Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
คาหนังคาเขา
“นี่คือเงินที่เธอต้องการ” เปรมยื่นเช็กเงินสดให้กับดาริน ตามจำนวนที่เธอต้องการ อย่างไม่มีทางเลือก
“ขอบคุณมากนะคะเปรม” ดารินยิ้มกว้างด้วยความดีใจ พร้อมกับรับเช็คนั่นมา เพราะเธอไม่คิดว่าคลิปๆเดียวจะสามารถหาเงินให้เธอได้มากมหาศาลขนาดนี้
“ไหนล่ะ คลิปของฉัน”
“นี่ค่ะ” หญิงสาวยื่นโทรศัพท์ให้ชายหนุ่ม แน่นอนว่าเธอฉลาดมากพอที่จะเก็บคลิปไว้ที่อื่นด้วย เพื่อคราวหน้าถ้าเงินหมด เธอจะได้นำคลิปนั้นมารีดไถ่เงินจากเขาอีก
“…..” ชายหนุ่มรับมันมา ก่อนจะจัดการลบคลิปนั้นในทันที
“ดาพูดคำไหนคำนั้น ไหนเมื่อคุณให้เงินดา ดาก็ให้ของกับคุณ”
“…..”
“รับรองว่าเรื่องของเราจะถูกเก็บไว้เป็นความลับตลอดไป”
“ได้เงินแล้วก็รีบไสหัวไป!”
“ก่อนที่ดาจะไป เปรมไม่อยากสนุกกับดาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนหรอคะ?” มือเรียวของดารินค่อยๆ ลูบไล้ไปบนอกแกร่ง ก่อนจะค่อยๆลงต่ำไปยังกลางกายของชายหนุ่ม
“…..” เปรมรีบปัดมือของเธอออกแบบไม่ใยดี แววตาของเขามันมีแต่ความเจ็บใจ เจ็บใจที่โง่ยอมให้ดารินใช้เขาเป็นเครื่องมือเพื่อหาเงิน
“ไม่เอาก็ไม่เอา หมดธุระของดาแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”
“จะไปก็รีบไป ฉันต้องรีบเข้าบริษัท” ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที เขารู้สึกหงุดหงิดกับคนตรงหน้าเต็มทน
“ดาคงคิดถึงคุณมากแน่ๆเลย ลาก่อนนะคะ”
จุ๊บ! ริมฝีปากบางจุมพิตที่แก้มชายหนุ่มด้วยความคุ้นเคยเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
“…..” เมื่อเห็นว่าดารินเดินออกไปแล้ว ชายหนุ่มถึงกลับแค่นหัวหัวเราะด้วยความสะใจ ก่อนจะต่อสายโทรหาลูกน้องคนสนิท “มันออกจากห้องไปแล้ว พวกมึงจัดการมันได้เลย!”
“คนอย่างแกน่ะหรอ ที่จะมาฉลาดกว่าฉัน!” ดวงตาคู่คมฉายแววออกมาอย่างร้ายกาจ เขาจะไม่ยอมเสียทั้งเงินแล้วก็เธอ
บ้านเปรม…
“ฝีมือหนูฝันนี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ” แม่ของชายหนุ่มเอ่ยชมอย่างไม่ขาดปาก เมื่อได้ทอฝันมาทำอาหารเย็นให้ทานถึงที่บ้าน
“ขอบคุณค่ะคุณแม่”
“ทั้งของคาวของหวาน ทำได้หมดเลย ไม่เสียแรงจริงๆที่แม่อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้” คุณนายปรีญา จ้องมองใบหน้าแสนหวานด้วยความเอ็นดู นอกจากทอฝันแล้ว เธอก็ไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนเป็นลูกสะใภ้
“…..” ร่างบางถึงกลับยิ้มแก้มปริ เมื่อได้เห็นว่าทุกคนได้ทานอาหารที่เธอทำอย่างเอร็ดอร่อย
“ว่าแต่เมื่อไหร่จะแต่งสักทีล่ะ แม่อยากอุ้มหลานเต็มแก่แล้วนะ”
“เรื่องนี้แม่คงต้องถามฝันเอง ส่วนผมน่ะพร้อมเสมออยู่แล้วครับ”
“ว่าไงล่ะหนูฝัน เมื่อไหร่จะแต่ง?”
“…..” ทอฝันเงียบไปเมื่อได้ยินประโยคนั้น บ้านของทางฝ่ายชายมักจะเร่งรัดเธออยู่เสมอ อาจจะเป็นเพราะเธอกับชายหนุ่มนั้นมีอายุใกล้จะเข้าเลขสามแล้ว
“สำหรับหนูฝัน ไม่ว่าจะเรียกสินสอดเท่าไหร่แม่ก็สู้”
“คุณพ่ออยากให้ดูใจกันอีกสักหน่อยน่ะค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามความจริง ซึ่งเธอก็ไม่รู้ถึงเหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพ่อของเธอถึงยังไม่ยอมให้แต่งสักที
“จะดูไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ คบกันมาจะสิบปีอยู่แล้วนะ รุ่นราวคราวเดียวกับตาเปรม เขาพากันแต่งงานมีลูกกันเกือบหมดแล้ว”
“…..”
“แม่อย่ากดดันเมียผมสิครับ ให้นานกว่านี้ผมก็รอได้” เปรมที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าทอฝันเริ่มมีสีหน้าเปลี่ยนไป
“ที่แม่พูดเพราะแม่หวังดี เพราะอายุอานามของเราทั้งสองก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ”
“…..” หญิงสาวไม่มีคำตอบใดๆกลับไป นอกจากส่งรอยยิ้มหวานๆให้แทน
“ฝันว่ายังไง ผมก็ว่าแบบนั้นครับ”
“…..”
บนรถ…
“คืนนี้คุณจะไปค้างกับผมที่คอนโดไหมครับ” เปรมเอ่ยถามแฟนสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ในระหว่างที่เขากลับจากบ้านแม่
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฝันเพิ่งโดนพ่อดุมา” ทอฝันตอบพลางมองปฏิกิริยาของเขา ทั้งๆที่เพิ่งจะค้างด้วยกันมา แต่ชายหนุ่มก็ยังออดอ้อนอยากให้เธอไปค้างด้วยอีก
“ตามใจครับ”
“เอ่อ…เปรมคะ”
“ว่าไงคะ?”
“อาทิตย์หน้าฝันต้องบินไปแม่ฮ่องสอนกับพ่อ พอดีว่าคุณปู่ไม่สบาย เปรมจะไปกับฝันไหมคะ?”
“แย่จังเลยครับ อาทิตย์หน้าผมมีประชุมกับลูกค้าด้วยสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงงานของคุณก็สำคัญกว่าอยู่แล้ว” หญิงสาวตอบอย่างไม่คิดอะไร เพราะเธอไม่ใช่คนขี้น้อยใจหรือคิดเล็กคิดน้อยอะไรอยู่แล้ว
“แล้วคุณจะไปนานไหม?”
“ประมาณสองอาทิตย์ค่ะ”
“สองอาทิตย์เลยหรอ ผมจะไม่ขาดใจตายก่อนหรือไง!” เปรมถึงกลับถอนหายใจด้วยความห่อเหี่ยวเมื่อได้ยินว่าเธอต้องไปหลายวัน
“อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยค่ะ แค่สองอาทิตย์เอง” ทอฝันถึงกลับอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทางงอแงของชายหนุ่ม ซึ่งมุมแบบนี้เธอมักจะไม่ค่อยได้เห็นสักเท่าไหร่
“แต่สำหรับผมมันนานมากเลยนะ”
“ไม่งอแงนะคะ ฝันสัญญาว่าจะโทรหาคุณทุกวัน”
“ก็ได้ครับ”
“เข้าบ้านดีๆนะครับ ถ้าถึงคอนโดแล้วผมจะโทรหา” เปรมกล่าวคำลาเมื่อขับรถมาส่งทอฝันถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ก่อนที่เธอจะลงจากรถ เขาไม่ลืมที่จะจูบเธอเหมือนทุกครั้ง
“เปรมก็เหมือนกันนะคะ ขับรถดีๆ”
“ครับ”
ติ๊ด! มือหนาล้วงหาสมาร์ตโฟนที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะต่อสายหาใครสักคน เพียงแค่ไม่กี่อึกใจ ปลายสายก็รีบตอบรับในทันที
“คืนนี้ออกมาเจอกันหน่อยสิ สามทุ่มไปรอฉันที่xxx”
คลับ…
“อูยยยย อ่าาาา”
“ซี๊ดดดด”
“สะ…เสียวมากค่ะ อืมมม”
“อีพวกบัดสีบัดเถลิง ทำไมไม่ไปเอากันในโรงแรมวะ!” บีน่ายืนบ่นงุบงิบในลำคอ ด้วยความมึนในขณะที่เธอกำลังรอต่อคิวเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำในคลับ แต่บังเอิญมาได้ยินคู่รักกำลังเล่นบทสวาทอันร้อนแรง โดยไม่สนใจว่าที่นี่มันคือที่สาธารณะ ต่อให้เสียงเพลงในคลับจะดังเพียงใด เเต่เธอก็ยังได้ยินอยู่ดี
“ถ้าออกมาแม่จะด่าซะให้เข็ด!”
แกร้ก! ทันทีที่บานประตูห้องน้ำถูกเปิด ยังไม่ทันที่บีน่าจะได้เอ่ยคำด่าใดๆ เธอกลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจอย่างถึงขีดสุดเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินออกมา พร้อมกับผู้หญิงอีกคน ที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดหลุ่ย ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าคนทั้งสองเพิ่งทำอะไรกันมา
“คุณเปรม!” ไม่ใช่แค่เธอที่หยุดชะงัก แต่ชายหนุ่มก็ตกใจไม่แพ้กันเมื่อได้มาเจอบีน่าที่นี่ เธอพยายามสะบัดศีรษะเพื่อไล่ความมึนงง บางทีเธออาจจะเมามากจนเห็นภาพเบลอ
แต่ไม่ใช่! ผู้ชายคนนั้นคือเปรมจริงๆ…
บีน่าก้าวถอยหลังหนีเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง โดยไม่แสดงท่าทางอะไร
“ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อย เธอพอจะมีเวลาว่างสักสิบนาทีไหม?”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
