3 บุญคุณ

นารี

ฉันพยายามที่จะไม่สนใจไม่โต้ตอบอะไรกับคำคำพูดขอสองคนนี้เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิดที่ว่าฉันชอบประจบเอาใจคุณท่านเพราะอยากเป็นหลานสะใภ้ ฉันจำใจต้องเดินผ่านสองคนนี้ไปเพื่อกลับไปหายาทาในห้อง

"หึ ทำเป็นหยิ่งไปเถอะ ฉันจะคอยดูตอนที่มันโดนเฉดหัวออกบ้าน"

"แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะนังเจี๊ยบใครจะมาเฉดหัวมัน"

"ก็เมื่อวานตอนหัวค่ำคุณอิฐเธอพาผู้หญิงคนนึงมาที่บ้านและแนะนำว่าเป็นคนรัก ฉันแอบมองผู้หญิงคนนั้นนะโคตรสวยอ่ะ ผิวงี้ขาวออร่ามาแต่ไกล แต่พอฉันมองหน้าชัดๆ ปรากฏว่าเป็นคุณซินดี้นางเอกไฮโซทายาทร้านเพชร"

"คุณซินดี้งั้นเหรอ กรี๊ดดดดฉันชอบมากเลยแกทั้งสวยทั้งรวยเล่นละครก็เก่ง คุณอิฐนี่ตาถึงนะได้แฟนสวยระดับนางเอกแถมยังรวยพอๆ กันอีก"

"โอ๊ยแกก็ระดับคุณอิฐเค้าก็ต้องหาผู้หญิงที่คู่ควรสิ จะให้มาเอาอีขี้ข้าก้นครัวแถวนี้ไปทำเมียรึไง" แม้ว่าฉันจะพยายามไม่ฟังไม่รับรู้แต่เสียงพูดของทั้งสองคนมันไม่ได้เบาเลย ฉันรู้ว่าทั้งสองคนพูดประชดฉันแต่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร

"หางตาคุณอิฐยังไม่แลมันเลย ยังจะสะเออะไปชอบคุณอิฐอีกไม่เจียมกะลาหัวซะจริงๆ "

"นั่นสิ คอยดูนะฉันจะประจบคุณซินดี้แล้วจะให้คุณซินดี้ไล่มันออกจากบ้าน เบื่อขี้หน้ามันเห็นทุกวันก็ขัดหูขัดตาทำตัวเป็นนางเอกอ่อนแอไม่สู้คน โถ โถ โถ ทำตัวเหมือนนางเอกนิยายน้ำเน่าที่คิดว่าพระเอกผู้ร่ำรวยจะมาหลงรัก"

"นั่นดิ เห็นหน้าทุกวันละโคตรหมั่นใส้เลย ไม่รู้คุณท่านไปหลงเอ็นดูมันได้ยังไง อะไรๆ ก็เรียกแต่มัน มันก็คงคิดสินะว่าคุณท่านรักและเอ็นดูมันท่านจะมอบตำแหน่งหลานสะใภ้ให้"

"เกิดมาอีกกี่ชาติคุณอิฐคงสนใจมันหรอก"

ทุกคำที่เจี๊ยบกับสมใจพูดฉันได้ยินได้ฟังทุกคำ ผู้หญิงในห้องนอนเมื่อเช้าคือคนรักของคุณอิฐงั้นเหรอ เธอชื่อคุณซินดี้ ฉันก็พอจะรู้จักบ้างเคยเห็นตามนิตยสารและละครที่แม่บ้านพากันเปิดดูหลังจากทำงานกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอสวยมากจริงๆ เหมาะสมกับคุณอิฐทุกย่าง ฉันไม่มีทางไปเทียบได้เลยแม้แต่ปลายเล็บ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังรักคุณอิฐ แม้จะเป็นรักข้างเดียวก็ตาม

ฉันเดินกลับเข้ามานั่งในห้องและเปิดลิ้นชักบนหัวเตียงเพื่อเอายาแก้ปวดบวมฟกช้ำมาทาบริเวณข้อมือและหัวเข่า เพราะตอนนี้มันเริ่มปวดขึ้นมาแล้ว และครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันโดนคุณอิฐทำ แต่ฉันก็ไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดคุณอิฐเลยสักครั้งมีก็เพียงแค่ความน้อยใจเท่านั้นแล่ะ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าถ้าเข้าใกล้เขาเมื่อไหร่ฉันจะต้องเจ็บตัว แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ในเมื่อมันเป็นคำสั่งของคุณท่าน ซึ่งทุกครั้งที่ฉันต้องโดนอะไรแบบนี้ฉันก็ไม่เคยบอกให้คุณท่านทราบหรอกนะ อะไรที่ฉันทนได้ฉันก็ทนฉันไม่อยากให้ท่านลำบากใจ ฉันรู้ว่าคุณท่านสงสารและเมตตาฉันมากเพราะเห็นว่าฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนตัวคนเดียว ท่านเคยพูดกับฉันเสมอว่าอยากให้ฉันเรียนจบสูงๆ ต่อไปจะได้มีงานมีการดีๆ ทำไม่ต้องมาเป็นคนรับใช้ที่บ้านของท่านตลอดชีวิต แต่ฉันก็บอกกับคุณท่านไปว่าฉันไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ฉันอยากอยู่ดูแลคุณท่านตลอดไปเพราะคุณท่านมีบุญคุณกับฉันมากมายเหลือเกินท่านเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่กับฉันเพราะถ้าไม่มีท่านป่านนี้ฉันคงอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกรำพร้าที่ไหนสักแห่งเท่านั้นยังไม่พอคุณท่านยังให้ทั้งที่อยู่ที่กินส่งเสียให้ฉันได้เรียนหนังสือจนจบมอหก ชาตินี้ฉันคงตอบแทนท่านไม่หมด