ใจร้าย(6)

แพน talk

วันนี้กว่าจะสอบเสร็จก็เย็น ซึ่งเป็นวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ฉันจะต้องโฟกัสกับการอ่านหนังสือให้มากขึ้นเพราะจะต้องสอบเข้าในระดับมหาวิทยาลัย

"แวะกินอะไรก่อนไหม" ไมเคิลเอ่ยชวน

"ก็ดีเหมือนกัน หิวพอดี แกไปด้วยกันนะแพน" โบว์หันมาพูดกับฉัน

"อืม ก็ได้" ฉันตอบรับ ทั้งหมดก็เดินไปยังที่รถของไมเคิล จากนั้นก็ขับออกมาจากโรงเรียนไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในขณะที่พวกเรากำลังสั่งอาหารอยู่ ฉันก็ได้เหลือบเห็นใครบางคน ที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรง ตึก ตึก ตึก นั่นก็เป็นพี่ซัน เขาไม่ได้มาคนเดียวแต่เขามีผู้หญิงหน้าตาสะสวยควงแขนเขามาด้วย เธอดูเซ็กซี่หุ่นดี ผิวขาว ผมสีทอง สวมใส่เสื้อผ้าที่รัดรูปมากๆ

"แกๆ นั่นพี่ซัน"โบว์สะกิดพร้อมกับพูดกับฉันเบาๆ ขณะที่ฉันนั่งก้มหน้าเม้มปากทั้งสองแน่น

"อืม" ฉันเปล่งเสียงในลำคอ

พี่ซันเดินผ่านทางด้านหลังของฉันไปยังที่โต๊ะอีกฝั่ง ในจังหวะที่ฉันเงยหน้าขึ้นสายตาฉันก็ได้สบกับสายตาที่เย็นชาของเขา สีหน้าที่ดูไม่สบอารมณ์ แต่ราวกับพยายามจะฝืนยิ้มให้กับผู้หญิงคนที่มาด้วย

ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟฉันก็หยิบโทรศัพท์มากดเล่นไป ในขณะที่โบว์กับไมเคิลต่างพากันคุยเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัย

"ไปสอบพร้อมกันไหม เดี๋ยวเคิลไปรับ"ไอเคิลเอ่ย ฉันก็คิดว่าเขาคุยอยู่กับโบว์จึงไม่ได้สนใจ แต่พอไมเคิลพูดพร้อมกับใช้มือเอื้อมมาสะกิดที่แขนฉัน จึงสะดุ้งโหย่ง

"เคิลว่าอะไรนะ" ฉันถาม.

"เคิลถามว่าวันไปสอบ ไปด้วยกันไหม"

"ไปสิ เคิลมารับแพนด้วยนะ" ฉันตอบกลับไปพร้อมคลี่ยิ้มบางๆ

"อืม" ไมเคิลตอบรับพลางหันไปมองที่ด้านหลังซึ่งมีพี่ซันนั่งอยู่

"แพน ควรจะเลิกยุ่งกับพี่ซันสะเถอะ เรารู้นะว่าแพนเกร็งที่เจอพี่ซัน" ไมเคิลพูดขึ้น

"เอ่อ...ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะหยัดกายลุกพรวดออกมา

"อ้าว" เสียงของโบว์อุทานขึ้น ฉันเดินเข้ามาในห้องน้ำรู้สึกใจหวิวๆ เพราะฉันรักพี่ซันมาก พอเห็นเขามากับผู้หญิงก็รู้สึกเสียใจ แค่เขาไม่สนใจฉันยังพอทน ยิ่งเห็นเขาพูดและยิ้มให้กับผู้หญิงคนนั้น ฉันแทบจะใจสลาย ทำไมฉันต้องมารักคนที่ไม่สนใจฉันด้วย คืนนั้นฉันไม่น่าใจเร็วที่ยอมเขาง่ายๆเลย ฉันเงยหน้าขึ้นบนเพดานเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ก่อนที่จะล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกมา แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อพี่ซันยืนรถอยู่ตรงทางเข้า ฉันกำหมัดแน่นถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินออกมา พอเดินจะไปถึงตัวของพี่ซัน ฉันทำไม่สนใจตัดสินใจที่จะก้าวขาเรียวเดินผ่าน

"เดี๋ยว" เสียงของพี่ซันดังขึ้น ฉันจึงหันไปที่เขา

"มะ มีอะไรเหรอคะพี่ซัน"

"เธอทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่" พี่ซันพูดเสียงแข็งพลางเดินมายืนตรงหน้า

"พะ พี่พูดเรื่องอะไร แพนไม่เข้าใจ" ฉันไม่เข้าใจในคำพูดของพี่ซันจริงๆ

"ก็พ่อแม่เธอแจ้งจับฉันไงเล่า!" พี่ซันตวาดใส่หน้าฉัน

"อะไรนะ พ่อกับแม่ แจ้งความจับพี่?"

"อย่ามาตีหน้าซื่อ ทำไม อยากได้ฉันจนตัวสั่นเลยเหรอ"

"มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา น้ำตาคลอเบ้า

"แค่คืนนั้น ครั้งเดียวคิดจะจับฉันเลยเหรอ เด็กร่าน !"

"พี่ซัน พูดแรงไปแล้วนะ แพนไม่ได้เป็นคนแบบนั้น" ฉันพูดพร้อมเงยหน้าจ้องเขาน้ำตาก็ไหลออกมา พี่ซันเอื้อมมือมาบีบที่คางของฉัน

"แล้วใครว่ะที่นั่งรถมากับกู โดยที่กูไม่ได้บังคับ ใครกันที่แก้ผ้า อ้าขาให้กู" พี่ซันกดเสียงทุ้มต่ำ กัดกรามกรอดๆ มือก็บีบที่คางฉันแน่น

"ปล่อยแพนนะ แพนเจ็บ"

"ที่คืนนั้นไม่เห็นบอกว่าเจ็บเลยล่ะ" พี่ซันเอ่ยสายตาของเขาส่งมายังที่หน้าอกของฉันจนถึงกลางกาย

"ลองดูอีกครั้งไหม ไหนๆกูก็จะติดคุกอยู่แล้วต้อง'เอา'ให้คุ้มหน่อย" พี่ซันพูดขึ้นก่อนที่จะกระชากแขนฉันออกมา เขาพาฉันมาที่รถ

"พี่ซันจะพาแพนไปไหนคะ"

"ไป'เอา'กันไง ชอบไม่ใช่เหรอ"

"ไม่ แพนไม่ไป" ฉันพยายามสะบัดแขนออกแต่ทว่าพี่ซันจับฉันแน่น เขาเปิดประตูรถแล้วผลักฉันเข้าไป ฉันพยายามจะเปิดประตูออก แต่เขาก็ล็อกอย่างรวดเร็ว แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งตรงข้าม เขารีบสตาร์ทรถออกมาทันที

"พี่ซัน อย่าทำอะไรแพนเลยนะ เรื่องนั้น แพนจะบอกพ่อกับแม่ให้ถอนแจ้งความให้"ฉันพูดอ้อนวอนเขาในขณะที่เขาตั้งหน้าตั้งตาขับรถโดยไม่สนใจฉันเลย

"พี่ซัน"

"หุบปาก!" พี่ซันหันมาตวาดใส่จนฉันสะดุ้งโหย่ง ทำไมเขาใจร้ายกับฉันแบบนี้นะ

พี่ซันพาฉันมายังที่โรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง พอเข้ามาเขาหันมามองเรือนร่างฉัน ก่อนที่จะพ่นลมหายใจ แล้วขับออกไป ฉันแปลกใจในการกระทำเขาไม่น้อย

สุดท้ายพี่ซันก็พาฉันกลับมาที่ร้านอาหารที่เดิม

"ลงไป..วันนี้มึงรอด แต่คราวหน้ามึงไม่รอดแน่" พี่ซันพูดจบฉันก็รีบลงจากรถทันที

.........

ซัน talk

พอเด็กนั่นลงไปผมก็กดโทรศัพท์โทรหาแอน ผู้หญิงที่ผมพามากินข้าว ผมโทรบอกกับเธอว่ามีธุระด่วนจะขอกลับก่อน แต่ไม่ลืมที่จะโอนเงินไปให้เธอ จากนั่นก็ขับรถกลับมายังที่ร้าน ผมเดินเข้าไปในออฟฟิศของร้านอย่างไม่สบอารมณ์ คิดว่าจะพาเด็กร่านไปกดสักหน่อย แต่แม่งเสือกใส่ชุดนักเรียนมา กล้องวงจรปิดก็ติดรอบโรงแรม ขืนผมพาเธอลงจากรถ ผมเกมแน่ๆ ขอไม่เสี่ยงดีกว่า ถึงแม้อยากจะกินเธอแทบแย่ ผมนั่งสงบสติอารมณ์ ก่อนที่จะเดินออกมาที่หน้าร้าน ลูกค้าเริ่มทยอยกันเข้ามา ผมนั่งที่เก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ พร้อมกับสั่งเด็กเสิร์ฟจัดเครื่องดื่มมาให้ พอเครื่องดื่มมาตั้ง ผมก็ยกแก้วกระดกเข้าปาก กวาดสายตามองไปรอบๆร้าน ก็พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งจ้องผมอยู่ เธอชูแก้วเหล้าสีอำพันชูขึ้น ผมก็แก้วชูส่งให้เธอ เราทั้งสองก็ยกดื่มพร้อมกัน และไม่นานเธอก็เดินเข้ามาหาผม

"สวัสดีค่ะ"

"ครับ เชิญนั่งก่อน" ผมตอบรับพร้อมขยับเก้าอี้ให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ ฉัน แจง คุณ.."

"ซันครับ" ผมรีบแนะนำตัวทันที

"คุณซัน พอมีที่อื่นให้ฉันไปบ้างไหมค่ะ" ผมยกยิ้มมุมปาก เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ...