ยาคุมฉุกเฉิน

ปิ่นปัก....

ฉันลืมตาขึ้นมาในอีกวันตอนนี้ฉันลุกแทบไม่ขึ้นฉันไม่รู้ว่าตัวเองมานอนอยู่ในห้องนอนยังไงตอนไหนเพราะเมื่อคืนพอฉันกับพี่นนท์มีอะไรกันบนรถเสร็จฉันก็สลบไปทันที  ฉันไม่อยากคิดถึงสภาพของตัวเองตอนนี้เลยที่รู้ๆคือตอนนี้ฉันปวดไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะส่วนนั้น ตอนนี้ฉันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วความบริสุทธิ์ที่ฉันหวงแหนมาตลอดถูกเขาทำลายไปหมดแล้ว ฉันนอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียงในสภาพที่ลุกไม่ขึ้นฉันลุกไม่ไหวจริงๆมันปวดร้าวไปทั้งตัว วันนี้ฉันคงไปซ้อมเดินขบวนไม่ไหวแน่ๆ ฉันเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มพยายามลุกจากที่นอนเพื่อไปเข้าห้องน้ำมันจะดีขึ้นฉันค่อยๆเดินเข้าห้องน้ำด้วยความยากลำบาก พอเข้ามาในห้องน้ำฉันก็ตกใจกับสภาพของตัวเองร่างกายของฉันมันมีแต่รอยดูดเต็มไปหมดไม่ว่าจะที่ลำคอ ไหล่ทั้งสองข้างลงมาถึงเนินอก หน้าอก หน้าท้อง ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะมีรอยเยอะขนาดนี้ แล้วนี่ก็ใกล้จะถึงงานกีฬาประจำจังหวัดที่ฉันต้องเป็นดรัมเมเยอร์เดินนำขบวนอีกร่องรอยพวกนี้มันจะหายทันหรือเปล่าก็ไม่รู้ 

ฉันนอนแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำเผื่อว่ามันจะทำให้ร่างกายของฉันสดชื่นขึ้น ฉันไม่รู้นอนอยู่ในอ่างน้ำแค่ไหนจนกระทั่งได้ยินเสียงมือถือดังฉันลุกออกจากอ่างหยิบผ้ามาพันตัวแล้วเดินออกมารับโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าหนังสือปลายเตียงปรากฏว่าเป็นดิวที่โทรมา ดิวคงสงสัยว่าทำไมวันนี้ฉันถึงไม่ไปโรงเรียนแน่ๆ

"ฮัลโหลปิ่น"

"อื้มมว่าไง"

"ปิ่นวันนี้แกไม่มาซ้อมเดินขบวนเหรอแกเป็นอะไรหรือเปล่า" 

"ฉันไม่ค่อยสบายน่ะ"

"อ้าวเหรอเป็นอะไรอ่ะเมื่อวานยังดีๆอยู่เลยหรือโดนเข้าห้องเย็นแล้วออกมาป่วยเลย" ดิวแซวฉันเพราะเมื่อวานฉันเข้าห้องปกครองมา

"เป็นไข้หวัดน่ะ" ฉันจำเป็นต้องโกหกดิวเพราะฉันไม่สามารถบอกความจริงกับดิวได้ว่าฉันเป็นอะไร

"ฉันก็ว่างั้นเพราะเสียงแกอู้อี้มากเลย งั้นก็พักผ่อนเยอะๆอย่าลืมกินยาด้วยล่ะฉันเป็นห่วงแกนะเว้ย ปกติแกไม่เคยขาดซ้อมเลยนะแปลว่ารอบนี้น่าจะหนัก"

"อื้มม"

"พักให้หายดีล่ะเดี๋ยวฉันจะบอกอาจารย์ให้เองว่าแกไม่สบายมาซ้อมไม่ไหว ไว้เจอกันนะ"

"อื้มมม" พอวางสายจากดิวประตูห้องของฉันก็ถูกผลักเข้ามาอย่างถือวิสาสะ

ผั๊ว!!! ประตูห้องนอนถูกเปิดเข้ามาโดยไม่มีการเคาะหรือบอกกล่าวล่วงหน้าฉันรีบหันไปทันทีปรากฏว่าเป็นพี่นนท์ เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาแปลกๆมันเลยทำให้ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหนฉันรีบเอามือปิดส่วนที่พอจะปิดได้

"หึ อ่อยแต่เช้าเลยนะ" เขาพูดพร้อมแสยะยิ้มเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดล็อกประตู ฉันรีบก้าวถอยไปข้างหลังจนตัวเองสะดุดกับขาเตียงทำให้ตอนนี้ฉันล้มหงายหลังนอนลงบนเตียงทำให้ผ้าเช็ดตัวที่พันไว้มันหลุด ฉันรีบคว้าเอามาปิดบังร่างกายของตัวเองเท่าที่จะปิดได้

"นอนให้ท่าขนาดนี้เมื่อคืนสี่ยกไม่พอใช่ไหมหรือติดใจ??" 

