บทที่ 1 บันไดหนีไฟพาฟิน [1]

ช่วงพักกลางวัน พนักงานทุกคนจะออกไปทานอาหารมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารซึ่งเปิดอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะรีบกลับเข้าออฟฟิศให้ทันเวลาทำงานช่วงบ่าย ทำให้เวลานี้ทั้งบริษัทเงียบมากจนดูวังเวง แต่กลับมีเสียงครางกระเส่าดังระงมเคล้าคลอกับเสียงครางแหบต่ำของผู้ชายตรงแถวบันไดหนีไฟ เสียงนั้นบอกให้รู้ว่าทั้งสองคนกำลังเข้าจังหวะกันได้เมามันเร้าใจแค่ไหน

พริมาแทบอยากกางกรงเล็บข่วนใบหน้าหล่อๆ ของเจ้านายหนุ่มที่ฉุดลากตัวเธอมามีร่วมรักกันตรงบันไดหนีไฟ ชุดเดรสของเธอถูกเหวี่ยงทิ้งไปข้างล่างจนกลิ้งตกไปอยู่บันไดขั้นสุดท้าย เธอขึงตามองแววตาร้ายๆ ของเขาที่มองเธอราวกับเหยื่อตัวน้อย ส่วนตัวเองเป็นเสือหิวที่จ้องจะจับกิน

ผู้ชายคนนี้กินได้ตลอดเวลา แล้วยังไม่เลือกสถานที่อีกด้วย!

“พรีม พรีมคนสวยของผม อ่าา...ทำไมถึงเอามันอย่างนี้ หืม? บอกมาซิว่าพรีมทำเสน่ห์ยาแฝดใส่ผมใช่ไหม ผมถึงได้หลงหัวปักหัวปำ โหยหาแต่ร่างกายพรีมแบบนี้ อูย...รัดอีกที่รัก รัดแน่นๆ เลยพรีม”

ชายหนุ่มอุ้มกระเตงร่างเพรียวระหงขึ้น สองมือใหญ่กอบกุมสะโพกกลมกลึง บังคับให้สอดรับจังหวะจ้วงโจนบดอัดความแกร่งร้อนขยี้กลีบกุหลาบฉ่ำเยิ้มที่ขับน้ำหวานหล่อลื่นเส้นทางรักจนเปียกชุ่ม

ใบหน้าคมคายหล่อเหลาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นกายหอมรัญจวนลอยฟุ้งกระจายโอบล้อมรอบตัวพวกเขาสองคนไว้ให้จิตใจร้อนรุ่มปั่นป่วน พริมาหอบหายใจถี่กระชั้นพยายามตอบโต้กลับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน แต่ยังไงชั้นเชิงของเขาก็เหนือกว่าเธอ เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมอย่างนี้

โยธินก้มลงเลียไหปลาร้าเซ็กซี่ตวัดลิ้นชิมหยาดเหงื่อที่พร่างพรมบนผิวกายเนียนนุ่ม หลับตาลงสูดกลิ่นกุหลาบเย้ายวนใจอย่างหลงใหลคลั่งไคล้ ขณะที่สะโพกแข็งแรงเหวี่ยงกระทบหนักหน่วงรุนแรง ทำเอาพริมาเสียววูบวาบในช่องท้องยิ่งบีบรัดเกร็งเสียวยิ่งขึ้น

“คุณโย...อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ แรงอีก...คุณโย”

“รับทราบครับคนสวย จะเหวี่ยงแรงกระแทกให้เสียวถึงไปถึงปากมดลูก อาๆ เสียวชะมัด หนูพรีมบีบป๋าอีกสิจ๊ะ!”

“คุณโย!!”

พริมาร้องกรี๊ดใส่หน้าคนทะลึ่ง ก่อนจะตัวสั่นสะท้านเมื่อริมฝีปากอุ่นจัดคาบงับยอดถันใช้ลิ้นสากร้อนกระดกเลียพร้อมกับดูดดุนจนเธอแอ่นอกหาการปรนเปรอของเขา เธอกลั้นหายใจขมิบช่องทางรักให้หดตัวบีบรัดโจรปล้นสวาทอย่างฉุนเฉียว โยธินขบกรามแน่นเค้นเสียงคำรามกระหึ่มกับแรงตอดตุบๆ ภายในของเลขาสาว เพราะเธอกำลังนวดเคล้นท่อนเนื้อเขาจนกระดุกกระดิกไม่ได้

“ที่รักจ๋า หนีบแน่นแบบนี้ก็ขยับไม่ได้สิจ๊ะ”

ชายหนุ่มเหงื่อแตกซิกคลี่ยิ้มแหยมองใบหน้าสวยหยาดเยิ้มที่ประดับรอยยิ้มหวานหยดมองเขา มือหนาบีบแก้มก้นเต็มตึงนวดเฟ้นเนิบช้าพลางส่งสายตาออดอ้อนขอร้องให้เธอเบาลงหน่อย คลายแรงบีบตัวที่ราวกับจะฆ่ากันให้ตายลงอีกสักนิด ก่อนที่ลูกชายเขาจะขาดเป็นสองท่อนจริงๆ

“พรีมทำอะไรคะ ก็คุณโยบอกให้พรีมบีบแน่นๆ พรีมก็บีบให้แน่นๆ แล้วนี่ไงคะป๋าขา จะเอาแรงกว่านี้ไหมคะ พรีมจะได้จัดให้!”

“ฮู้! จะขาดแล้วๆ คนดี เบาหน่อยครับ ผมผิดไปแล้ว”

โยธินหัวเราะแห้งๆ เคลื่อนมือขึ้นมาลูบแผ่นหลังแอ่นโค้งตามแนวสันหลัง พริมาสยิวกายพ่นลมหายใจร้อนผ่าว ขยับสะโพกหมุนวนเชื่องช้ายอมผ่อนแรงที่บีบรัดลง เปิดโอกาสให้จอมวายร้ายเดินหน้าโถมกระหน่ำราวกับพายุคลั่ง