EP.2 พี่ชอบมายเหรอ?(1)

ครืด ครืด

'Blue'

"ว่าไง" หลังจากเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังได้ไม่นาน ฉันก็กดรับสายยัยบลูทันที เพราะปกติมันจะไม่โทรมาหาหรอก เพราะเราสองคนจะเจอกันทุกวันอยู่แล้ว ถ้าโทรมาแสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรอย่างแน่นอน

(แก~~)

"มีอะไรก็เล่ามา"

(รู้ทันว่ะ ไม่มีอะไรหรอก ฉันออกมาเที่ยวกับเพื่อนเจอพี่โฟล์คสามีแก) ฉันถึงกับต้องกรอกตาไปมา เพราะคำพูดของมัน

ที่บอกว่าสามีคือคนอื่นชอบแซวพี่โฟล์คให้ฉัน เวลามีสาวที่พี่เขาเคยคุยแล้วมายุ่งด้วย พี่โฟล์คก็จะจ้างฉันมานั่งข้างๆเพื่อโกหกให้ผู้หญิงคนนั้นว่าฉันคือตัวจริงจะได้เลิกยุ่ง แล้วไปหาเป้าหมายใหม่ ลงทุนมากๆ

พี่โฟล์คมีดีแค่หล่อกับรวยแค่นั้นแหละ

ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเงินนะ พ่อแม่มีฐานะ แต่งานง่ายๆจ่ายง่ายๆใครจะไม่เอา อย่างน้อยก็ได้ค่าเหล้าแค่นั่งอยู่เฉยๆเอง

"พี่โฟล์คมันทำไม ถ้าไม่ใช่เรื่องสนุกฉันไม่ฟังนะ"

(โห แกคิดว่าฉันจะยอมลงทุนเสียเวลาโทรฟรีมาเหรอ ถ้าไม่มีเรื่อง)

"งั้นก็เล่ามา"

(วันนี้ไม่มีแกมาเป็นไม้กันหมาไง ผู้หญิงที่นางเพิ่งจะกินไปมาหาถึงโต๊ะ ตอนนั้นมีผู้หญิงใหม่มานั่งด้วยพอดี) ยัยบลูก็เล่าไป ทำเสียงเว่อร์ๆไปด้วย

"ไงต่อ"

(จะยังไงล่ะ ตบกันสิคะ!! ร้านพังมาก พี่แกต้องควักเงินจ่ายค่าเสียหาย กูนี่อายแทน คงไม่กล้ามาร้านนี้แล้ว)

"ฮ่าๆ คนอย่างพี่โฟล์คเหรอจะไม่กล้ามา เคยสนใจใครด้วยเหรอ เอาแต่ใจตัวเองที่หนึ่ง ไม่สนใจใครด้วย นี่คงไม่เผลอตบใครไปใช่มั้ย"

(ไม่ว่ะ พอผู้หญิงตบกันพี่แกก็ไล่ออกร้าน พวกนั้นไม่ฟังมีคนจะเข้าตบพี่โฟล์คด้วยนะ แต่โดนผลักจนล้ม)

"เลวมาก ตัวเองทำให้เป็นแบบนี้แท้ๆ" ฉันพูดแล้วนั่งทาครีมกลางคืนไปด้วย

(ดีนะที่เรามารู้จักพี่เขาแบบนี้ ไม่งั้นไม่รุ้นิสัย...แบบนี้แน่)

ยัยบลูก็เอาแต่เล่าเรื่องพี่โฟล์คไป ไม่รู้ทำไมเราสองคนต้องให้ความสนใจกับเรื่องแย่ๆของพี่โฟล์คด้วย พอบลูพูดจนจบก็วาง ส่วนฉันก็เข้านอน คงเป็นครั้งแรกที่นอนเร็วขนาดนี้ในรอบหนึ่งปี เพราะปกติต้องไปเที่ยว กลับดึกตลอด

สองวันต่อมา

ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาอยู่คอนโด เพราะไม่อยากขับรถไกลๆไปเรียน พี่แบทก็กลับญี่ปุ่นไปแล้ว คืนนี้ต้องออกไปเรียนดนตรีซักหน่อยแล้ว~

"แกคืนนี้ร้านไหน" เพียงแค่คิดก็เหมือนยัยบลูเพื่อนรักมันอ่านใจฉันได้

"xxx มั้ย ไม่ได้ไปนานละ" ฉันเลื่อนมือถือไปมาพลางตอบยัยบลูด้วย ช่วงนี้มันรู้สึกเบื่อๆแปลกๆ

เหมือนชีวิตไม่มีรสชาติเอาซะเลย

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น เหมือนเบื่อชีวิต" ยัยนี่สมกับเป็นเพื่อนสนิทฉันจริงๆนะ จะคิดอะไรจะทำอะไเหมือนยัยบลูมันรู้กับฉันทุกอย่าง

"ไม่รู้ดิ มันเบื่อๆ ทำไรก็รู้สึกเบื่อไปหมด" ฉันตอบแล้ววางมือถือลง มองไปด้านหน้าที่มีอาจารย์ป้าแก่ๆบรรยายอยู่ เสียงของอาจารย์ไม่ค่อยเข้าหูฉันเลยเพราะช่วงนี้มันไม่ค่อยมีสมาธิ เอาแต่ง่วงและเบื่อทั้งวัน

"ลองหาผู้ชายคุยซักคนสิ คุยแบบจริงจัง" ยัยบลูแนะนำ และความคิดนั้นก็ทำให้ฉันตาตื่นขึ้นมาจากความง่วง

"แต่...ถ้าพี่เควินรู้ว่าฉันมีแฟนต้องแย่แน่ๆ" แล้วความคิดฉันก็ดับลงเพราะคิดถึงรักแรกของฉัน(หมายถึงรักข้างเดียว)

"พูดอย่างกับว่าเขาสนใจแกอะมายอาย ทุกวันนี้แทบจะไม่เจอหน้า ยังจะชอบอยู่เนอะ เชื่อเลย" ก็จริงอย่างที่ยัยบลูพูด ฉันไม่ค่อยเจอพี่เควินหรอก เจอแต่พี่ทอร์บ่อยๆ เวลาแอบถามพี่ทอร์ก็ไม่ค่อยยอมบอกหรอก แต่พี่ทอร์ก็รู้นะว่าฉันชอบพี่เควินมาก

"ก็จริง หรือจะลองคุยกับหนุ่มซักคน แต่จะเป็นใคร ไม่อยากโดนหลอก ไม่มีใครตรงใจซักคน" ใช่สิ ชีวิตฉันมีคนเดียวที่เข้าตา คือพี่เควิน!!!

"เยอะแยะมั้ยแต่แกไม่เคยสนใจ ไอ้พวกที่มาขอเฟสขอไลน์ทุกทีล่ะ มีไหนกันหมด" ยัยบลูมองฉันแบบเบื่อหน่าย

"ไม่ค่อยคุยอ่ะ หายๆกันไปหมด"

"เอาเถอะ เดี๋ยวคนนี้ไปเที่ยวก็หาย บางทีอาจจะแค่อยากจิบเบียร์" บลูพูดแล้วหัวเราะเบาๆ ฉันก็แอบเห็นด้วยกับมันนะ

เพราะไม่ได้เที่ยวหลายวันแล้ว อาจจะแค่เบื่อๆก็ได้มั้ง ปกติฉันติดเที่ยวตลอด แต่ไม่เคยทำตัวเสียหายนะ แค่ชอบสังคมเวลากินเหล้าเท่านั้นเอง...