"คุณเข้ามาทำไมออกไปค่ะนี่มันห้องนอนปิ่น"

"แต่นี่มันบ้านฉันฉันจะเข้าหรือจะออกมันก็เป็นสิทธิ์ของฉันเธอไม่มีสิทธิ์มาไล่"

"ถ้าคุณนนท์ไม่ออกไปปิ่นจะออกไปเองค่ะ" ฉันพยายามยันตัวเองให้ลุกจากที่นอนแต่ไม่ทันที่เท้าจะแตะถึงพื้นเขาก็เดินเข้ามาหาแล้วก้าวขึ้นมาบนเตียงเอาขาทั้งสองข้างคร่อมร่างฉันเอาไว้

"สภาพแบบนี้จะออกไปไหนไม่อายหรือไง" เขาใช้สายตามองไปทั่วร่างกายของฉัน สายตาแบบนี้ฉันไม่คุ้นชินสักเท่าไหร่เพราะปกติฉันจะเห็นเพียงแค่สายตาเกลียดชังรังเกียจจากเขาเท่านั้น

"............." ฉันไม่ตอบคำถามพร้อมกับเบือนหน้าหลบสายตา

"ลุกขึ้นมากินยา" เขาขยับตัวออกแล้วโยนอะไรบางอย่างมาให้ฉัน

"มันมีสองเม็ดเม็ดแรกกินตอนนี้เดี๋ยวนี้เวลานี้ส่วนอีกเม็ดกินหลังจากเม็ดแรกสิบสองชั่วโมง"

"ยาอะไรคะ"

"ยาคุมฉุกเฉิน"

"ยาคุมฉุกเฉิน??" ถึงฉันจะไม่เคยกินไม่เคยเห็นแต่ฉันก็พอรู้ว่ามันคือยาอะไรช่วยเรื่องอะไร

"เมื่อคืนตอนเอากันฉันไม่ได้ป้องกันเพราะฉะนั้นเธอต้องกินยานี่แล้วก็ต้องกินให้ครบทั้งสองเม็ดห้ามลืมเด็ดขาดไม่งั้นฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหมว่าหมายถึงอะไร"

"คุณนนท์กลัวปิ่นท้องเหรอคะ" ฉันเงยหน้าขึ้นถามเขา

"ใช่หรือเธอไม่กลัว" เขาถามกลับมาด้วยสายตายอกย้อน ทำไมเขาถึงคิดว่าฉันจะไม่กลัวล่ะฉันเพิ่งเรียนอยู่มอหกเองนะจะให้ท้องตอนนี้คงไม่ดีแน่และอีกอย่างถ้าฉันท้องจริงๆเขาคงดีใจหรอก เขาเกลียดฉันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดบนโลกใบนี้

"ปิ่นไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหรอกค่ะ ปิ่นจะกินยานี่แน่นอนคุณนนท์ไม่ต้องห่วง"

"ดีเพราะถ้าเธอปล่อยให้ตัวเองท้องเธอเตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย" ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาหมายถึงอะไรแต่ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องทั้งที่เรียนไม่จบหรอก

"กินซะกินให้ฉันดูตอนนี้" เหมือนเขาจะกลัวว่าฉันจะไม่ยอมกินยาฉันก็เลยเดินไปหยิบน้ำที่โต๊ะมาแล้วแกะยาเม็ดที่หนึ่งใส่ปากแล้วกลืนลงไปต่อหน้าเขา พอเขาเห็นว่าฉันกินยาเม็ดแรกเสร็จแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องแต่ก่อนที่เขาจะก้าวพ้นประตูเขาก็หันมาพูดบางอย่างกับฉัน

"ยาคุมฉุกเฉินอีกเม็ดคืนนี้ฉันจะมาดูว่าเธอกินจริงหรือเปล่าเพราะฉันไม่เชื่อใจผู้หญิงเธอ"

