ร้อยรักอคิรา ตอนที่ 8

พอมาถึงห้องได้ร้อยรักก็รีบเดินไปแปรงฟันส่วนผมก็นั่งใจสั่นอยู่ที่เตียงตัวเองก่อนจะพยายามมองไปหน้าประตูเพื่อใช้ความคิดแล้วพอร้อยรักออกมาเธอก็เดินมาใกล้ๆผมและเอื้อมมือมาจับที่บ่าผมทำเอาผมสะดุ้งตัวโยนเลยคับ

"ระ….รักตกใจหมดเลย" ผมพูดตะกุกตะกัก

"ตกใจทำไม ไปไปแปรงฟันจะได้มานอนกันดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"

"จ้ะๆจะไปแปรงเดี๋ยวนี้เลย"

ผมพยักหน้ารับคำก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมแปรงฟันไปด้วยคิดไม่ตกไปด้วย ผมควรทำไงต่อหรือว่าผมจะตีหัวร้อยรักให้หลับไปเลยดี ไม่ได้ๆไอ้บ้าอังคาฐมึงคิดอะไรอยู่วะเนี้ย เฮ้ย!!!หรือว่าผมจะอยู่ในห้องน้ำนานๆเพื่อรอให้ร้อยรักหลับไปก่อนดี

ผมจึงตัดสินใจนั่งรอในห้องน้ำแม่งเลย แม่งง่วงก็ง่วงกูทำไมต้องมาลำบากแบบนี้ด้วยวะ ผมจัดการจับเวลาที่โทรศัพย์จนครบครึ่งชั่วโมง พอครบแล้วผมก็ค่อยๆเปิดประตูออกมาก็เห็นว่าร้อยรักหลับไปเรียบร้อยแล้ว

" ฟู่!!!! รอดตัวไปนะไอ้อังคาฐ" ผมพึมพำบ่นกับตัวเองก่อนจะจัดนมที่เบี้ยวให้มันเข้าที่แล้วรีบขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยความง่วง แต่ยังไม่ทันได้หลับเลยร้อยรักก็พลิกตัวมากอดผมพร้อมกับปากที่จ่ออยู่ที่หูเสียงลมหายใจที่ดังอยู่ข้างๆหูตอนนี้ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัวเลย

" นะโมตัสสะพะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ" ผมตั้งสมาธิท่องนะโมเลยคับเพื่อจิตใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่านแต่ร้อยรักยิ่งกอดผมแรงขึ้น และตอนนี้จากหน้าที่อยู่ข้างหูกลับกลายมาอยู่ที่ซอกคอผมซะงั้นตายกูตาย

" นะโมนะโมพุทธัสสะมังคัจฉามิ อ้าวท่องผิดแม่งต่อไปอะไรวะกู" ผมหลับตาปี๋เลยคับจนเวลาล่วงเลยไปจนถึงเช้าผมก็ยังคงลืมตาโผลงแข็งทื่อเลย ใครจะไปหลับลงก็ทั้งนมทั้งหน้าของร้อยรักถูไถผมไม่หยุดหย่อนแบบนี้

แล้วไม่นานร้อยรักก็ขยับตัวตื่นผมจึงหันไปมองเธอพอสบตากันเธอก็มีท่าทางตกใจใหญ่เลย

." เฮ้ยยย อังอังทำไมขอบตาดำแบบนั้นอะ" เธอเอามือมาจับที่ตาผมลูบไปลูบมา ยังยังไม่หยุดอีกเดี๋ยวแม่งจับปล้ำซะเลย

" อังนอนไม่หลับนะจ้ะรัก พอดีมันไม่ชินที่" ผมยิ้มให้เธอเบาๆและแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

" ตายละงั้นก็ได้ยินเสียงกรนของรักด้วยซิเนี้ย"

" นิดนึงไม่ดังหรอก"

" 555 รักอายเลยนะแบบนี้"

เธอยิ้มกว้างเลยคับ ทำไมก็ไม่รู้นะคับผมคิดว่าผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวยมาก เป็นยิ้มที่แสดงออกมาทางสายตาเลย ยิ้มแบบจริงใจ

