ตอนที่ 3 หญิงชั่วชายโฉด

ฟ้าใสออกจากห้องของ วีรภาพแบบไม่แยแส ว่าฝ่ายนั้นจะเสียใจเพียงไหน ที่เธอบอกเลิกในเวลานี้ ถึงแม้เธอจะเสียดายทรัพย์สิน บ้านหลังใหญ่โต ที่ต่อไปคงตกเป็นของวีรภาพ เพราะเป็นลูกชายเพียงคนเดียว แต่จะให้เธอต้องมาทนดูแลคนพิการ ที่ไม่สามารถให้ความสุขเธอได้ ไม่เอาด้วยหรอก

ถึงพ่อเลี้ยงจะไม่หล่อ รวย เท่าวีรภาพ แต่ครั้งสุดท้ายที่ไปเที่ยวดูหนังด้วยกัน ฟ้าใสก็ต้องยอมรับว่าลีลาของเขาก็เร่าร้อนพอใช้ได้ 

หญิงสาวคิดถึงภาพบนเตียงของเธอกับพ่อเลี้ยง ความต้องการก็พุ่งขึ้นมา ฟ้าใสจึงหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์จะโทรหาพ่อเลี้ยง แต่ดันเดินชนกับใครคนหนึ่งที่เดินขึ้นบันไดมา จนเธอเสียหลักจะล้มลง แต่ใครคนนั้นคว้าเอวของเธอไว้ได้ก่อน

"ว้าย!"

หมับ!

"ไม่เป็นอะไรนะครับคนสวย"

นิพนธ์ที่กำลังกอดประคองนางแบบหุ่นสะบึมตรงหน้าไว้ จนสองร่างชิดใกล้กันมาก มากเสียจนเขาได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ผสานกับกลิ่นกายสาว จนนิพนธ์ต้องสูดหายใจเอาความหอมรัญจวนนั้นเข้าเต็มปอด

ฟ้าใสพอเห็นว่าใครที่กำลังกอดเธออยู่ ก็รีบผลักหน้าอกเขาออก จนนิพนธ์เกือบเสียหลักตกบันได ดีที่เขาคว้าราวบันไดไว้ได้ทัน

"อย่ามาแตะต้องตัวฉัน" ฟ้าใสปัดเนื้อปัดตัวด้วยความรังเกียจ

"ผมอุตส่าห์ช่วยคุณไม่ให้ล้ม แทนที่จะขอบคุณกลับมาตั้งท่ารังเกียจผมเสียอย่างนั้น" นิพนธ์ไล่สายตาไปตั้งแต่ลำคอระหง ลงมาถึงทรวงอกอวบอิ่ม จนมาหยุดที่ขาเรียวงามที่โผล่พ้นมาจากกระโปรงที่สั้นเลยเข่าด้วยสายตาจาบจ้วง

ฟ้าใสทนให้สายตาของนิพนธ์โลมเลียไม่ได้ คิดจะเดินหนีลงบันไดไป แต่ถูกชายหนุ่มดักหน้าไว้ไม่ให้เธอหนีไปได้

"จะรีบไปไหน ไม่อยู่คุยกันก่อน หรือกว่าแฟนที่พิการมาเห็น"

"วีไม่ใช่แฟนฉัน หลีกไป ไม่ว่าวีหรือนาย มันก็น่ารังเกียจพอ ๆ กัน"

"ถ้างั้น ให้โอกาสผม ได้ทำให้คุณเลิกรังเกียจ เลิกมองผมด้วยสายตาแบบนี้"

นิพนธ์ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะใช้ความเร็ว เอามือข้างหนึ่งประกบปิดปาก แล้วใช้แขนเพียงข้างเดียวยกตัวของหญิงสาว พาเข้าห้องนอนของตัวเอง ที่อยู่ห่างจากห้องของ วีรภาพเพียงสองห้อง

พอเข้าห้องได้ ก็ปล่อยหญิงสาวเป็นอิสระ แล้วลงมือล็อกกลอนกันไม่ให้เหยื่อหลุดมือไปได้

"แกจะทำอะไร" ฟ้าใสถามเสียงดัง ขณะที่ก้าวถอยหลัง หนีนิพนธ์ที่ก้าวเดินมาหา

"ก็ทำอะไร อะไรที่มันสนุก มันเสียวนะสิ คนสวย" นิพนธ์ไม่พูดเปล่า แต่ปลดกระดุมเสื้อออกหมด เผยให้เห็นแผงอกอันบึกบึนที่มีขนสีดำขึ้นแซมอยู่มาก

ฟ้าใสกลืนน้ำลายลงคอ กับกล้ามเนื้อที่เป็นมัด ๆ ยามที่ชายหนุ่มถอดเสื้อเขวี้ยงทิ้งไป ต้องยอมรับว่าหุ่นของนิพนธ์น่ากินกว่าพ่อเลี้ยงที่มองส่วนไหนก็มีแต่ไขมันมาก

แต่ไม่ได้เธอจะคิดเตลิดเปิดเปิงกับผู้ชายที่ตัวเองเคยดูถูกดูแคลนทั้งทางสายตาแล้วก็วาจา ว่าเป็นเหมือนเห็บหมัดที่คอยเกาะอาศัยดูดเลือดคนอื่น เพราะนิพนธ์เป็นแค่ลูกติดเมียใหม่ของจักรี

"หุ่นผมน่ากินละสิ ถ้าอยากกิน ก็อย่าอดกลั้นอยู่เลย มาเถอะ" นิพนธ์อ่านสายตาของหญิงสาวออก เขาแก้เข็มขัดออกทิ้ง พร้อมรูดซิปกางเกง

ฟ้าใสถอยร่นมาสุดที่เตียงกว้าง จนไม่สามารถถอยต่อไปได้ แต่ชายหนุ่มยิ่งเข้ามาใกล้มากขึ้น 

"ผมจะให้โอกาสคุณร้อง ก่อนที่ผมจะอุดปากคุณด้วยปากของผม แล้วต่อไปผมจะอนุญาตให้คุณร้องครางได้อย่างเดียว"

ฟ้าใสเม้มริมฝีปากไว้แน่น กำลังคิดจะตะโกนให้คนในบ้านนี้ช่วย แต่พอเห็นนิพนธ์แก้กางเกงและกางเกงในออกหมด เธอก็กลืนคำที่จะร้องขอความช่วยเหลือ จ้องมองแท่งขนาดใหญ่ที่ชี้โด่อยู่ตรงหว่างขาของชายหนุ่ม

นิพนธ์ยิ้มออกมา เขายกมือลูบไล้ไปตามแขนของหญิงสาว ก่อนจะพูดประโยคหนึ่งออกมา

"คุณฟ้าใส คุณรู้ไหม ว่าพ่อจักรีรักผมมาก เผลอ ๆ มากกว่าลูกแท้ ๆ เสียอีก แล้วระหว่างลูกชายที่ช่วยงานได้ทุกอย่าง กับลูกชายที่พิการ คุณคิดว่าสมบัติทั้งหมดจะตกเป็นของใคร"

ฟ้าใสคิดตามที่นิพนธ์พูด ซึ่งมันก็จริง เพราะจักรีดูเหมือนจะรักนิพนธ์ที่ดูเหมือนจะเป็นคนหัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย ในขณะที่วีรภาพนั้น ดื้อรั้น หัวแข็ง

แล้วเธอก็เพิ่งเคยเห็นนิพนธ์แสดงทีท่าหยาบโลนแบบนี้เป็นครั้งแรก แต่มันดันโดนใจรสนิยมของเธอ ที่ชอบผู้ชายเร่าร้อนแบบนี้ แล้วดูท่าจะเผ็ดแซ่บกว่าพ่อเลี้ยงเสียอีก

ฟ้าใสยกสองแขนขึ้นโอบรอบลำคอ ส่งสายตาที่มีไฟแห่งความปรารถนาลุกโชนอย่างแรงกล้า ไปให้ชายหนุ่ม

นิพนธ์เข้าใจความหมาย เข้าใช้ริมฝีปาก ประกบปากบาง ที่เผยอแย้มรอรับอยู่แล้ว ต่างฝ่ายต่างบดขยี้ริมฝีปากเข้าหากัน นิพนธ์ขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่ม พร้อมสอดปลายลิ้นเรียวควานหาความหวานในโพรงปากน้อยของหญิงสาว

ฟ้าใสส่งเสียงครางในลำคอ พร้อมส่งปลายลิ้นร้อนอุ่นออกไปตวัดรัดเกี่ยวกับลิ้นสากของนิพนธ์

