หวงก้าง??

ภูมิ....

ผมนั่งมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ผมด้วยสายตาไม่พอใจเพราะใบหม่อนนั่งตักผมแล้วผมก็โอบเอวใบหม่อนอยู่

"ขอโทษนะคะที่นี่ใช่ห้องทำงานผู้บริหารหรือเปล่าคะ"

"แล้วตอนเปิดประตูเข้ามาเธอไม่ดูป้ายหน้าห้องล่ะว่าเขาติดไว้ว่ายังไง"

"ดูแล้วค่าแต่ไม่คิดว่าจะเข้ามาเจออะไรแบบนี้ในห้องทำงานผู้บริหาร ตอนแรกนึกว่าเข้าห้องผิดเพราะไม่คิดว่าผู้บริหารระดับจะพาผู้หญิงมานัวเนียกันถึงในห้องทำงาน"

"เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไงห๊ะ"

"ก็หมายความตามที่พูดไงคะนี่พูดภาษาไทยนะคะคุณฟังภาษาคนเอ้ยภาษาไทยไม่ออกเหรอโง่อ่าาา"

"แกแกว่าฉันโง่เหรอห๊ะนังเด็กเมื่อวันซืน!!! ภูมิดูเด็กนี่มันพูดสิหม่อนไม่โอเคภูมิไล่มันออกเลยค่ะไม่ต้องให้มันมาทำงานที่นี่ไว้หม่อนจะหาเลขาเก่งๆ มาช่วยภูมิเอง"

"เอมิออกไปอยู่ข้างนอกรอก่อนเดี๋ยวจะตามให้เข้ามา" ผมสั่งเอมิให้ออกไปอยู่ข้างนอกรอ

"ค่าท่านผู้บริหาร ชิ" ผมส่ายหน้าให้กับเอมิที่ทำหน้าไม่พอใจใส่ผมแล้วยังมาจิ๊ปากใส่อีกทั้งที่ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่เลขาที่ไม่รู้จะผ่านโปรหรือเปล่าแต่ผมพนันได้เลยไม่เกิดหนึ่งอาทิตย์ลาออกเองแน่ๆ

พอเอมิเดินออกไปแล้วผมก็หันมาพูดกับใบหม่อน

"หม่อนผมว่าคุณกลับไปได้แล้วผมจะทำงาน"

"แล้วเรื่องยัยเด็กนี่ล่ะภูมิจะให้มันมาทำงานเป็นเลขาของภูมิเหรอหม่อนไม่ยอมนะหม่อนไม่ชอบขี้หน้ามัน"

"คุณไม่ยอมก็เรื่องของคุณแต่นี่มันที่ทำงานผมบริษัทผมผมจะให้ใครอยู่หรือไล่ใครออกสิทธิ์มันอยู่ที่ผมไม่เกี่ยวกับหม่อน"

"ภูมิพูดแบบนี้ไม่รักษาน้ำใจหม่อนเลยนะคะ"

"ผมว่าหม่อนกลับไปก่อนเถอะผมจะทำงานจริงๆ" ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้มากกว่านี้

"ก็ได้ค่ะ เย็นนี้ภูมิไปหาหม่อนที่คอนโดด้วยนะคะ"

"ถ้าว่างผมจะไป"

"ภูมิเปลี่ยนไปนะตั้งแต่อยู่เชียงใหม่แล้ว พอกลับมาภูมิก็ไม่มาหาหม่อนเลยภูมิมีคนอื่นใช่ไหมบอกหม่อนมานะ"

"หม่อน ผมเคยบอกกับคุณว่ายังไงเรื่องของเราหรือคุณลืมผมจะไทบทวนความจำให้"

"หม่อนไม่ลืมค่ะ ห้ามหึงห้ามหวงห้ามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของห้ามงี่เง่าไร้เหตุผล ถ้างั้นหม่อนกลับก่อนนะคะ"

"ครับ"

ผมรอจนใบหม่อนเดินออกไปจากห้องแล้วเรียกเอมิเข้ามา

"นั่งลง" เอมินั่งลงแต่เธอไม่มองหน้าผมเหมือนกำลังโกรธอะไรผมอยู่แต่ถามว่าผมแคร์ไหมก็ไม่

"โต๊ะทำงานเธออยู่ด้านนอกเห็นใช่ไหม"

"เห็นค่ะ"

"พูดด้วยก็มองหน้ามองไปทำไมหน้าต่าง"

"มองตรงไหนก็ได้ยินค่ะพี่มีอะไรก็พูดมาเถอะ" เอมินั่งกอดอกแล้วยังคงเอาแต่มองนอกหน้าต่างผมถอนหายใจเป็นรอบที่สิบแล้วนะกับเอมิ

"เรื่องงานของเธอเดี๋ยวจะให้ผู้ช่วยพ่อมาสอนงานให้ฉันจะให้เวลาเธอสามเดือนเพื่อทดลองงานแต่ถ้าสามเดือนนี้ไม่ผ่านก็เตรียมตัวลาออกได้เลย"

