ตอนที่ 3

หล่อนผลักร่างของเขาให้นอนหงายราบลงไปกับเตียง จากนั้นก็ขึ้นคร่อมตรงกึ่งกลางกาย ขยับสะโพกขึ้นเล็กน้อย แล้วกดกลีบเนื้อแฉะฉ่ำเข้าใส่ความแข็งแกร่งของเขาที่ตั้งลำตระหง่าน พร้อมสอดเสียบเข้ามาในร่องเนื้ออย่างล้ำลึกจนความเสียวกระสันแผ่ซ่านไปในทุกอณูเซลล์ของหล่อน

“อ๊า... ดีเหลือเกินวิไลจ๋า พี่จะถึงแล้วเหมือนกัน เร่งเลยจ้ะ”

เขาพูดพลางผงกศีรษะครอบริมฝีปากเข้ากับปลายถันชี้งอนของหล่อนอีกครั้ง ปาดปลายลิ้นไล้ลิ้นเลียแล้วดูดกินราวกับทารกผู้หิวกระหาย

“อ้า อ๊ะ... จะถึงแล้วค่ะคุณพี่ อร๊ายยยยย”

หล่อนร้องบอกพลางซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกชุ่มเหงื่อของนายบัญชา ปลายเล็บจิกเกร็งอยู่กับแผ่นหลังเลื่อมลื่นไปด้วยเหงื่อ ในนาทีที่อารมณ์พุ่งทะยานขึ้นไปถึงจุดออกัสซั่ม

จากนั้นร่างกายของหล่อนก็กระตุกเกร็งไม่ต่างจากเขา ทั้งสองรับรู้ถึงความร้อนผ่าวที่ฉีดพ่นออกมาผสานผสม น้ำเชื้อสีขาวข้นที่ทะลักออกมาจากลำกายของนายบัญชาถูกดูดซับเอาไว้ในโพรงเนื้อตอดรัดของนางวิไลทุกหยดหยาด

‘บ้าจริง... นี่เราดูอะไรอยู่เนี่ย’

ฟางข้าวนึกตำหนิตัวเองแล้วรีบชักสายตาออกมาจากผนังห้องด้วยความลืมตัว จู่ๆ ก็เกิดอาการร้อนวูบวาบที่ใบหน้า รู้สึกอับอายจนต้องวิ่งออกมาจากห้อง เพื่อหนีจากภาพที่ทำให้เกิดอาการร้อนวูบวาบแล่นร้าวไปทั่วช่องท้องของเธอ

หญิงสาววิ่งหน้าตื่นลงมาถึงชั้นล่างของเรือนใหญ่ ก้าวยาวๆ จนไม่ทันได้ระมัดระวังว่าจะมีคนเดินสวนทางมา กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองรีบจนเกินเหตุก็ตอนที่ร่างบอบบางของเธอปะทะเข้ากับร่างกำยำใหญ่เหมือนยักษ์ปักหลั่นของคนที่เดินผ่านมาถึงมุมเสาตรงหลังบ้านพอดี

“ว้าย... ”

สาวน้อยอุทาน ร่างต่างไซส์ปะทะเข้าด้วยกันอย่างจัง ทรวงอกอวบใหญ่ของฟางข้าวเบียดกระแทกเข้ากับลำตัวหนาของคนที่บังเอิญผ่านมาชนกันโดยไม่ตั้งใจ

เมื่อฟางข้าวแหงนหน้าขึ้นมองจึงรู้ว่าเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่เธอชนเข้าอย่างจังก็คือพ่อเลี้ยงเขตต์ตะวันนั่นเอง

“ผีหลอกมาหรือยังไง... วิ่งหน้าตื่นมาเชียว”

เขาเอ่ยขึ้นหลังจากคว้าร่างเอิบอิ่มของสาวน้อยมากอดเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่ฟางข้าวจะถลาลงไปในลำคูน้อยๆ ที่ทอดผ่านมาทางหลังบ้าน

“ปะ... เปล่าค่ะ”

ฟางข้าวส่ายหน้า ทรวงอกที่ยังเบียดกันแน่นทำให้เขตต์ตะวันรู้ว่าเธอคงเจอเหตุการณ์ระทึกใจอะไรมาสักอย่าง ไม่งั้นหัวใจคงไม่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากทรวงอก

“ยังจะมาปากแข็ง... อืม หน้าแดงแบบนี้ หัวใจเต้นแรงแบบนี้แสดงว่าคงไปเห็นอะไรเด็ดๆ มาละสิ”

พ่อเลี้ยงเหลือบมองไปยังชั้นสองของบ้าน เห็นบิดาของตนนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียว เดินออกมายืนพุงพลุ้ยสูบไปป์ยาอยู่ที่ระเบียง ทำให้พอจะคาดเดาได้ว่าฟางข้าวเพิ่งเห็นอะไรมา

“ฟาง... เอ่อ”

หญิงสาวยังคงอึกอัก

“สงสัยแม่เธอคงจัดหนักให้พ่อฉัน... ใช่มั้ย อย่าบอกนะว่าเธอแอบดูคนเอากัน”

คำพูดในเชิงปักปรำของเขตต์ตะวันทำให้ฟางข้าวเถียงออกมาด้วยความลืมตัว

“ฟางเปล่าแอบดูนะคะ... มันบังเอิญเห็นค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”

เธอหลุดสารภาพออกมาจนได้

“นั่นไง... นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องไปเห็นอะไรมา... อืม ว่าแต่เห็นแล้วอยากทำบ้างไหมล่ะ... ”

เขาทำตาเล็กตาน้อย ฟางข้าวสังเกตเห็นแววหื่นวาววาบขึ้นในดวงตาของเขา นึกในใจว่าถ้าตัดความหื่นและความหยาบคายออกไปเสียบ้าง พ่อเลี้ยงเขตต์ตะวันคนนี้จะยิ่งหล่อเหลากว่าที่เป็นอยู่

“ไม่คิดว่าคุณจะหยาบคายแบบนี้”

เธอตำหนิเขาด้วยความเหลืออด

“ก็ถามตรงๆ... ถ้าอยากทำอย่างที่ได้เห็นมาเมื่อกี้แล้วละก็... คืนนี้ฉันจะสงเคราะห์ให้หนักๆ... ดึกๆ ไม่ต้องล็อคประตูห้องนะ รับรองว่าเธอจะเสียวไปจนถึงเช้าเลยทีเดียว”

ไม่เพียงแทะโลมด้วยคำพูดหยาบคาย หากแต่แววตากระหายของพ่อเลี้ยงหื่นยังแลสำรวจเรือนร่างรัดรึงของเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยท่าทางหื่นหิวอย่างเห็นได้ชัด