♀️ลูกสาวมาดาม : Ep.7 !

EP 7

.. “ณิริน”..

ในยามเช้า คุณแม่ของเรามาด้วยที่บ้านของคุณพ่อ คุณพ่อดูดีใจและอยากให้คุณแม่มาอยู่ที่นี่แต่คุณแม่ของเรายังใจแข็งมาก และบอกว่าทั้งสองก็อายุเยอะแล้ว ต่างคนต่างอยู่ต่างคนต่างดูแลลูกให้ดีที่สุดก็พออยากให้ครอบครัวมีความสุขโดยที่ไม่ต้องเอาคนอื่นมาเกี่ยวนั่นคุณแม่หมายความว่า คุณพ่อกำลังเปิดทางให้กับเฟย หลังจากที่คุณแม่คุยเรื่องครอบครัวเสร็จคือเราขอคุณแม่ว่าเราจะมาอยู่ที่นี่ คุณแม่ยินดีเขาเองก็ต้องไปงานของเขาเช่นกัน เราไม่รู้หรอกว่าคุณแม่ทำงานอะไรบ้าง เขาบอกว่าธุรกิจของเขาหลายอย่างเอาไว้รอเราพร้อมที่จะเรียนรู้ แล้วเขาจะพาเราไปนั่นแหละเรารีบออกมาจากบ้านแต่เช้าหลังจากที่เราออกมาจากบ้านเรามองรถที่จอดอยู่หน้าบ้านนั่นเป็นของพงษ์พัฒน์เขาไม่รู้หรอกว่าเรานั่งรถคันนี้ออกมา

“อย่างนั้นแม่กลับก่อนนะลูกเอาไว้แม่จะมาหาบ่อยๆ”

“สวัสดีค่ะคุณแม่”

“จ้า”

“ลูกก็มาอยู่ที่นี่แล้วแม่ก็น่าจะมาอยู่ที่นี่ด้วยนะ”คุณพ่อของเราพูดย้ำขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะหันมองหน้าคุณแม่ เหมือนกับท่านเหงาแล้วอยากมีคนมาเคียงข้างนั่นแหละแต่คุณแม่ของเรายังใจแข็งอยู่

“เอาไว้ทุกอย่างพร้อมแล้วฉันจะมาอยู่ที่นี่นะคะ ไม่ใช่ว่าไปคว้าผู้หญิงคนอื่นมาก่อนจะทำอะไรให้นึกถึงหน้าลูกบ้างไม่ใช่แค่ตัวแต่คุณแก่แล้ว”

“ครับผมรู้แล้วว่าผมทำอะไรอยู่”

“ค่ะงั้นฉันไปก่อนนะ”คุณพ่อกับคุณแม่ของเราคุยกันดีนะ เพียงแต่ท่านยังไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่นั้นเอง หลังจากที่เราคุยกันเสร็จทุกคนก็แยกย้ายเมคาก็ไปทำงานแทนคุณพ่อ คุณพ่อยังไม่แข็งแรงท่านอยู่แต่บ้านบางครั้งก็ออกไปเที่ยวนั่นแหละส่วนเราเดินออกมาหาเหมพี่เขานั่งอยู่เก้าอี้ข้างขอบสระ

“จ๊ะเอ๋ทำอะไรอยู่หรอ”

“ณิรินนั่งสิ”จริงๆเหมไม่ได้พูดแบบนี้นะแต่เราเป็นคนขอร้องให้เขาพูดเหมือนกับเราเป็นเพื่อนเราไม่อยากเป็นเจ้านายกับลูกน้องมันดูไม่สนิทกันไงอีกอย่างเห็นก็เป็นคนน่ารักดี

“คิดอะไรหรอดูนั่งเหม่อจัง”

“คิดเรื่องเฟยในวันนี้”

“ทำไมหรอ”

“หลังจากที่คุณแม่ของณิรินให้ทุกคนออกมาจากในบ้านใช่ไหม ที่จะคุยกันเรื่องครอบครัวคือผมก็เดินออกมาและเห็นกิริยาของเฟยกำลังไม่พอใจ ผมได้เดินเข้าไปทักเธอตกใจและคงจะรู้ว่าผมได้ยินไหมสิ่งที่เธอพูด คือเธอพยายามยั่วผมเหมือนกับผู้หญิงที่กำลังต้องการ” เราเข้าใจในสิ่งที่เหมพูดนะคือเราก็ผ่านจุดนั้นมาแล้วเรื่องเพศสัมพันธ์ไง

“หรอไม่สนองไปละ”

“ไม่อะผมไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของใคร”

“ดีแล้วถ้าอยากกินไปกินคนอื่นดีกว่าอย่าไปกินคนแบบเฟยเลยเธอร้ายกว่าที่คิดเชื่อณิรินเถอะ”

“กินณิรินได้ไหม”เหมหันหน้ามาหาเราพร้อมกับผมยิ้มก่อนที่จะหลุดขำออกมา

“หราเดี๋ยวเราจะบอกเมคา”

