3

วกกลับมาใน เหตุการณ์ในร้านอาหารแนวไทยอิสานอินเตอร์ พอเธอขอตัวมาห้องน้ำ รุ่นพี่คนนั้นก็ตามมาตอแย เขาฉุดเธอไปคุยบริเวณที่จอดรถ แน่นอนมันโคตรไม่ได้เรื่องอะไรเลย ฝ่ายเขาหน้าหม้อ หูดำ เป้ากางเกงตั้งโด่ชี้หน้าเขมชาดา และนั่นทำให้เธอหน้าอกผลักอีกฝ่ายออกไปให้ไกล และอยากวิ่งสับตีนแตก หาทางหลบหน้ารุ่นพี่คนดังกล่าว

หมอนั่นอยู่ปีสอง ไม่ใช่พี่รหัสเธอ และจำได้ว่าชอบตื้อสาวๆ หลายคนทั้งมีพฤติกรรมน่าสงสัย เธอเคยเห็นเขาควงอิงดาวไปไหนมาไหนด้วยกัน ที่ผ่านมาชัยชนะอยากทำตัวเนียนๆ ทำหน้าที่พี่รหัสของเขมชาดา เมื่อถูกเธอปฏิเสธ เขาจึงพูดง่ายๆ ว่า มาเป็นแฟนกันเถอ

เมื่อเขมชาดาไม่สนใจเขา ทั้งยังปากแจ๋วใส่หลายหน จากรักชอบ สนใจ ชัยชนะก็เริ่มหมายหัวเธอ ใช้วิธีต่างๆ นานาเพื่อให้ได้เข้าใกล้ ทว่ามือ เท้าของเธอยังดี จึงตอบเขารุนแรงเสมอ ด้วยเหตุนี้ เขมชาดาจึงมีศัตรูเพียบ

“ยังไงน้องปีหนึ่งก็ต้องมีใครสักคนคอยแนะนำและปกป้องรูไหม น้องเขียนแบบ” ชัยชนะเรียกเธอราวกับสนิทสนม

“พี่วิน...”

ชื่อจริงชัยชนะ ชื่อเล่นยังวินอีก เฮ้อ พ่อแม่ นี่ก็ช่างตั้งใจ สรรหาเนอะ ไม่รู้เลยหรือไงว่าลูกตัวเองพอโตขึ้นจะ นิสัยสวนทางชื่อแซ่เหลือเกิน หน้าตาเขาตี๋ๆ ขาว ก็หล่อดี ทว่าสำหรับเธอเรียกไอ้ตี๋หิด ก็คงไม่ปีนเกลียวเกินไปหรอกนะ

“ครับน้องเขียนแบบคนสวย สรุป... อยากไปต่อกับพี่แล้วใช่ไหม”

“ไม่ค่ะ จะกลับที่พัก อยากนอนมาก และเขียนมีงานต้องทำ เขียนไม่ได้อยู่ว่างๆ เหมือนคนอื่นที่พี่ตั้งใจหลอกฟัน”

และนอกจากทำเพจ เธอยังมีช่องขายสินค้าตกแต่งบ้านแบบออนไลน์ด้วย นี่คืองานที่ทำตั้งแต่ช่วงปิดเทอมตอนมัธยมปลาย ทำให้มีเงินใช้ไม่ต้องลำบากผู้ปกครองจนเกินไป อีกอย่างทางบ้านช่วงนี้ เข้าขั้นชักหน้าไม่ถึงหลังสักเท่าไหร่ เขมชาดาจึงต้องพึ่งลำแข้งตนเอง

“ยังไง ก็ควรเข้ากิจกรรมใจจบนะครับ ถ้าดื้อมากๆ พี่วินก็ต้องดูแลให้พิเศษยิ่งขึ้น”

กิจกรรมบ้าบ้ออะไร นี่เป็นการสังสรรค์ ในช่วงหยุดพักงาน ก่อนจะทำส่วนหลังคาห้องสมุด จากนั้นก็เหลืองานตบแต่งภายใน รวมถึงการสร้างห้องน้ำอีกสองห้อง

