♀️ลูกสาวมาดาม : Ep.2 !

EP 2

“คุณจะคุยแค่นี้ใช่ไหมฉันจะกลับเดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง”

“ณิรินคุณไม่คิดถึงผมบ้างหรอตั้งหลายปีที่เราไม่ได้เจอกัน”เขาเอามือมาจับมือของฉันไปกุมไว้มองหน้าเราและพูดออกมาถามว่าคิดถึงไหมในจุดนั้นก็ต้องมีคิดถึงแต่เราทำใจได้แล้วและอีกอย่างเขามีครอบครัวแล้วเราควรตัดใจและถอยห่างไปอยู่ในที่ของเรา

“ไม่ค่ะ”ขอตัวกลับก่อนนะคะ

“ไม่ณิริน”จู่ๆพงษ์พัฒน์กอดเราและรุกเราแรงคือเราก็พลักออกนะ

“ไม่นะพงษ์พัฒน์ เอาสิถ้าอยากให้ณิรินเกลียดไปตลอดเอาเลย คุณก็รู้ว่าณิรินเกลียดอะไรแล้วจะเป็นยังไง”เขาหยุดก่อนที่เอามือทั้งสองข้างออกจากตัวเราและถอยหลังหนึ่งก้าวพงษ์พัฒน์รู้นิสัยเราดีถ้าเราเกลียดอะไรแล้วเราก็เกลียดเลย เพราะว่าเมื่อก่อนนี้ตอนที่ยังคบกันเราคบกันปีกว่าที่พ่อแม่ของเขาจะรู้และพาเขาหนีไป

“ขอโทษอย่าเพิ่งกลับนะอยู่ด้วยกันก่อน”

“ไม่ค่ะณิรินจะกลับบ้านเปิดประตูให้ณิรินด้วย”

“อย่างนั้นเดี๋ยวผมไปส่งหรือว่าอยากไปเที่ยวไหม เราไปเที่ยวด้วยกันก่อนค่อยกลับบ้าน”เขาพยายามเหมือนอยากอยู่กับเรา แต่เราไม่ต้องการแล้วถ้าเรากลับไปก็เหมือนไปแย่งสามีคนอื่นอดีตที่มันผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันไปเถอะในเมื่อตอนนี้ทำใจได้แล้ว เรามีครบทุกอย่างแล้วควรที่ จะเปิดใจให้คนใหม่หรือไม่ก็อยู่คนเดียวเหมือนกับคุณแม่สบายจะตาย

“คุณไม่กลัวภรรยาของคุณรู้หรอค่ะ”

“เรื่องของเขาสิ ถ้ารู้ก็จะได้บอกเขาไปเลยว่าคุณเคยเป็นภรรยาผมมาก่อน ”

“เรื่องของเรามันจบลงไปนานแล้วนะคะอย่าไปฝืนมันเลยกลับไปทำหน้าที่สามีให้ดีนะ”

“ไม่อะผมเบื่อ”

“เปิดประตูให้ณิรินนะ”

“ผมไปส่ง”พงษ์พัฒน์จับมือของเราดึงออกมาจากห้อง ก่อนที่จะลงมาด้านล่างคือเขาไม่ยอมปล่อยมือเราหรอก เราถามตัวเองว่าเราต้องการอะไรกันแน่เรายังต้องการเขาอยู่หรือเปล่าในใจของเรามันตอบไม่ได้มันมีอย่างละครึ่ง จนมาถึงรถเขาเปิดประตูให้เราขึ้น และเขาขับรถกลับตลอดทางเขาถามเราหลายครั้งที่จะพาเราไปเที่ยวไปกินข้าวแต่เราไม่ยอมไป

“ขอบคุณนะคะ”เราพูดขอบคุณก่อนที่จะรีบเปิดประตูรถและลงตอนนี้ลูกน้องของเราก็ยืนอยู่เช่นกันเพื่อนรอรับ

