ลิขิตฟ้า

บทนำ

“ป๊าฮื่อๆ”

“อยู่ที่นี่ไปก่อนนะลูกป๊าสัญญาว่าป๊าจะกลับมารับลูก แล้วเราจะไปอยู่เป็นครอบครัวกันเหมือนเดิม”

“ฮื่อๆ ไข่มุขไปด้วยนะป๊า”

“ไปไม่ได้มันอันตราย ไข่มุขอยู่ที่นี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว ทำตัวดีๆทำตัวน่ารักกับคุณลุงและพี่พีนะไข่มุข ป๊าสัญญาว่าป๊าจะกลับมารับ”

“ไม่เอาป๊าฮื่อๆ ป๊าอย่าไปสิเอาไข่มุขไปด้วยนะป๊า ฮื่อๆป๊าเฮือก”เมื่อลืมตาขึ้นมาจึงรู้ว่าตัวเองนั้นฝันถึงเรื่องราวเดิมๆ ฝันถึงป๊าน้ำตาที่ไหลรินออกมาจนเปียกหมอนร่างกายที่เหนื่อยหอบไปหมด เมื่อไหร่ป๊าจะกลับมารับฉันนะ เฝ้ารอและนับวันรอจนท้อแล้ว

....“ไข่มุข”....

ฉันชื่อว่าไข่มุกอายุ 18 ปีเต็ม ในตอนนี้ยังไม่ได้เรียน รอไปสมัครเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ในตอนนี้ฉันอยู่บ้านของคุณลุงวี เพื่อนของป๊า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวฉันในตอนนั้น เป็นเหตุการณ์ที่รุนแรง ป๊าเป็นมาเฟียใหญ่ แต่ต้องถูกล้มไม่มีที่ไปเลยพาฉันมาฝากไว้กับเพื่อนของเขา และในตอนนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าป๊าไปไหนฉันอยู่กับป๊า 2 คนมาโดยตลอด ครอบครัวของรวยมากจนมาวันหนึ่งทุกอย่างพังลงหมดเลย แม้แต่บ้านก็ไม่ได้อยู่ ป๊าได้พาฉันมาฝากไว้ที่บ้านเพื่อนของเขา บ้านหลังนี้มีคุณลุงวีและพี่พีอยู่ สองคนเขาทั้งสองคนให้ที่อาศัยให้ที่อยู่และดูแลฉันดี ให้ที่อยู่ให้ที่กินเหมือนกับฉันเป็นคนในครอบครัวเขาคนหนึ่งเลย พี่พีเขาเรียนจบแล้วอายุของเขาเกือบจะ 30 แล้วแหละแต่ยังไม่มีแฟนหรือว่ายังไม่ได้แต่งงาน

ก๊อกๆๆๆ “ไข่มุกเป็นอะไรหรือเปล่า”นั่นเป็นเสียงของพี่พีเอง ที่เขามาเคาะหน้าประตูก่อนที่จะบิดลูกบิดประตูเข้ามา

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะไข่มุกฝันถึงป๊า”ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่จะตอบพี่พีไปเขาเดินเข้ามาในห้องมานั่งข้างเตียง พร้อมกับยกมือด้านซ้ายมาลูบหัวของฉันเบาๆ

“เป็นแค่ความฝันนะ อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวป๊าของไข่มุกก็มารับ”

“ฮื่อๆไม่นานนี่แค่ไหนหรอคะ แล้วตอนนี้ป๊าเป็นยังไงบ้าง อยู่ที่ไหนทานข้าวหรือยังทำไมป๊าถึงไม่ติดต่อไข่มุกกลับมาเลย”

“อดทนนะ ไข่มุกโตแล้วถึงเวลาเดี๋ยวป๊าของไข่มุกก็จะกลับมาเอง พี่ต้องไปธุระก่อน ดูแลตัวเองดีๆนะ”ทำไมวันนี้พี่พีพูดแปลกจัง เมื่อพี่พีลุกขึ้นจากเตียงฉันมองที่แผ่นหลังของเขา จนไปสะดุด ตรงชายเสื้อของพี่พีมีคราบเลือดติดอยู่

“พี่พีคะ ทำไมเสื้อของพี่ถึงเปื้อนเลือด”พี่พีหันมามองหน้าฉันก่อนที่จะก้มมองชายเสื้อตัวเอง

