บทนำ ต้องลอง

“นี่ดูนี้สิ พี่เคซื้อให้ฉันเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ด้วยล่ะ”

“ปีนี้ฉันได้เป็นสร้อยรูปหัวใจ เห็นบอกว่าสั่งทำพิเศษมาให้ฉันโดยเฉพาะเลยนะ”

“ของฉันเป็นแหวนจ๊ะปีนี้ ดูสิสวยใช้ไหม”

เสียงพูดของสาวๆ ที่กำลังคุยยกยอถึงแฟนหนุ่มของตัวเองอย่างไม่ยอมกัน โดยมีเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ทำได้แต่นั่งฟังเงียบๆ เพราะหญิงสาวเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยังไม่มีแฟน แล้วดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีความสนใจที่จะหาเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้เลยเป็นปัญหาของพวกเพื่อนๆ ในกลุ่มที่จะต้องคิดหาวิธีให้เพื่อนของตัวเองหันมาให้ความสนใจในเรื่องความรักพวกนี้กับเขาบ้าง

สาวๆ นั่งคุยเล่นกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ของมหาลัย เพื่อรอขึ้นไปเรียนคาบเช้ากัน เนย ไอริน และอิงอิง กำลังนั่งพูดคุยเรื่องของแฟนหนุ่มของตัวเองกันอย่างออกรส แต่พอพวกเธอหันไปมองที่เพื่อนของตัวเองอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกเหนื่อยใจขึ้นมาซะทุกที เพราะเพื่อนของพวกเธออีกคนที่ตอนนี้กำลังนั่งก้มหน้าก้มตา กดเล่นเกมปลูกผักขายของในโทรศัพท์ของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อ

น้ำอุ่นเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงนิดหน่อยไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างสักเท่าไร วันๆ หญิงสาวก็เอาแต่อ่านหนังสือดูซีรี่ย์ไม่ก็ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมเหมือนกับในตอนนี้ เพราะเธอมีนิสัยแบบนี้ไงถึงไม่มีแฟนกับเขาซะที พวกเนยละอยากจะบ้าตายกับเพื่อนของเธอคนนี้เสียจริงๆ ไม่เข้าใจเลยว่าน้ำอุ่นอยู่กับพวกเธอมาได้อย่างไงตั้งสามสี่ปี ทั้งที่นิสัยแตกต่างกับพวกเธอสามคนอย่างกับฟ้ากับเหวเลยก็ว่าได้

“น้ำอุ่นเธอไม่คิดที่จะหาแฟนกับเขาบ้างเลยหรือไง นี่พวกเราก็ขึ้นปีหนึ่งกันแล้วนะ”

เสียงของเนยพูดถามเพื่อนที่ก้มหน้าเล่นเกมอยู่ข้างๆ ตัวเองอย่างสุดจะทนกับภาพตรงหน้า โตปานนี้แล้วยังมัวแต่นั่งเล่นเกมเหมือนเด็กอยู่ได้ ชีวิตนี้นอกจากดูซีรี่ย์อ่านนิยายและเล่นเกมยัยบ้านี่ไม่คิดจะหาอย่างอื่นทำเลยหรือยังไงกันนะ เธอละอยากจะบ้าตายกับเพื่อนคนนี้เสียจริงๆ

“นั้นสิน้ำอุ่น…เธอไม่เหงาบ้างเลยหรือไงที่ต้องอยู่ห้องคนเดียวนะ เป็นฉันนะอกแตกตายไปนานแล้ว” ไอรินพูดเสริมไป ถ้าให้เธออยู่ห้องคนเดียวแบบนั้นทุกวันเธอคงจะเป็นบ้าตายแน่ๆ แค่แฟนหนุ่มของเธอกลับบ้านไปสองสามวันเธอก็แทบแย่แล้ว

