บทที่1แรกเจอ

ณ.มหาวิทยาลัยแห่งหนื่งใจกลางกรุงเทพ

“แคท..มายด์..ทางนี้”มีเสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง

แคทกับมายด์หันกลับไปมองก็เห็นปรางยืนโบกมือเรียกอยู่ไม่ไกล แคทกับมายด์ยกมือตอบแล้วเดินเข้าไปหา

“มานานแล้วเหรอ”มายด์ถาม

”สักพักแล้วจ้า…แล้วทำไมมาช้าจังล่ะ”

“รถติดมากกกก”แคทพูด

”กรุงเทพก็อย่างนี้แหละ…แถมวันนี้มหาลัยเปิดวันแรกด้วย มาอยู่ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ชินอีกเหรอ”ปรางถาม

แคททำหน้าย่นแล้วส่ายหัว มายด์กับปรางก็เลยขำ

แคท มายด์และปรางบังเอิญเจอกันที่โรงเรียนกวดวิชานิสัยคล้ายกันก็เลยทำให้สนิทกันมาก

แคทกับมายด์มาจากโรงเรียนเดียวกัน พ่อแม่ของทั้งคู่รู้จักกัน

พ่อของมายด์เป็นเกษตรอำเภอส่วนแม่เป็นแม่บ้าน ฐานะปานกลาง มายด์มีน้องอยู่หนึ่งคนเป็นผู้ชายเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด

มายด์เป็นคนรูปร่างสมส่วน สูง165ซม. นน.54กก.ผิวสีน้ำผึ้งออน่ ไว้ผมยาวถึงกลางหลังชอบปล่อยผมสยาย ผมตรงดำเป็นเงา เป็นคนตรงพูดน้อยหน้าตาน่ารัก

แคท พ่อเป็นอาจารย์ใหญ่ประจำอยู่ที่โรงเรียนที่น้องของมายด์เรียนอยู่ส่วนแม่เป็นแม่บ้านเหมือนกัน ฐานะทางบ้านก็ปานกลาง แคทมีน้องชายหนึ่งคนเหมือนมายด์แต่น้องของแคทโตกว่าน้องของมายด์ ตอนนี้น้องของแคทได้ทุนไปเรียนอยู่ที่สิงคโปร์ แคทเป็นคนหุ่นนางแบบเลยคือสูง170ซม.นน.52กก.ผิวขาวออกเหลือง ไว้ผมยาวประมาณกลางหลังผมแคทจะหยักเป็นลอนดูมีน้ำหนักแต่ไม่เคยปล่อยผมเลย

แคทจะม้วนผมและใช้ปิ่นปักไว้เสมอจึงไม่มีใครรู้ว่าผมเธอยาวแค่ไหนนอกจากมายด์ แคทเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี หน้าตาสวยคมโดยเฉพาะตาตาแคทจะ

คมมากแต่บางครั้งก็น่ากลัวสำหรับปราง

พ่อของปรางเป็นนักธุรกิจมีบริษัทเป็นของตัวเองส่วนแม่อยู่บ้านเฉยๆ ฐานะทางบ้านถือว่าร่ำรวยทีเดียว ปรางมีพี่ชายหนึ่งคนอายุ30ปีแล้วตอนนี้ทำงานแทนพ่ออยู่ที่บริษัท ปรางเป็นคนรูปร่างสมส่วนเหมือนกับมายด์ สูง165ซม.นน.52กก.ผิวขาวมากจนเห็นเส้นเลือด ไว้ผมยาวประบ่าผมสี

น้ำตาลชอบปล่อยผมเหมือนมายด์ปรางจะเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มง่ายและใจเย็น

เปิดเทอมวันแรกคนเยอะมากในมหาลัย แคท มายด์และปรางสอบติดคณะเดียวกันคือเลขานุการเอกภาษาต่างประเทศ แคทเก่งภาษาอยู่แล้วเพราะพ่อส่งให้เธอไปเรียนภาษาตั้งแต่ตอนปิดเทอมม.ต้น แต่สำหรับมายด์กับปรางถือว่าพอใช้ได้ที่เลือกมาสอบคณะนี้ก็เพราะไม่อยากจากเพื่อน

