บทที่ 3

"หรือว่าที่น้องผู้หญิงผมสีทองพูดจะเป็นเรื่องจริง" เด็กเสิร์ฟคนที่ได้ยินตอนที่เพื่อนเอาชื่อสงกรานต์มาแอบอ้าง..กำลังคุยกับเพื่อนๆ ที่ทำงานด้วยกัน

"มึงฟังผิดหรือเปล่าวะ สงกรานต์เนี่ยนะ จะเอาผู้หญิงใจแตกแบบนี้มาทำเมีย"

"อะไรก็เป็นไปได้นะเว้ย แต่น้องก็น่ารักดีนะ"

"กูเห็นมาเที่ยวได้ทุกคืน นั่งโต๊ะนั้นประจำด้วย"

"สงสัยพ่อแม่มีเงินให้ผลาญ" พอเริ่มได้เม้าท์คนอื่นก็เม้าท์ไม่หยุด..นี่แหละที่เรียกว่าเม้าท์กระจาย

"พูดอะไรกัน" จนมาถึงหูของแนน

"ก็น้องผู้หญิงที่มีเรื่องกับกลุ่มวัยรุ่นนั่นไงพี่แนน ฉันได้ยินเต็มสองหูเลยนะ ว่าน้องคนนั้นบอกกับผู้ชายพวกนั้นว่าเป็นเมียของพี่สงกรานต์"

"เมียเมอที่ไหน!" แนนพูดออกไปแบบไม่พอใจ

เด็กเสิร์ฟรีบหุบปากทันที เพราะลืมไปเลยว่า แนนก็ได้ตีตราจองสงกรานต์ไว้เหมือนกัน แถมออกนอกหน้ากว่าคนอื่นสะด้วย

ตอนนี้สงกรานต์ร้องเพลงอยู่บนเวที ส่วนแนนผลัดเปลี่ยนกันเพื่อจะลงมาพัก พอดีได้ยินเด็กเสิร์ฟกำลังคุยกัน

ส่วนเพื่อนน่ะเหรอ ก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม ถึงแม้ว่าสงกรานต์จะพูดไม่ดีตะคอก แต่เพื่อนก็แอบดีใจที่สงกรานต์ยังพูดกับเธอบ้าง

ไนท์และสงกรานต์ต่างก็ผลัดเปลี่ยนกันร้องเพลง มีแอบหยอดเล่นมุกกันบ้างเพื่อให้คนฟังสนุกสนานไปด้วย

สำหรับทิปส่วนมาก ก็มีแต่แบงค์ห้าร้อยและแบงค์พันที่ยื่นมาให้กับสงกรานต์ พร้อมแก้วเหล้า

#จนถึงเวลาปิดร้าน..

พอสงกรานต์ออกมาที่ลานจอดรถ ก็ไม่เจอมอเตอร์ไซค์ของจันทร์จ้าจอดอยู่ที่เดิมแล้ว

ชายหนุ่มรีบเดินไปที่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของตัวเอง เพื่อที่จะตามไปดูว่าพวกเธอปลอดภัยไหม

เขาขับรถออกไปทันทีจนลืมไปว่า.. "สงกรานต์รอแนนด้วย!!.." ตอนขามาแนนนั่งรถมากับเขา แถมรถของแนนก็อยู่บ้านของเขาด้วย

ขับรถเพียงไม่นานสงกรานต์ก็มาถึงหมู่บ้าน

ชายหนุ่มยังไม่ตรงกลับบ้านของตัวเองหรอก เขาขับรถผ่านซอยบ้านของจันทร์จ้าก่อน เพื่อจะดูว่ามอเตอร์ไซค์ของจันทร์จ้าอยู่ที่บ้านไหม

เพราะถ้ามอเตอร์ไซค์อยู่ที่บ้าน นั่นแสดงว่าทั้งสองกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว

พอเห็นว่ามอเตอร์ไซค์จอดอยู่หน้าบ้าน สงกรานต์ก็สบายใจหน่อย..เขาก็เลยขับรถกลับไปที่บ้านของตัวเอง

"เอ้าา..ตายห่าแล้ว" พอมาถึงบ้านก็เห็นมอเตอร์ไซค์ของแนนจอดอยู่ ลืมไปเลย..ลืมเอาเจ้าของมอเตอร์ไซค์คันนี้กลับมาด้วย