ตอนที่​ 5

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง

ตอนที่5

ตอนเย็น

“อืออออ..พะ.พี่ฝน..พี่ฝน..น้ำขอโทษ”เสียงของร่างบางที่ละเมอออกมาทำให้ร่างสูงที่นอนกอดร่างบางอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา

“น้ำ..น้ำ.ละเมออีกแล้วหรอเนี่ย//ใครกันนะ ที่ชื่อฝน//"ตะวันเรียกน้ำเบาๆพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วลูบหัวน้ำเบาๆ

“อึกก..พี่ฝน.อึก.น้ำขอโทษ.อึกก..อย่าไปนะ.พี่ฝน.อึก.อย่าไป”น้ำพูดไปสะอื้นไปน้ำตาค่อยๆไหลมาเป็นทางอย่างไม่มีที่ถ้าว่าจะหยุดง่ายๆ

“ชู่ววว..อย่าร้องนะครับ.พี่ตะวันอยู่กับน้ำตรงนี้นะ ไม่ต้องร้องแล้วนะ”ตะวันพูดปลอบพร้อมกับเอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่แก้มของน้ำอย่างเบามือ

“อึกกก..พี่ตะวัน..น้ำไม่ได้ตั้งใจ.อึกก..น้ำไม่ได้ตั้งใจนะ..พี่ตะวันต้องเชื่อน้ำนะ.อึก”น้ำค่อยๆลืมตามามองหน้าตะวันช้าๆแล้วโพล​เข้ากอดตะวันทันที

“ครับๆ..พี่เชื่อน้ำนะครับอย่าร้องนะ”ตะวันพูดปลอบน้ำแล้วกระชับอ้อมกอดไว้แน่น โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่น้ำพูดหมายถึงอะไร

ตะวันปลอบร่างบางที่อยู่ในอ้อมก่อนซักพักจนในที่สุดร่างบางก็หลับไปอีกครั้งด้วยความเพลีย

หลังจากที่น้ำหลับไปซักพักใหญ่ตะวันก็ปลุกน้ำให้ลุกมากินข้าวกินยาแล้วก็เช็ดตัวอีกรอบ เมื่อเห็นว่าร่างบางหลับไปแล้วตะวันก็ลงไปที่รถเพื่อเอาเสื้อผ้าและของใชอีกนิดหน่อยแล้วกับมาอาบน้ำที่ห้องของน้ำแล้วก็หาข้าวกินอีกนิดหน่อย

ตะวันยืนมองร่างบางที่หลับอยู่อย่างสงสัยว่าคนที่ชื่อฝนที่ร่างบางละเมอถึงบ่อยๆคือใครกันแน่ ตะวันจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาใครบ้างคนที่เขาคิดว่าน่าจะให้คำตอบกับเขาได้

“ฮัลโหลดิน..นี่พี่เองนะพี่มีเรื่องจะถามเราพอมีเวลาไหม”ตะวันพูดขึ้น

“(พี่ตะวันหรอครับ..มีไรหรือเปล่าครับหรือว่าไอ้น้ำมันเป็นอะไร?)”ดินถามขึ้น

“น้ำไม่เป็นอะไรหรอก..ที่พี่จะถามก็คือดินพอรู้ไหมว่าคนที่ชื่อฝนที่น้ำรู้จักนะเป็นใคร”ตะวันพูดถาม

“(……………………)”อยู่ๆดินก็เงียบไป

“ดินๆเป็นไรหรือเปล่า”ตะวันถามขึ้นเมื่อเห็นว่าดินเงียบไป

“(เปล่าครับ…ว่าแต่พี่ถามทำไมหรอครับ)”ดินพูดตอบ

“ไม่มีอะไรหรอก..พอดีพี่เห็นน้ำมันละเมอถึงคนที่ชื่อฝนอยู่บ่อยๆพี่ก็เลยอยากรู้”ตะวันพูดอธิบาย

“(//ยังไม่ลืมจริงๆซินะ// เป็นพี่สาวไอ้น้ำมันนะครับแต่ว่าเสียไปนานแล้วครับน่าจะเกือบ2ปีได้มั้ง)”ดินพูดกับตัวเบาๆแล้วก็ตอบคำถามดินแต่ถึงดินจะพูดเบาแค่ไหนตะวันก็ได้ยินอยู่ดี

“พี่สาวงั้นหรอ..อืมๆพี่เข้าใจแหละ”ตะวันพูดตอบ

“(ว่าแต่พรุ่งน้ำพี่ตะวันมีเรียนกี่โมงครับ)”ดินถามขึ้น

“พี่มีเรียนตอนแปดโมงนะแต่ต้องเข้าไปที่ชมรมคงต้องไปถึงนูนตอนเจ็ดโมงละมั้ง”ตะวันพูดตอบแต่ก็ยังนึกสงสัยกับคำพูดของดินอยู่ดี

“(งั้นเดี๋ยวตอนตี5ผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนไอ้น้ำเองนะครับพี่จะได้กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านด้วยไงครับ)”ดินพูดขึ้น

“ได้..เดี๋ยวพี่จะรอเปิดประตูนะ”ตะวันพูดตอบ

“(ไม่ต้องก็ได้พี่..ผมมีกุญแจกับคีย์การ์ดอีกชุดครับ พี่นอนพักไปเถอะครับ ดูแลไอ้น้ำคงเหนื่อยน่าดู)”ดินพูดขึ้นแต่ก็ไม่วายแขวะน้ำ

“ได้ๆโอเคร..”ตะวันพูดตอบพร้อมกับยกยิ้มน้อยๆจากนั้นจึงกดวางสายแล้วเดินกลับไปที่เตียงที่ร่างบางนอนอยู่

ตะวันค่อยๆขึ้นไปบนเตียงและดึงร่างบางเข้ามา​กอดร่างเล็กขยับเข้ามาซุกอกแกร่งของตะวันทันทีตะวันลูบผมน้ำเล่นอยู่ซักพักก็หลับไป

..

..

..

..

“พี่..พี่ตะวันครับ…ตื่นได้แล้วครับ”ดินพูดพร้อมกับเขย่าตัวร่างสูงอย่างเบาๆ

“อืมม.ดินหรอ..ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ”ตะวันพูดพร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้น

“ตี5กว่าแล้วพี่…ลุกได้แล้วพี่จะนอนกอดเพื่อนผมอีกนานปะเนี่ย”ดินพูดติดตลกนิดๆ

“พี่ไม่ผิดนะ..ก็เพื่อนเราอนุญาต​ให้พี่กอดเอง”ตะวันพู​ดแล้วยกยิ้มเจ้าเลห์

ตะวันจึงค่อยๆดึงแขนที่ให้น้ำหนุนออกอย่างเบาๆเพราะไม่อยากให้น้ำตื่น

“น้ำนะน้ำแค่ไม่สบายก็แย่พอแหละยังมาโดนคนเจ้าเลห์แอบแตะอั้งอีก”ดินพูดพร้อมกับขำเบาๆ

“ตลกเหอะ..ตัวไม่ร้อนแล้วนี่..ดีจัง”ตะวันหันไปว่าดินอย่างขำๆแล้วับมาเอามือมาหวัดไข้น้ำแล้วเขารู้สึกโล่งใจที่ตัวของน้ำหายร้อนแล้ว แล้วตะวันก็ก้าวลงจากเตียงแล้วไปยืนตรงหน้าตะวัน

“งั้นพี่กลับละ..ฝากดูน้ำด้วยนะ”ตะวันพูดกับดินแต่สายตาของตะวันยังคงมองอยู่ที่ร่างบางที่นอนหลับอยู่

“ไม่ต้องห่วงหรอกพี่..ยังไงมันก็เพื่อนผมถ้าไม่ให้ผมดูมันแล้วจะให้ไปดูใครละคร้าบบ”ดินพูดอย่างแซว