และรุ่นพี่ก็บังคับให้เธอมากินอาหารที่ร้านดังกล่าว แถมยังคะยั้นคะยอให้เพื่อนผู้ชายกินเหล้าจนเมาหัวทิ่ม ส่วนเธอ... คอแข็งอยู่สักหน่อย แต่เมื่อครู่ มีใครบางคนแอบผสมเหล้าหนักเกินไป นอกจากนั้นเธอยังรู้สึกว่าในเหล้าที่ดื่มไปอึกใหญ่ อาจมีบางสิ่งผสมอยู่ ด้วยเหตุนี้เขมชาดาจึงแยกตัวออกมา เพื่อล้างหน้าและพยายามทำให้ตัวเองสร่างเมา

“ไม่ค่ะ อีกอย่างพี่วินไม่ใช่พี่รหัสเขียน และขอเถอะ อย่าทำให้มันต้องอึดอัดทั้งสองฝ่ายเลย แต่ถ้าอดไม่ไหว อยากระบายเรื่องอย่างนั้น เขียนแนะนำว่า ไปซื้อกินดีกว่า”

“เขียนแบบกำลังเขินใช่ไหม พี่รู้... สาวๆ สนใจพี่มาก แต่พี่พอเห็นเขียนแบบปุ๊บ หัวใจมันก็บอกว่า เขียนแบบต้องเป็นเมียพี่ และอนาคตคงไม่พ้นแม่ของลูก”

เมื่อเขาพูดแบบนั้น สถานการณ์ชวนให้น่ากลัวกว่าเดิม นอกจากชัยชนะจะเป็นคนที่ทางบ้านฐานะดี เขายังมีเพื่อนฝูงที่เป็นแขนขาให้มาก ดังนั้นการที่เขมชาดาถูกต้อนเขามุมแบบนี้ เธอก็เลยแทบจะวิ่งกลับเข้าไปในร้านไม่ได้ และเรียกว่าจนมุมคงไม่ผิดไปจากนั้น อีกอย่างเธอคงไม่รู้ว่า ชัยชนะให้คนวางยาเธอ ก่อนหน้านั้น เขาก็เตรียมคุกกี้ผสมกัญชาไว้ด้วย ซึ่งหลายคนได้กินไปแล้ว รวมถึงเขมชาดา

“โทษที เขียนไม่เหมือนคนอื่น อีกอย่าง... เห็นหน้าใส ๆ แบบนี้ แต่เอ่อ... เขียนมีผัวแล้ว และผัวขี้หึงฉิบหายเลย เขาไม่ชอบให้ยุ่งกับคนอื่น”

ปกติเธอก็ปากเสีย และชอบโวยวาย พอมันหงุดหงิดหนัก เลยพูดโพล่งออกไปโดยลืมรักษาภาพพจน์ของตนเอง

ส่วนผัวที่ว่านั้น เอ่อ... จะมีได้ไง เธอยังบริสุทธิ์ทุกส่วน แม้แต่ปลายนิ้วโป้งเท้าก็ยังไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนจับ

“เฮอะ... แต่ตอนนี้ เขียนแบบอยู่กับพี่วิน ผัวอะไรนั่นเก็บไว้ที่บ้านเถอะครับ และไอ้นั่นคงขี่ม้าสามศอก มาหาเขียนแบบไม่ทันหรอก ให้พี่เอาสักยกสองยก น้ำแตกเมื่อไหร่ ค่อยให้ผัวล้างเนื้อ ล้างตัวให้ อย่างนั้นก็คงดีใช่ไหม”

ชัยชนะโมโหเลยพูดจาน่าเกลียดมาก และเขาดื่มไปเยอะจึงไม่มีสติเท่าไหร่ คราวนี้เลยถือวิสาสะ ก้าวเข้ามาใกล้เขมชาดา และด้วยความที่เธอมือเท้าไว ทั้งยังต้องการป้องกันตัว แม้จะดื่มไปพอสมควร แต่เธอไม่ใช่คนบอบบาง แล้วตอนนี้ก็มีแรงล้นเหลือ

ผลั๊วะ เสียงดังหนักๆ มันตามมาด้วยภาพที่น่าชมทีเดียว

เท้าข้างหนึ่งของเธอยกสูง แล้วถีบเข้าที่กลางหน้าอกของชัยชนะ และมันหนักพอทำให้เขาล้มก้นจ้ำเบ้า

ฉิบหาย ฉิบหายจริงๆ เธอกำลังทำเรื่องใหญ่เข้าแล้ว หัวอีกฝ่ายไปฟาดเข้าขอบกระถางตนไม้ด้วย แตกไหมนั่น เธอไม่อยากรู้หรอก แต่ขออย่าให้เป็นฆาตกรรมฆ่าไอ้ตี๋หิดคนนี้ก็พอ

