ตอนที่ 5 kiss

ด้วยความที่รีบ พิมพ์นัดดาไม่ทันได้มองคนด้านใน ร่างสูงของจิระเมสที่อยู่ในลิฟต์นั่นถึงกับยิ้มออกมาที่คนตัวเล็กก้าวเข้ามาในลิฟต์ แต่ร่างบางไม่ได้เห็นเขาแต่อย่างใด เพราะคนตัวสูงนั้นอยู่ในชุดเสื้อกราว ใส่เมจปิดจมูกปิดบังใบหน้าอันหล่อเหลา

!! เฮ้ยย... พอเข้ามาในลิฟต์ คนตัวเล็กถึงกับถอนหายใจออกมาทันที โดยไม่ได้สนใจคนที่อยู่ด้านในเลยซักนิด ดูเหมือนว่าเธอเองจะเหนื่อย เพราะดูหน้าตาของพิมพ์นัดดานั้นไม่สดใสเอาเสียเลย

" เหนื่อย เหรอ" ร่างสูงจึงเอ่ยถามเธอด้วยเสียงเรียบ

ร่างบางไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะคุยกับเธอ เพราะตอนที่เธอเข้ามาในลิฟต์ยังไม่ทันสังเกตุ ว่าใครกัน

พิมพ์นัดดาถึงกลับทำอะไรไม่ถูก เธอตื่นเต้นที่เจอเขาแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ถึงจะดีใจด้วยก็เถอะ เธอรู้สึกประหม่าทุกครั้งที่เจอเขา ทั้งที่เราเองก็ไม่ได้รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ

!! ตึก !! เสียงหัวใจของคนตัวเล็กเต้นแรงผิดปกติเพราะความตื่นเต้น

ซินเองก็แอบดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เจอเขาอีกครั้ง แม้ว่าคนตรงหน้าจะอยู่ในชุดเสื้อกราว และมีเมสปิดบังใบหน้าอันหล่อเหลาอยู่นั้น แต่มันก็ทำให้เธอมั่นใจว่าคนตรงหน้าเธอคือหมอเว คนที่เธอแอบเก็บเอาไปฝันถึงบ่อย ๆ ยิ่งเห็นเขาในชุดเสื้อกาวแบบนี้เธอเองยิ่งปลื้มเขาหนักมากเข้าไปอีก เขาหล่อมาก หล่อจนทะลุเมส

"ว่าไง เหนื่อยเหรอ" เขาถามย้ำเธอมาอีกครั้ง ร่างบางจึงมองช้ายทีขวาที เมื่อมองรอบ ๆตัวแล้วไม่มีใคร ตรงนี้มีแค่เธอและเขา แค่สองคน พิมพ์นัดดาจึงตอบคนตรงหน้า

"เออ!...ก็นิดหน่อยคะ"

ร่างบางที่เริ่มจะได้สติ ก็เบนสายตาไปที่อื่นแทนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา บ้าจริงยัยซินแกจ้องเขาแบบนี้ได้ไง น่าอายชะมัด พิมพ์นัดดาได้แต่บ่นในใจ

"ทำงานที่นี่นานแค่ไหนแล้ว"ร่างสูงนั้นกำลังให้ความสนใจกับคนตรงหน้า แต่แล้วคนตัวเล็กก็เงียบ เพราะเธอไม่แน่ใจว่าเขากำลังคุยกับเธอหรือป่าว

" ถามฉันใช่เหรอคะ" ถึงเธอจะจำเขาได้แต่ก็ไม่ควรแสดงออกมาว่าเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้ ถึงเธอจะชอบเขามากก็เถอะ

!! ติ๊ด!! มือหนทจึงกดไปที่ปุ่มค้างเอาไว้ และก้าวไปตรงหน้าคนตัวเล็ก จนซินเองก็ตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะก้าวเขามาใกล้เธอถึงเพียงนี้ จากนั้นจิระเมศก็ค่อยๆ เลื่อนเมสที่มัดปิดบังใบหน้าของเขาลงมาไว้ที่ปลายคางแทน ทำให้คนตัวเล็กได้มองหน้าเขาชัดขึ้น

"ทีนี่จะตอบได้หรือยัง ฉันว่าเธอคงจะจำฉันได้แล้วมั้ง หรือยังจำไม่ได้อีก ว่าวันนั่นเธอชนฉันที่ผับ" น้ำเสียงที่เขาเอ่ยมาไม่น่าฟังเท่าไหร่ ออกจะๆไปทางดุคนตัวเล็กนิดๆ เล่นเอาพิมพ์นัดดาเองก็งงก็เหมือนกัน ไม่เห็นว่าเขาจะเข้ามาคุยกับเธอ

