ตอนที่5 แพ้ไม่ได้

“ฝันบอกแล้วว่าไม่ต้องรอ พี่คุณทำแบบนี้ฝันเกรงใจหมดแล้วค่ะ” พาฝันพูดขึ้นหลังจากเก็บร้านเสร็จและเดินเข้ามาหาเดชคุณที่นั่งรอเธอเลิกงานตั้งแต่เมื่อเย็น

“งั้นพี่บอกตรงนี้เลย ว่าต่อไปนี้ฝันต้องเลิกเกรงใจพี่ เพราะพี่จะรอฝันเลิกงานแล้วไปส่งฝันที่หอทุกวัน” เดชคุณพูดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริง เพราะตอนนี้สีหน้าเขานั้นดูเครียดกว่าปกติมาก

“ไม่เอาหรอกค่ะฝันเกรงใจ อีกอย่างหอพักฝันก็ไม่ได้อยู่ไกลจากร้านด้วย”

“ไม่ไกล แต่ก็ไม่ใกล้”

“แต่ฝันก็ทำแบบนี้ตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วนะ”

“มันไม่เหมือนกัน เพราะตอนนั้นฝันยังไม่รู้จักกับพี่คริช” และนี่ก็คือเหตุผลที่เดชคุณห่วงพาฝันมากจนต้องนั่งรอเพื่อขับรถไปส่งเธอที่หอพัก

“แต่ฝันไม่ได้หาเรื่องเขา” เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเดชคุณต้องห่วงเธอเรื่องคริชกรขนาดนี้ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดและไม่ได้หาเรื่องคริชกรเลย

“ถึงฝันไม่ได้หาเรื่องพี่คริช แต่ฝันทำให้เขาไม่พอใจ...”

“พี่รู้จักพี่คริชมาตั้งแต่เด็กเพราะพ่อพี่กับพ่อพี่คริชรู้จักกัน แล้วพี่คริชก็รักน้องมาก”

“รักมากจนไม่สนว่าน้องตัวเองจะเป็นคนหาเรื่องคนอื่นก่อนแบบนี้เหรอคะ”

“ใช่ เพราะฐาเกิดมาไม่มีแม่ พ่อก็ไม่มีเวลาดูแล เลยทำให้พี่คริชช่วยแม่บ้านเลี้ยงฐามาตั้งแต่เด็กๆ จนพี่คริชเริ่มเอาตัวเองรอด ทำให้พี่คริชเป็นคนเลี้ยงดูและอยู่ข้างๆ ฐามาตลอด...”

“และพอฐาอยู่ในวัยรู้ความ ฐาก็เริ่มถามหาแม่ตัวเอง เริ่มเข้าใจว่าตัวเองไม่มีแม่จนกลายเป็นปมในใจ เพราะแบบนั้นพี่คริชก็เลยยิ่งต้องให้เวลากับฐามาก เรียกได้ว่าทำทุกอย่างเพื่อให้น้องมีความสุข” เดชคุณเล่าในสิ่งที่เขาพอจะรู้และเคยได้ยินจากตอนที่พ่อแม่เขาคุยกันถึงครอบครัวคริชกรให้พาฝันได้ฟัง

“มันก็แค่เหตุผลของคนแพ้แล้วพาลแค่นั้นแหละค่ะ เพราะถ้าจะบอกว่าตัวเองไม่มีแม่แล้วจะทำอะไรก็ได้น่าสมเพชเกินไป...”

“เพราะฝันเองก็เกิดมาไม่มีทั้งพ่อและแม่ แถมยังไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองเหมือนสองพี่น้องนั่นด้วย แต่ฝันก็ไม่เคยคิดว่าฝันจะเอาความรู้สึกหรือปมของตัวเองไปหาเรื่องใครแบบนี้” เพราะแบบนี้คนถึงชอบเหมารวมว่าเด็กที่ครอบครัวมีสมาชิกไม่ครบต้องกลายเป็นเด็กมีปัญหา ต้องกลายเป็นเด็กมีปม

“เพราะฝันของพี่เป็นคนเก่งไง” เดชคุณชมหญิงสาวข้างกายตัวเองขึ้นจากใจจริง

เพราะตั้งแต่เขารู้จักพาฝันมา และรู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า แต่เขาก็ไม่เคยเห็นเธอทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาเท่ากับเด็กมีพ่อแม่บางคนด้วยซ้ำ เธอทั้งเก่งและสู้ชีวิตจนเขาแพ้ใจเธอ

“ชมแบบนี้ฝันเขินนะคะ” พาฝันตอบกลับด้วยรอยยิ้มติดเล่นและน้อมรับคำชมของเดชคุณ

แต่...

