บทที่1 ตอน "ลงทัณฑ์" 1

๑

ลงทัณฑ์

”คลิปนี้พอจะช่วยเตือนความจำของนายได้ไหมว่านายได้เสียกับยัยเด็กดาวเรืองนั่นแล้ว”

นุดียืนกอดอก แผ่นหลังบอบบางพิงผนังห้อง เธอเหยียดยิ้มใบหน้าระรื่นก้มมองภาพนิ่งของคนสองคนในไอแพด พวกเขาเปลือย

เปล่านอนกกกอดกันอยู่บนเตียง

“หึ!! นี่เป็นแผนการชั่วช้าของเธอใช่ไหม นุดี!!”

เสียงใสหัวเราะเยาะดังอยู่ข้างหลัง ทำให้วัลลภที่กำลังเดือดและโกรธมากค่อยๆ หันไปมองหญิงสาวด้วยดวงตาถมึงทึง

“ฉันจะประจานแกให้ทุกคนทั่วโลกรู้ว่าแกเลวมากแค่ไหนที่เป็นชู้กับเมียเจ้านาย ฉันจะทำให้แกไม่มีที่ยืน” นุดียิ้มท้าทายชายหนุ่ม เธอไม่ได้หวาดกลัวเขาเลยสักนิด

“ประจานฉันเหรอ เอาสิ ถ่ายเลย!!”

ด้านวัลลภมีสีหน้าเหี้ยม ดวงตาแดงโรจน์ สองเท้าเดินย่างสามขุมพร้อมทั้งถอดเสื้อยืดออกจากทางหัวเหวี่ยงใส่หน้าเธอ

“ว้ายย!! ไอ้บ้า!! แกจะทำอะไร” นุดีร้องหวีดๆ ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นวัลลภปลดเข็มขัดและกำลังจะแกะกระดุมกางเกงยีนส์

“อยากถ่ายรูปโป๊ไม่ใช่เหรอ มานี่ ฉันจะพาเธอไปสตูดิโอที่วิเศษสุด”

วัลลภหัวเราะเสียงดังพร้อมทั้งปรี่เข้าไปหาคนตัวน้อย เขากระชากให้ร่างบางเข้ามาชิดหน้าอกแล้วอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าเดินดุ่มๆ ออกจากบ้านตรงไปที่รถ

“ไอ้ลภ!! ฉันไม่ไปไหนกับแกทั้งนั้น ไอ้เลว!! ไอ้ชั่ว!! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!!” นุดีหัวห้อยโตงเตงพยายามดิ้นขัดขืนใช้กำปั้นทุบตีแผ่นหลังแข็งแกร่งเสียงดังอักๆ

“ชอบความรุนแรงเหรอ”

เผียะ!! เผียะ!!

ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนสะโพกงอนดังพร้อมเสียงคำรามขู่เธอให้กลัว แต่ดูท่าทีแล้ว ยัยคุณหนูตีนแดงนี่จะไม่ได้หวาดหวั่นเลยสักนิด

“อ๊ายย!! ไอ้บ้าลภ!! ฉันเจ็บนะไอ้คนสารเลว!!” นุดีร้องลั่นพร้อมทั้งอ้าปากกัดเข้าที่กลางหลังของชายหนุ่ม

“โอ๊ยย!! ยัยหมาบ้าเอ๊ย เธอกัดฉันทำไมฮะ!!” วัลลภกำลังใช้มือข้างหนึ่งเปิดกระโปรงรถด้านหลัง เขาร้องลั่นเมื่อถูกหญิงหยิกข่วน ความเจ็บทำให้ชายหนุ่มไม่คิดปรานี จึงโยนคนตัวน้อยใส่ท้ายรถดัง โครม!!

“กรี๊ดด!! ไอ้บ้า!! แกจะให้ฉันอยู่ในนี้ไม่ได้นะ!!” นุดีขัดขืน ไม่ยอมอุดอู้อยู่ในท้ายรถแน่

“หึ!! ในนี้เหมาะกับผู้หญิงต่ำตมอย่างเธอไง”

วัลลภยิ้มร้ายกาจก่อนผลักเธอให้นอนคว่ำหน้า แล้วจับข้อมือสองข้างของนุดีไขว้หลัง ใช้เชือกไนล่อนมัดมือเธอไว้แน่น

