บทนำ

บทนำ

สวัสดีค่ะฉันชื่อแพรวา อายุอานามก็ 21 ขวบแล้ว กำลังเรียนชั้นปีที่สาม คณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอเพื่อนสนิทที่กำลังไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ขณะรอก็ตอบไลน์ลูกค้าที่เข้ามาพูดคุยทักทายกันเพื่อตกลงราคา ทุกคนคงจะสงสัยว่าฉันขายอะไร จะบอกให้ก็ได้ค่ะว่าฉันเป็นเด็กไซด์ไลน์ ทำอาชีพนี้มาได้ครึ่งปีแล้วนั่นเพราะยัยจอยเป็นคนแนะนำ มันบอกว่าฉันสวยน่ารัก ตัวเล็กเอ็กซ์อึ๋ม สเปคของบรรดาเสี่ยหื่นกามทั้งหลาย ตอนแรกฉันก็ปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ทว่าความจนมันช่างน่ากลัวเหลือเกินจนต้องกลืนน้ำลายตัวเอง นั่นเพราะยัยจอยเอารายได้ของมันมายั่วให้ฉันยอมใจอ่อนจนได้

ตึ่ง ตึ๊ง!

วางมือถือลงบนโต๊ะแล้วกลับมีเสียงไลน์ดังขึ้นซะงั้น ฉันจึงเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมาดูอีกครั้ง

“หืม!! หล่อซะด้วย” เมื่อเห็นภาพโพรไฟล์ของเขาฉันถึงกับตะลึง หนุ่มลูกครึ่งหล่อคม เห็นแล้วอยากจะได้มาเป็นแฟนซะเหลือเกิน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะฉันตั้งกฎกับตัวเองไว้ว่าจะไม่มีทางเผลอใจให้ลูกค้าเด็ดขาด

Alexsexjad : สวัสดีครับ

Praewa : สวัสดีค่ะ (ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มไปให้)

Alexsexjad : น้องแพรวาสวยน่ารักจังเลยครับ

Praewa : ขอบคุณค่ะ พี่ชื่ออะไรอ่ะ

Alexsexjad : อเล็กซ์ครับ พี่โทรได้ไหม

Praewa : ได้สิคะ 08-XXXX-XXXX

เขาส่งสติ๊กเกอร์โอเคมาให้หลังจากนั้นไม่นานก็มีเบอร์ที่แปลกโทรมาเข้ามาจริงๆ

“สวัสดีค่ะพี่อเล็กซ์” ฉันส่งเสียงหวานผ่านสายไป นั่นคือสิ่งที่ฉันทำกับลูกค้าเป็นประจำจนหลายคนแค่ได้ยินเสียงก็ติดใจฉันซะแล้ว

(สวัสดีครับน้องแพรวา)

“พี่อเล็กซ์มีอะไรให้หนูรับใช้เหรอคะ”

(น้องแพรวาก็น่าจะรู้นะว่าพี่ต้องการอะไร) คนอะไรเสียงหล่อจัง

“ถ้างั้นก็เข้าเรื่องกันเลยนะคะ ค่าตัวหนูห้าพันห้าค่ะไม่มีต่อรอง”

(พี่ไม่มีปัญหาเรื่องเงินครับ แต่พี่มีเรื่องจะทำข้อตกลงกับน้องก่อน คือพอดีว่าพี่กับเพื่อนอยากจะลองแบบทรีซัมอ่ะครับ น้องโอเครึเปล่าส่วนเรื่องเงินพี่ไม่อั้นนะ)

ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ตกใจเล็กน้อย ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยเจอเคสอย่างนี้เลย ให้ตายสิ! ฉันจะทำอย่างไรดี ระหว่างนั้นยัยจอยก็เดินเข้ามาพอดี เรามองหน้ากันก่อนที่ฉันจะนึกอะไรได้ ใช่! งานนี้ยัยจอยน่าจะถนัดกว่าฉันเพราะมันมีชั่วโมงบินสูงกว่ามาก

“คือหนูไม่ค่อยถนัดค่ะพี่เอาแบบนี้ได้ไหมหนูมีเพื่อนจะแนะนำให้”

