บทที่5

"เฮ้ย!..น้องริสาเหมือนจะไม่พอใจน้องกอหญ้าของมึงนะ..ไอ้ภีม"ชาว่า

"ใช่..แลท่าว่า..ริสานี่จะร้ายเหมือนกันว่ะ!"วิทย์พูด

"ถ้ากล้า..กูก็ไม่เว้น..ถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ"ภีมพูดจริงจังเพราะเขาเห็นที่ริสาทำเหมือนกัน

"เอาล่ะค่ะน้องๆ..มาเรื่องพี่สายรหัสนะคะ..ให้น้องๆมาจับสลากที่พี่แล้วใครได้รหัสอะไร..ให้เดินเข้าไปถามพี่ปี2ที่อยู่ตรงนั้นดูนะคะว่าพี่คนไหนมีรหัสตรงกับตัวเอง..เมื่อเจอพี่สายรหัสแล้วให้ทำความรู้จักกัน..พี่ให้เวลา1อาทิตย์ในการตามหาพี่สายรหัสและถ้ามีเรื่องอะไรพี่จะแจ้งไปในไลน์กลุ่มของคณะนะคะ.."ซาร่าบอก

หลังจากนั้นปี1ก็เดินไปจับสลากและพากันเดินไปหาพี่ปี2เพื่อถามเกี่ยวกับรหัส

"รุ้ง..รหัสของแกอะไรอ่ะ!"กอหญ้าถาม

"เทพบุตรว่ะ..เป็นใครวะเนี่ย!?..แล้วของแกกับไอ้เมย์ล่ะ"รุ้งถามกลับ

"ของชั้น..เฮฮาอ่ะ!!..ตลกเป็นบ้าเลย"เมย์ยิ้ม

"ส่วนของชั้น..น้ำแข็งว่ะ!"กอหญ้าบอกหน้าซีดนิดๆ เพราะถ้าเธอเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นภีมแน่ๆ ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ!

"น้ำแข็งเหรอ!!?...หรือว่า..."รุ้งก็พอจะเดาออก

"ชั้นว่าใช่ชัวร์ว่ะ!..555บอกแล้วว่าแกหนีพี่เขาไม่พ้น"เมย์ขำ

"พวกแกอย่าพูดให้ชั้นตกใจได้มั้ย!...อาจจะไม่ใช่ก็ได้"กอหญ้าบอก

"แกก็ลองไปถามพี่ภีมดูสิ..จะกลัวอะไรวะ!?"รุ้งบอก

"แกไม่กลัวแต่ชั้นกลัวนี่..เอาไว้ก่อนล่ะกัน..ลองถามพี่คนอื่นดูก่อนดีกว่า"กอหญ้าบอก พลางมองไปทางที่ภีม วิทย์กับชายืนรวมกันอยู่ห่างๆ

"พี่ภีมคะ..พี่ใช่รหัส...."ริสาเดินเข้าไปหาภีมแต่เขากลับเดินเลยไปเหมือนไม่ได้ยินที่ถูกเธอถาม

ภีมเดินตรงไปทางที่กอหญ้ากับเพื่อนยืนอยู่นั่นทำให้ริสาถึงกับอึ้งและยิ่งไม่พอใจกอหญ้ามากขึ้นไปอีก

"ตัวเล็ก..เราได้รหัสอะไร?"ภีมถามเมื่อเขาเดินมาถึงที่กอหญ้ากับเพื่อนๆยืนอยู่

"ใช่คับ..พี่ก็อยากรู้"วิทย์ที่เดินตามหลังมาพร้อมกับชายิ้ม

"เสือก!"ภีมหันไปว่าเพื่อน

"สวัสดีค่ะพี่ๆ"กอหญ้าและเพื่อนๆยกมือไหว้

"ว่าไง..ได้รหัสอะไร?"ภีมถามอีกครั้ง

"เอ่อ!..น้ำแข็งค่ะ"กอหญ้าบอก

"ห๊ะ!!..น้ำแข็ง..จริงเหรอน้องกอหญ้า"วิทย์กับชาพูดแทบพร้อมกัน

"มีอะไรหรือคะ?"รุ้งถาม

"ก็นั่นมันรหัสของ..ไอ้ภีม"วิทย์บอก

"พรหมลิขิตชัดๆ..."ชาพูด

"หา!..พี่ภีม..เป็นพี่สายรหัสของหนูเหรอ"

กอหญ้าอุทานทำหน้าตกใจ ถึงแม้จะเดาไว้แล้วก็ตาม ทำไมมันถึงได้ซวยขนาดนี้วะ! กว่าจะเรียนจบจะตายก่อนมั้ยวะเนี่ย!!