กว่าชัยชนะจะลุกขึ้นได้ เกือบหนึ่งนาทีเต็มๆ เขาเจ็บจุก ทั้งอับอาย ใครจะคาดคิด นังหมวยที่ดูหวานน่ารัก จะดุเด็ดเผ็ดมัน และกล้าทำเขารุนแรงถึงเพียงนี้ ชายหนุ่มชี้มือชี้ไม้ แล้วโวยวายว่า

“อีเขียนแบบ มึง... มึง กล้าทำร้ายกูเหรอ เฮอะ ขอให้ผัวมึงตายด้าน ขอให้มึง... ผัวมึงเป็นมะเขือเผา ทั้งเหี่ยว และอ่อนพ่นน้ำไม่ได้ คิดว่าสวยเลือกได้หรือยังไงห๊า ให้ดีก็นมใหญ่เท่าลูกมะพร้าว และก้นเด้งชวนให้กูฟาดเล่นก็เท่านั้นแหละ ส่วนหน้าตาเหรอ กูบอกตรงๆ คิ้วก็บาง ปากบวมๆ จมูกไม่รู้จะโด่งไปไหน อีผีจีน มึง... มึงต้องโดนกูสั่งสอน”

ชัยชนะเผยธาตุแท้ออกมา ไอ้นี่มันหน้าตัวเมียชัดๆ แถมปากโคตรเสีย เธอไม่สวยพอจะเป็นดาวมหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่ใช่ไก่กานะโว้ย งามพอตัว...แน่นอนไอ้หอกหัก

“ไอ้เวรวิน หยุดนะ ถ้าพูดเชี่ยๆ แบบนี้ เป็นรุ่นพี่ อีเขียนแบบก็จะไม่ขอไว้หน้า”

เธอด่าเขากลับ จากนั้นก็คว้าเอากระเป๋าของตน แล้วออกไปจากร้านอาหารโดยปิดมือถือ เพราะทั้งหงุดหงิด เซ็งและไม่อยากคุยกับหมาตัวไหนอีก

เขมชาดาเสียใจช่วงเวลาเฮงซวยของชีวิตมันเป็นแบบนี้เองหรอกหรือ ยามนี้ต้องการกลับมหาวิทยาลัย ไม่ก็ไปพักใจที่บ้านเกิดสักพัก แต่คิดไปคิดมา ตอนนี้ คงไม่เหมาะที่จะกลับไปพบหน้าเตี่ยกับน้องชาย (แม่หญิงสาวเสียแล้ว) ถึงโลกนี้มันกว้างมาก แต่สำหรับเธอก็เหมือนมีตัวคนเดียวเสมอมา ทั้งหมดคงเริ่มตั้งแต่อากงจากไป (ปู่)

เชี่ยๆ ความฉิบหายเป็นอย่างนี้ เธอไม่โทษใครหรอกที่เกิดมาเป็นลูกสาวคนโต ต้องดูแลน้องๆ ช่วยเตี่ย และเธอก็ดัน ชอบสร้างภาพเป็นคนเก่ง แถมอวดดีนิดๆ แล้วก็แข็งกร้าวด้วย ดังนั้น จึงกลายเป็นผู้หญิงที่ห้าวข้างนอกแต่โคตรเปราะบางในความรู้สึก

เขมชาดาเดินเตร่มาจนถึงร้านสะดวกซื้อ แล้วเปิดมือถือ ตั้งใจจะกดโทร.หาเพื่อนในกลุ่มที่มาด้วยกัน ให้เอารถจักรยานยนต์พ่วงข้างมารับ พวกนั้นอยู่ที่ร้านอาหารนั่นแหละ ซึ่งบางคนก็อยากหาทางหนีออกมาจะตายอยู่แล้ว แต่ถูกรุ่นพี่บางคนล็อคตัวไว้

เธอมองหน้าจอมือถือสามทุ่มกว่าแล้ว หญิงสาวถอนหายใจ และคิดว่าคืนนี้คงตัดสินใจนอนที่โรงแรมละแวกนี้ แทนบ้านพักซึ่งจัดไว้ให้

