ตอนที่ 1 : หวนคืน
บนน่านฟ้ามีสองร่างกำลังปะทะกันอย่างดุเดือด 1 เป็นร่างสวมชุดเกราะสีดำทมิฬปลดปล่อยออร่าแห่งความตายออกมาตลอดเวลา มีปีก 3 คู่สีแดงฉานผิวหนังสีดำมีเขางอกขึ้นบนหน้าผากมันคือ
1 ใน 10 แม่ทัพปีศาจสูงสุดแห่งแอคราว ลูซีเฟอร์
และอีกหนึ่งร่างเป็นชายสวมชุดเกราะสีขาวขลิบทองสง่างามราวกับเทพบนสวรรค์ชั้นฟ้า ผมสีทองปลิวสไวตามสายลม ปีกของเขานั้นมีถึง 2 คู่เป็นปีสีทองอร่ามส่องออร่าศักดิ์สิทธิ์ออกมาตลอดเวลา
มือหนึ่งถือดาบยาวสองคมปล่อยเจตนาฆ่าฟันออกมาตลอดเวลาเขาคือผู้เหลือรอดเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้!!!!
เขาคือแม่ทัพย์ศักดิ์สิทธิ์ เซราฟ 1 ในผู้บัญชาการของกิลด์มหาเทพ
และยังมียศสูงมากในโลกปัจจุบันที่กำลังจะล่มสลายแต่แล้วมันจะไปสำคัญอะไรเล่าหากกำลังจะตายลง
''ข้ายอมรับเจ้าจริงๆ ราชันย์แห่งดาบ''
ลูซีเฟอร์กล่าวพร้อมกับเรียกหอกสีแดงฉานออกมาพร้อมกับปลดปล่อยพลังมารออกมาทั้งหมด
''หากเจ้าไม่โดนทรยศข้าเกรงว่าเจ้าคงจะก้าวเข้าสู่ขั้นเดียวกับข้าหรือไม่ก็อาจจะสูงกว่า.. แค่น่าเสียดาย.... ''
หุบปาก!!!!!
ชายที่ชื่อว่าเซราฟตะโกนออกมาอย่างโกรธแค้นแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าที่มันพูดมาคือเรื่องจริง
''ความโลภของมนุษย์ไม่มีสิ้นสุด.. ช่างน่าเสียดาย หากเจ้าเข้าร่วมกับแอคราวตั้งแต่แรก เจ้าก็คงจะก้าวขึ้นมาเป็น 1 ในแม่ทัพ 6 ปีกเช่นเดียวกับข้า.. หึหึ''
แม่ทัพแห่งแอคราวลูซีเฟอร์แสยะยิ้มอย่างน่าหวาดกลัว ด้วยพลังที่ห่างชั้นกันอย่างมหาศาลเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่อีกฝ่ายจะสู้กับมันได้
แต่ก็ต้องยกย่องชมเชยไม่น้อยที่ตรงหน้าของมันสามารถก้าวขึ้นมาเผชิญหน้ากับมันได้ถึง 10 วัน 10 คืน แต่หารู้ไม่ว่ามันใช้พลังเพียงแค่หนึ่งในสิบเท่านั้น
''แกจะพล่ามอะไรของแก.. ตัดสวรรค์!!!!!!!
คมดาบสีทองขนาดมหึมาพุ่งทะยานฉีกขาดทุกสิ่งที่ขวางหน้าไปที่แม่ทัพปีศาจ
แต่อีกฝ่ายกลับเพียงแค่สะบัดมือเท่านั้น
เพล้ง
คมดาบสีทองที่ดูจะมีอานุภาพร้ายแรงนั้นได้สูญสลายไปกับอากาศ
''หึๆๆ ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว มนุษย์คนสุดท้าย.. ไม่สิ ราชันย์แห่งดาบ.. ''
อ๊ากกกกกก!!!!!!!!!!!
เซราฟตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด อวัยวะภายในของเขาถูกฉีกกระชากด้วยเพียงแค่อีกฝ่ายชายตามองเท่านั้น
ทำให้เขารู้แล้วว่าพลังมันต่างกันแค่ไหน
''ชั้นอ่อนแอขนาดนั้นเลยรึไง.. โลกต้องถึงจุดจบจริงๆหรือ... ไม่แปลกใจเลยทำไมพวกจักรพรรดิทั้ง 7 ถึงได้โดนแม่ทัพพวกนี้ฆ่าตายง่ายขนาดนั้น''
ระดับพลังของพวกมนุษย์และปีศาจมันต่างกันจนเกินไป ตัวเขาหากไม่ใช้วิชาสังเวยชีพเพื่อเลื่อนพลังของตนจนมาถึง 4 ปีก มีหรือจะต่อกรกับมันได้ถึง 10 วัน
ราชันย์แห่งดาบงั้นรึ? มันก็แค่หัวหน้าหน่วยเล็กๆที่มีฝีมือดาบสูงกว่าใครเท่านั้น
หากไม่นับฝีมือดาบที่เก่งเกินใครของเขา หากนับเพียงแค่ระดับพลังเขาไม่มีทางเลยที่จะเทียบพวกปีศาจได้
อย่าว่าแต่ระดับสูงเลยเพียงปีศาจระดับกลางพวกมันก็คงสังหารเขาได้เพียงแค่พริบตาเท่านั้นแหละ
แล้วจะโทษใครหล่ะ เขาได้แต่โทษตัวเองนั่นแหละที่ไม่ได้ฟังคำเตือนจากประกาศที่ว่า
[เมื่อเกมส์อวตารจุติเปิดได้ 5 ปี ประตูเชื่อมมิติจะเปิด]
เสียงนี้ได้ฉายซ้ำไปซ้ำมาสุดท้ายผ่านไป 3 ปีเขาก็พึ่งจะเข้าเล่นเกมนั้น จนในที่สุดเมื่อถึงเวบากำหนดจริงๆ
มนุษย์นับล้านถูกกวาดล้างภายในค่ำคืนเดียว และเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผู้คนก็เริ่มโดนสังหารอย่างโหดเหี้ยมโดยพวกปีศาจ
พวกมันมีพลังที่ไม่อาจจะจินตนาการมีเพียงแค่ผู้ที่ได้รับอวตารมาจากเกมส์เท่านั้นที่พอต่อกรได้
แต่เมื่อแม่ทัพมาถึงพวกผู้เล่นก็โดนสังหารหมู่อย่างรวดเร็ว จนผ่านมาถึงวันนี้ พวกมันยึดโลกได้โดยสมบูรณ์แบบ และเหลือเพียงมนุษย์โง่เขลาตนเดียวเท่านั้นที่ยังยืนอยู่ได้
นั่นก็คือเขาที่ใช้ชื่อในเกมส์ว่าเซราฟ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นราชันย์แห่งดาบแต่แล้ว.. มันยังไงหล่ะ
เขาจะสามารถต่อกรกับปีศาจนับไม่ถ้วนได้หรือ หากไม่แลกชีวิตของเขากับทักษะต้องห้ามแล้วเขาคงไม่มีชีวิตมาถึงวันนี้ได้หรอก
''ข้าจะขอจดจำเจ้าในฐานะมนุษย์คนสุดท้าย.. เซราฟ''
สติของเขาค่อยๆเลือนลางหายไปจนกลายเป็นความว่างเปล่า
เขารู้สึกวังเวงเหลือเกิน นี่หรือคือสิ่งที่เรียกว่าความตายหน่ะ
เขารู้สึกหวาดกลัว เปล่าเปลี่ยว วังเวง มันอธิบายไม่ถูก สมองค่อยๆโดนกระตุ้นให้พูดคำว่า ไม่อยากตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ซ้ำไปซ้ำมาไม่มีรู้จบ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงหวาดกลัวความตายกันนัก
แล้วยังไงหล่ะ ถึงหวาดกลัวไปแล้วมันช่วยอะไรได้
ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ต้องตาย นี่มันคือจุดจบ
เขารู้สึกโล่งใจและหวาดกลัว.. เขาอธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูก
นี่เขาตายจริงหรือ.. เขาคือมนุษย์คนสุดท้ายที่ยืนหยัดสู้กับปีศาจนับไม่ถ้วนมาหลายปี
เขาหลบหนี ตอบโต ถูกล่า และหวาดกลัว..
ยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว.. โลกจะเป็นยังไงหรอหลังจากเขาตายไปแล้ว
แน่นอนว่ามันจะกลายเป็นโลกของปีศาจไปโดยสมบูรณ์
แอคราวคือโลก โลกคือแอคราว มันถูกบัญญัติไว้เช่นนี้ตั้งแต่แรกแล้วรึปล่าวนะ
หากเขาย้อนกลับไปได้เขาจะทำอะไรดีนะ... หยุดยั้งหายนะหรอ.. นั่นก็อาจจะเป็นไปได้
เขาอาจจะไต่เต้าตนเองขึ้นไปจนต่อกรกับแม่ทัพทั้ง 10 ของแอคราวได้ใครจะรู้
เขาอาจจะโค่นล้มแม้กระทั่งเบรอสที่อยู่จุดสูงสุดของแอคราวที่ไม่เคยโผล่หัวมาสักครั้งเลยก็ได้
แต่แล้วจะเป็นไปได้ยังไงหล่ะ เขาได้แต่ยิ้ม? ให้กับตัวเอง
เดี๋ยวนะยิ้ม? ทำไมเขารู้สึกว่าตนเองกำลังยิ้มอยู่
ทำไมเขาถึงได้คิดว่าตนเองจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต
และที่สำคัญ ทำไมเขาถึงยังมีความคิดหล่ะ...??
เฮือก!!
หรือว่า.. เขาดีดตัวขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะมองไปรอบๆ
ฝัน???
แล้วอะไรคือความฝันหล่ะ!?
เขาโดนฆ่าโดยแม่ทัพแห่งแอคราว?
หรือว่าเขาแค่ฝันไป?
ไม่มีทางกลิ่นคาวเลือด ภาพที่เข่นฆ่ากันกับเหล่าปีศาจนั้นคือของจริง ภาพที่พวกพ้อง และครอบครัวต่างถูกสังหารอย่างเลือดเย็นนั้นคือของจริง!!!
''ชั้นย้อนเวลากลับมา!!!
พรึบ
เขารีบลุกขึ้นไปส่องกระจกปรากฏเป็นชายหนุ่มวัย 18 ปีหน้าตาหล่อเหลาพอสมควรสวมชุดธรรมดาๆเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป
ร่างกายค่อนข้างผอม ผมกระเซอะกระเซิงค่อนข้างยาว นี่มันตอนเขาอายุ 18 ปี!!!!!
เขารีบไปที่ลิ้นชักคว้าเอาโทรศัพท์มือถือออกมาดูวันเวลาอย่างรวดเร็ว
18 เมษายน 3250!!!