ตอนที่ 7

เนยเริ่มรู้สึกสนุกกับการสนทนามากขึ้น เธอจึงเริ่มพิมพ์ข้อความอย่างเป็นกันเอง

B u T T e R says: แล้วคุณทำงานแผนกเดียวกับเนเหรอ?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อืม แต่ผมไม่เก่งเท่าเนหรอก หมอนั่นมันเทพมาก

B u T T e R says: ยังไงล่ะ?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ก็ไม่ว่าจะเจองานยากแค่ไหน เนก็แก้ได้ทุกครั้งเลย หมอนั่น ไม่ใช่คนแล้วอะ

B u T T e R says: ฮะๆ แบบนี้เรียกว่าใกล้บ้ารึเปล่า

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: น่าจะประมาณนั้นนะ

B u T T e R says: แล้วไม่กลัวเราเอาไปฟ้องเนเหรอ?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: โอ้...ลืมไปเลย แหะๆ อย่าไปบอกเลยนะ (-/\-)

B u T T e R says: หุหุ ไม่บอกหรอก แต่เดี๋ยวจะตะโกนให้เนได้ยินดีกว่า ^O^

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เหวอ! อย่าทำแบบนั้นนะ สงสารผมเถอะ หมอนั่นเวลาโกรธเอาเรื่องอยู่

B u T T e R says: แล้วคุณรู้จักเนนานรึยัง?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ก็ประมาณ 3-4 เดือนได้ แต่รู้สึกเหมือนสนิทกันมานานแล้ว ^^

B u T T e R says: แปลกดีนะ ปกติเนไม่ค่อยสนิทกับใครง่ายๆ เลยนี่นา

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เหรอ แต่เขาก็สนิทกับผมนะ ^^ คงเพราะผมเป็นคนดีล่ะมั้ง

B u T T e R says: หลงตัวเองไปแล้วล่ะมั้ง

(เนยส่ายหน้าพลางอมยิ้ม)

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อ้าว เรื่องจริงนะ ไม่เชื่อเหรอ?

B u T T e R says: ไม่เชื่อหรอก เราว่ารู้จักเนมากกว่าคุณอีก

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอ๊ะ พูดแบบนี้ เป็นแฟนเนรึเปล่า?

B u T T e R says: ก็ทำนองนั้น

(เนยพิมพ์แกล้งเขาด้วยความหมั่นไส้)

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: O_o จริงเหรอ ว้า...งี้ผมก็อกหักน่ะสิ (T^T)

B u T T e R says: มั่วจริงๆ เราเป็นพี่สาวของเนย่ะ!

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อ้าวเหรอ...โล่งใจไปที

B u T T e R says: ทำไมล่ะ คิดจะจีบเราเหรอ? ^^

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอ...ถ้าจะให้จีบก็จีบได้นะ ^^ แต่พี่สาวเพื่อนนี่เป็นของต้องห้ามนะ

B u T T e R says: ซะงั้น - -a

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น

เนยรู้สึกสบายใจมากขึ้น และยิ่งสนุกกับการคุย

B u T T e R says: แล้วเนยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: อื้อ เขามีงานเลี้ยงอะไรซักอย่างน่ะ ฝากให้ผมช่วยโหลดงานให้ด้วย -___-a

B u T T e R says: อ้อ...แล้วคุณไม่ไปงานกับเขาเหรอ?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: แหะๆ จริงๆ ต้องไปแหละ แต่ลืม พอเลิกงานก็ตรงกลับบ้านเลย

B u T T e R says: เป็นงั้นไป 555

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เฮ้ย...นี่ไง เนโทรมาตามแล้ว - - “

B u T T e R says: รีบไปเถอะ เดี๋ยวเนโกรธจะโดนเบียร์กรอกปากไม่รู้ตัวนะ!

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: โอ้โห...กลัวที่ไหนกัน!

B u T T e R says: เอาไว้จะคอยดู

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: เอาเถอะ...แต่ถ้าเนโกรธจริงก็คงไม่ดี งั้นขอตัวก่อนนะ ไว้คุยกันใหม่ ^^”

B u T T e R says: ไหนบอกไม่กลัวเนไง?

