ตั้งใจยั่ว

เอิงเอย...

ฉันโกรธอาบอมที่จะไปหาผู้หญิงคนนั้นซึ่งฉันก็ไม่เคยเจอตัวจริงหรอกนะแต่ก็แอบหาข้อมูลอยู่ ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นสวยมากสวยยังกับนางฟ้าถ้าไม่สวยคงไม่ได้เป็นนางเอกหรอก แล้วสวยขนาดนั้นอาบอมจะไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ ฉันก้มมองดูตัวเองไม่มีอะไรไปสู้ผู้หญิงคนนั้นได้เลยสักอย่าง คิดแล้วมันก็น้อยใจขึ้นมา 

"อย่าไปไหนไกลล่ะอาสั่งอาหารเที่ยงมาให้แล้ว" อาบอมตะโกนบอกแต่ฉันก็ทำเป็นไม่ได้ยินไม่สนใจ ฉันเดินเลียบชายหาดมองไปไกลสุดลูกหูลูกตา ทะเลช่วงนี้สวยมากน้ำใสมากๆเลยแต่มันจะดีกว่านี้ถ้าฉันได้เดินจูงมืออาบอมชมนกชมไม้ชมความงดงามของทะเลสีครามกับหาดทรายสีขาวสะอาดตา

"เฮ้!!!" เสียงใครตะโกนเรียกอะไรใคร ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อมองว่าเสียงใคร

"ยู ยู" 

"นายเรียกฉันเหรอ" ฉันชี้มาที่ตัวเองเมื่อเจอหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีเดินตรงมาที่ฉันพร้อมกับในมือที่ถือกล้องถ่ายรูปมาด้วย ดูท่าจะเป็นคนชอบถ่ายรูปเพราะดูจากกล้องแล้ว

"ใช่ไอเรียกยูนั่นแล่ะ"

"แล้วนายเรียกฉันทำไม"

ยูสนใจจะมาเป็นนางแบบให้ไอหน่อยได้ไหมเมื่อกี้ไอแอบถ่ายรูปยูตอนเผลอ สวยมากเลย"

"นี่นายแอบถ่ายรูปฉันเหรอ โรคจิตป่ะเนี่ย" ฉันเริ่มโวยวายใส่ไอ้หนุ่มลูกครึ่งที่บอกว่าแอบถ่ายรูปฉัน

"เปล่านะไอเปล่าโรคจิตนะ พอดีไอกำลังถ่ายรูปต้นไม้ถ่ายวิวทะเลถ่ายท้องฟ้าแล้วเผอิญว่ายูเดินผ่านกล้องไอพอดี ไอก็เลยได้ถ่ายรูปยู อยากดูไหมล่ะ"

"ดูสิ เอามาดูเลยเร็วๆ" ฉันบ่นคนตรงหน้าอย่างอารมณ์ไม่จอย เพราะกลัวนายนี่ถ่ายรูปฉันออกมาทุเรศแล้วเกิดเอาไปโพสต์ตามเวปโป๊ทำไง ถึงฉันจะไม่สวยแต่ฉันก็น่ารักน่าค้นหานะ 

"อ่ะดูซะว่าไอถ่ายรูปยูสวยไหม" นายนั่นยื่นกล้องมาให้ฉันฉันรีบคว้ามาแล้วกดดูรูปซึ่งนายนี่ถ่ายรูปฉันไปเยอะพอสมควรและก็สวยทุกรูปด้วย อันนี้ฉันไม่ได้อวยตัวเองนะแต่สวยจริงทั้งที่ฉันใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำ นายนี่มีฝีมือถ่ายภาพขั้นเทพเลยจริงๆ

"ว่าไงไอถ่ายรูปยูสวยไหม"

"ก็...อืมสวยดีแต่ก็อย่างว่านางแบบสวยถ่ายยังไงก็สวยอยู่แล้ว"

"อื้มมมหืมมมมีชมตัวเองด้วยไม่ชมคนถ่ายสักคำ"

"แน่นอนสิไม่มีใครชมก็ชมตัวเองผิดตรงไหน ว่าแต่นายเป็นช่างภาพเหรอ"

"เปล่าไอแค่ชอบถ่ายรูปน่ะ"

"นายเป็นลูกครึ่งเหรอพูดไทยชัดมากเลย"

"แม่ไอเป็นคนไทยพ่อไอเป็นคนอังกฤษครอบครัวไอเป็นเจ้าของรีสอร์ทบนเกาะ"