สามสาวยืนมองไปรอบๆก่อนที่ปรางจะบอกว่า

”ไปที่ตึกคณะกันดีกว่า”แคทกับมายด์พยักหน้าเห็นด้วย

ทั้งสามคนเลยเดินมุ่งหน้าไปทางตึกด้านใน ในที่สุดก็เดินมาถึงตึกคณะบริหารธุรกิจ ด้านหน้าตึกมีรุ่นพี่แต่ละแผนกเอาป้ายมาปักไว้ให้น้องปีหนึ่ง

ของแต่ละแผนกได้ไปเข้าแถวเพื่อรายงานตัว พอสามสาวเดินเข้าไปทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียวกันเลย เพราะว่าแคทเด่นกว่าคนอื่น อาจจะด้วยความสูงและก็หน้าตาของเธอ ก็บอกแล้วว่าหุ่นนางแบบ

“เขามองอะไรกันล่ะ?”แคทหันมาถามเพื่อน

"ก็มองเธอนั่นแหละ”ปรางพูดพร้อมกับยิ้ม

”ทำไมอ่ะมันมีอะไรผิดปกติหรือไง?”แคทพูดพร้อมกับทำหน้าแปลกๆ

”เขามองคนสวยไง…หึหึ”มายด์พูดบ้าง

”ใครสวย? ตกลงเขามองมายด์กับปรางใช่มั้ย”แคทพูดพร้อมกับมองไปที่เพื่อน

”มองเธอนั่นแหละ”คราวนี้มายด์กับปรางพูดพร้อมกันและก็หัวเราะ

แคทชี้มือมาที่ตัวเองแล้วยิ้มน้อยๆพร้อมกับเดินนำไปนั่งหน้าป้ายแผนก แคทไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนสวยไม่ว่าจะมีใครพูดก็ตาม

ในที่สุดก็ผ่านการรับน้องมาจนถึงตอนเย็น ปรางมีคนมารับกลับบ้านส่วนแคทกับมายด์กลับด้วยกันเพราะอยู่ด้วยกัน ท้ังคู่พักอยู่ที่บ้านของป้ามายด์

ป้าของมายด์ชื่อป้ามล ป้ามลไม่ได้แต่งงานเลยพักอยู่คนเดียว ป้ามลทำงานธนาคารถือว่าสบายเลยทีเดียวที่บ้านป้ามลอยู่กันทั้งหมด3คนมีป้ามล น้าสมกับน้าสี

น้าสมกับน้าสีเป็นคนที่ป้ามลจ้างให้มาช่วยทำงานบ้าน

บ้านป้ามลเป็นบ้านสองชั้นมีสนามหญ้า มีสระว่ายน้ำมีรั้วโดยรอบ

“กลับมากันแล้วเหรอลูก”ป้ามลถามทันทีที่เห็นแคทกับมายด์

“เป็นไงบ้างลูก..เปิดเทอมวันแรก”ป้ามลถาม

”สนุกค่ะ..แต่ก็เหนื่อย”มายด์บอก

”แล้วแคทล่ะลูก…เป็นไงบ้าง”ป้ามลหันไปที่แคท

”วุ่นวายมากกว่าค่ะ”แคทพูดแล้วก็นั่งลงที่โซฟา

”แคทได้เป็นดาวคณะด้วยล่ะค่ะ..ป้า”มายด์บอก

ป้ามลเดินมาลูบหัวแคท”ก็บอกแล้วว่าหลานป้าสวย”ป้ามลพูด

”ไม่สวยสักหน่อย..มายด์กับปรางสวยกว่าอีก…แคทไม่อยากเป็นเลยค่ะ”แคทบอกพูดจบก็ทำหน้าแบบขัดใจมาก

