ลิขิตรักทายาทมาเฟีย

“มาเป็นเด็กเลี้ยงของฉันสิ…เธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”

“ฉัน…..ฉันไม่ต้องการแบบนี้”

“เหอะ! ฉันไม่เคยยื่นข้อเสนอนี้ให้กับใครจำไว้”

“แค่ครั้งนี้เท่านั้น….มันจะเป็นแค่ครั้งเดียว”

“ก็ถือว่าคุ้มค่ากับเงินที่จ่าย….ฉันชักจะติดใจเธอละสิ”

ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดคิงไซส์ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าเดินลงมาเพื่อไประงับสติอารมณ์ในห้องน้ำส่วนตัว ที่ถูกเด็กสาววัยกระเตาะหักหน้าไปร่างบางนอนที่ยังอยู่บนเตียงกำลังมองดูแผ่นหลังกว้างนัยน์ตากลมโตนั้นร้อนผ่าวหยดน้ำใส ๆ จึงไหลออกมา ร่างกายนั้นบอบช้ำไปด้วยร่องรอยราคีฝีมือของชายหนุ่มกับบทรักอันเร่าร้อนแสนดุดันไม่รู้จักพอของเค้า

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอโดนเขาอัดตอกกระแทกกระทั้งจนถุงยางอนามัยไซส์ใหญ่มันหมดกล่อง แม้ว่าจะเจ็บแสบและทรมานความรู้สึกวาบหวามแปลก ๆ ที่เธอได้รับมันคือความเต็มใจเธอไม่มีสิทธิ์จะต่อรองทำได้แค่ร้องครวญครางส่งเสียงระบายเท่านั้น

ชายหนุ่มคือคนที่เขาซื้อบริการจากเธอเพื่อปรนเปรอความใคร่เป็นชายแปลกหน้าแต่เขานั้นยังหนุ่มอายุประมาณยี่สิบต้น ๆ ทว่าใบหน้าลูกเสี้ยวฝรั่งผสมไทยจีนความหล่อเหลาดวงตาคมสีนิลเป็นประกายปากสวยคิ้วดกดำ จมูกโด่งรับกับรูปหน้าทุกสัดส่วนลงตัวไปหมดเครื่องหน้านั้นเพียบพร้อมเหมือนดังรูปปั้นแกะสลักเทพบุตร รูปร่างนั้นสูงโปร่งเดาด้วยสายตาไม่ต่ำกว่า 190 ร่างกายแข็งแรงหุ่นนั้นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเขาน่าจะเป็นคนดูแลสุขภาพผิวพรรณนั้นขาวเนียน

ครั้งแรกที่สบตาเธอมองใบหน้าหล่อเหลานั้นเธอแอบปลื้มแทบละลายเลยทันที ไม่ใช่ว่าเธอบ้าผู้ชายหล่อแต่สำหรับเธอแล้วชายแปลกหน้าคนนี้หล่อมากหล่อจนเธอเสียอาการแม้เขาจะทำหน้านิ่ง ๆ เรียบเฉยก็ตาม

ในตอนแรกเหมือนแพรเองคิดว่าเขาอาจจะเป็นชายแก่ที่ต้องการซื้อสาวเพื่อบำบัดความใคร่ เธอทำใจตั้งแต่ตกลงรับงานจากรุ่นพี่ที่รู้จักคิดไม่ถึงเลยว่าลูกค้าคนแรกจะเป็นชายผู้นี้เขาดูดีมากดูน่าเกรงขามเหมือนคนมีอิทธิพลและดูรวยมาก จากเพนเฮาส์ที่เขาอยู่และยังมีคนรับใช้ที่เป็น

บอดี้การ์ดซึ่งมารับเธอจากสถานที่นัดพบอีกเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน เมื่อทั้งสองคนจัดการธุระอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเหมือนแพรจึงนั่งรอเพื่อรับเงินค่าตอบแทนมือหน้าจึงยื่นเช็คเงินสดให้ในราคาที่เธอถึงกับอึ้ง