"ค่าาาท่านผู้บริหารมีอะไรจะสั่งอีกมั้ยคะ"

"มี"

"อะไร"

"พูดกับฉันต่อหน้าคนอื่นก็หัดมีสัมมาคารวะด้วยเข้าใจไหม"

"เข้าใจค่าาาา มีแค่นี้ใช่ไหมคะที่จะสั่งเอมิจะได้ออกไป"

"อืมม"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเงยหน้ามองไปที่ประตูว่าใครมาเคาะเรียกเพราะผมไม่ได้นัดให้ใครมา

"ฮัลโหลลลเพื่อนนนนเลิฟฟฟฟ"

"ไอ้นที??"

"กูดีใจว่ะที่มึงยังจำกูได้"

"มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมถามไอ้นทีเพื่อนรักของผมที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีเพราะมันไปเรียนต่อฝรั่งเศส

"เพิ่งกลับมาพอกลับมาก็ได้ยินข่าวว่ามึงมารับตำแหน่งผู้บริหารแทนพ่อมึงกูดีใจด้วยนะเพื่อน"

"อืมม"

"แต่เอ๊ะ สาวน้อยน่ารักคนนี้เป็นใครสาวคนใหม่ของมึงอ่อ??" ไอ้นทีหันไปมองหน้าเอมิที่ยังยืนอยู่ในห้องไม่ได้ไปไหน

"เลขากูเอง"

"ชื่ออะไรครับพี่ชื่อนทีนะครับ^^" พอเจอสาวไอ้นทีก็หน้าม่อทันทีสันดานไม่เคยเปลี่ยน

"ชื่อเอมิค่ะพี่นที^^"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่อยากจะบอกว่าพี่ยังไม่มีแฟนไม่ทราบว่าน้องเอมิมีแฟนหรือยังเอ่ยถ้ามีแฟนแล้วพี่ต้องอกหักแน่ๆ เลยเพราะน้องเอิมิเป็นรักแรกของพี่" ผมส่ายหน้ากับคำพูดของไอ้นทีที่คิดมุกจีบสาวแบบกากๆ

"เอมิยังไม่มีแฟนหรอกค่ารอให้มีคนมาขอเป็นแฟนอยู่"

"ต้องเป็นพรหมลิขิตให้เราสองคนมาเจอกันแน่ๆ ^^"

"คงงั้นมั้งคะ^^"

"อะแฮ่ม"

"อะไรติดคอมึงวะไอ้ภูมิ"

"สงสัยก้างจะติดคอพี่ภูมิมังคะ"

"พี่ก็ว่าจะใช่5555"

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วเอมิขอตัวไปทำงานก่อนนะคะพี่นที^^"

"ครับผม^^"

พอยัยเอมิเดินออกไปไอ้นทีก็พุ่งตัวเข้ามาหาผมที่โต๊ะทันที

"ไอ้ภูมิ"

"อะไร"

"น้องเอมิไม่มีแฟนจริงๆ เหรอวะ"

"เขาก็ตอบมึงแล้วไม่ใช่??"

"กูแค่อยากได้ความมั่นใจเพราะกูคิดว่าตกหลุมรักน้องเอมิตั้งแต่สบตากันครั้งแรกเมื่อกี้"

"ตั้งแต่กูรู้จักมึงมากูก็เห็นมึงตกหลุมรักผู้หญิงทุกคนที่มึงสนใจ"

"เออน่าาา หรือมึงจะกั๊กเอาไว้กินเอง เลขาสาวโสดกับผู้บริหารหนุ่มหล่อ"

"กูไม่ได้กั๊กถ้ามึงอยากจีบก็เอาเลย"

"แน่ใจน๊าาาาถ้ากูมาจีบเลขามึง"

"แล้วทำไมกูต้องแน่ใจกูกับเอมิไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"มึงกับน้องเอมิเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าวะ"

"ทำไม"

"ดูพูดจาเหมือนรู้จักกันมานานไม่เหมือนเลขากับเจ้านายเลย"

"ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กพ่อเอมิเป็นเพื่อนพ่อกูแล้วเอมิก็เป็นเพื่อนสนิทเอิงเอยน้องสาวกูด้วย"

"อ่อออแบบนี่เอง โอเคงั้นกูไม่รบกวนเวลามึงทำงานละกูขอตัวไปสานสัมพันกับน้องเอมิต่อก่อนนะเพื่อน^^"

ผมส่ายหน้าให้กับความหน้าม่อความเจ้าชู้ของเพื่อนตัวเอง สมัยก่อนไอ้นทีมันได้ชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงเลยเจอใครสวยๆ มันเข้าไปตีสนิทแล้วลากก็ขึ้นเตียง ไม่รู้ตอนนี้สันดานมันจะเปลี่ยนหรือยัง

เอมิ....

ฉันเดินออกมาจากห้องพี่ภูมิก็เจอพี่มานะพี่มานะเป็นผู้ช่วยคุณลุงภูผาพี่มานะบอกว่าคุณลุงภูผาให้มาสอนงานฉันซึ่งโต๊ะทำงานของฉันก็ตั้งอยู่หน้าห้องทำงานพี่ภูมิพอดิบพอดีใครเข้าใครออกฉันเห็นหมดและตอนนี้ฉันกำลังศึกษาข้อมูลเอกสารบริษัทอย่างตั้งใจเพราะฉันต้องผ่านทดลองงานให้ได้ พี่มานะบอกว่าถ้าไม่เข้าใจอะไรให้ถามได้ตลอด

"น้องเอมิครับเย็นนี้ว่างมั้ยครับ^^" ฉันเงยหน้าจากเอกสารแล้วมองหน้าคนถามซึ่งก็คือพี่นทีเพื่อนพี่ภูมิที่จู่ๆ ก็ถามว่าเย็นนี้ว่างไหม

"ทำไมเหรอคะจะชวนเอมิไปไหน"

"รู้ได้ไงว่าพี่จะชวน"

"ก็พี่ถามเอมิว่างมั้ยก็แปลว่าพี่ต้องชวนเอมิไปไหนแน่ๆ หรือเอมิเดาผิดคะ"

"น้องเอมิเดาถูกแล้วครับ พอดีว่าพี่เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศสก็เลยอยากมีไกด์น่ารักๆ พาไปเที่ยวสักหน่อยไม่ทราบว่าน้องเอมิจะรังเกียจมั้ย"

"เอมิจะรังเกียจพี่นทีทำไมคะพี่เป็นเพื่อนพี่ภูมินี่นา"

"ครับใช่เป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ^^ ตกลงน้องเอมิจะพาพี่ไปเที่ยวได้มั้ย"

"พี่นทีอยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะคะ"

"อืมมมอยากไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มเอาที่ๆ บรรยากาศดีๆ"

"โหยถ้าไปแบบนั้นเอมิไม่ถนัดค่ะเอมิไม่ชอบดื่มไม่ชอบเที่ยวกลางคืน"

"ไปเป็นเพื่อนพี่ก็ได้ครับนะครับน้องเอมิ"

"เอ่ออ คือว่า"

"มึงจะไปไหน" ทั้งฉันทั้งพี่นทีรีบหันหลังไปดูปรากฏว่าเป็นพี่ภูมิฉันไม่รู้ว่าพี่ภูมิยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เขาน่าจะได้ยินที่เพื่อนเขาพูด

"ก็จะไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มนิดหน่อยกูเลยลองช่วนน้องเอมิดูว่าไงครับน้องเอมิว่างไปกับพี่มั้ย"

"ยัยนี่ต้องกลับบ้านตรงเวลาคงไม่สะดวกไปกับมึงหรอก" พี่ภูมิตอบแทนฉันเสร็จสรรพฉันมองหน้าพี่ภูมิที่จ้องหน้าฉันเหมือนไม่พอใจ

"กูถามน้องเขาไม่ได้ถามมึงไอ้ภูมิอย่าเสือกดิวะหรือมึงหวงก้าง" พอโดยเพื่อนตัวเองว่าใส่หน้าพี่ภูมิก็เงียบแล้วเดินเข้าห้องไปทันที ฉันมองตามหลังพี่ภูมิที่เปิดประตูห้องเข้าไปแล้วปิดเสียงดังจนฉันกับพี่นทีพากันสะดุ้ง ท่าทางเขาดูแปลกๆ นะหรือว่าเขาแอบหวงฉันกับพี่นทีอร๊ายต้องใช่แน่ๆ เลยถ้าเป็นอย่างที่คิดก็แสดงว่าพี่ภูมิเริ่มมีใจให้ฉันแล้วสิแต่เดี๋ยวก่อนฉันยังไม่อยากเข้าข้างตัวเองฉันอาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์

"ตกลงค่ะแต่เอมิต้องขออนุญาตที่บ้านก่อนแต่ถ้าขอไปกับพี่นทีพ่อกับหม่ามี้คงไม่ยอมให้ไปแน่แต่ถ้าพี่ภูมิเป็นคนไปขอรับรองพ่อเอมิยอมให้ไปแน่ๆ ค่ะ^^"

"โอเคงั้นเดี๋ยวพี่จะไปคุยกับไอ้ภูมิเองให้มันเป็นคนไปขออนุุญาตพ่อน้องเอมิ"

"ค่ะ^^" จากนั้นพี่นทีก็รีบกลับเข้าไปที่ห้องทำงานของพี่ภูมิส่วนฉันก็มานั่งคิดแผนการว่าทำยังไงดี ฉันอยากรู้ว่าพี่ภูมิจะรู้สึกกับฉันบ้างหรือเปล่า

......................