ตอนที่ : 7 ที่ร้านไม่ได้คอนโดแล้วกัน

3

-ที่ร้านไม่ได้คอนโดแล้วกัน-

คริสนั่งมองเลขาตัวเองที่ทำท่าจะเป็นจะตาย ตอนเขาพามาเลี้ยงหลังเลิกงาน เอรินไม่ยอมแตะกับแกล้มที่เขาสั่งมาอีกด้วย

“เป็นอะไรรินทำไมไม่กิน” เขาถามระหว่างเขี่ยบุหรี่ลงบนแก้ว มืออีกข้างก็กระดกเหล้าเข้าปากไปด้วย

“รินอยากกลับบ้านแล้วค่ะคุณคริส” อยู่ด้วยกันมาจะครึ่งปี เอรินก็เริ่มได้เห็นอีกส่วนหนึ่งของเจ้านาย เขามีทุกอย่างที่เธอไม่ต้องการจริง ๆ

“กลับบ้าน นี่คุณจะหักหน้าผมเหรอริน ผมอุตส่าห์ใจดีเลี้ยงเหล้าคุณนะเนี่ย วันนี้คุณทำงานดีลูกค้ารายใหญ่ยอมเซ็นสัญญาด้วย คุณบอกจะกลับบ้านทั้งที่ยังไม่ได้กินอะไรเลยเนี่ยนะ” คริสอารมณ์เสียใส่หญิงสาวทันทีที่ได้ยินเรื่องกลับบ้าน

“รินไม่ชอบกินเหล้าค่ะ” เอรินกลั้นใจตอบเขา ทำงานด้วยกันมาตั้งนานเพิ่งได้เห็นมุมนี้ของเจ้านาย ก็อย่างว่าเขาพาไปแต่งานหรู ๆ นี่ครั้งแรกที่พามาสถานบันเทิง

“นอกจากจะแพ้น้ำหอมแล้วคุณยังจะไม่ชอบกินเหล้าอีกเหรอตลกชะมัด”

“รินกลับนะคะ” เอรินไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้ว หญิงสาวลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากร้านไป

“บ้าเอ๊ย” คริสรีบวางธนบัตรไว้บนโต๊ะแล้ววิ่งตามหญิงสาวออกไป

“คุณอย่ามาทำตัวงี่เง่ากับผมนะริน ทำไมวันนี้มีแต่ผู้หญิงงี่เง่าใส่ผมทั้งนั้น” คริสคว้าแขนเอรินไว้พร้อมต่อว่าหญิงสาว ที่กล้าหักหาญน้ำใจเจ้านายอย่างเขา

“คุณคริสคะ รินไม่ได้อยากงี่เง่านะคะ แต่รินไม่ชอบกลิ่นเหล้าแพ้กลิ่นบุหรี่ด้วย มันไม่โอเคเลยที่ต้องนั่งอยู่แบบนั้น” เอรินดึงมือของเขาออก แต่คริสก็ไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ

“ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ยแพ้ทุกอย่างที่ผมกินสูบใช้นี่นะ”

“ก็ใช่น่ะสิคะ ปล่อยก่อนค่ะรินจะกลับบ้าน”

“มานี่ไปขึ้นรถผม แท็กซี่หายากแถวนี้” คริสลากตัวเลขาตัวเองไปขึ้นรถ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“เปิดกระจกได้ไหมคะ”

“ผมไม่ได้สูบแล้ว”

“แต่กลิ่นมันติดเสื้อผ้าคุณค่ะ รินเวียนหัว” เอรินยกมือกุมขมับ คริสเลยต้องเปิดกระจกให้หญิงสาวตามคำขอ

“งั้นเดี๋ยวผมเลี้ยงคุณที่คอนโดแล้วกัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ รินจะกลับบ้านแล้ว”

“ผมบอกว่าจะเลี้ยงก็คือเลี้ยงไง ไม่อยากผิดคำพูด” คริสใช้ความเป็นเจ้านายสั่งหญิงสาว ซึ่งเอรินก็นั่งเงียบไม่กล้าเถียงเขาอีก

รถแล่นเข้ามาจอดในคอนโดมิเนียมสุดหรู ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากตึกที่ทำงานเท่าไรนัก คริสเดินนำหญิงสาวไปยังห้องของตัวเอง