“กรี๊ดด!! ไอ้ลภ แกจะมัดฉันแบบนี้ไม่ได้นะ เปิดประตูให้ฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ” นุดีร้องหวีดๆ ใช้เท้าสองข้างที่เป็นอิสระถีบยันฝากระโปรงรถด้านข้างเสียงดังปังๆ

เมื่อรถเคลื่อนตัวขับอย่างเร็ว นุดีก็ได้แต่นอนดิ้นขลุกขลักอยู่ในที่คับแคบ และฟังเสียงรถที่วัลลภขับไป ส่วนไปที่ไหน เธอไม่อาจรู้ได้…

สี่ชั่วโมงครึ่งที่วัลลภใช้เวลาขับรถออกจากบ้านของนายอำเภอพอเจตน์มาถึงจุดหมาย เขาจอดรถข้างทาง ดวงตาสีนิลยังฉายแววแห่งความโกรธเคืองมองป้ายที่เขียนไว้ว่า

‘พื้นที่ส่วนบุคคล ห้ามเข้า’

ปังง!!

“ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยฉันที...!!”

เสียงร้องให้คนช่วยดังอยู่ในกระโปรงท้ายทำให้วัลลภยิ้มร้าย เขาเงยหน้าจากพวงมาลัยมองกระจกมองหลัง แล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถเดินไปด้านหลังรถ

“ตะโกนจนคอหอยแตกตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอกแม่คุณ”

วัลลภเปิดประตูท้ายรถพร้อมทั้งพูดเสียงแข็งกระด้างลอดจากไรฟันขาวสะอ้าน

“ไอ้คนเลว! ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!” ด้านนุดีเมื่อเห็นหน้าวัลลภ เธอก็พ่นวาจาด่าหยาบคายใส่ทันที

“จะลงนรกอยู่แล้วยังจะมาทำปากดีอีกนะ” วัลลภดันร่างบางให้หันหลังแล้วแก้เชือกที่มัดมือของเธอออก บังคับด้วยดวงตาถมึงทึงให้นุดีลุกขึ้น แต่กลับเป็นเขาเองที่อุ้มเธอออกจากรถ

“โอ๊ยย!! ไอ้บ้า!! ฉันเจ็บนะ!!” เมื่อถูกปล่อยให้ยืน นุดีที่ไม่ทันได้ทรงตัวดีก็เซถลาชนข้างรถล้มลงไปกองบนพื้นดินแข็งๆ

“อย่ามาทำสำออย ลุกขึ้น!!” วัลลภไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บไหม เขาจับแขนเล็กกระชากอย่างแรงให้เธอยืนขึ้น

“นายพาฉันมาทำอะไรในกลางป่าน่ากลัวแบบนี้”

ดงป่าเขียวจนครึ้ม ต้นไม้สูงใหญ่ดำทมิฬหนาทึบ กิ่งก้านใบไหวไปตามลมผสมเสียงแปลกประหลาดร้องและวิ่งไล่กัดกันอยู่ในป่าหญ้าคาข้างทางทำให้นุดีกลัวจนหน้าซีด

“นรกอเวจีไง อยากลงไปเล่นน้ำในกระทะทองแดงไหม”

วัลลภก้มๆ เงยๆ อยู่หลังรถจึงไม่ได้ทันระวังภัยที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

นุดีเป็นอิสระจากสายตาของชายหนุ่ม เธอยิ้มหยันเมื่อเห็นไม้กำลังเหมาะมือ แล้วจับท่อนไม้ขึ้นมาฟาดใส่กลางหลังและหัวของชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย

“แกไปคนเดียวเถอะ ไอ้คนถ่อย!! นี่แน่ะ!!”

“โอ๊ยย!! ยัยบ้าเอ๊ย!! นี่เธอกล้าตีหัวฉันเหรอฮะ!!”

วัลลภยกมือกุมหัว เขาเดือดเป็นน้ำร้อนเมื่อเห็นเลือดเปรอะมือทั้งสองข้าง

“ฉันฆ่าแกแน่ ถ้าเข้ามาหาฉันแม้แต่ก้าวเดียว” นุดีกลัวเมื่อเห็นเลือดแดงฉานซึมออกมาจากศีรษะเขา ไหลเป็นทางผ่านหัวคิ้วเป็นปื้นหยดลงใส่เสื้อยืด เธอเสียงดัง ใช้ไม้ชี้หน้าขู่ชายหนุ่ม

“เธอหรือฉันจะถูกฆ่ากันแน่!!”