บทที่ 4 รักอันตราย เหยื่อเข้ามาหาถึงที่

"อึก! แก่นแก้วจ๋า อึก! แกเห็นรองเท้าฉันมั้ย" วิเวียนถามหารองเท้าพร้อมกับส่งเสียงสะอึกไปด้วยร่างบางที่กำลังคลานเข่าตามหารองเท้า ส่ายก้นงอนไปมามือเล็กก็ปัดป่ายไปทั่วโดยมีร่างสูงมองตามไม่คลาดสายตา ส่วนคิงตั้นที่เห็นเด็กหน้าสวยราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบนั่งสะลึมสะลือที่โซฟาก็ถือโอกาสเข้าไปนั่งประกบใกล้ ๆ เพราะความน่ารักดึงดูดสายตาจนไม่อาจปล่อยผ่านได้เลยแถมเจ้าตัวยังหอมน่าดอมดมไม่ทั้วตัวทำเอาอย่างคิงตั้นเคลิ้มทั้ง ๆ ที่เด็กนี่สวมชุดอย่างกับเพิ่งออกมาจากไปทำบุญที่วัด

"เหี้ยไอ้ไคน้องคนนี้โคตรน่ารักเลยว่ะยิ่งดูใกล้ ๆ ก็ยิ่งน่ารัก หน้าตาอย่างกับตุ๊กตาเลย" ไคเลอร์หันไปมองน้องชายที่เหมือนกับถูกชะตาเหยื่อสาวที่เหมือนกับจะหลงเข้ามาในฝูงหมาป่าซะแล้ว แต่ถึงจะหน้าตาน่ารักแต่เด็กคนนั้นแต่งตัวอย่างกับแม่ชีนั่นก็ทำเอาไคเลอร์หมดความต้องการ สู้แม่สาวน้อยที่กำลังคลานสี่ขาไปมาตรงหน้านี่ก็ไม่ได้ ร่างสูงมองรองเท้าส้นสูงที่ตกอยู่ไม่ไกลตัวนี่คงเป็นสิ่งที่เจ้าตัวตามหา เขาไม่รอช้าเตะรองเท้าเข้าไปใต้โต๊ะที่แม่เสือสาวกำลังคลานเข่าก้มหัวลงมุดโต๊ะทำให้ตอนนี้เห็นแต่ก้นกลมที่ลอยเด่นแถมยังส่ายดุ๊กดิ๊กไปมาน่าจับกระแทกให้ยับ

หมับ!

"อ๊ะ เจอแล้วอยู่นี่เอง" วิเวียนที่ควานหารองเท้าอยู่นานก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจร่างบางค่อย ๆ เอาหัวตัวเองออกมาจากโต๊ะก่อนจะนั่งลงสวมส้นสูงโดยที่ไม่สนใจว่ากระโปรงตัวเองนั้นจะเปิดอ้าซ่าขนาดไหน

"เหี้ย" ไคเลอร์เผลออุทานเสียงดังก่อนจะเดินมาบังสายตาน้องชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้นแต่ที่รู้ ๆ คือไม่อยากให้น้องชายเห็นของสวยงามตรงหน้าจะบอกว่าหวงเลยก็ว่าได้แต่จะบ้าเหรอกูจะหวงทำไมว่ะ ชื่อกูยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ

สายตาคมมองที่ช่องว่างระหว่างเรียวขาขาวที่มีผ้าชิ้นน้อยปิดดอกไม้แสนงามอยู่ จะบอกว่าไคเลอร์ไม่เป็นสุภาพบุรุษก็ว่าได้ เออ..กูยอมรับถ้าจะมาขนาดนี้แล้วต่อให้กูเป็นพระกูก็ตบะแตก แค่กูยอมทนมาถึงตอนนี้นับว่าเด็กสาวนี่โชคดีไม่น้อย ไคเลอร์มองเด็กสาวที่ยืดตัวด้วยท่าสะพานโค้งก็ต้องอ้าปากค้าง เด็กนี่แม่งมีอะไรให้น่าแปลกใจไม่พัก ใครจะคิดว่าเด็กนี่จะทำท่าสะพานโค้งทรงตัวได้สวยขนาดนี้ นี่กูคิดดีไม่ได้อีกแล้วสินะ ตกลงแม่สาวนี่เมาจริงเปล่าวะ!

"มาแล้ววิเวียนคนสวยมาแล้ว วันนี้ยังไงฉันก็ต้องได้ลองดื่มแกให้ได้ อึบ ฮึบ" ไคเลอร์ตามมายืนประกบแม่สาวน้อยที่กำลังเอื้อมมือไปคว้าของดีก่อนที่มือเรียวของเธอจะหยิบขวดที่ต้องการมาถือเอาไว้ได้

"อ๊ะ" วิเวียนที่กำลังดีใจก็หมุนตัวกลับเพื่อจะนำขวดสีสวยบรรจุของเหลวสีอำพันมาลิ้มรสกับเพื่อนให้หนำใจแต่กับชนร่างของใครบางคนจนขวดเหล้าเกือบจะหลุดมือดีที่คนคนนี้คว้าเอาไว้ได้เสียก่อนพร้อมกับร่างบางของเธอที่เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผู้ชายตรงหน้า

"ระวังหน่อยสิ" เสียงทุ้มที่ดังขึ้นเหนือศีรษะทำให้วิเวียนต้องเงยหน้าขึ้นดวงตาพร่ามัวเพ่งมองใบหน้าของผู้ชายที่กำลังโอบกอดตัวเองแต่เพ่งมองยังไงคนตรงหน้าก็เหมือนกับว่าจะมีสองร่างซ้อนกันอยู่ สองมือนุ่มยกขึ้นประคองใบหน้าคมก่อนจะเขย่งส้นสูงจนสุดปลายเท้า ดวงตาเรียวเล็กหรี่ลงจ้องผู้ชายที่โคตรจะดูดีตรงหน้า

แม่จ๋า..ผู้ชายคนนี้โคตรหล่อ

"คุณเป็นใครคะแล้วเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง" วิเวียนถามเสียงอ้อแอ้แต่ก็ยังจ้องใบหน้าคมไม่วางตาไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เธอถูกอ้อมแขนคนตรงหน้ารัดจนทั้งตัวแนบชิดผู้ชายตรงหน้าอย่างสนิทแนบแน่นขนาดไหน

"ฉันต้องถามเธอมากกว่าว่าเธอเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง" ไคเลอร์ถามเสียงต่ำจนดูเหมือนเสียงครางเพราะร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ในอ้อมกอดทำเอาเขาใกล้จะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว

"คุณอย่ามาขี้ตู่เพราะห้องนี้หนูได้มาโดยถูกต้องนะคะนู้นค่ะบัตรที่หนูได้มาวางอยู่ตรงนั้น" วิเวียนชี้นิ้วป้อแป้ไปยังป้ายเลขห้องที่ได้มาจากพี่กล้ามโตถึงเธอจะยังรู้สึกสติยังไม่เหมือนเดิมแต่ผู้ชายคนนี้จะมาบอกว่านี่เป็นห้องเขามันไม่ได้ เธอยอมให้ใครมากล่าวหาไม่ได้จริง ๆ ถึงจะหน้าตาหล่อขนาดไหนก็ตามแต่เรื่องนี้มันยอมไม่ได้

"ดูสิหนูเสียค่าเมมเบอร์ไปตั้งหลายหมื่นยังไม่ได้เจอผู้ชายที่ตามหาเลย แถมยังโดนไอ้ขวดสีสวยพวกนี้ตกจนออกไปตามหาผู้ชายไม่ได้อีก" น้ำเสียงต่อว่าพร้อมกับใบหน้าเศร้าทั้งที่ตนเองเป็นคนทำตัวเองแท้ ๆ ดันกลับไปโทษขวดน้ำเมาที่วางตั้งโชว์อยู่

"แล้วหนูรู้ไหมคะว่าเหล้าพวกนั้นมันขวดละเท่าไร"

"ไม่รู้หรอกค่ะเพราะหนูมีหน้าที่มาใช้บริการหนูก็ต้องรับบริการให้คุ้มไม่ใช่เหรอคะ แค่นี้เจ้าของเค้าคงขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกค่ะดูสิค่าเมมเบอร์ที่เสียไปยังไม่เสียดายเท่าหาผู้ชายคนนั้นไม่เจอเลย" วิเวียนบ่นอุบให้ชายแปลกหน้าฟังโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองมานั่งบนตักผู้ชายแปลกหน้าตั้งแต่เมื่อไร

"แล้วหนูมาตามหาใครเหรอคะ" เสียงทุ้มตะล่อมถามอย่างอยากรู้ผิดจากชีวิตจริงที่ไม่เคยสนใจเรื่องอะไรแบบนี้แต่พอเป็นผู้หญิงคนนี้ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันที่สาวสวยคนนี้มาตามหา

"คิก ถ้าหนูบอกคุณแล้วคุณอย่าเอาไปพูดที่ไหนนะคะ" เด็กสาวยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้พูดด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ

"ครับ" ไคเลอร์เล่นตามเกมเด็กสาวอยากรู้จริงๆ ว่าใครเป็นผู้โชคดีคนนั้น

"เอียงหูมาใกล้ ๆ สิคะ" วิเวียนก้มลงไปที่ใบหูชายแปลกหน้าที่เอียงมาหาอย่างอัตโนมัติก่อนจะกระซิบเรื่องคนที่เธอตามหาเหมือนกลัวว่าใครจะได้ยินทั้งที่ตอนนี้ก็มีเพียงเธอกับผู้ชายคนนี้เท่านั้น ส่วนคนที่นั่งอีกฝั่งหนึ่งคงจะไม่ได้สนใจพวกเราเท่าไร

"หืม" เอาใหม่นะที่ได้ยินเมื่อตะกี้ไม่ค่อยชัดเท่าไร

"หนูว่าหนูมาตามหาใครนะคะ" เสียงเข้มเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"หนูมาตามหาคุณไคเลอร์เจ้าของผับคุณเคยเจอไหมคะ ผู้ชายคนนั้นรูปร่างสูงประมาณ 190 เซนน้ำหนัก 85 นัยน์ตาสีอำพันอายุ 35 ปีมีพี่น้องฝาแฝดอีกหนึ่งคนชื่อคุณคิงตั้นเกิดห่างกันสามนาทีพ่อเป็นคนบราซิลแม่เป็นคนไทยแท้เกิดและโตที่ประเทศไทยแล้วที่สำคัญโจ้ยคุณเขาขนาดตั้งหกสิบเลยนะคะ" เด็กสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ชวนฝันเพราะเขี้ยวสวยที่เห็นแว๊บ ๆ นั่นแต่ไม่ทำให้เขาเคลิ้มได้เพราะสิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นคือสิ่งที่ได้ฟังจากเด็กสาวคนนี้

เอาล่ะกูว่ากูเริ่มจะกลัวแม่สาวน้อยคนนี้ล่ะ