"ตกใจอะไร..ตัวเล็ก"ภีมถามพลางยิ้มมุมปาก

"เอ่อ!..ป่าวค่ะ"กอหญ้าออ้มแอ้มตอบ

"แล้วน้องรุ้งกับน้องเมย์ได้รหัสอะไรคับ?"ชาถาม

"รุ้ง..ได้เทพบุตรค่ะ..ส่วนเมย์ได้..เฮฮาค่ะ"รุ้งบอก

"อ้าว!ดีเลย..พี่รหัสเทพบุตร ส่วนไอ้ชารหัสเฮฮา..งั้นน้องๆก็เป็นน้องสายรหัสของพวกพี่ทั้งกลุ่มเลยสิ..ดีจังเลยคับ"วิทย์พูดอย่างดีใจ

"งั้นก็ฝากตัวด้วยนะคะพี่ๆ."เมย์บอกยิ้มๆ

"ด้วยความยินดีคับ"

ชาบอกยิ้มๆ เขารู้สึกถูกชะตากับกอหญ้าและเพื่อนๆทั้งสองคน

"พี่ๆไม่ต้องเรียกน้องนำหน้าหรอกค่ะ..เรียกชื่อเฉยๆก็ได้"รุ้งยิ้ม

"ตามนั้นคับ"ชาพูด

"เฮ้ย!ไอ้หล่อ..เจอน้องสายรหัสหรือยังย่ะ..มัวแต่มาตามลูกสาวชั้นอยู่ได้"ซาร่าถามยิ้มๆ

"ก็ลูกสาวมึงเป็นน้องสายรหัสพวกกูทั้งกลุ่มเลยน่ะสิ"ชาว่า

"จริงเหรอย่ะ!..เยี่ยมไปเลย..ลูกสาวคะ..ไอ้พวกนี้เป็นเพื่อนสนิทของเจ๊..พวกมันไว้ใจได้ค่ะลูก..แต่ถ้าพวกมันรังแกมาบอกเจ๊ได้นะคะ..เดี๋ยวเจ๊จัดการให้นะลูก"

ซาร่ายิ้มแล้วเดินเข้าไปใกล้กอหญ้า

"ขอบคุณค่ะเจ๊..เจ๊น่ารักที่สุดเลย"

กอหญ้ากอดเอวของซาร่าเพราะเธอเห็นเขาเหมือนพี่สาวจริงๆ ส่วนซาร่าก็โอบบ่าเธอเหมือนกัน

"อะแฮ่ม!!"

ภีมกระแอมถึงเขาจะรู้ว่าซาร่าไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่เขาก็หวงคนตัวเล็กอยู่ดี

"เออๆ..ไม่ต้องกระแอม..แล้วนี่ทำความรู้จักกันหรือยังจ๊ะ..อย่าลืมแลกเบอร์โทร..เบอร์ไลน์ไว้ด้วยล่ะ!"ซาร่าส่งยิ้มเป็นนัยๆให้กับภีม

"ค่ะ..เจ๊ซาร่า"สาวๆบอก

"แล้วนี่จะกลับกันเลยหรือป่าวล่ะคะลูกสาว.."ซาร่าถาม

"ว่าจะไปหาอะไรกินก่อนค่อยกลับค่ะเจ๊..เจ๊ไปด้วยกันกับพวกหนูมั้ย?"เมย์ถาม

"เจ๊คงไปไม่ได้อ่ะ..งานยังไม่เสร็จเลยจ้า..เออ!..ไอ้หล่อ..ทำไมพวกมึงไม่พาน้องสายรหัสไปเลี้ยงเพื่อทำความรู้จักกันล่ะยะ..จะได้คุ้นเคยกันไว้"ซาร่าบอกพลางยักคิ้วให้

