3

19.30

อาย....

ตอนนี้มาร์คมาส่งฉันที่ผับที่ฉันทำงานมันเป็นผับของพี่ก้านตองซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ฉันสนิทด้วยซึ่งมาร์คก็รู้จักดีเพราะพี่ก้านตองเป็นแฟนกับหินเพื่อนสนิทของมาร์ค

"เรามาสายตั้งครึ่งชั่วโมงเพราะมาร์คนะรู้ป่ะ เห้อออ" ฉันอดที่จะบ่นไม่ได้ค่ะเพราะตั้งแต่เรามาทำงานที่นี่เราไม่เคยที่จะมาสายเลยสักครั้ง

"เออน่าสายแค่นี้เมียไอ้หินมันไม่ว่าหรอก"

"ว่าไม่ว่าเราก็ต้องตรงต่อเวลาเรามาทำงานนะไม่ได้มาเที่ยว"

"จะบ่นอะไรนักหนาวะอาย"

"บ่นสิ พนักงานคนอื่นเค้าจะมองเรายังไง นายไม่เคยทำงานนายจะไปรู้อะไรล่ะมาร์ค"

"เอออขอโทษเดี๋ยวฉันจะไปบอกพี่ตองเองว่าที่เธอมาสายเพราะฉันเสร็จช้าเธอเลยต้องมาสาย"

"บ้า!!!! พูดบ้าอะไร น่าเกลียด"

"5555ก็ฉันพูดความจริงเธอจะได้ไม่โดนว่าไง"

"เรายอมโดนว่ายอมโดนหักตังค์ซะยังดีกว่า" พูดจบฉันก็หยิบกระเป๋าแล้วก็ลงจากรถเพราะไม่อยากพูดต่อยิ่งพูดยิ่งของขึ้น

ฉันเดินเข้าทางหลังร้านเพราะมันเป็นทางเข้าของพนักงาน ฉันสแกนนิ้วเข้างานเสร็จกำลังจะเดินเข้าไปข้างในก็เจอกับกิ๊ฟพนักงานเสริฟที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับฉันเข้าพอดี

"แหมมมม ถือว่าเป็นคนสนิทของพี่ก้านตองเลยคิดว่าจะมาสายก็ได้สินะ"

"ฉันเพิ่งมาสายวันนี้วันแรกนะกิ๊ฟ"

"มาสายเพราะมัวแต่รับจ๊อบพิเศษสินะ หึ"

"รับจ๊อบพิเศษอะไรของเธอ"

"แล้วเธอไปทำอะไรมาล่ะคอถึงมีแต่รอยดูดเต็มคอขนาดนั้น"

พูดจบเธอก็สะบัดหน้าเดินจากไป ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันทีและสิ่งที่ทำให้ฉันโมโหก็คือรอยดูดที่คอสองสามรอย ไม่ต้องบอกก็รุ้ว่าฝีมือใคร ฉันรีบโทรหาเขาทันทีเพื่อจะต่อว่าเพราะฉันบอกเขาไปแล้วว่าห้ามทำรอยที่คอเด็ดขาดซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเขาทำมันตอนไหนทำไมฉันถึงไม่รุ้ตัวแต่เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์

ฉันพยายามข่มอารมณ์ก่อนจะหยิบแป้งพับมาทาเพื่อปิดทับรอยที่คอก่อนจะดึงยางรัดผมออกเพื่อให้ผมยาวๆ ของตัวเองบังไว้อีกชั้นหนึ่ง ฉันทำงานที่นี่สองตำแหน่งค่ะ คือพนักงานเสิร์ฟพอดึกๆ หน่อยก็ขึ้นไปร้องเพลงเพราะนักร้องประจำต้องไปร้องอีกที่นึงซึ่งเรื่องนี้เองที่ทำให้กิ๊ฟไม่พอใจฉันเพราะเธออยากจะร้องเพลงแต่พี่ก้านไม่เอา