“ฮ่าๆหยอกๆน่า”

“พาไปเที่ยวห้างหน่อยสิวันนี้ของใช้หมดด้วยครีมก็หมดพาไปซื้อหน่อยนะ”

“ครับ”

“อย่างนั้นณิรินไปเอากระเป๋าสะพายบนห้องก่อนนะ”เรายิ้มให้กับเขาก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกมา พอเดินกลับเข้ามาในบ้านผู้หญิงคนตรงหน้ายืนมองเราด้วยสายตาเหมือนที่ไม่พอใจเท่าไหร่ เฟยนั่นเเหละอย่าบอกนะว่าเธอจะเอาผู้ชายในบ้านมีทั้งหมด แค่เธอไม่พูดเราก็เอาสายตาของเธอออกแล้ว

“มองอะไรหรอคะ”

“คิดดีๆนะคะเป็นถึงลูกสาวมาดามกับลูกสาวนายหัวจะมาเอาลูกน้องทำผัวน่าอายนะ”คำพูดของเธอเหมือนกำลังถึงหวงเหม แบบนี้มีอะไรที่จะสนุกๆขึ้นเยอะ

“แล้วยังไงล่ะคะมีเงินเอาใครก็ได้นี่ดีกว่าผู้หญิงบางคนไล่จับผัวคนนั้นทีคนนี้ทีแต่อย่าลืมนะคะว่าสิ่งที่ได้มาง่ายๆก็ไปได้ง่ายๆเหมือนกันททำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดพ่อของฉันหายเมื่อไหร่กรุณาเอาไปซักผ้าพรุ่งนี้อย่าคิดว่าฉันไม่รู้”

“รู้อะไรหรอคะถ้าจะไล่กันขนาดนี้ฉันไปวันนี้ก็ได้ค่ะ”

“เชิญค่ะ”

“แต่คุณต้องคุยกับคุณพ่อของคุณเองนะคะเพราะว่าคุณพ่อของคุณต่อสัญญาให้กับฉันและฉันก็เซ็นสัญญาไปแล้วในระยะเวลาอีก 3 เดือนข้างหน้า” เราคิดแล้วว่าเฟยทำไมถึงกล้าพูดเป็นเพราะว่าต่อสัญญากับคุณพ่อแสดงว่าในเมื่อวานนี้หลังจากที่ไปห้างคุณพ่อพามันไปต่อสัญญาเรื่องจ้างต่อไงโดยที่คุณพ่อไม่ได้บอกใครเลยด้วยทำไมคุณพ่อถึงทำแบบนี้ หรือว่าจะหลงมันคนไม่มีทาง

“สันดานต่ำ”

“อุ๊ปส์ว่าตัวเองหรือเปล่าคะเอาใครก็ได้มีเงินเอาลูกน้องก็ได้แต่อย่าไปเอาผัวเขานะคะระวังเจอเท้า”บอกตามตรงว่าเฟยพูดหยาบคือเราไม่ได้เป็นคนที่มารยาทดีอยู่แล้วไง ก่อนจะมาเป็นลูกสาวของมาดามแต่เราไม่เคยพูดหยาบแบบนี้กับใครเลยแล้วเราทำไมจะต้องพูดดีกับเฟยถูกไหมตาต่อตาฟันต่อฟันเราพร้อมที่จะปกป้องครอบครัวของเรา

“บอกตัวเองเถอะค่ะถ้าชอบใครอยู่ ก็กรุณาถอนตัวออกมานะคะ เพราะว่านอกจากเท้าแล้วก็จะไม่มีชีวิตอยู่ด้วยบ๊ายบาย”เราเบะปากใส่นางก่อนที่จะเดินออกมาขึ้นมาบนห้องของเราพร้อมกับกระเป๋าสะพายและเดินลงมาอีกครั้งก็ไม่เจอเฟยแล้วแหละ เราไปหาเหมที่รถขึ้นรถแล้วตรงมาที่ห้างเราก็คิดคำพูดนะในสิ่งที่เฟยพูดเหมือนกับเธอรู้อะไรกับเราสักอย่าง ทำไมเฟยถึงพูดว่าอย่าไปเป็นเมียน้อยใครหรือว่ารู้จักกับพงษ์พัฒน์เป็นไปได้นะ

พอมาถึงห้างแล้วก็พากันไปหาอะไรกินที่จะเดินไปซื้อของใช้ส่วนตัวของเรา เหมเดินเป็นเพื่อนเราได้คุยกับเราได้ทุกเรื่องช่วยเราเลือกของอีกต่างหาก

“คุณณิรินสวัสดีค่ะ”เราหันกลับไปเสียงผู้หญิงที่พูดขึ้นพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เขากำลังจับมืออยู่ ใบหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักจิ้มลิ้มเรานึกไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครเขาถึงรู้จักเรา เรามองหน้าของเขาจนเราจำได้แล้วเธอชื่อเนตรนภาภรรยาของพงษ์พัฒน์

“คุณเนตรนภา”

“จำเนตรได้ด้วยดีใจจัง”