ป้ามลหัวเราะออกมาเพราะเอ็นดู

”ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวกัน”ป้ามลพูด

”ค่ะ”แคทกับมายด์พูดพร้อมกัน

ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้วสำหรับชีวิตการเรียนในมหาลัย

เย็นวันนี้จะมีประชุมกันในคณะเรื่องกีฬาของมหาลัยที่จะมีขึ้นในเดือนหน้า

ผลการประชุมออกมาว่าแคท มายด์และปรางต้องเป็นดรัมเมเยอร์ของคณะ ซึ่งจะต้องมีซ้อมกันในตอนเย็นของทุกวัน

”โอ้ย!ทำไมต้องเป็นพวกเราล่ะนี่”แคทบ่น

”เพราะเธอเป็นดาวคณะไงล่ะ…ทำให้ชั้นกับมายด์เลยโดนไปด้วย”ปรางพูดแบบยิ้มๆพลางมองแคทที่ทำท่าเหมือนอยากหายตัวได้

”จะโวยวายทำไม?ยายแคท….ตอนอยู่รร.เก่าก็เคยเป็นนะ”มายด์พูดบ้าง

”แต่นี่มันมหาลัยนะ..ถ้าพลาดไปได้อายทั้งคณะแน่”แคทพูดพลางเกาหัว

”น่าสนุกดีออกนะ..ดีที่เราเป็นด้วยกัน”ปรางพูด

”แล้วเขาจะเริ่มซ้อมกันเมื่อไรล่ะ”แคทหันไปถาม

”เห็นว่า..เดี๋ยวพี่ๆจะบอกอีกทีอ่ะ”ปรางตอบ

”ป่ ะ…กลับบ้านกันเถอะ”แคทพูด

วันจันทร์ถัดมาตอนเช้า

”เย็นนี้จะเริ่มซ้อมกีฬาและซ้อมหลีดกับดรัมนะคับ…น้องๆที่เป็นนักกีฬา เป็นหลีดและเป็นดรัมเย็นนี้เจอกันที่โรงยิมใหญ่ตอน5โมงเย็นนะคับ”เสียง

ของรุ่นพี่ที่เป็นประธานคณะพูดผ่านไมโครโฟน

ประธานคณะเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเรียนเอกคอมเคยเป็นเดือนของคณะเมื่อปีที่แล้วชื่อ ศิวา

ตกเย็นในโรงยิมก็เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก ทั้งนักกีฬา ทั้งหลีดและพวกดรัมเพราะต้องประชุมกันก่อนแยกย้ายไปซ้อมตามที่ต่างๆ พอประชุม

เสร็จในโรงยิมก็เหลือแค่พวกหลีด กับดรัมและนักกีฬาวอลเล่ย์บอลกับบาสเกตบอลเท่านั้น

”แคท..ชั้นว่าพี่ศิวามองแกบ่อยๆนะ”ปรางพูด

”ไม่หรอกมั้ง..พี่เขาก็มองไปทั่วๆแหละเขาเป็นประธานก็ต้องดูแลทุกคนนะ”แคทหันไปมอง

”แต่..ชั้นว่าปรางพูดถูกนะ”มายด์พูดบ้าง

”ชั้นเห็นเขามองมาทางแกอย่างบ่อย เวลาแกเผลออ่ะ”ปรางบอก

”ซ้อมต่อเถอะ”แคทพูด เธอรู้สึกเฉยๆ

หลังจากซ้อมเสร็จแล้ว สามสาวเปลี่ยนชุดแล้วและกำลังจะเดินออกจากโรงยิม

”น้องแคทคับ..”มีเสียงเรียกมาจากข้างหลัง

สามสาวหันกลับไปมองพร้อมกัน ศิวานั่นเอง เขากำลังวิ่งเข้ามาหา ปรางกับมายด์หันไปมองหน้าแคท