" ตี 5 ละ เรารีบลุกแต่งตัวกันดีกว่านะอังอัง"

"ได้ๆขออังอาบก่อนนะ"

"ได้ดิ ไปเลย"

ผมรีบลงจากเตียงก่อนจะพาร่างกายตัวเองไปจัดการอาบน้ำแล้วพอผมออกมาร้อยรักก็เข้าไปอาบต่อทำให้ผมต้องรีบใส่เสื้อใน และรีบแต๊บไอ้ลูกชายให้เข้าที่ก่อนจะใส่เสื้อผ้านั่งรอร้อยรักอย่างเรียบร้อย

แล้วพอร้อยรักเธอออกมาเธอก็แก้ผ้าและใส่เสื้อผ้าตามปกติแต่ผมนี่ดิหลับตานับ1 ถึง1000 เลยคับ เพื่อไม่ให้สติตัวเองหลุดไปกับหุ่นของเธอ

" ไปอังอังไปกินข้าวกันป่านนี้ป้าทิพย์ทำเสร็จละ แล้วจะได้เริ่มทำงาน" ร้อยรักจับมือผมให้เดินตามไปก่อนจะมาเจอกับทุกคนที่รวมตัวกันในห้องครัว

" นี่พี่รักเดี๋ยวขึ้นไปเก็บกวาดตึกใหญ่ด้วยละเห็นคุณพิชบอกว่าวันนี้คุณโทนี่จะมาทานข้าวกับคุณพิชของฉัน" คนสนิทของพิชเอ่ยขึ้นผมจึงรีบหันไปมองทันทีเลย

" คุณโทนี่จะมาทำไมอ่ะ" ผมถามเธอด้วยความอยากรู้

"เป็นแค่คนใช้ใหม่ ไม่เสือกเรื่องของเจ้านายได้ปะ" เธอตอกกลับผมด้วยถ้อยคำที่เจ็บแสบทำเอาผมหน้าเหว๋อเลยผู้หญิงอะไรปากร้ายชะมัด

" นี่ยุพูดดีๆก็ได้นะอังอังก็แค่ถามเฉยๆรึเปล่าอะ"ร้อยรักดุยายยุเบาๆรายนั้นถึงกับเงียบไปเลยคับ จะว่าไปร้อยรักของผมก็ใหญ่พอตัวเลยนะ

"ไม่เป็นไรหรอกรักคนปากเสียอังไม่ถือ" ผมยักคิ้วใส่ยายยุอย่างกวนๆ ผมมีสิทธิ์ที่จะตอบโต้นะเพราะว่าอยู่ในสภาพที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน

" นี่แก!!!!"ยุลุกขึ้นชี้หน้าผม

" เออแล้วจะทำไม"ผมลุกตามก่อนจะยกเท้าขึ้นมาอย่างลืมตัว ผมแสดงสีหน้าและน้ำเสียงที่ไม่พอใจก่อนจะถูกร้อยรักมาดึงตัวเอาไว้

"พอเลยแยกห้ามทะเลาะกันอีกเข้าใจมั้ยยุไม่งั้นจะโดนลงโทษ"ร้อยรักหันไปตะคอกใส่ยายยุ

"ก็ดูมันดิ"

" พี่ถามว่าเข้าใจมั้ย"

ยายยุทำหน้าจ๋อยก้มลงกินข้าวและพยักหน้าเบาๆส่วนผมก็รีบเอาขาลงและมายืนอยู่ในท่าเรียบร้อยก่อนยิ้มให้ร้อยรักและนั่งลงกินข้าวด้วยกัน

พอกินข้าวกันเสร็จผมกับร้อยรักก็ต้องขึ้นไปทำความสะอาดบนตึกใหญ่ซึ่งตอนนี้พิชก็กำลังแต่งตัวอยู่ผมจึงยิ้มกว้างเลย ผมว่าผมจะบอกความจริงกับพิชนะพิชจะได้เลิกเกลียดผมและเราจะได้ปรับความเข้าใจกันซะที

