ตอนที่ 2 รอยรักที่เธอฝากไว้

กรกาญจ์นั่งหน้างอ เมื่อเพื่อนตัวดีหาเรื่องให้เธอ ตอนนี้ยังยกมือไหว้ทั้งอ้อนวอน ร้องขอ แสร้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จออกมาหมดเปลือก แต่เธอรู้จักนิสัยเพื่อนดี น่าโมโหชะมัดทำไมต้องเป็นตนเองที่ซวยกับเรื่องวุ่นๆ ที่เพื่อนมันก่อไว้ด้วย มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ

“ไม่มีวันซะล่ะ ฉันไม่ทำ”กรกาญจ์ปฏิเสธเสียงกร้าวอีกครั้ง เมื่อถูกเพื่อนรบเร้า

“เฮ้ย! กุ้งถ้าแกไม่ทำก็ไม่มีใครทำแล้วนะ แกดูหน้าเพื่อนแกดิเหลือแต่ขี้เหร่แล้ว หากเอาคนอื่นไปเสียชื่อสีเราหมดนะกุ้ง!”

กรกาญจ์เม้มริมฝีปากแน่น ยืนมองหน้าเพื่อนที่ดันไปเที่ยวแล้วเมาตกท่อจนกระดูกข้อเท้าร้าวต้องเข้าเฝือก กำลังอ้อนวอนร้องขอให้เธอช่วยเหลือ

“ยัยปันนะยัยปันหาเรื่องให้ฉันจนได้ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครถ่ายรูปฉัน!”กรกาญจ์หน้างอ

“ขอโทษนะกุ้ง...”ปันนายกมือขึ้น เพื่อขอโทษเพื่อนสาว

“เอ่อก็ได้วะ ไหนๆ ก็จะจบแล้ว แล้วไอ้ดรัมเมเยอร์นี่มันทำกันยังไงบ้างล่ะ”

“เฮ้ย! ปันไปสอนกุ้งเลย อยากหาเรื่องให้คนอื่นเขาเดือดร้อน”ชัยวัฒน์สมทบอีกคน

ปันนาเบ้หน้า ใช้ไม้เท้ายันตัวเองพร้อมกับลากเพื่อนสาวออกไปฝึกที่สนามหญ้าแทน

“จับตรงด้ามเลยกุ้ง แล้วโยนสะบัดให้มันหมุน”ปันนาแนะนำ

คนถูกสอนทำตาม จับปลายสุดโยนขึ้น

ตุบ!

ไม้หล่นลงพื้น กรกาญจ์ยืนกัดฟันด้วยความหงุดหงิด กี่ครั้งแล้วที่ต้องโยนไม้ขึ้นลงแบบนี้

“กุ้ง! แบบนี้ชาติไหนจะโยนได้กัน มะรืนนี้เราก็ต้องเดินแล้วนะ!”ชัยวัฒน์ดุ

“นายมาโยนเองไหมล่ะ”ย้อนเพื่อนตาเขียว

ชัยวัฒน์หุบปากแล้วหันมาสุมหัวดูนิตยสารเล่มใหม่กับเพื่อน กรกาญจ์เห็นความผิดปกติจึงเข้าไปร่วมวงด้วย ใบหน้าของหญิงสาวซึมลงยามมองหน้าปกนิตยสารที่มีพี่สาวตนเองขึ้นปกในชุดว่ายน้ำ หันหน้าหนีออกจากวงแล้วนั่งลงบนสแตนด์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เฮ้ย! นี่ไงนางแบบชื่อพราย สวยเช้งแถมหุ่นเป๊ะมาก ถ้าได้ไปนอนกอดสักคืนคงเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะโว้ย!”

เสียงพูดอย่างคึกคะนองของบรรดาเพื่อนๆ ยังคงดังก้องอยู่ในหู กรกาญจ์รู้ดีว่าพี่สาวไม่ต้องการทำงานในวงการบันเทิง เธอจึงต้องการเรียนให้จบโดยเร็วเพื่อที่จะได้ช่วยพี่สาวหาเงินอีกแรง เมื่ออดรนทนไม่ไหวกับคำพูดในเชิงลามกร่างบางกระโดดลงจากสแตนด์เดินตรงเข้าหากลุ่มเพื่อ

“หยุดดูเลย เอามานี่!”กรกาญจ์ตรงไปกระชากหนังสือ

“เอามาเลยกุ้ง อย่านะของรักของหวงพวกฉัน!”

“ไม่ให้! ออกไปเลยพวกแกฉันต้องการฝึกอย่างสงบๆ”

“ไปก็ได้ เอาหนังสือมาก่อน!!”

กรกาญจ์เม้มปากสุดท้ายจำต้องคืนหนังสือ ต่อให้ยึดไว้พวกมันก็หาเล่มใหม่มาได้อยู่ดี ห้ามไปคงไม่มีประโยชน์ พี่กั้งของเธอตอนนี้กลายเป็นนางแบบซุปเปอร์สตาร์ไปแล้ว กลับมาทำหน้าที่ดรัมเมเยอร์แม้ไม่เต็มใจก็ตาม จนพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าทดแทนด้วยแสงสปอร์ตไลท์ของสนามกีฬามหาวิทยาลัยแทน

พื้นที่สนามหญ้านักศึกษาแต่ละคณะต่างมาจับจ้องเพื่อฝึกซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ กองเชียร์ และจัดรูปขบวนสำหรับเดินพาเหรด ทางมหาวิทยาลัยอนุญาตให้อยู่ดึกได้เพื่อตระเตรียมงาน กรกาญจ์ยกท่อนแขนดูนาฬิกาข้อมือบอกเวลาสามทุ่มยี่สิบนาที หันไปหาเพื่อนกำลังทำอุปกรณ์ตกแต่งสแตนด์กันอยู่

“เฮ้ย! พวกแกฉันกลับก่อนนะ!”กรกาญจ์บอก

“อ้าว! รีบกลับไปไหนกุ้ง ช่วยงานกันก่อนสิ”ชัยวัฒน์แย้ง

“คงไม่ได้แล้วล่ะ แถวบ้านฉันมันเปลี่ยว เดินคนเดียวเดี๋ยวโดนฉุด”รีบอธิบายให้เพื่อนฟัง หน้าปากซอยบ้านมีพวกวัยรุ่นเยอะเสียด้วย เธอไม่ชอบสายตาพวกมันเวลามองมา

“ใครจะฉุดแกอะกุ้ง ถึกขนาดนี้!”เพื่อนในกลุ่มพากันหัวเราะ

“พวกแกหุบปากเลย เดี๋ยวกุ้งมันก็ไม่ยอมเป็นดรัมให้หรอก!”ปันนาหันไปตวาด ทุกคนเลยพากันเงียบ แล้วเดินมาหากรกาญจ์ “กลับไปก่อนเถอะกุ้ง”

“อืม ขอบใจนะปัน”