับ!

อัครวินทร์คว้าโทรศัพท์ไว้ได้ แต่แทนที่เขาจะรีบลบคลิปวิดีโอที่ดับไปแล้ว รวมถึงในคลาวน์ด้วย ชายหนุ่มกลับโยนมันทิ้ง

ช่างแม่งคลิป ฯ นั่นปะไร!

อิทธิพลของเขา จะลบไปยันประวัติของยัยหนูนี่ยังได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้... เพราะจูบเธอหวานมาก ปากของเธอนุ่มนิ่มชวนฝัน เนื้อตัวร่างกายของเธอก็ละมุนมือไปหมดจนเขาสั่นไปทั้งร่างกายใหญ่โต และสั่นไปถึงสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นชายของเขาด้วย

ยัยเด็กนี่โกหกเขา แบล็กเมล์เขา

แต่อัครวินทร์กลับโฟกัสที่ความหอมหวานของร่างกายสดสวย นุ่มนิ่ม อรชร คลิปวิดีโอที่เธอเปิดให้ดู ทำให้ชายหนุ่ม ‘ของขึ้น’ อย่างเกินต้าน!

ช่างแม่งอะไรจะเกิด หรือต่อให้เขาต้องรับเธอเป็นลูกเลี้ยงจริง ๆ ทำไมอัครวินทร์จะเลี้ยงไม่ได้ ก็เขารวยออกขนาดนี้!

แต่ตอนนี้ขอเขากินอีกสักทีก่อนเถอะ...

ต้นขาแกร่งบดเบียดความสาวของเธอจากนอกกางเกงในราคาถูก ที่บางเฉียบราวกับว่า ไม่มีอะไรมากั้นกลีบส้มอุ่น ๆ เปียก ๆ นั่นกับท่อนขาของเขา นอกจากกางเกงของเขาเลย

หวันยิหวาบิดกายไปมา หอบแฮ่ก ๆ ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาคู่หวานหรี่มองเขาอย่างเปี่ยมไปด้วยความใคร่

“อา...” เสียงของเธอหวาน... ชวนให้ลุ่มหลงไปทั้งใจ “คุณป๋าขา”

ไม่รู้ใครเสี้ยมใครสอนให้เธอเรียกเขาว่า ‘คุณป๋า’

แต่อัครวินทร์ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม่ง... เสียงเรียกหวานล้ำของเธอมันทำให้เขายิ่งคึกคักจนกู่ไม่กลับ ต่อให้เอาช้างเอาโซ่มาฉุด ไอ้หนูของเขาก็คงดึงโซ่หลุด

ต่อให้ช้างล้ม

แต่อัครวินทร์ยักษ์จะยังคงโด่ไม่รู้ล้มอย่างแน่นอน!