แต่ระหว่างที่รอเพื่อน เธอเปรี้ยวปากขึ้นมา คงเพราะแอลกอฮอล์ยังไม่ถึงลิมิตของตัวเอง นอกเหนือจากนั้น เขมชาดาไม่รู้ว่า คุกกี้ที่รุ่นพี่นำมาให้พวกเธอกับเพื่อนๆ นั้นผสมกัญชา

เขมชาดาเดินไปยังร้านสะดวกซื้อ เลือกเบียร์มาหนึ่งกระป๋อง เท่านี้คงทำให้หลับสบาย พอจ่ายตังค์เรียบร้อย จึงตัดสินใจเดินเตร่อยู่ถนนที่ติดกับสวนสาธารณะซึ่งด้านหลังเป็นโรงพยาบาลประจำอำเภอ สายลมต้นฤดูหนาวนี้เย็นสบายมาก และเธอชอบธรรมาชาติที่สุด จึงเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าห่างมาไกลจากเขตที่ผู้คนพลุ่กพล่าน ตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังหนองน้ำซึ่งเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ แน่นอนว่ามันค่อนข้างลึก เปลี่ยวทั้งอันตราย

การเดินของเธอโงนเงนอยู่สักหน่อย แถมรองเท้าก็ไม่รู้มันหายไปไหนแล้ว

เอ๊ะ... พอเผลอตัว เดินลงไปในหนองน้ำกว้างๆ นั้น เอวของเธอถูกมืออุ่นจัดรวบไว้ได้ทัน

หญิงสาวตกใจในวินาทีแรก เลยนิ่งค้างหลายวินาที ทว่าพอบั้นท้ายสัมผัสความนุ่มนิ่มก่อนที่มันจะพองตัว แล้วแข็ง แข็งขึ้นและร้อนจี้อย่างเร็ว เธอก็ดิ้นปัดไปมา ใจไพล่คิดว่าอีกฝ่ายคงเป็นชัยชนะที่ตามมา คราวนี้คงได้ไข่แตก ไม่ก็ไอ้หนอนน้อยที่ถูไถบั้นท้ายเด้งๆ ของเธออยู่นี้ คงได้ถูกเชือดทิ้งแน่

“ไอ้พี่วิน มึงปล่อยกูเลยนะ สัดหมาเอ๊ย”

ขึ้นมึงขึ้นกูแบบนี้ คือไม่ต้องเคารพกันแล้วล่ะค่ะ

และจู่ๆ มือที่ใหญ่และอุ่นจัดจับเธอพลิกตัวให้มาเผชิญหน้ากัน วินาทีที่แสงสว่างจากดวงจันทร์และแสงจากเสาไฟตกกระทบใบหน้าอีกฝ่าย และมันล้อกับแว่นตาหนาๆ ของเขา ส่งผลให้หัวใจของเขมชาดากระตุกรุนแรง

หล่อ... หล่อฉิบหาย เธอบอกตนเองได้แค่นั้น อีกอย่างเขาทำให้เธอไม่อาจ มีโอกาสป้องกันตัว ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา

“นักศึกษา... ออกมาทำตัวเหลวไหลคนเดียวที่นี่มันผิดกฎรู้ไหม”

เขมชาดาไม่ได้เถียงเขา เธอได้แต่อ้าปากหวอ สับสนมึนงง และไม่รู้ว่าเขาคือใคร แต่จะว่าไปก็คุ้นหน้า ก่อนนั้นเคยเห็นแวบๆ ว่าใส่แมสกับแว่นที่เป็นเลนส์สีชา และมักนั่งอยู่ในกลุ่มของอาจารย์ ไม่ก็พวกรุ่นพี่คณะสถาปัตยกรรม นั่นคือครั้งเดียวกระมัง ที่เห็นผู้ชายที่โดดเด่นคนนี้

“นักศึกษา...”

เขาเรียกเขมชาดาอีกหน

“เขียนแบบค่ะ... หนูรหัส XXXX529...คุณเป็นใครคะ”

ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ และเอ่ยสิ่งที่ฟังแล้วทะแม่งอยู่สักหน่อย

“ผมรู้ ตั้งแต่เห็นก้นเราเด้งไปมาไกลๆ และมั่นใจว่า ตามไม่ผิดตัวแน่”

อีหยังวะ... เขมชาดา ช็อตฟิวส์ ผู้ชายคนนี้ตามหาเธออยู่เหรอ แล้วมาดี หรือร้าย หวังว่าคงไม่gคนเหี้ยแบบชัยชนะหรอกนะ