ไม่นานนิพนธ์ก็ปลดเปลื้องปราการป้องกันของหญิงสาวจนหมด ก่อนที่คนทั้งคู่จะทิ้งตัวลงบนเตียง โดยที่ร่างของนิพนธ์ทาบทับอยู่ด้านบน

ริมฝีปากอุ่นร้อน ระดมจูบซอกไซร้ลำคอเนียนระหง ในขณะที่มืออีกข้างบีบเคล้าคลึงปทุมอวบอิ่ม พร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยเม็ดบัวสีชมพู จนเจ้าของเต้าดิ้นเร่า ๆ ด้วยความเสียวซ่าน

แล้วยิ่งปทุมข้างที่เหลือถูกริมฝีปากหนาขบเม้ม ดูดเลีย กลืนกินเม็ดบัว ความสยิวรัญจวน ยิ่งทำให้ฟ้าใสส่งเสียงครางออกมา พร้อมรู้สึกว่าช่องทางรักข้างล่างเปียกแฉะ

"คุณฟ้า ต้องการอย่างอื่นต่อ หรือจะให้ผมหยุดแค่นี้" นิพนธ์หยุดการกระทำทั้งหมด ไม่รู้ว่าเกิดใจดีอะไรขึ้นมาตอนนี้

ฟ้าใสที่อารมณ์กำลังได้ที่ ถึงกับค้างเติ่ง ร่างกายช่วงล่างกำลังเฉอะแฉะและต้องการหาอะไรมากระแทก เธอมองนิพนธ์ด้วยสายตาเว้าวอน

"นิพนธ์ ทำต่อเถอะนะ ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการความเป็นชายของนาย" ฟ้าใสเอ่ยเสียงกระเส่า ท่าทีที่เคยหยิ่งผยองหายไปจนหมดสิ้น

นิพนธ์ยิ้มกริ่มพอใจมาก แล้วตัวเขาเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน เขาจับความเป็นชาย ยัดใส่ช่องทางรักของหญิงสาวจนสุดลำ 

พอรู้ว่าฟ้าใสไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ นิพนธ์ก็ขยับเอวสอบกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง ทั้งรุนแรง ทั้งหนักหน่วง จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคลอเคล้ากับเสียงขาเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด

ฟ้าใสส่งเสียงครวญครางออกมาเสียงดัง แม้บทรักที่นิพนธ์มอบให้ จะรุนแรงป่าเถื่อน แต่หญิงสาวกับครางออกมาเพราะความสุขสม กับบทสวาทที่ถึงใจเธอมาก

ยิ่งอารมณ์ของนิพนธ์พุ่งถึงขีดสุด เขายิ่งกระแทกกระทั้นแบบเน้น ๆ และหนัก ๆ 

ไม่นานเขาก็รู้สึกว่าช่องทางแคบกระตุกและรัดรึงความเป็นชายของเขามาก พร้อมกับตัวของหญิงสาวที่มีอาการเกร็ง ๆ จากการได้ขึ้นสวรรค์

นิพนธ์จึงออกแรงกระแทกอีกสามถึงสี่ที น้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจนได้

ชายหนุ่มถอนกายออก ทิ้งตัวลงนอนแผ่ข้างหญิงสาวพร้อมกับหายใจหอบเหนื่อย

ฟ้าใสขยับไปนอนซบอก พร้อมกับเอ่ยเสียงหวานออกมา

"นิพนธ์ค่ะ ต่อไปอย่าลืมฟ้านะ"

"คุณทานอร่อยแบบนี้ ผมจะทิ้งคุณได้อย่างไรล่ะ มีแต่จะหลงจนโง่หัวไม่ขึ้น" 

นิพนธ์เอ่ย ก่อนที่จะจับร่างบางขึ้นมาทับที่ช่วงล่างของตนเอง

ฟ้าใสเข้าใจ เธอจับความเป็นเข้าสู่ช่องทางรักของตัวเอง พร้อมกับขยับเข้าออก 

บทรักบทสวาทดำเนินต่อรอบสอง คราวนี้เป็นฟ้าใสที่เป็นคนคุมเกม 

ในขณะที่ภายในห้อง กำลังส่งเสียงครางอย่างมีความสุข ข้างนอกห้องกลับมี ชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนรถเข็นต้องกำหมัดแน่น ที่ได้ยินเสียงร่วมรักของทั้งสองคน