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ไม่ได้กลัว...แค่เกรงใจน่ะ ^^

B u T T e R says: หุหุ

แค่อยู่ใกล้ ก็สุขใจเกินพอ says: ไปก่อนนะครับ บายๆ

B u T T e R says: ค่ะ บายค่ะ ^^

เนยปิดหน้าต่างแชทลง พร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ เมื่อนึกถึงบทสนทนาที่เกิดขึ้น เธออดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงคุยกับชายหนุ่มปริศนาคนนี้ได้อย่างสนิทสนมเช่นนี้ อาจเป็นเพราะเขาเป็นเพื่อนของน้องชายเธอก็ได้ หญิงสาวสะบัดศีรษะเล็กน้อย ไล่ความเมื่อยล้า ก่อนจะรวบผมยาวของเธอขึ้น ม้วนไว้เป็นกลุ่มแล้วใช้ปากกาเสียบไว้ เพื่อกันไม่ให้ผมหลุดลงมา จากนั้นเธอก็หันกลับมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์และเริ่มลงมือทำงานต่อ

ณ ร้านอาหารทะเลริมถนนอุดมสุข ร้านอาหารเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาทานมื้อเย็น เบียร์ขับรถมาจอดที่ลานจอดด้านหลังร้าน ก่อนจะเดินตรงเข้าไป ชายหนุ่มสอดสายตามองหากลุ่มคนที่คุ้นเคย จนกระทั่งเห็นกลุ่มเพื่อนนั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่มุมหนึ่งของร้าน

“เฮ้! เบียร์ ทางนี้!”

เนตะโกนเรียกเบียร์พร้อมโบกมือ เบียร์ยิ้มขำๆ ก่อนจะเดินแทรกผ่านโต๊ะต่างๆ จนมาถึงโต๊ะของกลุ่มเพื่อน

“ทำไมมาช้าจังวะ” เนทักทันทีที่เบียร์นั่งลงข้างเขา

“ติดธุระนิดหน่อย” เบียร์ตอบสั้นๆ ก่อนจะพยักหน้าให้พนักงานที่เข้ามาเทเบียร์ใส่แก้วให้

“เฮ้ๆ มาช้าขนาดนี้ต้องเลี้ยงแล้วมั้ง!” เสียงแซวจากหัวโต๊ะดังขึ้น เบียร์หันไปยิ้มขำๆ

“โธ่...พี่ตูน เห็นใจคนเงินเดือนน้อยแบบผมบ้างเถอะครับ” เบียร์ยกแก้วขึ้นจิบเบียร์ด้วยท่าทางอารมณ์ดี

“ได้ข่าวว่าแผนกประชาสัมพันธ์กำลังจะรับพนักงานใหม่วะ” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น

“ใช่ๆ ได้ข่าวว่าขาว สวย หมวย อึ๋มเชียวนะ!” อีกคนเสริมพร้อมหัวเราะ

“เฮ้ยๆ เกรงใจพี่ตูนหน่อย พี่เขาก็ผู้หญิงนะ” เบียร์ปรามเพื่อนอย่างขำๆ

“โธ่ ตูนน่ะเหรอ ผู้หญิงที่ไหนกัน ผู้ชายชัดๆ!” พี่กาว ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ พี่ตูน พูดแซวขึ้นมา

ป้าป!

“พูดมากนักไอ้กาว!” พี่ตูนฟาดหัวพี่กาวเบาๆ ทันที

“โอ๊ย...เบาๆ หน่อยสิครับ ตูนจ๋า กาวเจ็บนะ กาซิกๆ” พี่กาวทำท่าออดอ้อนพี่ตูนอย่างน่าสงสาร

ทุกคนในโต๊ะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน รู้ดีว่าทั้งคู่เพิ่งตกลงคบกันได้ไม่นาน

เบียร์นั่งหัวเราะเบาๆ ก่อนจะอมยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

“เฮ้ย ไอ้เบียร์ ยิ้มอะไรของมึงวะ” เนถามด้วยความสงสัย

“เปล่า ไม่มีอะไร” เบียร์ปฏิเสธ แต่ก็ยังคงยิ้มบางๆ เป็นปริศนาที่ยากจะเข้าใจ