Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
05
“นักแสดงทุกคนเตรียมเข้าฉากด้วยครับ”
ลูน่าที่ตั้งใจอ่านบท อย่างตั้งใจ ก่อนที่เสียงทีมงานจะเอ่ยขึ้น หญิงสาวในชุดวันพีชสีขาว เดินย่างกรายลงสระด้วยท่าทียั่วยวนตามคาเรกเตอร์ที่ได้รับมอบหมาย
หุ่นที่พร้อมเพรียว บวกกับหน้าอกที่ใหญ่เกินขนาด ทำให้ทุกสายตาสะกด ราวกับต้องมนต์เธอโดยปริยาย
“ พอดีสระบนห้องฉันมันเล็กเกินไปน่ะค่ะ เลยอยากจะขอ... ลงไปเล่นในสระกลางบ้าน ด้วยได้ไหม พี่เขยแบบคุณ จะว่าอะไร น้องเมียแบบฉันรึเปล่า”
ลูน่าเอ่ยขึ้นตามบท ที่ตัวเองนั้นได้ท่องจำมาเป็นอย่างดี ก่อนเซอร์เวย์ที่ได้รับบบทพระเอกนั้นจะเอ่ยตอบ
“ผมว่า คงไม่เหมาะ เชิญคุณตามสบายเลยครับ ผมจะขึ้นไปหาภรรยาของผม”
ชายหนุ่่มเอ่ยตอบอย่างเป็นมืออาชีพ เพราะดูจากสีหน้าของนางเอก เค้าแล้ว เหมือนจะไม่ไหวกับอุณหภูมิน้ำในตอนนี้
“ทำไมล่ะคะ กลัวจะอดใจไม่ไหว...เวลาอยู่ใกล้ม่อนหรอคะ”
“อย่าทำแบบนี้เลยนะ...”
“ทำไมละค่ะ หรือว่าพี่ไตรกลัวห้ามใจไม่ไหวจริง ๆ”
ลูน่าค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้พระเอกของเธอช้า ๆ ก่อนที่เสียงผู้กำกับจะดังขึ้น
“คัท!!! ทำดีมากครับ ซีนตอนไปเลยครับ”
“เป็นไงบ้าง”
“หนาวชะมัดเลย จะบ้า!”
“อดทนหน่อยนะ”
“เข้าฉากต่อไปกัน”
เรือนร่างอรชรลุกขึ้นจากน้ำ ด้วยท่าทีหนาวสั่น ก่อนที่ผู้จัดการอย่างเชียร์จะเข้ามาคลุมร่างให้เธอ
“โอเคไหม”
“ ทำไม น้ำมันเย็นขนาดนั้นพี่เชียร?”
“เห็นผู้กำกับบอกว่า ซีนนี้คนเขียนบทเพิ่งเพิ่มเข้ามา ทำให้ทีมงาน ไม่ได้เตรียมความพร้อมก่อน”
ลูน่าตวัดสายตาจ้องมองไปยัง ห้องทำงานอีกฝั่ง ที่มีเบอลีน อดีตเพื่อนร่วมรุ่นของเธอ ทั้งสองเคยสนิทกันมาก แต่มันก็แค่ เคย... เพราะลูน่าทำเรื่องเลวร้ายกับเบอลีนไว้มาก ทำให้หญิงสาวอีกคนนั้น โกรธเกลียดเธอ อย่างไม่มีวันให้อภัย...
“หึ!”
สีหน้าเยาะเย้ยของเบอลีน ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่า หญิงสาวจงใจ ใช้งานกลั่นแกล้งเธอ
“...”
ในขณะที่ทั้งสองกำลังสบสายตากันอยู่นั้น จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือ
“สามนาที”
“สามนาทีอะไรของนาย”
“สามนาที ที่ฉันจะให้โอกาสเธอ ออกจากตรงนั้น”
“นายเป็นรึไง ฉันทำงาน”
ติด....
สิ้นเสียงหญิงสาว มาเฟียหนุ่มก็กดวางสายทันที สร้างความมึนงงให้กับลูน่าเป็นอย่างมาก
“พี่หมอ....”
น้ำเสียงหวานของใครบางคนเอ่นดังขึ้น ก่อนจะเดินย่างกรายเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่ม
เดวิดรีบคว่ำโทรศัพท์มือถือของตัวเองทันที ก่อนจะละความสนใจภาพในมือถือของตัวเอง
“เป็นอะไรไปคะ กลัวน้องดาวเห็นอะไรรึเปล่า”
“้ปล่าครับ น้องดาวมีอะไรรึเปล่า”
“แด๊ดดี้ให้น้องดาว มาตามพี่เดวิดไปกินข้าวที่บ้านวันนี้สามทุ่ม”
“แต่พี่ติดเคส คุณอาวิทูลน์นะ ไม่แน่ใจว่าจะทันรึเปล่า”
“ค่ะ น้องดาทราบแล้ว เพราะเย็นนี้ คุณอาวิทูลน์จะไปให้คุณแม่ตรวจที่บ้านให้”
“งั้นหรอ”
“ช่วงนี้แด๊ดดี้ไม่ค่อยเข้าบ้านเลย พี่เดวิดรู้ไหมคะ ว่าเขาไปไหน”
“เลิกสนใจเรื่องผู้ใหญ่ แล้วเอาเวลาไปตั้งใจเรียนนะน้องดาว”
เดวิดเอ่ยตอบน้องสาวเพียงคนเดียวของตัวเอง ก่ินมี่หญิงสาวจะแสดงท่าทีเบืือหน่าย
“ไม่อยากอยู่ไทยแล้วอ่ะ พี่เดวิดช่วยพูดกับคุณแม่หน่อยสิ น้องดาว อยากตามไปเรียนที่อังกฤษ กับ คาเทียร์ น้องดาวคิดถึงคาเทียร์”
“เรียนทีนี่ก็ดีอยู่แล้ว”
“ทำไมล่ะคะ พ่อแม่คาเทียร์ ยังยอมให้คาเทียร์ไปเลย ”
“เพราะพ่อแม่เขาไม่รักมั้ง”
“ทำไมพี่เดวิดพูดอย่างนั้นคะ คุณอาวิทูลน์เนี่ยนะ ไม่รักคาเทียร์ ลูกสาวคนสุดท้องเลยนะ”
“ เพราะคาเทียร์เป็นผู้หญิงไง”
สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่ม ก็ทำให้น้องสาวของเขานิ่งไปทันที เธอเกิดเป็นลูกสาวมาเฟียก็จริง แต่สิ่งที่เธอได้เรียนรู้ มันช่างต่างจากพี่ชายทั้งสองคนอย่าง เดวิด เดวิล เป็นอย่างมาก
“มิน่าล่ะ น้องดาวถึงไม่ถูกส่งไปในที่ไกล ๆ เพราะเป็นลูกสาวใช่ไหมคะ”
“เพราะพ่อแม่รักและเป็นห่วงน้องดาวมาก ไม่อยากให้ไปใช้ชีวิตคนเดียว เพราะน้องดาว คือ หัวใจ ของพวกเขา หากน้องดาวเป็นอะไรไป พวกเขาคงอยู่ไม่ได้”
“แต่น้องดาวโตแล้วนะคะ”
“ถ้าโตแล้วอย่างที่พูดจริง ๆ ก็ช่วยเข้าใจอะไรง่าย ๆ แล้วไปตั้งใจเรียนทันตแพทย์ เหมือนที่อยากจะเป็น”
“ค่าาาา พี่เดวิดเป็นพี่ชายที่แสนดีสำหรับหนูมาก ๆ เลยนะ ทั้งเป็นหมอ เป็นอาจารย์หมออีกที และเป็นคุณหมอที่แสนดีมาก ๆ”
ปึงงงงง !!
ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ เสียงประตูก็ถูกเปิดออกโดย เดวิล พี่ชายคนโตของทั้งสอง
“สินค้ามีปัญหา มึงทำงานอะไรของมึง สินค้ามีตำหนิทุกชิ้นส่วน ราคาตลาดตอนนี้สวิงมาก”
“หุบปาก !”
เดวิดตวาดเสียงดังลั่น ก่อนจะจ้องมองใบหน้าพี่ชายด้วยสายดุดัน ก่อนจะส่งสายตาให้พี่ชายตัวเองรับรู้ ว่ามีน้องสาวอีกคนยืนอยู่
“ ทำไม ต้องโมโหคนอื่นแบบนั้นด้วย เดวิล นิสัยไม่ดี”
“เรียกมัน พี่เดวิด แต่เรียกฉันว่า เดวิล เฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่ฉันแก่กว่าเธอเป็นสิบปี”
“ก็เดวิล ทำตัวไม่น่าเคารพ แถมใจร้าย”
“ไสหัวออกไป!”
มาเฟียหนุ่มตวาดน้องสาวตัวเอง ก่อนที่เด็กสาวจะรีบวิ่งไปหลบหลังพี่ชายคนกลางอย่างเดวิด
“น้องดาวกลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวสามทุ่มพี่ไปที่บ้านใหญ่”
“ค่ะ”
เด็กสาวพยักใบหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะก้าวออกไปทันที
“มึงจะจัดการยังไง กับสินค้า”
“ศพที่ส่งมาตายคาที่ทุกตัว มึงจะให้กูยังไง ในเมื่อมึงส่งมาแบบนั้น”
“กูไม่สนว่าศพมันมาถึงมึงแบบไหน แต่กูต้องการให้งานของกูออกมาดีที่สุด”
“งั้นมึงก็ไปทำเอง”
เดวิดปาเอกสารใสมือ ก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องไป ทิ้งให้พี่ชายไม่สบอารมณ์อยู่อย่างนั้น
“ แม่งเอ้ย !”
เดวิลกำหมัดในมือไว้แน่น ธุรกิจค้าชิ้นส่วนมนุษย์ เป็นสิ่งที่ผิดกฏหมาย และ เป็นสิ่งต้องห้ามขององค์กร ทว่าเดวิลต้องการอยากที่จะทำให้ธุกิจนี้นั้นเป็นที่ยอมรับต่อองค์กร ทว่าพ่อของเขานั้นห้ามไว้ มีเพียงแค่เขาและน้องชายเท่านั้น ที่ทำมัน... โดยทุกอย่างผ่านการเซ็นอนุญาตจากเครือญาติโดยเต็มใจ บ้างก็ถูกบังคับให้บริจาค
“ เดวิด ฉันบอกให้แกหยุด! ”
“ แก ไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉัน ตราบใดที่ยังต้องพึ่งมือฉัน ในการผ่าศพ!”
“ฉันเครียดมากไปหน่อย”
“ถ้าไม่อยากให้ราคาตก ศพต้องไม่ตายคาที่ สิ่งเดียวที่แกต้องทำ คือ ยอมรับความจริงเถอะ ว่าธุรกิจนี้มันไปต่อโดยที่ไม่ได้ฆ่าใครไม่ได้”
“แล้วถ้าคนพวกนั้น เต็มใจโดนฆ่าล่ะ”
“ถ้าคนพวกนั้น จะเห็นเงินกว่าชีวิต ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร”
หมอมาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินจากไปในทันที
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