" นี่รักคุณโทนี่มารึยัง" พิชเอ่ยถามร้อยรัก

" ไม่รู้ ไม่ได้สังเกตุ"ร้อยรักตอบอย่างไม่ไยดีทำเอาผมงงเลย นี่ร้อยรักเป็นคนใช้ตริงดิทำไมกล้าต่อปากต่อคำกับพิชแบบนี้

" แล้วทำไมไม่ดูไม่ได้เรื่อง"พิชตวาดร้อยรักก่อนจะเดินเชิดออกไปซึ่งผมงงมาก อารมณ์พิชทำไมรุนแรงแบบนี้นะ แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้บอกกับพิชเลยก็จะเอาช่วงเวลาไหนไปบอกละคับก็แว้ดๆๆซะขนาดนั้นผมละเหนื่อยใจ

" อย่าไปสนใจเลยเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ปล่อยไปเหอะ" ร้อยรักส่ายหัวก่อนจะก้มลงเก็บเศษขยะในห้องพิชที่เกลื่อนกราดเต็มห้องไม่ต่างจากเมื่อวานเลย

"ทำไมรักถึงพูดกับคุณพิชแบบนั้นละจ้ะ" ผมถามร้อยรักเบาๆ

" ไม่มีอะไรหรอกก็แค่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กนะ"

" อย่างงั้นเหรอ"

ผมคิดว่าร้อยรักไม่น่าจะพูดความจริงแต่ผมก็ไม่คาดคั้นอะไรเธอมาก ผมจึงรีบพับผ้าห่มจัดปูที่นอนให้พิชและช่วยร้อยรักเก็บกวาดต่อไป

พอเสร็จผมกับร้อยรักก็เดินลงมาข้างล่าง ประจวบเหมาะกับไอ้โทนี่ที่มาถึงพอดี แล้วผมก็เห็นว่าพิชเข้าไปเกาะแขนมันอย่างสนิทสนมราวกับเป็นแฟนกันอย่างงั้นแหละ หัวร้อนเลยผม

" ผมเอาผลไม้มากราบคุณแม่ด้วยคับ" ไอ้โทนี่ยกกระเช้าผลไม้ให้แม่พิช

"ขอบใจนะโทนี่แต่คราวหลังไม่ต้องลำบากเลย อังมารับกระเช้า" แม่พิชเรียกผม ผมจึงเดินเข้าไปรับกระเช้าก่อนจะชายตามองไอ้โทนี่ด้วยความเกลียดมัน

" เอาไปเก็บ"แม่พิชกำชับก่อนจะหันไปคุยกับไอ้โทนี่ต่อ ผมจึงจ้องหน้าไอ้โทนี่จนแทบจะขย้ำหัวมันได้เลย ไอ้เวรคิดจะเป็นมือที่ 3 เดี๋ยวมึงเจอกู

" มาอังอังเดี๋ยวรักเอาไปเก็บให้ อังอังไปทำความสะอาดแถวห้องน้ำที่ตึกเหอะ ส่วนสวนเดี๋ยวรักดูแลเอง"

" จ้ะ"

ผมยิ้มให้รักก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ โอโหเกิดมาก็ยังไม่เคยล้างห้องน้ำเองเลยนะจะล้างเป็นมั้ยเนี้ย และในขณะที่ผมกำลังก้มๆเงยๆ กวาดห้องน้ำอยู่ผมก็รู้สึกเหมือนถูกจับตูดพอหันไปก็เจอเข้ากับไอ้โทนี่ทำเอาสะดุ้งสุดตัวเลยคับ

" เฮ้ยยยย.. เอ้ย คุณโทนี่มาทำอะไรคะ" ผมพยายามควบคุมสติและอารมณ์เอาไว้

" คนใช้ใหม่เหรอ หน้าตาดีใช้ได้นี่" ไอ้โทนี่เอามือขึ้นมาเช็ดปากเบาๆ และท่าทางแบบนี้มันเหมือนท่าทางของเจ้าเสาร์เวลาเจอผู้หญิงที่ถูกใจเลยไอ้สัสนี่คิดจะเครมกูแน่ๆ ไอ้เวรเอ้ยยย