“ก็ไม่นะ…อีกอย่างที่ห้องของฉันก็ยังมี ชาเย็นกับชานม (แมว) อยู่เป็นเพื่อนแล้วไงไม่เหงาอยู่แล้ว” น้ำอุ่นเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์เครื่องหรู แล้วพูดตอบพวกเพื่อนๆ กลับไปตามที่เธอคิด สองตัวนั้นซนกันจะตายไป จะให้เธอเอาเวลาไหนมาเหงากันล่ะ

น้ำอุ่นเป็นลูกสาวคนรองของบ้าน คุณพ่อคุณแม่ของเธอได้หย่าร้างกันตั้งแต่ยังเด็ก น้ำอุ่นมีพี่ชายอยู่อีกหนึ่งคน แล้วก็น้องชายคนละพ่ออีกหนึ่งคน แต่ตอนนี้อาศัยอยู่กับคุณแม่ของเธอ ส่วนน้ำอุ่นเลือกอาศัยอยู่กับคุณพ่อของเธอสองคน

คุณพ่อของน้ำอุ่นทำงานอยู่ต่างประเทศ ท่านจะเดินทางไปๆ มาๆ ตลอด เลยทำให้เธอต้องอาศัยอยู่กับคนรับใช้มาตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นเธอเลยรู้สึกชินกับการอยู่คนเดียวแบบนี้แล้ว ส่วนคุณแม่ของเธอนั้นก็ได้แต่งงานใหม่ จากนั้นก็ย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศกับสามีของท่าน นานๆ ถึงจะโทรกลับมาหาเธอสักครั้งสองครั้ง คุณแม่ของเธอก็มาชวนให้ไปอยู่ด้วยเหมือนกัน แต่หญิงสาวไม่ไปเพราะชอบอยู่กับคุณพ่อของเธอมากกว่า

“มันก็คนละอย่างกันไหมคนกับสัตว์มันจะเหมือนกันได้อย่างไง” อิงอิงรีบพูดแย้งออกมาทันที คนก็คือคนสัตว์ก็คือสัตว์มันจะมาแทนกันได้ยังไง เธอล่ะปวดหัวกับความคิดของเพื่อนตัวเองเสียจริงๆ ยัยบ้านี่คิดจะอยู่กับสัตว์เลี้ยงพวกนั้นไปจนตายเลยหรือไงกัน

“……” น้ำอุ่นนั่งเงียบไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรเพื่อนๆ ออกไปอีก เพราะหญิงสาวรู้ดีว่าถึงพูดไป เพื่อนๆ ของเธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ก็คนมันชอบอยู่แบบนี้นี่นาใครจะทำไม

สำหรับน้ำอุ่นแล้วเธอคิดว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสักหน่อย หญิงสาวก็เห็นคนอื่นๆ อยู่คนเดียวกันออกเยอะแยะไป อีกอย่างเธอคิดว่าการอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็สบายดีจะตายไป อยากกินอะไรก็กินอยากไปไหนก็ไปไม่ต้องสนใจใคร การอยู่แบบนี้ดีออกจะตายไปไม่เหมือนพวกเพื่อนของเธอ จะกินอะไรกันแต่ละทีก็ต้องถามแฟนก่อน จะไปเที่ยวไหนทีก็ต้องขออนุญาตแฟนก่อนทุกครั้ง ถ้าต้องให้เธอไปใช้ชีวิตแบบนั้นเธอก็คงจะเป็นบ้าตายเหมือนกันนั่นแหละ

“นั้นสิ…เธอจะต้องลองมีแฟนดูสักครั้งนะน้ำอุ่น แล้วเธอจะรู้ว่าการได้อยู่กับคนสักคนนั้นมันให้ความรู้สึกแตกต่างกับสัตว์เลี้ยงขนาดไหน” เนยพูดบอกเพื่อนของตัวเอง แล้วทำท่ายกมือทั้งสองข้างขึ้นมาประสานกันไว้ที่อก ใบหน้ายิ้มมโนภาพของแฟนหนุ่มของตัวเองอย่างมีความสุข