(ถ้าไม่ใช่น้องพี่ก็ไม่เอาครับ เพราะพี่กับเพื่อนต้องการแค่น้องเท่านั้น น้องอยากได้เงินเท่าไหร่เรียกมาได้เลย)

ฉันอยากจะกรี๊ดดังลั่นอยู่ตรงนี้เสียเหลือเกิน ใจป้ำขนาดด!!! ถ้ามาคนเดียวฉันจะตอบตกลงตั้งแต่แรกเลยด้วยซ้ำ แต่เอ๊ะ! ลองเรียกเงินสูงๆ ไปก่อนละกัน เผื่อว่าจะฟลุ๊ค ฉันมั่นใจว่าจะต้องเอาตัวรอดได้แน่นอน

“ถ้างั้นหนูขอห้าหมื่นไม่มีต่อรองได้ไหมล่ะคะ”

(พี่ให้หกหมื่น)

ได้ยินอย่างนั้นฉันก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ มองหน้ายัยจอยด้วยความตื่นเต้นดีใจ ขนาดนี้ไม่เอาก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วน่ะสิ

“หกหมื่น! โอเคค่ะหนูตกลง แล้วพี่สะดวกวันไหนคะ”

(วันนี้ทุ่มนึงน้องว่างไหม)

“ว่างค่ะแต่หนูมีข้อแม้นะคะ พวกพี่ต้องมาที่ห้องหนูเท่านั้น”

(ได้ไม่มีปัญหา น้องแชร์โลเคชั่นมาละกัน)

“ค่ะพี่แล้วเจอกันนะคะ”

(แล้วเจอกันครับหึๆ) เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะวางสายไป

ทำไมฉันรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้ท่าทางจะหื่นกามน่าดู แต่ก็ช่างฉันเอาอยู่!!

“ขายดีเหลือเกินนะยะ”

“แน่นอนคนมันสวยเนอะ”

“ได้ตั้งหกหมื่นเลยเหรอแกเยอะมาก ฉันต้องหาลูกค้าเป็นสิบคนเลยนะถึงจะได้เท่านี้” ยัยจอยว่า

“หกหมื่นก็จริงแต่มากันสองคนน่ะสิ” นี่คือสิ่งที่ฉันหนักใจในตอนนี้

“อ้าว! ทรีซัมว้ายปกติแกไม่รับงานแบบนี้ไม่ใช่เหรอ แกไหวจริงๆ นะให้ฉันไปช่วยไหม”

“ก็ต้องไหวแหละแก จบงานนี้แล้วฉันว่าจะพักสักแปบนึงอ่ะ ได้มาหกหมื่นคงจะอยู่ได้หลายเดือนเลยทีเดียว”

ที่จริงแล้วฉันไม่เคยเสียตัวให้ลูกค้าคนไหนเลย ฉันใช้วิธีมอมเหล้าแล้วก็วางยานอนหลับ ตื่นขึ้นมาก็ทำทีเหมือนว่ามีอะไรกันแล้วเป็นอย่างนี้ทุกรายไป นั่นทำให้ฉันไม่ต่างจากพวกสิบแปดมงกุฎเลยสักนิด งานนี้ฉันจะต้องเหนื่อยหน่อย แต่ไม่เป็นไรเพราะฉันเอาอยู่แน่นอนแค่มียานอนหลับก็ไม่กลัวอะไรแล้ว

“เอางี้ถ้าแกไม่ไหวให้รีบโทรบอกฉันนะ ฉันจะเข้าไปช่วย” ยัยจอยรู้เรื่องนี้ดี ตอนแรกมันก็ด่าฉันหนักมาก แต่พอหลังๆ ก็ช่วยเหลือฉันมาตลอด

“ไม่ต้องห่วงหรอกฉันไหว กลับกันเถอะฉันจะได้รีบไปเตรียมตัว”

เราทั้งสองคนเดินไปที่รถของยัยจอยก่อนที่มันจะขับไปส่งฉันที่คอนโด เราอยู่กันคนละที่เพราะเราจะได้สะดวกในการทำงาน

อีกไม่นานสองคนนั้นก็จะมาที่ห้องแล้วฉันจะต้องรีบจัดการทุกอย่างให้พร้อม จะได้ไม่ต้องเสียท่าให้พวกเขา ฉันมั่นใจว่างานครั้งนี้จะต้องฉลุยเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแน่นอน