4

วันนี้กวินพาลูกค้าที่มาจากต่างประเทศมาเที่ยว ก่อนที่จะเดินมาที่โต๊ะของสาวๆ เขาได้ให้พนักงานสาวที่มาด้วยส่งลูกค้ากลับไปแล้ว

ชายหนุ่มตัวสูงกล้ามใหญ่ประคองหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติเดินไปที่รถของเขาที่จอดไว้ใกล้กับประตูทางออก อย่างไม่ลำบากมากนัก แต่รับรองถ้าเป็นส้มกับทราย มีหวังกลิ้งกันอยู่ข้างโต๊ะแน่ๆ

“อยากจะดื่ม ทั้งที่ตัวเองไม่เคย อยากจะตีก้นเสียจริงๆ”

สำหรับก้ามปูเธอเข้าใจว่ากวินเห็นหน้าเธอครั้งแรกก็คือในพิธีงานหมั้น แต่ความจริงแล้วชายหนุ่มแอบไปดูเธอที่มหาวิทยาลัย และคอยสังเกตสืบนิสัยใจคอของเธอ เพราะสำหรับกวินการแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เขาต้องการสืบให้แน่ชัดว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นเจ้าสาวของเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ และจะสามารถอยู่กับเขาไปจนแก่เฒ่าได้ไหม

การที่แอบสืบมาตลอดทำให้ชายหนุ่มยอมตัดสินใจหมั้นตามความต้องการของครอบครัว และยิ่งมาเห็นหญิงสาวในสภาพนี้ เขายิ่งรู้สึกว่าเธอช่างดูน่ารัก ไม่โต อยู่ด้วยคงสนุกแน่ๆ

กวินตัดสินใจพาก้ามปูกลับไปที่บ้านของเขาและให้แม่บ้านมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ โดยให้ใส่ชุดนอนของเขาแทนก่อน

ชายหนุ่มอดกลัวว่าผ้าปูที่นอนของเขาต้องเปื้อนอ้วกไหมคืนนี้ แต่สุดท้ายคนเมาก็เอาแต่นอนกับละเมอเท่านั้น กว่าจะถึงเช้า กวินแทบไม่ได้นอน เพราะนอนไม่หลับ ทั้งเป็นห่วง ทั้งกังวล พอทำท่าจะง่วงก็ดันต้องมาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโวยวาย ของสาวในชุดนอนที่นอนอยู่ข้างเขา

“เฮ้ย! พี่กวินทำไมก้ามปูมาอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่คือที่ไหน ว๊าย!...ทำไมฉันใส่ชุดนี้ นี่พี่กวิน......คนฉวยโอกาส”

ก้ามปูรัวคำถามแบบที่ไม่ต้องการได้คำตอบ เพราะเธอไม่ยอมเว้นจังหวะเลย กวินก็ได้แต่ยืนขำยิ่งเพิ่มความโมโหให้หญิงสาวเข้าไปใหญ่

“ขำอะไรหนักหนา ทำไมถึงได้ฉวยโอกาส ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย”

“ทีเมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย พี่นี่ทั้งดิ้น ทั้งร้อง ก้ามปูก็ไม่หยุด พี่ก็เลยต้องยอม”

ชายหนุ่มยิ่งพูดยั่วโมโหมากเท่าไหร่ หญิงสาวก็เสียงดังโวยวายมากเท่านั้น จนเสียงดังไปถึงข้างล่าง กรณ์กับมณีได้ยินด้วยความตกใจจึงรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องนอนของลูกชายคนเล็ก

“มีอะไรกัน กวินนี่ลูกพาผู้หญิงที่ไหนมานอนที่บ้านเรา”

มณีส่งเสียงมาก่อนที่ตัวจะมาถึงห้องนอนของลูกชาย เขารู้ว่ามันคือเสียงของผู้หญิง ด้วยความโมโหคิดไปเองว่ากวินคงพาผู้หญิงมานอนที่ห้องแน่ๆ จึงส่งเสียงถามแบบโมโหออกไป

“ผู้หญิงแถวนี้แหละครับ” ชายหนุ่ตอบแบบยิ้มๆ

“หนูก้ามปู นี่มันอะไรกัน ป้างงไปหมดแล้ว หนูมาอยู่ในห้องนี้และยังใส่เสื้อผ้าของกวินอีก หมายความว่าเมื่อคืน....”

มณีลากเสียงเพราะไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี ถึงจะดูไม่น่าเกลียด

“เมื่อคืนผมเจอก้ามปูเมาหลับอยู่ที่ผับ เพื่อนๆเขาก็เลยบอกให้ผมช่วยจัดการที เพราะทั้งสองคนนั้นก็เมาเหมือนกันแต่พอกลับบ้านได้ เสร็จแล้วผมก็พามาที่ห้อง เพราะกลัวพากลับบ้านไป เธอจะโดนคุณอาดุเอา แต่พอมาถึงที่ห้อง ก้ามปูก็... ”

คราวนี้กวินลากเสียงบ้าง จนหญิงสาวหน้าแดงไปหมด ทั้งมณีและกรณ์ต่างก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“สงสัยงานแต่งงาน คงต้องจัดให้เร็วที่สุด อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวกัน ไม่ต้องคิดมากนะป้ากับลุงรักหนูเหมือนลูกอยู่แล้ว เราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน”

เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองคนออกจากห้องไป ก้ามปูก็ใช้หมอนวิ่งไล่ตีกวินไปรอบห้องด้วยความโมโห หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริงๆ แต่ด้วยหลักฐานเธอก็ไม่รู้จะเถียงว่าอะไร

เมื่อไล่ตีจนเหนื่อย คราวนี้ก้ามปูก็นั่งลงที่เตียงนอน สีหน้าจากโมโหก็เปลี่ยนเป็นดูเศร้าทันที

“เป็นอะไรเมื่อกี้นี้ยังบ้าคลั่งอยู่เลย ตอนนี้เป็นเศร้าเสียแล้ว”

กวินนั่งลงข้างๆหญิงสาวเพราะเขาเดาใจเธอไม่ออกเลยว่ากำลังเป็นอะไร