พอเขาออกไปจากห้องฉันก็รีบเดินไปปิดล็อกกลอนประตูทันทีเพราะเกรงว่าเขาจะเข้ามาอีก หลังจากนั้นฉันก็เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงเพราะตอนนี้ร่างกายฉันต้องการพักผ่อน แต่จู่ๆฉันก็รู้สึกเวียนหัวเหมือนอยากจะอาเจียนฉันรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้วอาเจียนออกมาซึ่งมันมีแต่น้ำกับ..ยาที่ฉันเพิ่งกินเข้าไป ฉันมองยาเม็ดนั้นด้วยความกังวล มันยังไม่ทันละลายเลยแล้วฉันก็อาเจียนมันออกมา ฉันจะทำยังไงดี ถ้าฉันกินอีกเม็ดมันจะมีผลอยู่ใช่ไหม 

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาแล้วหาข้อมูลเกี่ยวกับยาคุมฉุกเฉินซึ่งมีข้อห้ามว่าห้ามกินเกิน2กล่องต่อหนึ่งเดือน แปลว่าฉันไม่สามารถไปซื้อมากินอีกได้ใช่ไหมเพราะมันจะมีอันตรายต่อร่างกาย ตอนนี้ฉันหวังและภาวนาว่ามันจะไม่มีเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้เพราะฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนไม่พร้อมที่จะดูแลใครเพราะตัวฉันเองยังเอาตัวไม่รอดเลย

ฉันนอนหลับและอยู่ในห้องนอนทั้งวันโดยที่ไม่ได้กินอะไรเลยเพราะฉันลุกไม่ไหวและก็ไม่อยากออกไปให้ใครเห็นด้วย ฉันรอจนกระทั่งถึงเวลาที่คิดว่าทุกคนเสร็จงานกันหมดแล้วฉันถึงเดินออกมาหาอะไรกินในห้องครัว เพราะตอนนี้ฉันหิวมาก

ฉันจัดการเทนมใส่แก้วแล้วก็อุ่นให้ร้อนตอนนี้ฉันคงกินได้แค่นี้เพราะไม่มีอะไรให้กินเลยสักอย่างอาหารที่ทำแม่ครัวก็คงเททิ้งอย่างเคย ทุกวันนี้ฉันเหมือนคนไม่มีตัวตนในบ้านกลับมาจากโรงเรียนก็มาช่วยในครัวทำกับข้าวช่วยทำงานบ้านทุกอย่างซักผ้ารีดผ้าแต่กับข้าวที่ฉันช่วยทำฉันแทบไม่เคยได้กินมันเลยแต่ฉันก็ไม่ได้อะไรในเมื่อพวกเขาไม่ให้ฉันกินฉันก็ไม่กิน ทุกครั้งที่เลิกเรียนฉันแวะซื้อกับข้าวข้างทางมากินในห้องฉันทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เขาสั่งให้ฉันอยู่ที่นี่ในฐานะขี้ข้า แต่ก็ยังดีที่ลุงทนายท่านยังให้เงินรายเดือนกับฉันอยู่ไม่อย่างงั้นฉันคงไม่มีเงินซื้อข้าวกินและคงไม่มีเงินไปโรงเรียน 

ฉันมองดูเวลาตอนนี้มันครบสิบสองชั่วโมงแล้วที่ฉันจะต้องกินยาเม็ดที่สอง แต่ฉันยังไม่ได้กินเพราะต้องรอเขากลับมาก่อนเนื่องจากว่าเขาสั่งเอาไว้ว่าให้กินต่อหน้าเขา

ฉันนั่งรอจนเวลาผ่านมาจนเกือบตีหนึ่งเขาก็ยังไม่กลับฉันก็เลยตัดสินใจกลับเข้าห้องเพื่อกินยาเม็ดที่สองเพราะถ้ามัวแต่รอเขาฉันเกรงว่าจะไม่ทัน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเอายาเข้าปากประตูห้องฉันก็ถูกเปิดเข้ามาไม่ต้องเดาว่าคนที่เปิดเข้ามาคือใครเพราะมีแค่คนเดียวเท่านั้น เขาคงเข้ามาดูว่าฉันกินยาแล้วหรือยังซึ่งพอฉันหันไปมองที่ประตูก็เป็นเขาจริงๆแต่สภาพของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลย เขาเมาและดูท่าจะเมาหนักมากด้วย