“หนึ่งล้านบาท....มันไม่มากเกินไปหรอกเหรอตอนที่ฉันตกลงกับพี่จิวแค่ห้าแสนบาทเท่านั้น”

“ถือว่าแลกกับความสาวและพรหมจรรย์ของเธอ และเธอทำให้ฉันพอใจ”

จากนั้นเหมือนแพรจึงรับเช็คเงินสดใบนั้นมาแม้มันจะแลกมาด้วยศักดิ์ศรี แต่มันคือหนทางเดียวที่เธอจะได้เงินมามากขายขนาดนี้เธอฝืนเดินเอามือกุมท้องน้อยท่าทางเดินไม่ค่อยถนัดเพราะยังเจ็บตรงส่วนกลางที่มันช้ำฉีกขาดข้างใน มันคือการมีเซ็กส์ครั้งแรกในชีวิตเธอเฝ้าฝันว่าจะมอบมันให้กับคนรักแต่ความฝันมันก็คือความฝันตอนนี้ฝันเดียวที่มีคือชีวิตของพี่สาวผู้เป็นญาติเพียงคนเดียวเท่านั้น

หลังจากที่เท้าเล็กก้าวเดินออกไปเจฟเขานั้นนึกถึงใบหน้าเนียนใสดวงตากลมโตสุกใสเหมือนดวงดารา ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มจมูกเล็กโด่งรั้นรับดวงกับหน้ารูปไข่ผิวพรรณสะอาดเนียนนุ่มกลิ่นกายหอมละมุนร่างงามหุ่นเพรียวบางแต่ว่ามีสัดส่วนโค้งเว้าทุกส่วน เขาอยากจะรู้ว่าทำไมหญิงสาวอายุน่าจะไม่ถึงยี่สิบเสียด้วยซ้ำต้องมาขายตัวแถมยังไม่ประสีประสาเงอะงะเรื่องบนเตียงอีกต่างหาก แม้ว่าเขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะทั้งซื้อกินทั้งคู่ขาแต่ว่าเขายังไม่เคยพบเจอหญิงบริสุทธิ์เช่นนี้มาก่อน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“เขามากูไม่ได้ล็อก”

“นายน้อยผมไปส่งเธอตามคำสั่งให้แล้วครับ”

“อืม! เด็กผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมึงช่วยตามสืบประวัติเธอมาให้กูด้วย”

“น่ะ….นายว่ายังไงนะ?”

“ไอ้คิม…”

“ครับ ๆ ผมจะรีบจัดการให้”

คิมเลขาและคนสนิทของเจฟทายาทนักธุรกิจข้ามชาติครอบครัวของเจฟนั้น มีทั้งสีขาวและสีเทารวยมหาศาลมีธุรกิจครอบคลุมทั้งโรงแรม คาสิโนผับและสนามแข่งนำเข้ารถหรู คิมนั้นเขาจะเป็นคนคอยแนะนำสาวให้นายเวลาที่เขาต้องการซึ่งเจฟนั้นก็ชอบเพราะเขาเองก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษหรือคนดีสักเท่าไหร่ เพราะอนาคตเขาต้องแกร่งและขึ้นมาเป็นผู้นำของกิจการของครอบครัว ด้วยวัยเพียงยี่สิบสองปียังเรียนอยู่ในมหาลัยเอกชนชื่อดังในคณะวิศวยานยนต์ซึ่งเป็นปีสุดท้าย

หลังจากสั่งให้ลูกน้องไปส่งเด็กสาวและให้เขาตามสืบเรื่องราวของเธอสายตาคมก็มองเห็นอะไรบางอย่างสีขาวใบเล็ก ๆ คล้ายบัตรอะไรสักอย่างซึ่งมันไม่ใช่ของเขาแน่นอน มือหนาจึงก้มลงไปแล้วหยิบมันขึ้นมาจากพื้นมันเป็นบัตรประจำตัวนักศึกษาของเธอหญิงสาวร่างอรชนที่เพิ่งนอนกับเขาหมาด ๆ ใบหน้าหล่อเหลาจึงแสยะยิ้มออกมาเบา ๆ