“อะอ๋อไม่มีอะไรหรอก เลือดกำเดาไหลนิดหน่อยแล้วมันเปื้อน พี่ขอตัวก่อนนะ”ฉันไม่ได้สงสัยอะไร ได้แต่นั่งนิ่งและคิดตามที่พี่พีบอก สักวันป๊าจะต้องกลับมารับ จนเวลาผ่านไปไม่กี่นาที ฉันได้ยินเสียงรถหวอหรือว่ารถตำรวจ มาจอดที่หน้าบ้านมีอะไรเกิดขึ้นนะ จึงรีบลงมาจากบนห้องทันทีพอลงมาถึงพี่พีถูกตำรวจจับ

“เกิดอะไรขึ้นหรอคะคุณลุง”ฉันเดินไปจับแขนของคุณลุงพ่อของพี่พีและถามคุณลุงกำลังร้องไห้

“ฮื่อๆพีไปฆ่าเขา”ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ได้เพียงแต่หันไปมองหน้าพี่พีที่เขาร้องไห้โดยที่ตำรวจจับเขาไว้

“ไอ้สาระเลว”ผวะ! มีผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาต่อยพี่พี แต่ตำรวจกำลังพยายามยื้อดึงออกเขาดูน่ากลัวมากและเหตุการณ์กำลังวุ่นวาย

“มึงมันเลวฮื่อๆ มึงฆ่าน้องกูทำไมไอ้พี ทำไมมึงทำน้องกูทำไม”

“พอครับพอ”

“ปล่อยผม ปล่อยดิ่มันฆ่าน้องสาวผม”เหตุการณ์ตอนนี้เหมือนในละครเลย ฉันได้เพียงแต่ยืนดูและร้องไห้ เขาเอาพี่พีขึ้นรถไปแล้วส่วนคนที่โวยวายเขาก็ได้จับออกจากบ้านหลังนี้ไป

“อยู่ที่บ้านนะไข่มุกลุงจะไปสถานีตำรวจ”

“ค่ะคุณลุง ช่วยพี่พีออกมาให้ได้นะคะอย่าให้พี่ติดคุกนะ”คุณลุงพยักหน้าให้กับฉันและเขาก็ออกจากบ้านไป ฉันสงสัยแล้วที่เราเห็นคราบเลือดติดเสื้อของพี่พี แต่ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่พีจะไปฆ่าคนอื่น

“คุณหนู”ในขณะที่เรานั่งอยู่โซฟาป้าแม่บ้านเขาเดินมาเรียกจนตกใจจนสะดุ้ง พร้อมกับน้ำตาไหลออกมา

“ป้าฮื่อๆ ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้คะพี่พีเป็นคนใจดีพี่พีไม่ได้ฆ่าใครหรอกเขาต้องเข้าใจผิดแน่ๆ”

“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”

ปั้งๆๆ!!! “จับตัวเธอมา”ในขณะที่ฉันกำลังคุยกับป้าแม่บ้าน แต่จู่ๆก็มีชายชุดดำประมาณ 3 คนที่ถือปืนเข้ามาและยิง ฉันตกใจจนตัวสั่นไปหมดแล้ว

“ปล่อยฮื่อๆพวกคุณเป็นใครปล่อยนะปล่อย”ชายชุดดำ 2 คนมาจับแขนของฉันล็อคทั้งสองข้าง จับฉันเพียงแค่คนเดียวและดึงออกมาจากในบ้านผลักฉันเข้ามาในรถตู้คันนึง

“ฮื่อๆปล่อยนะปล่อย” ปึก! ฉันใช้ทั้งแขนและก็มือ ที่พยายามผลักเขาออกแต่ไม่คิดเหมือนกันว่าจะถูกผู้ชายตัวใหญ่ต่อยท้อง ตอนนี้จุกจนพูดอะไรไม่ออกเลยเพียงแต่ตัวงอกับเบาะนั่ง

“อึกฮื่อๆ”เจ็บที่ท้องมากๆจนหายใจไม่สะดวก พวกเขาจะจับตัวเราไปไหนแล้วพวกเขาเป็นใครทำไมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถึงน่ากลัวแบบนี้ ป๊ามาช่วยไข่มุกที