"โอ้โหรวยซะด้วยนะ"

"ไอไม่ได้รวยหรอกพ่อไอแม่ไอต่างหากที่รวย"

"ถ่อมตัวซะด้วยว่าแต่นายชื่ออะไรฉันชื่อเอิงเอยนะเรียกเอิงเฉยๆก็ได้"

"ไอชื่อคริส ยินดีที่ได้รู้จักนะเอิง"

"อื้มมม"

"ว่าแต่ยูจะเป็นนางแบบให้ไอได้หรือเปล่า"

"ก็อยากเป็นอยู่แต่ฉันไม่ได้เตรียมชุดมาน่ะสิ"  ใจนึงก็อยากมีรูปสวยๆไว้ลงไอจีนะแต่ไอ้จะให้ถอดชุดคลุมออกแล้วให้นายคริสถ่ายรูปตอนที่ฉันใส่บิกินี่ก็ไม่กล้าเพราะอาบอมยังไม่เห็นเลยฉันไม่อยากให้คนอื่นเห็นก่อนที่อาบอมจะเห็น เอาไงดีฉันอยากได้รูปสวยๆอ่ะ

"เอางี้ไหมพรุ่งนี้นายมาแถวนี้ป่ะ"

"ทำไมเหรอ"

"ฉันจะมาเป็นนางแบบให้นายไงฉันจะใส่ชุดสวยๆมาให้นายถ่ายโอเคมั้ย"

"อื้มมมได้ ได้เลยขอบคุณนะที่จะมาเป็นนางแบบให้ไอน่ะ"

"ไม่เป็นไร เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนสายๆนะ"

"โอเค"

"ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ"

"อื้มมมม"

บอม....

"คู่หมั้นบอมไปไหนล่ะมิ้นมายังไม่เห็นเลย"

"ออกไปเดินเล่นเดี๋ยวก็คงมา"

"แล้ว...คู่หมั้นบอมจะไม่ว่าอะไรมิ้นใช่ไหม"

"ว่าทำไม เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"อื้มมม ถ้าคู่หมั้นบอมคิดได้แบบนั้นก็ดี มิ้นแค่กลัวว่าแกจะเข้าใจผิดเฉยๆน่ะ เด็กวัยนี้ชอบคิดเองเออเองเก่งแล้วก็เอาแต่ใจตัวเองด้วยถามจริงนะบอมคิดยังไงถึงหมั้นกับเด็กคนนี้เหรอ"

"ก็ไม่คิดอะไรอยากหมั้นก็หมั้น"

"พูดเหมือนโดนบังคับเลยเนอะ"

"เปล่าหรอกใครจะมาบังคับฉันได้ ว่าแต่เธอหิวหรือยังฉันจะได้ให้เธอทานก่อน"

"ไม่เป็นไรรอคู่หมั้นบอมมาก่อนก็ได้มิ้นยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอก"

"ถ้างั้นฉันขอตัวไปตามคู่หมั้นฉันก่อนนะ"

"ได้จ๊ะไปเถอะ^^"

ผมเดินออกมาจากบ้านพักแล้วเดินตามหาเอิงเอยที่ไม่รู้เดินไปถึงไหนจนกระทั่งเจอยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งด้วยท่าทางสนิทสนมผมไม่รู้ว่าสองคนนั้นรู้จักมาก่อนหรือเปล่า ผมก็เลยเดินไปหา

"เมื่อกี้คุยกับใคร" ผมถามเอิงเอยที่กำลังเดินมาทางผม

"กับคริสน่ะ"

"คริส??ใครเพื่อนเราเหรอ"

"เปล่าค่ะไม่ใช่เพื่อนเค้าเป็นลูกครึ่งแล้วเค้าก็ถ่ายรูปเก่งน้องเอิงเลยขอให้คริสถ่ายรูปน้องเอิงด้วยนะส้วยสวยสวยทุกรูปเลยด้วย^^"

"ถ่ายรูป??ถ่ายชุดนี้น่ะเหรอ" ผมถามคนตรงหน้าเพราะตอนนี้เธอใส่ชุดคลุมอาบน้ำอยู่ซึ่งผมก็เพิ่งสังเกตเห็น

"เปล่าค่ะถ้ายชุดข้างในต่างหาก"

"ชุดข้างใน ชุดอะไร" ผมถามกลับทันทีเพราะไม่รู้ว่าชุดข้างในคือชุดอะไร

"ก็ชุด...ชุดที่น้องเอิงบอกว่าจะใส่ให้อาบอมดูคนแรกไงคะแต่เสียใจด้วยอาบอมไม่ได้เห็นคนแรกเพราะคนแรกที่เห็นคือคริส"

"ชุดบิกินี่??"

"ใช่ค่ะ อาบอมอยากเห็นมั้ยล่ะคะว่าชุดบิกินี่ที่น้องเอิงใส่มันเป็นแบบไหน รับรองอาบอมต้องร้องว๊าวแน่นอนเพราะมัน...."

"มันอะไรพูดมาให้หมด"

"เพราะมันเซ็กซี่มากเลยน่ะสิคะ"

"นี่เราใส่ชุดบิกินี่ให้ใครก็ไม่รู้ดูงั้นเหรอ"

"ค่ะก็เค้าถ่ายรูปเก่งนี่คะน้องเอิงก็อยากมีรูปสวยๆบ้าง" ผมกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้โกรธคนตรงหน้าที่กล้าใส่ชุดบิกินี่ให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ดูแล้วก็ยังให้ถ่ายรูปอีก

"กล้บบ้านพักเดี๋ยวนี้" ผมระงับความโกรธแล้วจูงมือเด็กแสบกลับบ้านพัก

"อาบอมลากเบาๆสิคะน้องเอิงเจ็บน๊าาา"

"แค่นี้ไม่ตายหรอก ใครสั่งใครสอนให้ทำตัวแบบนี้"

"ไม่มีใครสั่งใครสอนหรอกค่ะน้องเอิงพอใจอยากทำอะไรก็ทำ" ผมไม่รู้จะจัดการยังไงกับเด็กคนนี้ดีทั้งดื้อทั้งเอาแต่ใจไม่รู้พี่ภูผากับอัยวาเลี้ยงลูกยังไงถึงได้มีนิสัยเอาแต่ใจไร้เหตุผลแบบนี้ แต่จะว่าไปน้องอันดาก็ไม่ได้มีนิสัยเหมือนเอิงเอยเลยสักนิดทั้งที่เลี้ยงมาเหมือนกัน

"กลับมากันแล้วเหรอ ไปตามกันถึงไหนเนี่ย สวัสดีจ๊ะน้องเอิงใช่ไหมพี่ชื่อมิ้นนะเป็นเพื่อน..ของบอมน่ะ^^" พอเดินขึ้นบ้านมามิ้นก็เอ่ยทักเอิงเอย

"ไม่ได้อยากรู้จักสักหน่อย"

"เอิงเอยพูดกับผู้ใหญ่ให้มันดีๆ" ผมบอก

"น้องเอิงจะพูดแบบนี้แล่ะใครจะทำไม คุณก็เหมือนกันรู้ทั้งรู้ว่าอาบอมมีคู่หมั้นแล้วแต่ก็ยังตามมาตอแยอีกอยากได้อาบอมคืนเหรอคะไม่มีทางหรอกจะบอกให้"

"น้องเอิงทำไมพูดแบบนี้คะพี่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะพี่กับบอมเราเป็นเพื่อนกัน"

"อย่ามาตอแหลจ้างให้ก็ไม่เชื่อ!!!" ผมชักจะหมดความอดทนกับเด็กคนนี้แล้วนะ

"น้องเอิงขอโทษพี่มิ้นเค้าเดี๋ยวนี้" ผมบอกคนเอาแต่ใจ

"ไม่ขอโทษ" พูดจบยัยเด็กแสบก็เดินตึงตังเข้าห้องนอนไป ผมทำได้แค่ขอโทษมิ้นแทนเอิงเอย

"ฉันขอโทษแทนน้องเอิงด้วยนะ"

"ไม่เป็นไรมิ้นเข้าใจ มิ้นถึงบอกไงว่าการที่มิ้นมาที่นี่น้องเอิงอาจจะเข้าใจผิดแล้วก็เข้าใจผิดจริงๆ"

"เอาเป็นว่าเธอกลับไปก่อนนะไว้เจอกัน ตอนนี้ฉันขอไปเคลียร์กับเอิงเอยก่อน"

"แล้วอาหารกลางวันล่ะบอมไม่ทานเหรอ"

"กินไม่ลง ขอตัวก่อนนะ" ผมเลิกสนใจมิ้นแล้วเดินตามเอิงเอยเข้าไปในห้องแต่แกดันล็อกประตูห้องนอน

"น้องเอิงเปิดประตูเดี๋ยวนี้เราต้องออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง"

"ไม่ออกไม่มีอะไรต้องคุยค่ะ"

"อาจะนับหนึ่งถึงสามถ้าเราไม่ออกมาอาจะโทรบอกให้พ่อแม่เรามารับกลับ"

"หนึ่ง สอง สา..."