เอรินทำตัวแข็งทื่อหลังเข้ามาอยู่ภายในห้องสองต่อสองกับเขา เพิ่งนึกได้ว่ามันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไรนัก

“ตามสบายไม่ต้องนั่งตัวตรงคอตั้งแบบนั้น ผมไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเดี๋ยวคุณจะกลั้นใจตายไปก่อน” เจ้าของห้องบอกก่อนเดินเข้าห้องนอนด้านในไป

เอรินหันมองไปรอบ ๆ ตัว พบว่าเขาแต่งห้องได้เรียบง่ายดี ทุกอย่างดูเป็นระเบียบสะอาดสะอ้าน ว่าแต่เธอมานั่งทำอะไรในห้องของเจ้านาย หญิงสาวเริ่มมึนงงว่ามาที่นี่ทำไม เขาบอกจะเลี้ยงแล้วเลี้ยงอะไร

“เข้าครัวเลยมีของกินในตู้” คนเปลี่ยนเสื้อเร็วเดินออกมาบอกคนที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม

“ให้รินมานั่งกินขนมในห้องคุณเหรอคะ” เอรินถามแบบขำ ๆ เพราะเธอไม่ถูกกับแอลกอฮอล์ คงนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขาไม่ได้แน่

“ก็ไปหาดูสิมีอะไรก็เอาออกมา มานั่งดูหนังเป็นเพื่อนผมก็แล้วกัน”

‘กินหนมดูหนังคงเหมาะกับเรา’

เอรินไม่กล้าขอตัวกลับบ้านตอนนี้ เพราะดูเหมือนเจ้านายของเธอจะต้องการคนอยู่เป็นเพื่อน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะตอนสาย ๆ เห็นผู้หญิงคนนั้นมาหาเขาที่ห้องทำงาน นับว่าเป็นหนที่สองที่ได้เจอตั้งแต่คริสมาทำงานที่นี่ พอกลับออกไปแล้วคริสก็ดูแปลก ๆ ไป

หญิงสาวขนขนมกับน้ำอัดลมออกมาจากตู้เย็น หยิบเบียร์มากระป๋องหนึ่งให้เขาด้วย

“เบียร์ไม่เป็นไรค่ะ รินพอทนไหว” เอรินแพ้พวกเหล้าที่มีกลิ่นแรง ๆ มากกว่า

“คุณกินได้ไหมเบียร์นี่” คริสถามระหว่างเปิดกระป๋องเบียร์กระดกเข้าปากตัวเอง

“กินได้ค่ะแต่ไม่อร่อยเลยไม่อยากกิน อีกอย่างกินแล้วร้อนเห่อหน้าแดงคอแดงทรมานเปล่า ๆ” หญิงสาวบอกให้เขารับรู้ถึงความยากลำบากของเธอ

“เกิดเป็นคุณนี่ดูจะทุลักทุเลน่าดูเลยนะ”

“มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็ยังใช้ชีวิตปกติได้ อันไหนเลี่ยงได้ก็เลี่ยงแค่นั้นเอง”

“รินดูหนังเรื่องนี้กันไหม” คริสเปิดเน็ตฟลิกซ์ให้หญิงสาวเลือกดู เขาเลือกหนังเรื่องที่มีตัวเลขสามตัวเป็นชื่อเรื่อง

“เอ่อ หนังเรื่องนี้รินว่าอย่าดูเลยค่ะ” เอรินทำหน้าลำบากใจเล็กน้อยเพราะเธอเคยดูเรื่องนี้มาก่อนแล้ว

“ทำไมล่ะติดอันดับประจำวันเลยนะน่าสนุกดีออก”

“เรื่องอื่นดีกว่าค่ะ”

“ดูเรื่องนี้แหละ ผมว่าพระเอกหล่อดี” คริสตัดสินใจเองเสร็จสรรพ นิ้วก็กดรีโมตตกลงเลือกไปแล้ว

‘คนบ้าหนังมัน18 นะยะ’

เอรินทำหน้าไม่ถูกแล้วตอนนี้ หนังเริ่มเล่นไปเรื่อยๆ คริสก็กระดกเบียร์เข้าปากไปพลาง ๆ สักพักเขาก็ลุกไปหยิบเบียร์ออกมาจากตู้เย็นอีกสามกระป๋อง ขณะที่เอรินนั่งกระดกโค้กเข้าปากสลับกับขนมขบเคี้ยวตรงหน้า