”ค่ะพี่”แคทตอบ

”มีอะไรคะ..พี่ศิวา”แคทถาม เมื่อศิวามาถึง

”พี่จะบอกว่า…พรุ่งนี้ตอนพักกลางวันเขานัดประชุมดาวและเดือนปีนี้นะ”ศิวาบอก

“ที่ไหนคะ”แคทถาม

”ที่หอประชุมกลางคับ”ศิวาพูด

”ตรงไหนเหรอคะ..พอดีแคทยังไม่ค่อยได้ทำความคุ้นเคยกับมหาลัยสักเท่าไรค่ะ”แคทพูดพร้อมกับหันมาทางปรางกับมายด์ซึ่งก็ส่ายหน้าทั้งคู่

”งั้น…พรุ่งนี้ไปพร้อมกับพี่ก็ได้เพราะยังไงพี่ก็ต้องไปอยู่แล้ว”ศิวาพูด

แคทหันไปมองหน้าเพื่อน

”ก็ได้ค่ะ”แคทพูด

”งั้นพรุ่งนี้…พี่จะคอยอยู่ที่หน้าคณะนะคับ”ศิวาบอก

“ค่ะ..พี่”แคทตอบ

”โอเค..กลับบ้านกันดีๆนะคับ”ศิวาพูด

“ค่ะ..ขอบคุณนะคะ”แคทพูด

แล้วศิวาก็หันหลังเดินกลับไป

วันรุ่งขึ้นตอนพักกลางวันแคท มายด์และปรางก็เดินออกมาที่หน้าคณะก็เห็นว่าศิวามารออยู่แล้ว

”ขอโทษนะคะที่ต้องให้รอ…พอดีอาจารย์ปล่อยช้าค่ะ”แคทบอกกับศิวา

”ไม่เป็นไรคับ พี่ก็เพิ่งมา”ศิวาพูด

“ปรางกับมายด์ไปดูด้วยได้มั้ยคะ”ปรางถาม

”ได้สิคับ”ศิวาพูดยิ้มๆ

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสามสาวนี้ตัวติดกันอย่างกับอะไรดี พูดจบศิวาก็เดินนำสาวๆไปยังหอประชุมกลาง

การซ้อมดรัมผ่านมาได้ 1อาทิตย์แล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ซ้อมในโรงยิมต่างก็พูดกันไปว่าศิวากำลังตามจีบดาวคณะอยู่

”แคท…ชั้นว่าพี่ศิวาเขาจีบแกแน่ๆเลยว่ะ”ปรางพูด

”ชั้นก็ว่าใช่”มายด์ช่วยพูด

แคททำหน้าเฉยๆไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลย

”แก..ไม่สนใจพี่เขาบ้างเหรอ”ปรางถาม

“ไม่ล่ะ”แคทตอบแล้วส่ายหัว

”ทำไมล่ะ…พี่เขาก็หล่อ นิสัยก็ดีนะ”ปรางพูด

”ถ้าแกชอบก็เอาไปดิ…ให้”แคทพูดหน้าตาเฉย

”ยายบ้า…ชั้นแค่อยากรู้”ปรางว่า

“ก็มันไม่ใช่…จะให้ชอบได้ไงล่ะ”แคทตอบ

”แล้วแกจะเอาไงล่ะ”ปรางพูดต่อ

”ก็ไม่เอาไงหรอก…ปล่อยไปงั้นแหละพี่เขา ก็ไม่ได้พูดอะไรเดี๋ยวนานไปเขาก็รู้เอง”แคทบอกกับปราง