“ไปดู..ไอ้เคมั้ง”ตะวันพูดแซวกับบ้าง

“วู้วว..พูดไรของพี่เนี่ย..กลับไปได้แหละพี่.ไปเลย”ดินพูดพร้อมกับดันหลังตะวันให้เดินไปที่ประตู

“เออๆ..พี่กลับละ”ตะวันพูดจบก็เดนไปที่ลิฟท์เพื่อลงไปชั้นล่างและขับรถกลัับบ้านทันที ส่วนดินก็นอนต่ออีกหน่อยเพราะเขามีเรียนช่วงบ่าย

..

..

เวลา​ 11.05น.

แสงอาทิตที่ส่องผ่านม่านทำให้ร่างบางที่นอนหลับอยู่ค่อยๆตื่นขึ้นมาแล้วกระพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับสายตาก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมานั่งขอบเตียง

“เฮ้ออ…รู้สึกดีชะมัดไม่ได้กินยาก็หายป่วยได้ด้วยแหะ”น้ำพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับยืนแขนไปมาไล่ความเมื่อย

“ว่าแต่ทำไมเมื่อคืน..ฝันแปลกจังวะ”น้ำพูดกับตัวเองพลางคิดว่าทำไมถึงฝันว่าตะวันมาค่อยดูแลค่อยเช็ดตัวหาข้าวหายาให้กินแถมยังค่อยปลอบอีกยิ่งคิดใบหน้าของน้ำก็ร้อนวูบวาบ

“อ้าว..ตื่นแล้วอ่อมึงหายดีแล้วดิน่าสดใสอมชมพูเชียว”ดินที่เดินออกมาจากห้องน้ำพูดแซวขึ้น

“กวนตีนนะมึง..แต่ยังไงก็ขอบใจละกันนะ”น้ำพูดขึ้น

“ขอบใจ..เรื่องไรวะ?”ดินถามพรอ้มกับทำหน้างงๆ

“ก็มึงเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อให้กูไม่ใช่หรอ?”ถามถามขึ้น

“กูไม่ได้ทำ..เมื่อวานกูไปทำธุระกับป๊าที่บ้านไม่ได้กลับมานอนห้องมึง”ดินตอบเสียงเรียบ

“ละ..แล้วใครทำวะ”น้ำถามเสียงสั่นๆใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นและขึ้นสี

“พี่ตะวัน..”ดินตอบสั่นๆพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก

“อะไรนะ..”น้ำถามเสียงแผ่วใบหน้าที่ขึ้นสีอยู่แล้วตอนนี้กับขึ้นสีเข็มกว่าเดิมอีกเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนเห็นไม่ใช่ความฝัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเหมือนหนังที่ฉายซ้ำ ภาพที่ตะวันกอดตนเอง

ค่อยเช็ดน้ำตาเช็ดตัวให้ คอยป้อนข้าวป้อนยาและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนภาพที่น้ำอ้อนตะวันเหมือนกับเด็กแถมยังยอมให้ตะวันป้อนยาผ่านทางปากอีก ยิ่งคิดน้ำก็ยิ่งอยากจะเอาหัวโขกเสาให้ตายไปเลยน้ำขยี้หัวตัวเองไปมาด้วยเครียด​เพราะรับไม่ได้ที่ตัวเองแสดงตัวตนของเขาเมื่อก่อนออกไปต่อหน้าคนอื่น

“ไอ้น้ำ..เป็นไรวะมึง..ขี้กลากขึ้นหัวหรอ”ดินพูดแซวขึ้นเมื่อเห็นน้ำเอาแต่ขยี้หัวตัวเองไปมาจนหัวฟู

“ขึ้นหัวมึงอะดิ..”น้ำพูดออกมาเสียงดุๆแล้วลุกไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป

ดินได้แต่ส่ายหัวไปมา

................................................................................................................................................................................

ขอเม้นเป็น​นกำลังใจให้สายฟ้าด้วยนะครับ  ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะครับ