ตอนที่ 1 รักร้าย

มีคนเคยบอกผมว่าการเกิดเป็นลูกคนจนก็ดีนะ ได้เรียนรู้อะไรด้วยตัวเอง ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง ผมแม่งอยากรู้จริงๆ ว่าไอ้คนที่บอกเนี้ยมึงเคยจนมั้ยสัส มันจะไปดีตรงไหนจะซื้อจะทำอะไรก็ต้องคิดพินิจพิจารณาให้รอบครอบซะก่อน เพราะหากเกิดซื้อไปเงินเสือกไม่พอใช้ทั้งเดือนที่เหลือ ได้ตายห่ากันยกบ้านแน่ๆเลยครับ แถมยังต้องมาเป็นหัวหน้าครอบครัวทั้งๆที่อายุก็เท่านี้ด้วยแล้ว ต้องประหยัดมากขึ้นเป็น 2 เท่าเลย และยังต้องหาเงินเก่งเป็น 2 เท่าอีกด้วยนะ นั่นเลยทำให้ผมไม่เคยมีเวลามานั่งหาแฟน ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีนะครับ แต่ผมคิดมาตลอดว่าการมีแฟนมันจะทำให้ค่าใช้จ่ายผมมันเยอะมากขึ้นไปอีก แล้วอีกอย่างผมเป็นคนที่ต้องทำงานหลายอย่าง ผมกลัวว่าคนที่จะมาในชีวิตผมเขาจะไม่มีความสุข เพราะผมอาจไม่มีเวลาให้เขามากพอ

ผมชื่อ รักร้าย วาทะสาน ทุกคนจะเรียกว่าไอ้ร้าย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแม่ตั้งชื่อผมมาแบบนี้ได้ยังไงมันเพราะตรงไหน ลองคิดดูนะว่าเวลาคนถามว่าน้องชื่ออะไร พอผมตอบว่ารักร้าย หน้าคนฟังนี่เอ่อแดกไปเลยนะ คือมันไม่ควรมีชื่อนี้บนโลกไง แต่ผมก็เคยถามแม่นะว่าตั้งชื่อประหลาดๆแบบนี้มาได้ยังไง แล้วแม่ก็บอกว่าแม่ดูละครมาเรื่องนึงและตัวร้ายมันหล่อแม่ชอบแล้วก็รักตัวร้ายตัวนั้นมากๆนั่นแหละครับเป็นที่มาของชื่อผม ที่มาโคตรมีสตอรี่เลยผมละอยากเห็นตัวร้ายคนนั้นจริงๆว่าเขาจะหล่อมากขนาดไหนถึงทำให้แม่เอามาตั้งชื่อผมได้เนี้ย

ผมเป็นลูกชายคนโต เรียนอยู่ ปี 4 คณะศิลปกรรมเอกคอมพิวเตอร์กราฟฟิก แต่ยังเหลือฝึกงานอีกไม่นานก็จะจบมาหางานทำเลี้ยงครอบครัวได้แล้วครับ ซึ่งผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจบมาผมจะทำอะไร เออ ผมลืมบอกไปเลยว่า ผมยังมีน้องสาวอีก 1คนด้วยนะ อายุ 14 เป็นเด็กสาวที่โคตรจะเพ้อฝันเลยมโนโคตรเก่ง เผลอๆพูดคนเดียวด้วยนะ บ้าบอจริงๆ และที่สำคัญเธอแต่งนิยายขายลงในแอปด้วยน้องผมชื่อรักเอยครับ รักเอย วาทะสาน