คุณหมอสาว ฉ่ำรัก บทที่2. โลกที่เปลี่ยนไปแบบสิ้นเชิง

“ไม่มี แต่...” เขารู้สึกคุ้นหน้ากับแพทย์หญิงตรงหน้าพิกล ศิลาพยายามนึก แต่เค้นกลีบสมองแล้วนึกไม่ออก ผู้หญิงตรงหน้าอาจจะเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เขาเคย ‘ฟัน’ หล่อนถึงได้มีสายตารังเกียจเขา ตั้งแต่พบหน้าครั้งแรกแบบนี้

“เป็นอะไรก็บอกมาเถอะค่ะ โรคแบบนี้ อายหมอ คุณก็จะเจ็บตัวเพิ่ม”

รอยยิ้มหยันมุมปาก กับแววตาลุกวาบเหมือนกำลังเย้ยหยันเขาตรงๆ

ศิลาฉุนกึก “เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหมครับ?”

กัญวรายิ้มมากขึ้น ท่าทางแบบนี้เธอลืมได้ยังไง ผู้ชายขี้โอ่ หลงตัวเอง สมัยก่อนเป็นยังไง ปัจจุบันเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม

“ไม่แน่ใจค่ะ” หญิงสาวตอบปัดๆ ยังไม่อยากเปิดเผยให้คนตรงหน้าตกใจมากขึ้น

แต่นายตำรวจหนุ่มเข้าใจผิด เขาค่อนข้างมั่นใจว่าหญิงตรงหน้าอาจจะเป็นหนึ่งในอดีตคู่ขาของตัวเอง

“ผมเคยคบผู้หญิงหลายคน และไม่ค่อยมั่นใจว่าหนึ่งในนั้นมีคุณหมอด้วยหรือเปล่า”

แพทย์หญิงยิ้มมุมปาก “คุณเคยมีแฟนเป็นหมอด้วยเหรอคะ”

เธอไม่ได้ดูถูกคนตรงหน้า เสน่ห์ของเขาทำได้อยู่แล้วหากจะจีบแพทย์หรือพยาบาลสักคน แต่ต้องไม่ใช่เธอ

“ไม่มั่นใจ” ศิลาก็ยังไว้ท่าเหมือนเคย

“แต่หมอมั่นใจว่าหมอไม่เคยมีแฟนหน้าตาอย่างคุณค่ะ” ป่วยการต่อล้อต่อเถียง เธออยากกลับบ้านไปนอนพัก

“เห้...ลองนึกดีๆ สิ เราอาจจะเคยรู้จักกันมาก่อนก็ได้” ศิลาท้วงไว้

“หมออาจจะรู้จักคุณก็ได้ค่ะ” กัญวรายอมรับเพื่อตัดรำคาญ

“คุณเกลียดผมเรอะ ตั้งท่ารังเกียจไม่พอ ยังอยากจะไล่ผมไปพ้นๆ อีก”

“เปล่านี่” กัญวราปฏิเสธ

“คุณหมอไม่อยากดูอาการของโรคก่อนเหรอครับ”

“ไม่ล่ะ รอผลหลังตรวจปัสสาวะน่าจะชัวร์กว่าค่ะ” เธอเห็น ‘อวัยวะสืบพันธุ์’ จนเอียนแล้ว และหากคนตรงหน้ารู้ภายหลังว่าเธอคือคนที่เขาเคยปรามาส เขาจะเสียหน้าเปล่าๆ เพราะเธอไม่ได้แค่เห็นขาอ่อน แต่น่าจะเห็นส่วนที่ควรจะเป็นความลับของเขาด้วย

แต่ลูกฮึดของศิลาทำให้เขาถอยไม่ได้ ถึงอวัยวะของเขาจะไม่พร้อม แต่มันก็น่าจะมัดใจคุณหมอสาวตรงหน้าได้เรื่องของ ‘ขนาด’ รอให้พร้อมกว่านี้เถอะ เขาสัญญา เขาจะทำให้เธอครวญคราง และร้องเรียกแต่ชื่อของเขาคนเดียว

นายตำรวจหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน เขาปลดซิบล้วงอวัยวะออกมาให้แพทย์หญิงตรงหน้าดูแบบหน้าด้านๆ

คุณหมอสาวไม่ได้มีทีท่าตกใจ

เธอทอดสายตามองเฉย เหมือนเห็นจนชิน

กัญวราหยิบถุงมือยางมาสวมไว้ เธอเอื้อมมือจับ ‘ดุ้น’พลิกดูซ้ายขวาหน้าตาเฉยสนิท

“นี่คู๊ณ!! จับให้มันดีๆ หน่อย มันเสียวรู้ไหม”

หมอสาวเงยหน้ามองคนป่วยเรื่องมาก อวัยวะความเป็นชายของเขาเกือบจะเน่า ยังมาทำปากเก่ง “ตัดทิ้งเสียดีไหมคะ!!”

“เห้ย!! ได้ไง ยังไม่มีเมีย ไม่มีลูกเลยนะ” ศิลาร้องเสียงหลง กระชากดุ้นบวมๆ ออกจากมือของกัญวรา

หญิงสาวเบ้ปาก “พันธุ์แบบนี้ ให้มันกุดแค่นี้เถอะค่ะ”

“หืม...ทำไมพูดกับคนไข้แบบนี้ล่ะหมอ?”

“คุณจำหมอไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ”

ป่วยการปิดบัง ผู้ชายตรงหน้าควรได้รู้ความจริง

ศิลารีบยัดดุ้นของเขาเก็บเข้าที่เดิม หลังการ ‘อวด’ ไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย

“หมอเป็นใครกันแน่?”

“หมอกับคุณรู้จักกันมานาน นานจนคุณจำหมอไม่ได้ไงคะ” แพทย์สาวเปิดปิศนาให้นายตำรวจหนุ่มรู้นิดหน่อย

“10ปี”

“นานกว่านั้น”

“20ปี”

“ราวๆ นั้นแหละ”

“ไม่มีผู้หญิงรูปร่างแบบหมอที่ผมเคยรู้จักนะ”

กัญวราลุกขึ้นยืน เธอถอดถุงมือยางทิ้งใส่ถังขยะข้างตัว ฉวยเสื้อคลุมมาสวมทับเตรียมตัวจะกลับบ้าน

“เมื่อก่อนหมอไม่ได้มีรูปร่างแบบนี้หรอกค่ะ ขอตัวนะคะ อย่าพยายามนึกเลย เพราะความจริงจะทำให้คุณ ‘อาย’” แพทย์สาวเตือนหากชายตรงหน้าจำได้ เขาจะต้องอายจนไม่กล้ามาสู้หน้าเธออีก วันนี้เธอไม่ได้เห็นแค่ขาอ่อน แม้แต่ของลับของเขา ศิลาก็เป็นคนควักออกมาให้เธอดูเอง

“ขอเตือนด้วยความหวังดีนะคะ หากยังไม่หยุดสำส่อน คุณรักษาเจ้านั้นไว้ไม่ได้หรอก มันจวนจะหมดอายุการใช้งานแล้วล่ะ”

ปลายนิ้วเคลือบสีชี้ลงมาที่เป้ากางเกงสีกากีของนายตำรวจ พร้อมกับแสยะยิ้มแบบเหยียดหยามซึ่งๆ หน้า ก่อนจะเดินตัวปลิวจากไป ปล่อยให้ศิลายืนอึ้ง เขานึกไม่ออกว่าเคยรู้จักกับแพทย์หญิงคนนี้มาก่อน เมื่อไหร่ และที่ไหน