"อ่อ ขอโทษด้วยคะ ที่ฉันจำคุณไม่ได้เพราะคุณไม่ได้เปิดหน้านิคะ และฉันก็ไม่คิดว่าคุณคุยกับฉันด้วย" เธอไม่แน่ใจนี้ว่าเขาคุยกับใคร ถึงตรงนี้จะมีแค่เขาแหละเธอแค่สองคนก็เถอะ

"ว่าไง ทำงานที่นี่นานหรือยัง" จิระเมศยังถามคนตัวเล็กย้ำมาอีกรอบ

"ยังคะ พึ่งมาทำได้ 3 สัปดาห์เองคะ"

" รู้หรือเปล่า....ว่า ฉัน สนใจเธอ" คนตัวสูงนั่นยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใกล้จนคนตัวเล็กถึงกับตัวแข็งทื่อ และเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนในหน้าเขาและเธอห่างกันไม่ถึงเซ็น พิมพ์นัดดาถึงกับค่อยๆหลับตาลง ยิ่งทำให้จิระเมศนั้นได้โอกาส ค่อยๆ ประทับริมฝีปากลงบนปากเล็กทันที ที่เขาพูดจบ

สัมผัสของเขาเล่นเอาคนตัวเล็ก เกรงไปหมด แต่เธอเองก็ยอมเปิดปากให้เขาจูบ โดยไม่มีท่าทีขัดขื่นแต่อย่างใด

เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นเองที่เขาจูบเธอ คนตัวเล็กถึงกลับหน้าแดง เธอเขินอายเขาอยู่ไม่น้อย ที่ทำเรื่องแบบนี้กลับเขา

!! ติ่ง !! เสียงของลิฟต์นั่นยังกับเสียงสวรรค์ที่ดังขึ้นมานั้น ทำให้คนตัวเล็กได้สติพอดี พิมพ์นัดดาไม่รอช้ารีบก้าวขาออกมาจากตรงนั้นทันที ทิ้งให้จิระเมศนั้นอยู่ในลิฟต์เพียงคนเดียว

ร่างสูงได้แต่มองตามคนตัวเล็กที่เดินออกจากลิฟต์ไป เขาเจอเธอเพียงแค่สองครั้งเอง แต่ทำไมเธอ ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ เขาอยากจะดึงเธอเข้ามากอดตั้งแต่มองเธอที่ห้องทำงานแล้วละ ปากนิดจมูกหน่อย เธอนั้นกำลังทำให้เขาเสียศูนย์ เขาเองไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน

" ชอบเหรอ หรือแค่อยากได้เท่านั้น " จิระเมศได้แต่ถามตัวเอง เวลาล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืนที่ตอนนี้คนตัวเล็กได้แต่พลิกตัวไปมา ซินเองเอาแต่คิดเรื่องของคนที่ทำเธอนอนไม่หลับมาทั้งคืน

ซินเองก็ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเรื่องเช่นนั้นกับเธอ ทั้งที่เจอกันเพียงไม่กี่ครั้ง และอีกอย่างเขาและเธอไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงกล้าทำกับเธอเช่นนี้ เจอครั้งแรกเขาก็กอดเธอ แต่นั่นอาจเป็นอุบัติเหตุที่เธอชนเขา ครั้งนี้เขาเล่นมาจูบเธอซึ่งๆหน้าแบบนี้ แถมยังบอกสนใจเธออีก

พิมพ์นัดดาไม่รู้สึกเสียใจเลยซักนิดที่โดนเขาจูบ ออกจะยินดีด้วยซ้ำ จะว่าเธอใจง่ายก็เถอะ ร่างบางได้แต่นอนยิ้มอยู่คนเดียวขณะที่ฟ้าใสนั่นเขาเฝ้าพระอินทร์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ซิน ได้แต่เสิร์ชหาข้อมูลเกี่ยวกับประวัติของหมอเว เธอก็ไล่อ่านทุกบรรทัดอย่างตั้งใจ สมัยเรียนเขาเคยเป็นเดือนคณะด้วย และยังติด 1 ใน 10 หมอที่หน้าตาที่ที่สุดในประเทศด้วย แบบนี้เธอจะมีสิทธิ์ไหม

ยิ่งอ่านมันยิ่งทำให้เธอท้อ เขาทั้งหล่อทั้งรวย เก่งไปซะทุกอย่าง แบบนี้เธอคงไม่มีหวังจะได้เขามาเป็นแฟนหรอกใช่ไหม พิมพ์นัดดาได้แต่น้อยใจให้กับตัวเอง ที่หลงรักคนอย่างเขาเข้าเต็มหัวใจ ตอนนี้ขอแค่ได้แอบชอบเขาเธอก็พอใจแล้ว

แต่พรุ่งนี้ไปทำงานแล้วเจอเขา เธอจะกล้ามองเขาได้ยังไงกัน ใบหน้าหล่อเหลาลอยของหมอเวตามมาหลอกมาหลอนเธอแถบจะทุกคืน