"เออใช่!..พวกพี่ว่าจะชวนอยู่พอดีเลย..ตกลงมั้ยคับ"วิทย์รีบรับคำ

"เอาไงดี..กอหญ้า..เมย์..ส่วนชั้นไม่มีปัญหา"รุ้งถาม

"แต่ชั้น..ว่า.."กอหญ้าอ้ำๆอึ้งๆเธอกลัวพี่สายรหัสตัวเองมากกว่า

"ไปเถอะ..กอหญ้า..พี่ๆเขาอุตส่าห์ชวน"เมย์รีบเสริม

เธอกับรุ้งดาวพอจะมองออกว่าภีมเหมือนจะสนใจกอหญ้า แต่กอหญ้าค่อนข้างออ่นต่อโลกเพราะโตมาโดยมีพ่อกับพี่ชายเป็นคนเลี้ยงมา จึงมองไม่ออกเวลามีผู้ชายมาสนใจตัวเอง เพราะกอหญ้าจะมองว่าชายหญิงจะคิดและแสดงออกเหมือนๆกัน

"อืม..ตามใจพวกแก"กอหญ้ารับปากแบบจำใจ

"งั้นเจ๊ไปทำงานก่อนนะจ๊ะ..ฝากลูกสาวกูด้วยนะไอ้หล่อ"ซาร่าบอกยิ้มๆ

"เออ..ขอบใจ"ภีมบอกเรียบๆ เขารู้ว่าซาร่าช่วยให้เขากับกอหญ้าได้ใกล้ชิดกัน

"เบอร์?"

ภีมส่งโทรศัพท์ของเขาให้กอหญ้าหลังจากที่กำลังเดินออกมาที่ลานจอดรถของคณะ

กอหญ้ามองโทรศัพท์ที่ส่งมาและแหงนมองหน้าคนหน้าดุก่อนจะกดเบอร์ของตัวเองลงไปแล้วส่งคืนให้เขา

เมื่อกอหญ้าส่งโทรศัพท์คืนให้ ภีมก็กดโทรออกทันที

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์กอหญ้าดังขึ้น เธอจึงหยิบมาดูก่อนจะยื่นให้ภีมดูเบอร์ที่โทรเข้ามา

"เมมไว้ด้วยล่ะ..เดี๋ยวพี่แอดไลน์ไปอย่าลืมกดรับด้วยนะ"ภีมบอก

"ค่ะ"กอหญ้าก้มหน้าพูด

"นี่พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ..เราถึงไม่ยอมมองหน้าพี่น่ะ"ภีมถามยิ้มๆ

"ก็..เอ่อ..พี่ชอบทำตาดุๆ..และก็ไม่ค่อยยิ้มเลยอ่ะ..หนูเลยกลัวไง"กอหญ้าบอกเบาๆ

"งั้น..ต่อไปเวลาพูดกับตัวเล็กพี่จะพยายามไม่ทำหน้าบึ้ง..และไม่ดุ..แล้วตัวเล็กจะเลิกกลัวพี่มั้ย"ภีมถาม เขาคงต้องเปลี่ยนแปลงนิสัยตัวเองต่อหน้าตัวเล็กใหม่ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เธอแน่ๆ

"จริงเหรอคะ!"กอหญ้ายิ้มกว้างอย่างดีใจนั่นทำให้ภีมถึงกับอึ้งกับรอยยิ้มของเธอ

"อืม.."

"ถ้าพี่ทำได้..หนูก็ไม่กลัวพี่แล้วล่ะค่ะ"

"เหรอตัวเล็ก!...แต่ถ้าดื้อ..พี่ก็จะดุนะ"ภีมยกมือมาขยี้ผมกอหญ้าเบาๆแล้วยิ้ม

"หนูไม่ดื้อแน่ๆค่ะ..และเนี่ยเวลาพี่ยิ้มทำให้ยิ่งหล่อและน่ารักมากๆด้วย"กอหญ้ายิ้ม

"แล้วรักมั้ยล่ะ"ภีมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา

วิทย์ ชาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นภีมพูดและยิ้มกับกอหญ้า สงสัยโลกจะหมุนกลับด้านแน่ๆเลยว่ะ!

"แล้วนี่น้องๆจะกินอะไรกันล่ะ"ชาถามเมื่อทุกคนเดินมาถึงที่จอดรถแล้ว

"รุ้งว่าแล้วแต่พี่ๆเถอะค่ะ..พี่ๆเป็นเจ้ามือนี่นา"รุ้งยิ้ม

"ไม่เป็นไร..พี่ๆให้น้องๆเลือก"วิทย์บอก

"งั้น..ชาบูก็แล้วกันนะ..กอหญ้าว่าไง"เมย์ถาม

"ก็ได้"กอหญ้าบอก

"งั้น..น้องๆก็ขับรถตามไปที่ห้างใกล้ๆนี่นะ"ชาบอก

"ค่ะพี่"รุ้งพูด

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถของตัวเองและขับตามกันไป