ตอนที่ 4 ความรู้สึกพิเศษ

ตอนที่ 4 ความรู้สึกพิเศษ

พายุยังคง ไปรับมาส่ง อิงฟ้าทุกวัน จากวันที่รู้จักกันวันแรก จนตอนนี้เขากลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอไปเลย แค่เพียงสองสัปดาห์ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นไปอย่างราบรื่นและเรียบง่าย

ณ.ร้านคอฟฟี่เบรคที่อิงฟ้าทำงานอยู่ กิจชวนพายุแวะออกมาหาอะไรกิน หลังๆ เขาไม่ค่อยได้เจอเพื่อนหรือนัดออกมาเลย

“พายุ พักนี้มึงหายไปไหนมาว่ะ ทำตัวแปลกๆ อย่าบอกนะ ติดหญิง” กิจ อดบ่นเพื่อนไม่ได้ ช่วงนี้เพื่อนเขาทำตัวไม่ว่างเอาซะเลย

กว่าจะโทรหานัดเพื่อนให้มาเจอกันได้ ต้องนัดกันอยู่หลายรอบ

“ก็กูง่วง ขี้เกียจออก”

“ล่ะมึงไปทำไรมาง่วง”

พายุ นึกขึ้นได้ เขาเองก็ยังไม่ได้บอกเพื่อนเลย เรื่องของเขากับอิงฟ้า เห็นเพื่อนเขาก็หลีหญิงเล่นไปทั่ว นึกว่าเพื่อนตัวเองไม่ได้สนใจอิงฟ้าจริงๆ จังๆ

ตัวเขาเองก็ไม่อยากให้เพื่อนเขามาจีบอิงฟ้าเล่นๆ ด้วยเช่นกัน

“เออ กูมีไรจะบอก” พายุตัดสินใจบอกเพื่อน

“หยุด” กิจยกมือขึ้นมาห้าม “มึงฟังเรื่องกูก่อน”

“ว่ามา”

“ที่กูนัดมึงมาวันนี้ ที่ร้านนี้ คือกูจะบอกว่า จากวันนี้ไป กูจะจีบน้องคนนั้น เป็นจริงเป็นจังแล้วโว้ย” กิจชี้ไปที่อิงฟ้า ที่กำลังเสิร์ฟกาแฟอยู่ไม่ไกล

พายุถึงกับขมวดคิ้ว “มึงบ้าป่าว หายไปสองสัปดาห์ มึงนัดกูมา เพื่อบอกเรื่องนี้”

“กูไม่ได้หาย กูมาทุกเที่ยง แต่กูโทรหามึง แล้วมึงหลับ เข้าใจม้ายยย”

ช่วงนี้พายุไปรับเธอตั้งแต่เช้า นั่นก็หมายถึง 6 โมงเขาต้องตื่นไปรับเธอ พอตกดึกก็ต้องไปส่งบ้าน กว่าจะกลับถึงบ้าน ก็ตี 1 ตี 2 เพราะงั้นทำให้เขามีเวลานอนแค่แปปเดียวเองต่อวัน

“มึงอย่าไปยุ่งกับน้องเขาเลยว่ะ” พายุอดหวงเธอไม่ได้ เพื่อนเขากะล่อนขนาดไหนเขารู้ดี

“อย่าบอกนะ ว่ามึงก็ชอบน้องเขาด้วย บอกเลยห้าม กูชอบของกูก่อน กูจอง”

เพื่อนเล่นพูดมาแบบนี้ พายุถึงกับอึ้ง

-และจะบอกมันได้ยังไงกันว่ะเนียะ-

“ว่าแต่ เรื่องที่มึงจะบอกกู อะไรว่ะ” กิจนึกขึ้นได้ว่า พายุ บอกจะพูดอะไร

แต่นาทีนี้ พายุ พูดไม่ออกไปเสียแล้ว…

อิงฟ้าเดินมาเห็นพายุก็ยิ้มทัก แต่กิจคิดว่าอิงฟ้ายิ้มให้กับเขา

“มึงดูความพยายามของกูสำเร็จ หลังจากกูมานั่งเฝ้าเขาประจำ น้องเขายิ้มให้กูแล้วโว้ย” กิจคิดเข้าข้างตัวเอง

ที่ผ่านมา กิจก็มาเฝ้าเธอทุกเที่ยงจริงๆ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่า การมองอิงฟ้าด้วยตาหวานเยิ้ม และอิงฟ้าเองก็ต้อนรับเขาธรรมดา เหมือนพนักงานคนหนึ่งที่พึงปฏิบัติต่อลูกค้าด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ เธอเองแทบไม่ได้คิดอะไรมากด้วยซ้ำ ผู้ชายที่แอบชอบเธอ แล้วมาจีบเธอแบบกิจ เธอเจอประจำ เอาแต่มองแล้วก็ยิ้ม จีบด้วยมุกเชยๆ ซ้ำๆ ซึ่งเธอไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย

แต่กับพายุไม่ใช่ เขาอาจจะเป็นคนเดียวที่เธอรู้สึกพิเศษตั้งแต่แรก

-คุณเชื่อในรักแรกพบกันใช่ไหม-

ความรู้สึกของอิงฟ้าก็คงไม่ต่างกัน จากแค่สบตากันในวันแรก จนได้เริ่มมาพูดคุยกัน มันเป็นความรู้สึกดีที่อยู่ภายในใจที่เพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ

รู้ทั้งรู้เป็นความสัมพันธ์ช่วงสั้นๆ ในฤดูหนาวครั้งหนึ่งเท่านั้นเอง

----------

พายุกับวีระกิจ แวะมาทานอาหารเหมือนทุกวัน

เมื่ออิงฟ้าสังเกตเห็นพายุที่เข้ามานั่งในร้านกับเพื่อน ก็อดที่จะเข้าไปทักทายเขาไม่ได้

“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ วันนี้” เธอยิ้มให้พายุอย่างคุ้นเคย ไม่ลืมที่ยิ้มทักทายกิจ ตามมารยาท

แต่ทว่า….พายุไม่ยิ้มกลับให้เธอเลย

-เป็นอะไรไปเนียะ-

อิงฟ้าได้แต่ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ

“ขอโทษนะครับ” กิจเอ่ยขึ้น

“คะ”

“คุณมีแฟนหรือยังครับ”

เจอคำถามของกิจตรงๆ ต่อหน้า อิงฟ้าถึงกับเหวอ เธอหันไปมองหน้าพายุ เพราะตอนนี้เธอไม่รู้จะตอบยังไงดี ไม่รู้ด้วยว่าเขากับเธอตกลงแล้วเป็นอะไรกัน

นอกจากที่ผ่านมาราวสองสัปดาห์ เขาไปรับส่งเธอทุกวันก็จริง แต่มันก็เป็นเพียง การพูดคุยกันในเรื่องทั่วๆ ไป ยังไม่มีคำพูดใดๆ ที่แสดงว่าชอบเธอ ยังไม่มีคำพูดใดๆ ที่จะบอกว่าคบกัน

พายุยังคงเฉย เปิดเมนูอาหารแบบไม่สนใจ ตอนนี้เขาเองก็ลำบากใจอยู่ไม่น้อย เขาควรจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอแบบไหนดี อีกไม่นานเขาก็จะเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้ว ไหนจะเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าที่แสดงออกว่าชอบเธอเอามากๆ

เขาควรหยุดหรือไปต่อ!

อิงฟ้าเห็นเขานิ่ง ก็อดน้อยใจไม่ได้ อย่างน้อยเขาควรจะแนะนำเธอต่อหน้าเพื่อน ถึงความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ ไม่ใช่มาเย็นชาใส่เธอแบบนี้

“ไม่มีค่ะ ยังไม่มีแฟน” เธอตัดสินใจตอบออกไป

พายุหันไปสบตากับเธอ แต่อิงฟ้ากลับหลบตาไม่ยอมมองหน้าเขา ตอนนี้รู้สึกน้อยใจเขามากกว่า ที่เขาทำเมินเฉยทั้งๆ ที่เห็นคนอื่นจะจีบเธอ

“งั้น ผมขออนุญาต จีบคุณนะครับ” กิจเอ่ย

“แล้วตกลง ไม่สั่งอาหารแล้วหรือคะ” เธอเลี่ยงที่จะตอบคำถาม รู้สึกใจตอนนี้ช่างขุ่นมัวเสียเหลือเกิน

หลังรับเมนูอาหาร อิงฟ้าเดินมาส่งเมนูให้เพื่อนที่เคาน์เตอร์อย่างงอนๆ

-บ้าไปแล้วยัยฟ้า เธอหวังว่าเขาจะแนะนำตัวว่าเป็นแฟนเขายังงั้นรึ แค่รู้จักกันสิบกว่าวันที่ผ่านมา เขาคงแค่ไปรับไปส่งเพราะสงสาร ก็แค่นั้น-

อิงฟ้าขอตัวเพื่อนเข้าห้องน้ำ รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจจนไม่อยากอยู่ตรงนี้

-------------------