3

“ก็ดีนะ ไม่รู้พี่เดือนอยากกินอะไรบ้าง จะได้ซื้อไปฝาก” คนพูดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อได้เวลาเลิกงานทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่ดาระกาพักรักษาตัวอยู่ในทันที

“พี่เดือนดูสีหน้าสดชื่นขึ้นนะคะคุณยาย” คุณยายการะเกดนั้นเป็นห่วงหลานสาวเลยมาเฝ้าด้วยตัวเอง ส่วนทางบ้านก็ให้ป้าสมศรีช่วยดูแลสลับกัน

“จ้ะ ดีขึ้นมาแล้วละ เราล่ะไปฝึกงานเป็นยังไงบ้าง” ดาระกาเอ่ยถามน้องสาว

“ดีจ้ะพี่เดือน พี่ ๆ ที่ทำงานใจดีทุกคนเลย พี่เดือนก็รีบหายเร็ว ๆ นะจ๊ะ จะได้ฝึกงานเหมือนกัน”

“พี่ก็อยากหายเร็ว ๆ เหมือนกันจ้ะ เบื่อโรงพยาบาลจะแย่อยู่แล้ว รำคาญอยากถอดเฝือกออกตอนนี้เลย” คนพูดทำหน้าเหยเก

“คงอีกเป็นนานจ้ะ เพราะคุณหมอต้องจัดกระดูกให้เข้าที่ก่อน” คุณยายพูดขึ้น

“แต่พี่เดือนรอดมาได้ก็ดีมากเลยนะคะ แล้วเพื่อนของพี่เดือนเป็นยังไงบ้างคะ” ดาวิกาเอ่ยถามถึงเพื่อนของดาระกาที่นั่งรถไปด้วยกัน

“เขาก็ดีขึ้นแล้วจ้ะ เพิ่งโทร.มาคุยกับพี่ก่อนหน้าที่เราจะมานี่เอง” ดาระกาพูดไปยิ้มไปเมื่อนึกถึงกระบี่

“ดีแล้วค่ะ เสียดายนะคะที่เขาย้ายโรงพยาบาลไปอยู่เสียไกล ไม่งั้นจะได้ไปเยี่ยม” ดาวิกายิ้มให้พี่สาว เพื่อนของพี่สาวที่นั่งรถมาด้วยกันย้ายโรงพยาบาลกะทันหันเพราะว่าบิดามารดาอยากย้ายให้ไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง เนื่องด้วยพวกท่านต้องย้ายที่ทำงาน เธอเลยไม่ได้ไปเยี่ยม แต่นัยว่าเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนต่างคณะ และค่อนข้างมีฐานะ จึงออกค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลให้พี่สาวของเธอทั้งหมด

“เอาไว้ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันค่ะ” ดาระการีบเปลี่ยนเรื่องเพราะเรื่องที่เธอพูดออกไปทั้งหมดนั้นไม่ใช่เรื่องจริง หลังจากที่เธอกับกระบี่ประสบอุบัติเหตุเพราะเบรกรถมีปัญหา กระบี่ให้เธอโทร. ติดต่อ หาเพื่อนรักที่เป็นหมอนามว่าชัยพลก่อนประสบอุบัติเหตุ ชัยพลจึงมาช่วยเธอกับกระบี่เอาไว้ได้ทัน

เธอกับกระบี่คลานหนีออกจากรถ ก่อนที่รถจะระเบิด พอดีกับชัยมารับตัวออกไปจากจุดเกิดเหตุ โดยบอกทุกคนว่ากระบี่ตายแล้ว ปิดบังเรื่องที่เธอนั่งรถไปกับกระบี่ ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุก็ไม่เจอใครแล้วนอกจากซากรถและคำให้การของชัยพลที่โรงพยาบาล ตอนตำรวจมาสอบปากคำ ข้ออ้างเรื่องการติดโควิดของคนตาย ทำให้เจ้าหน้าที่นิติเวชไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับศพ ถือว่าเป็นเรื่องดีในการสร้างข่าวว่ากระบี่ได้ตายไปแล้ว

ชัยพลเป็นลูกชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลจึงทำอะไรได้ไม่ยาก ยิ่งตำรวจที่มาทำคดีเป็นเพื่อนรักกับทั้งสอง สารวัตรธนาจึงช่วยเคลียร์ทุกอย่างให้ โดยที่ไม่มีใครสงสัยเรื่องการตาย

ข่าวการตายของกระบี่และงานศพหลอก ๆ จึงถูกจัดขึ้น กระบี่ต้องการที่จะหาหลักฐานมาจัดการกับคนที่ตัดสายเบรกรถของเขา ซึ่งตอนนี้เขาก็แกล้งให้ทุกคนเข้าใจว่าเขาตายแล้วนั่นเอง

ส่วนเธอนั้นเขาก็ให้หมอชัยพลจัดการให้พักรักษาตัวอยู่ที่นี่ หมอชัยพลออกตัวว่าเป็นญาติกับเพื่อนกำมะลอที่เธอบอกยายกับน้องสาวว่านั่งรถมาด้วยกัน และดูแลเธออย่างดี คุณยายและดาวิกาจึงไม่ได้สงสัยอันใด

ในขณะที่กระบี่เองพักรักษาตัวอยู่อีกห้องหนึ่ง เขาแอบมาเยี่ยมเธอบ่อย ๆ ยามที่คุณยายหรือไม่ก็ป้าสมศรีที่สลับกันมาเฝ้า ออกไปจากห้องพักผู้ป่วยเพื่อทำธุระหรือซื้อของ โดยฝากเธอไว้กับพยาบาล ซึ่งก็เป็นคนของชัยพลแทบทั้งสิ้น

กระบี่บอกว่าเขาจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเรื่องอะไร และหลังจากนี้เขาก็จะไปสู่ขอเธอกับยายของเธอ ทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามประเพณี

เธอเองก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะรักเขามาก จะเรียกว่ารักแรกพบก็ย่อมได้ แถมยังตกเป็นของเขาแล้ว เธอไม่ขัดข้องที่จะแต่งงานอยู่กินฉันสามีภรรยากับเขา ผู้ชายที่เธอรักหมดใจ

“พี่เดือนอยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวดาวจัดการไปหาซื้อมาให้”

“ไม่ค่อยหิวเลยจ้ะ เพิ่งกินเกี้ยวน้ำไปเองจ้ะ” เกี้ยวน้ำนั้นพยาบาลเอามาให้ ซึ่งเป็นของโปรดของเธอ กระบี่เป็นคนจัดการให้ทั้งหมด แต่ผ่านหมอชัยพลที่อ้างว่าอยากดูแลเพื่อนของญาติสาวตัวเองให้ดีที่สุด เพราะญาติฝากเอาไว้

ยายของเธอจึงนึกขอบคุณเพื่อนกำมะลอที่ไม่มีอยู่จริงของเธอเป็นอันมาก และบอกว่าต้องไปเยี่ยมเยียนกันให้จงได้ จะได้ขอบใจที่ดูแลเธอดีขนาดนี้

“งั้นดาวกลับก่อนนะคะ เอาไว้จะมาเยี่ยมใหม่ คุณยายอยากได้อะไรเพิ่มเติมไหมคะ ดาวจะได้จัดการให้”

“ให้แม่สมศรีเขาจัดพวกเสื้อผ้ามาให้ยายหน่อยแล้วกัน” คุณยายไหว้วาน

“คุณยายจะกลับไปพักผ่อนไหมคะ แล้วให้ป้าสมศรีมาแทน” ดาวิกาเอ่ยถามผู้เป็นยาย ยายของเธอแข็งแรงแม้จะอายุมากแล้ว แต่เธอก็ห่วงใยท่าน เพราะคนแก่อดหลับอดนอนก็อาจจะล้มป่วยลงได้

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ อยู่ที่นี่จะได้ดูแลพี่ของเราด้วย”

“ค่ะคุณยาย แต่ถ้าไม่ไหวต้องรีบบอกนะคะ เราจ้างพยาบาลพิเศษเอาก็ได้” ดาวิกาเอ่ยขึ้น ครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากอะไร ค่อนข้างจะมีฐานะเสียด้วยซ้ำ ยายของเธอมีที่ดินมาก มีบ้านเช่าหลายหลัง มีเรือกสวนไร่นาให้คนเช่า มีแผงให้คนเช่าขายของในตลาดนับร้อยแผง แต่ละเดือนจึงมีรายได้พอสมควร แถมยังมีรายได้จากพืชผักสวนครัว และมะพร้าวอีกหลายร้อยไร่ ทำให้ครอบครัวไม่ได้ลำบากอะไร

“ยายไหว เราก็รู้ว่ายายยังแข็งแรง ไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอก” คุณยายยิ้มให้หลานสาว แม้ท่านจะเข้มงวด และค่อนข้างดุ แต่ก็เป็นคนใจดี

“งั้นหนูกลับก่อนนะคะ หายไว ๆ นะคะพี่เดือน” ดาวิกากอดพี่สาวก่อนจะกอดผู้เป็นยาย

การฝึกงานของดาวิกาเป็นไปอย่างเรียบร้อย เธอมีความสุขกับการฝึกงานเป็นอันมาก คิดฝันว่าเรียนจบจะต้องมีงานดี ๆ ทำ คุณยายจะได้ดีใจ

“อุ๊ย!” ดาวิกาอุทานอย่างตกใจที่เธอเดินชนเข้ากับร่างสูงของใครคนหนึ่ง แฟ้มเอกสารที่เธอกอดเอาไว้หล่นกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด

“ขอโทษด้วยค่ะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอรีบนั่งลงก้มเก็บแฟ้มเอกสาร ข้ามภพนั่งลงช่วยเจ้าหล่อนเก็บแฟ้มเอกสารด้วยเช่นกัน แม้เขาจะไม่ได้เป็นคนเดินชนหล่อน แต่หล่อนเดินมาชนเขาเองก็ตามที แต่ความมีน้ำใจของเขาก็ทำให้ข้ามภพต้องช่วยเก็บอย่างไม่เกี่ยงงอน

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ดาวิกาเงยหน้าขึ้นถาม นั่นทำให้ข้ามภพถึงกับอึ้งไป นี่มันเมียน้อยของพี่เขยเขานี่นา หลังจากพี่เขยของเขาเสียชีวิต เขาก็เลิกสนใจเรื่องของหล่อนไปเลย เพราะไม่จำเป็นต้องช่วยพี่สาวจัดการอะไรอีก แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอหล่อนที่นี่

“คุณคะ คุณเป็นยังไงบ้างคะ” ประโยคคำถามของเจ้าหล่อนทำให้เขาหยุดจากภวังค์ความคิดเรื่องของพี่สาวกับพี่เขย

“ไม่เป็นอะไร”

“ขอโทษอีกครั้งนะคะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะเดินชนคุณเลยจริง ๆ ค่ะ”

“คุณทำงานที่นี่เหรอครับ”

“ใช่ค่ะ ดิฉันมาฝึกงานที่นี่น่ะค่ะ” เธอยิ้มให้เขา รอยยิ้มของเธอทำให้เขาถึงกับตาพร่าไปเลย แต่อดีตของเธอทำให้เขามีอคติในทันที เธอยอมเป็นเมียน้อยผู้ชายที่มีภรรยมาอยู่แล้ว ก็คงไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก

“เหรอครับ”

“คุณทำงานที่นี่เหมือนกันเหรอคะ”

“ใช่ครับ”

“ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไร ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“ครับ” ข้ามภพรับคำ มองตามร่างสมส่วนของนักศึกษาฝึกงานอดีตเมียน้อยของพี่เขยไปจนสุดตา ก่อนเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง

“พี่เข็มมาถึงที่ห้องทำงานของผมมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” ข้ามภพเอ่ยถามพี่สาวด้วยรอยยิ้มที่เห็นพี่สาวนั่งรออยู่ที่ห้องทำงานของเขา