“แต่ยังไงช่วงนี้ฝันต้องยอมให้พี่มาส่งฝันแบบนี้ก่อน จนกว่าพี่จะมั่นใจว่าพี่คริชเขาจะไม่สนใจฝันจริงๆ” สุดท้ายเดชคุณก็ยังไม่ไว้ใจคริชกรอยู่ดี

“เขาเป็นคนยังไงกันแน่คะ ทำไมพี่คุณถึงได้ห่วงขนาดนี้” พาฝันอดสงสัยไม่ได้จึงถามออกไป

“พี่ก็ไม่ได้รู้มากเท่าไหร่หรอก แต่เท่าที่รู้มาก็คือพี่คริชเป็นคนเลือดเย็นมาก เขาถูกสอนอย่างเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก จริงจังไปหมดทุกเรื่อง และที่สำคัญแพ้ไม่ได้”

“แพ้ไม่ได้? เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงแพ้ไม่ได้” พาฝันพูดขึ้นอย่างเวทนากับความคิดที่ว่าแพ้ไม่ได้ทั้งที่เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง

“คนเราเกิดมาในครอบครัวและการเลี้ยงดูที่ต่างกัน แน่นอนว่าครอบครัวของพี่คริชก็ย่อมไม่เหมือนกับสิ่งที่เราคิดและเจอ...”

“จะว่าเขาแปลกก็คงไม่ได้ เพราะครอบครัวเขาร่ำรวยและยิ่งใหญ่มาก แบบนั้นเลยต้องทำให้ตัวเองเก่งทุกด้านเพื่อเอาชนะคู่แข่ง”

“.....”

“ถ้าเทียบกับอายุพี่คริชในวงการธุรกิจตอนนี้ถือว่าน้อยมาก แต่เขากลับคุมคนได้ ฝันคิดว่าเขาเป็นคนยังไง” เขาก็พอเข้าใจ เพราะพ่อเขาก็สอนให้เขาฝึกนั่นฝึกนี่ไม่น้อย เพียงไม่ได้เข้มงวดเหมือนกับครอบครัวของคริชกรที่เขาพอรู้มา

“ฝันไม่ได้สนใจหรอกค่ะว่าพวกเขาจะเป็นยังไง แต่ที่ฝันสนใจก็คือพวกเขาไม่มีสิทธิ์หาเรื่องใครแล้วโยนความผิดให้คนนั้น เพราะฝันไม่เคยคิดจะยุ่งกับพวกเขาสองพี่น้อง”

“พี่รู้จักฝันดี แต่พี่ก็รู้จักพี่คริชพอสมควรเหมือนกัน แบบนี้ไงพี่เลยต้องมาส่งฝันแบบนี้”

“ขอบคุณนะคะที่ห่วงฝัน หลังจากนี้ฝันจะระวังตัวให้มากขึ้น” พาฝันขอบคุณเดชคุณออกไปจากใจจริง เพราะถ้าไม่ได้เขาเธอก็คงไม่รู้จักนิสัยของสองพี่น้องนั่นขนาดนี้ และอาจจะไม่ระวังตัวเลย

แต่หลังจากนี้เมื่อพอรู้จักความพาลของสองพี่น้องนั่นแล้ว เธอก็จะระวังตัวให้มาก เพราะเธอเองก็ดันไปตอบโต้ตัวพี่ชายที่เหมือนจะหนักกว่าคนน้องไปไม่น้อย

“ดีแล้วแหละ งั้นฝันขึ้นไปพักเถอะ ถ้ามีอะไรฝันโทรหาพี่ได้ตลอดเลยนะ” เดชคุณไม่ลืมย้ำเตือนพาฝันออกไปด้วยความเป็นห่วงทันที

“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ” แล้วร่างบางของพาฝันก็ลงจากรถและเข้าหอพักไปก่อนที่รถของเดชคุณจะขับออกไปเช่นกัน

แน่นอนว่าพวกเขาสองคนไม่รู้ตัวเองเลยว่าได้ตกอยู่ในสายตาของใครบางคน

“นายครับ คุณเดชคุณมาส่งเธอที่หอพักครับ” ชายฉกรรจ์ที่ถูกสั่งให้ตามดูพาฝันโทรไปรายงานผู้เป็นนายทันที

(ดูเธอต่อไป แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่เธอทำร้ายน้องฉันอีก รายงานฉันด่วน)