“แล้วผมจะโทรหานะ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะฉันไม่อยากมีปัญหากับไปดูแลครอบครัวของคุณนะ”

“ผมจะเลิกกับเขาเรากลับมาคบกันนะ”เราไม่ได้ตอบอะไรเขาหรอกเราเงียบก่อนที่จะหันหลังให้เขาแล้วเดินเข้ามาในบ้านคุณแม่ไม่อยู่คุณตาก็ไม่อยู่เหมือนกัน เราเลยให้ลูกน้องขับรถมาส่งที่บ้านของคุณพ่อของเรา

“สวัสดีครับคุณณิริน”นั่นเป็นเหมเพื่อนของเมคาเขาเป็นลูกน้องของคุณพ่อแล้วไงเรายิ้มให้กับเขาก่อนที่จะเดินเข้ามาในบ้าน

“เฮ้อเหนื่อยจังแหะว่าแต่คุณพ่อไปไหนหรอ”

“ออกไปข้างนอกกับเฟยครับ”

“ห๊ะไปกับเฟย”?

“ครับ”

“ส่วนเมคาไปบริษัท คุณณดาไปเรียนไม่มีใครอยู่บ้านครับ”

“อ้าวไปที่บ้านไหนก็ไม่มีใครอยู่เป็นอะไรกันหมดเนี่ย”

“คุณณิริน”

“เรียกณิรินนะอย่าเรียกคุณเลยดูรำคาญยังไงไม่รู้ ”

“เคเพื่อน”

“ฮ่าๆอ่าได้ก็ดีเหมือนกันนะจะได้มีเพื่อน”

“พูดเล่นครับ”

“เหม อยู่บ้านนี้สงสัยอะไรบ้างไหม”

“เรื่องพยาบาลส่วนตัวใช่ไหมครับเรื่องนี้แหละครับที่ผมอยากคุยกับคุณ”ขนาดเหมยังพูดออกมาถูกเลย แสดงว่าเหมเองก็ต้องสงสัยเฟยเช่นกัน เฟยเป็นพยาบาลพิเศษที่น้องชายของเราจ้างมาดูแลคุณพ่อแต่เรารู้สึกว่าไม่ชอบเธอและเธอกำลังพยายามจะแย่งน้องชายเราออกมาจากน้องสะใภ้

“รู้?

“ครับเฟยชอบเมคา”

“ฉันไม่ยอมหรอกนะ”

“แต่ผมว่าเธอต้องคิดจะทำอะไรมากกว่านี้ เธอดูตีสนิทกับนายหัว(ชื่อคุณพ่อเรา)แปลกๆ นะครับและเหมือนตอนนี้นายหัวจะเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ”

“พรุ่งนี้ฉันจะย้ายมาอยู่ที่นี่”

“ดีเลยครับจะได้ช่วยกันดู เมคาไม่สงสัยอะไรหรอกเพราะว่าเขาเคยช่วยเหลือกัน แต่ผมมั่นใจว่าน้องณดาต้องดูออก ”

“อาห้ะแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเดี๋ยวณิริน จะหาเวลาที่เหมาะสมคุยกับน้องณดา เรื่องที่ไม่ดีจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน นายก็ช่วยกันดูนะ”

“ยินดีครับ ”

“หิวข้าวจัง ไปกินข้าวก่อนนะไม่มีเพื่อนกินเลย”

“คือ..

“เฮ้ยอย่าพูดว่าตัวเองเป็นลูกน้อง นายเพื่อนเมคาป้ะก็เหมือนเพื่อนของณิรินแหละ”

“ครับ”เหมยิ้มแปลกๆแต่ก็น่ารักดีนะแล้วเราก็เดินไปนั่งโต๊ะอาหารกินข้าวกับเหมคือไม่มีใครอยู่บ้านเลย บ้านคุณแม่ก็ไม่มีใครอยู่บ้านคุณพ่อก็ไม่มีใครอยู่