“เรียนพยาบาลมหาลัยเดียวกันซะด้วย เหมือนแพร เตชะวสุภางค์ แล้วเจอกัน”

โรงพยาบาล

“ดิฉันต้องการชำระค่ารักษาพยาบาลของพี่สาว นางสาวเหมือนฝัน เตชะวสุภางค์ คนไข้ห้อง 139 ค่ะ”

“ค่ารักษาพยาบาลงวดแรก 190,000 บาทค่ะงวดต่อไปหลังจากคนไข้ออกจากโรงพยาบาลนะคะ”

เมื่อชำระค่ารักษาพยาบาลให้พี่สาวเสร็จเหมือนแพรจึงค่อย ๆประคองตัวเองเดินมาหาพี่สาวที่ห้องพิเศษ เหมือนฝันพี่สาวเพียงคนเดียวเธอป่วยเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดซึ่งมันเป็นโรคจากพันธุกรรมเพราะยายก็ป่วยด้วยโรคนี้เช่นกัน เธอรักษาตัวมาตั้งแต่อายุสิบเจ็ดตอนนั้นครอบครัวยังพร้อมหน้าพ่อและแม่จะเป็นคนดูแลรับผิดชอบทั้งหมด แต่ว่าโชคร้ายธุรกิจของที่บ้านล้มละลายพ่อจึงฆ่าตัวตายทรัพย์สินที่มี จึงถูกยึดเพื่อใช้หนี้เหลือเพียงบ้านที่ดินเงินประกันชีวิตและเงินสดให้เมียและลูก ๆ ไม่กี่ล้านบาท

แม่จึงต้องรับภาระเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ว่าแม่เองก็ไม่เคยทำงานหนักมาก่อนหลังจากสามีตาย จึงได้ตรอมใจป่วยกระเสาะกระแสะมาโดยตลอดเงินทุกบาททุกสตางค์จึงหมดไปกับค่ารักษาของแม่กับพี่สาวจนต้องขายสมบัติเป็นที่ดินที่เหลืออยู่ในราคาหลักล้านทว่ามันก็ค่อย ๆ หมดไป

หลังจากนั้นแม่ก็เสียด้วยโรคภัยในที่สุดเหมือนแพรน้องสาวคนสุดท้องก็ไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตา เธอเรียนไปด้วยทำงานพิเศษไปด้วยเธอกำลังจะเข้ามหาลัยเอกชนชื่อดังโดยเป็นนักศึกษาทุนเรียนดีที่ได้รับจากโรงเรียนเดิม เพราะทางครูที่ปรึกษารู้ดีว่าครอบครัวของเธอนั้นเหลือแค่พี่สาวกับน้องสาวไม่มีผู้ปกครองและเหมือนแพรเธอก็เป็นเด็กดีเรียนเก่งขยันทำงานมาตั้งแต่ ม.4 ครูที่ปรึกษาจึงรักและเอ็นดูเธอมากจึงหาทางช่วยโดยการขอทุนเรียนดีให้แก่ลูกศิษย์

แกร๊ก!… เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาร่างบางเดินเข้ามาจับมือพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม

“ยัยแพร…ทำไมวันนี้มาหาพี่ได้แต่เช้าไม่ไปทำงานเหรอ”

“วันนี้แพรลาน่ะพี่ฝันอาการดีขึ้นแล้วใช่มั๊ย หน้าพี่ดูสดใสขึ้นนะ”

“จ๊ะ ขอบใจแพรมากนะที่ดูแลพี่มาโดยตลอด”

“อะไรกัน…เรามีกันแค่สองคนทำไมต้องมาขอบคุณแพรด้วยล่ะ ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ก็ต้องทำแบบแพรเหมือนกัน”

สองพี่น้องจึงโผเข้ากอดกันเหมือนฝันเธออยากจะมีชีวิตเหมือนคนอื่นอยากไปเรียนอยากมีเพื่อน แต่ด้วยโรคที่เป็นเธอเองจึงไม่สามารถทำได้จึงได้แต่เรียนออนไลน์และส่งงานทางเมล์เป็นการศึกษาแบบผู้ใหญ่