“ค่ะมาเที่ยวหรอคะ”เราก็มองเด็กผู้หญิงคนที่เนตรนภาจูงมือมาใบหน้าของเธอช่างคล้ายกับพงษ์พัฒน์เรามั่นใจว่าน่าจะเป็นลูกสาวของพงษ์พัฒน์แน่นอน

“ค่ะนี่ลูกสาวดิฉันกับพงษ์พัฒน์ค่ะน้องเฟิร์นคะสวัสดีคุณป้าณิรินนะคะ”เนตรนภาเธอก้มลงไปบอกกับลูกสาวของตัวเองและเด็กผู้หญิงคนนี้ก็ยิ้มให้เราก่อนที่จะยกมือไหว้หรอ

“สวัสดีค่ะ”เรายกมือไหว้รับเด็กผู้หญิงคนนี้เช่นกันพร้อมกับยิ้มให้เขาก่อนที่จะนั่งยองๆตรงข้างเธอและเอามือลูบหัวเธอ

“น่ารักจังเลยค่ะคุณพ่อไปไหนหรอคะ”

“บอกว่าออกไปธุระค่ะเขามาส่งเนตรกับลูกมาที่ห้างก่อนเดี๋ยวพงษ์พัฒน์มารับ”

“ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ”คือเราเดินออกมาจากสองแม่ลูก ครอบครัวของเขากำลังมีความสุขเราคิดถูกแล้วที่ไม่กลับไปดีกับพงษ์พัฒน์ต่อให้เขาจะมาง้อเราแค่ไหนเราจะไม่กลับไปเด็ดขาดเราสงสารน้องเฟิร์นลูกสาวของเขาจริงๆจิตใจทำด้วยอะไรคิดจะทิ้งภรรยาตัวเองและกลับมาหาเรา

หลังจากนั้นเราเดินตรงมาที่ลานจอดรถกันกับเหมแต่ว่าด้วยความบังเอิญก็ได้เราเจอพงษ์พัฒน์ที่เดินออกมาจากรถพอดี คือเราจะเดินหลบนั่นแหละแต่ก็ไม่ทันพงษ์พัฒน์รีบวิ่งมาหาเราทันทีหลังจากที่เขาเห็น

“ณิรินเดี๋ยวสิคุณไปไหนมาผมไปหาคุณที่บ้านรอคุณที่บ้านคุณไม่อยู่”ไม่เพียงแต่พูดพงษ์พัฒน์ยังเอามือมาจับแขนของเราอีก เราเอามือของเราอีกข้างจับแขนของพงษ์พัฒน์ออกก่อนพี่จะถอยหลัง

“ขอโทษนะคะกรุณาให้เกียรติฉันด้วยสามีของฉันมาด้วย คุณจะมาจับฉันแบบนี้ไม่ได้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”หลังจากที่เราพูดเราเดินขยับไปหาเหมใช้มือทั้งสองข้างกอดแขนของเหม

“ไม่จริงคุณยังไม่มีแฟน”

“ขอโทษนะครับผมไม่ใช่แฟนแต่ผมเป็นสามีจบนะ”เรามองหน้าเหมที่เขาพูดพร้อมกับยิ้มคือเหมก็รู้สถานการณ์ดีเหมือนกันนะแถมยังเล่นตอบอีกต่างหาก

“ณิรินไม่รักผมจริงๆหรอผมกำลังจะเลิกกับเขาเเล้วคุณไม่ต้องสร้างสถานการณ์เอาคนอื่นมาเป็นสามีหรอกผมรู้ดีว่าคุณรักผมและไม่มีทางมีคนอื่นแน่นอน”

“ขอโทษนะคะกรุณากลับไปหาภรรยาและลูกของคุณลูกสาวของคุณกำลังน่ารักคุณจะทำร้ายเธอได้อย่างไร”

“ผมไม่ได้ทำร้ายใครผมแค่จะเดินออกมาแล้วเริ่มต้นใหม่กับคุณไง”

“ฉันไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับคุณเพราะว่าฉันมีสามีอยู่แล้ว และฉันขอบอกคุณตรงนี้ว่าเหมคือสามีของฉันและอย่ามายุ่งกับฉันอีกไปคะ”เราจับแขนของเหมแล้วพาเดินออกมาที่รถก่อนที่จะขึ้นรถกลับ พงษ์พัฒน์ไม่ได้เดินตามมาได้เพียงแต่ยืนมองเราทำถูกแล้วไงเราสงสารลูกสาวของเขาจริงๆนะ ทำไมถึงไม่รักลูกตัวเองบ้างดีนะในตอนนั้นเราไม่ต้องท้องไม่อย่างนั้นคงจะเจ็บน่าดู ในตอนนี้เขากลับมาหาเราพยายามง้อเรา เรารู้ว่าคงเป็นเพราะเงินตอนนี้เรามีเงินมากไงไม่เหมือนกับตอนที่เราจนพี่เขาหนีไปกับครอบครัวเขาโดยที่ไม่บอกเราสักคำ