แกร๊ก แอร๊ดดดด ในที่สุดประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก แต่คนที่เปิดประตูทำเอาผมถึงกับอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเพราะชุดที่เอิงเอยสวมมันเป็นชุดบิกินี่สีดำรัดรูปไปทุกสัดส่วนโดยเฉพาะตรงหน้าอกที่ล้นทะลักออกมา ผมพยายามข่มความรู้สึกบางอย่างแล้วหันหน้าไปอีกทางแต่ในที่สุดก็ต้องหันกลับไปมองอย่างห้ามไม่ได้

"ไปใส่ชุดคลุมเดี๋ยวนี้น้องเอิงอาขอสั่ง"

"ไม่ใส่ค่ะน้องเอิงร้อน" พูดจบยัยตัวแสบก็เดินนวยนาดไปที่เตียงอย่างช้าๆแล้วก็นอนลงไปก่อนจะมองมาที่ผมด้วยสายตาเชิญชวน

"อาบอมมีอะไรจะเคลียร์กับน้องเอิงก็คุยมาเลยค่ะน้องเอิงนอนฟังอยู่" 

"เราใส่ชุดนี้แล้วให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นถ่ายรูปอย่างงั้นเหรอ" ผมถามในคำถามที่ค้างคาใจจากที่ตอนแรกจะมาคุยเรื่องมิ้น

"อืมหื้มมม" ยัยตัวแสบตอบแบบกวนโมโหผมมากจนผมอยากจะจับมาตีก้นให้เข็ดเหมือนตอนเป็นเด็กแต่ก็ทำไม่ได้

"เราจงใจจะยั่วให้อาโกรธใช่ไหม"

"ไม่ได้ยั่วให้โกรธสักหน่อยแต่ยั่วให้อยากต่างหากละคะ"

"เอิงเอย!!! อย่าให้อาทนไม่ไหวกับเรานะอาไม่อยากผิดสัญญากับพ่อเรา" ผมบอกกับเอิงเอยอย่างคนที่หมดความอดทน

"ถ้าอาบอมทนได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ" เด็กแสบลุกออกจากเตียงแล้วเดินมาหาผมก่อนจะเอามือโน้มลำคอผมลงมาจากนั้นเอิงเอยก็จูบมาที่ริมฝีปากของผมเบาๆแต่ตอนนี้ตะบะผมแตกแล้วยิ่งเห็นหน้าอกหน้าใจที่ล้นทะลัก ผมคงต้องผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ภูผา

"เรายั่วอาเองนะเอิงเอย" 

"ว๊ายยยอาบอม" เอิงเอยร้องเสียงหลงเมื่อผมตวัดแขนอุ้มเธอให้มาอยู่ในอ้อมแขนจากนั้นผมก็พาเดินไปที่เตียงแล้วโยนลงไปเบาๆก่อนจะตามขึ้นไปทาบทับร่างกายคนตัวเล็กที่อย่างอื่นไม่ได้เล็กเลยสักนิด

จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ ผมก้มลงไปจูบเอิงเอยด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งร่างกายซึ่งคนใต้ร่างก็จูบตอบผมกลับมาอย่างเร่าร้อนเช่นกัน

"อาบอมน้องเอิงรักอาบอมน้องเอิงอยากเป็นของอาบอมทั้งตัวแล้วก็หัวใจค่ะ"

"อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน" ผมเตือนคนใต้ร่าง

"ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ"

"ก็ดีถือว่าอาเตือนแล้วนะ" จากนั้นผมก็กระชากบิกินี่ชิ้นบนจนหน้าอกอวบใหญ่เด้งสู้สายตาจนผมอดใจไม่ไหวที่จะลิ้มลองมัน

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ

"อื้อออ เสียวค่ะอาบอมขาาน้องเอิงเสียว อื้อออออ"

"เดี๋ยวจะเสียวมากกว่านี้เตรียมตัวไว้ให้ดีก็แล้วกันยัยตัวแสบ"

..........................................