“ใช่…พอเธอมีแฟนเมื่อไหร่นะ แล้วเธอจะรู้สึกว่ามันดีอย่างนี้นี่เอง รู้อย่างนี้ฉันน่าจะมีแฟนไปตั้งนานแล้ว แบบนี้เลยล่ะ” ไอรินฉีกยิ้มระรื่นแล้วพูดแสดงความคิดเห็นของตัวเองเพิ่มมาอีกคน

เมื่อก่อนไอรินก็มีความคิดเหมือนกับน้ำอุ่นนี่ล่ะ แต่พอได้ลองเปิดใจคบหากับแฟนหนุ่มดูแล้ว ก็ทำให้ความคิดของเธอนั้นเปลี่ยนไปทั้งหมด การได้ไปไหนมาไหนกับแฟนหนุ่มหรือการได้มาลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนั้น มันช่างแตกต่างกับเมื่อก่อนมาก แล้วเธอก็ชอบชีวิตในตอนนี้มากเลยด้วย

“ขนาดนั้นเลย” น้ำอุ่นที่เห็นใบหน้าเพื่อนๆ ของเธอพากันยิ้มร่าอย่างมีความสุข ก็เริ่มไม่มั่นใจในความคิดของตัวเองขึ้นมานิดหน่อยแล้ว มันมีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอไอ้การมีแฟนเนี่ย

“ใช่จ้ะ…ถ้าเธอได้ลองสักครั้งแล้วเธอจะต้องติดใจ อิอิ” อิงอิงพูดตอบน้ำอุ่นกลับไป แล้วพยายามพูดเน้นย้ำคำว่า ‘สักครั้งจะติดใจ’ ให้เพื่อนของตัวเองได้ยินชัดๆ ไปเลย หึหึ รับรองว่าได้ลองสักครั้งเพื่อนของเธอจะต้องติดใจแน่ๆๆ

“ติดใจ!…ติดใจเรื่องอะไร” น้ำอุ่นเอ่ยย้ำคำพูดของอิงอิงออกมาแบบงงๆ ติดใจ ติดใจเรื่องอะไรกันก็แค่มีแฟนไหม มีคนมาอยู่เพิ่มขึ้นอีกคนก็เท่านั้นไม่ใช่เหรอ พูดกันซะโอเวอร์เลยยัยพวกนี้

“เรื่องแบบนี้จะต้องลองด้วยตัวเองนะคะคุณเพื่อน บอกไม่ได้ค่ะ” ริมฝีปากสวยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอดไม่ได้ แล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาชี้นิ้วขึ้นขยับไปมาตรงหน้าของน้ำอุ่น เป็นการบอกว่าเรื่องพวกนี้บอกไม่ได้ อยากรู้จะต้องไปลองเองเท่านั้น

“ใช่…บอกไม่ได้จ้า” เสียงของเนยกับไอรินพูดเสริมออกมาพร้อมๆ กันอีกครั้ง แล้วหันมองหน้าอย่างรู้กัน ทำเอาเพื่อนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวพวกนี้อย่างน้ำอุ่นยิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ” พอทั้งสามเห็นสีหน้าของเพื่อนตัวเองยังคงมึนงงไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเธอพูด ทั้งสามก็ต่างหัวเราะออกมาในที่สุด ยัยบ้านี่มันจะไร้เดียงสาเกินไปแล้วนะ

น้ำอุ่นนั่งฟังเสียงหัวเราะของเพื่อนอยู่ที่โต๊ะ ในหัวของหญิงสาวก็พยายามคิดตามสิ่งที่เพื่อนๆ ของเธอพูดไปด้วย ‘สักครั้งจะติดใจ’ อย่างงั้นเหรอ พอคิดไปคิดมาหญิงสาวถึงเข้าใจว่าสิ่งที่เพื่อนๆ ของเธอต้องการจะสื่อ มันก็คือพวกเรื่องบนเตียงนั้นเอง พอน้ำอุ่นรู้อย่างงั้นใบหน้าขาวๆ ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระรื่นขึ้นมาจางๆ ริมฝีปากบางเม้นเข้าหากันด้วยความเขินอาย แล้วค่อยๆ เอ่ยพูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

“ไม่เห็นอยากลองตรงไหนเลย”