ส่วนมายด์ไม่พูดอะไรเพราะรู้นิสัยแคทดี เธอคบกันมานาน

หลังซ้อมเสร็จแล้วระหว่างกำลังเดินออกจากโรงยิม

”วันนี้กลับกับชั้นนะแคท มายด์”ปรางพูด

”วันนี้พี่ชายชั้นมารับนะ”ปรางพูดต่อ

”พี่ที่ว่าไปดูงานที่อเมริกาอ่ะนะ กลับมาแล้วเหรอ”แคทถาม

”ใช่…กลับมาได้หลายวันแล้วจะได้แนะนำให้รู้จักกัน”ปรางพูด

”จะไม่รบกวนพี่เขาเหรอ…ที่ต้องไปส่ง”มายด์พูด

”ไม่หรอก…ต่อไปนี้พี่เขาต้องไปรับไปส่งชั้นทุกวันตามคำสั่งของแม่น่ะ”ปรางพูดไปขำไป

”งั้นก็ได้…”แคทเป็นคนสรุปเพราะนี่ก็มืดแล้ว

“แคทคับ”

พอเดินมาได้อีกหน่อยก็มีเสียงเรียกแคทดังมาจากด้านข้าง ทุกคนหันไปมองศิวานั่นเอง

“มีอะไรคะพี่ศิวา”แคทถาม

”พี่มีเรื่องจะคุยกับแคทหน่อยคับ”ศิวาพูด

แคทหันไปมองหน้าเพื่อน

”มายด์กับปรางไปก่อนนะ..เดี๋ยวเราตามไป”แคทบอก

มายด์ดึงมือปรางให้เดินออกไป

“ปล่อยให้อยู่กับพี่ศิวาอย่างนั้นจะดีเหรอ”ปรางพูดเพราะห่วงแคท

”ไม่ต้องห่วงแคทมันหรอกน่า…ไม่มีใครทำอะไรได้หรอก”มายด์พูดแล้วยิ้ม

”ทำไมล่ะ…แคทเป็นผู้หญิงนะถ้าพี่ศิวาทำอะไรขึ้นมาจะทำไง”ปรางพูดไปหันหลังไปคราวนึ้มายด์ถึงกับขำออกมา

”ปรางยังไม่รู้อะไร….แคทน่ะเป็นทั้งยูโด เทควันโดและมวยไทยเลยนะ ถ้าพี่ศิวาจะทำอะไรจริงๆชั้นว่ายังไม่รู้เลยว่าใครจะเจ็บ555”มายด์บอก

พอปรางได้ยินก็หันไปมองหน้ามายด์ทันที

”จริงอ่ะ”ปรางถาม

มายด์พยักหน้า

”แคทแอบพ่อเรียนตอนอยู่ม.ต้น ตอนนั้นไปอยู่กับป้า ไม่มีใครรู้จนกระทั่งได้รับเลือกให้ไปแข่งในระดับภาค” มายด์เดินเล่าไปเรื่อยๆ

”พอป้ากับพ่อรู้ลมแทบจับ ไม่ใช่แค่นั้นนะยังไปเรียนยิงปืนทั้งแบบเป้านิ่งและเป้าบิน แถมลงแข่งได้เหรียญทองระดับภาคด้วย”

ปรางฟังไปแบบอึ้งๆไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแคทที่ดูบอบบางจะเป็นนักกีฬาประเภทนี้

”แคทเล่นกีฬาเก่งหลายอย่างนะทั้งวอลเล่ย์บอล บาสเกตบอลเป็นนักกีฬาของรร.เลย"มายด์พูด

"แล้วทำไมปรางถึงไม่เคยเห็นแคทเล่นกีฬาอะไรเลยล่ะมายด์?”ปรางหันมาถามมายด์เพราะสงสัย

มายด์มีสีหน้าเศร้าลง

”เกิดอุบัติเหตุขึ้นตอนอยู่ม.5ช่วงปิดเทอมพอดี แคทไปตลาดกับพ่อและแม่ พอดีมันเห็นเด็กเล่นลูกบอลแล้วบอลมันกลิ้งไปที่ถนน เด็กคนนั้นวิ่งตามบอลไปกลางถนน”มายด์หยุดพูด

“แล้วเกิดอะไรขึ้น”ปรางรีบถาม

”แคทเห็นว่ามีรถกะบะวิ่งมาพอดี และกำลังจะชนเด็กก็เลยวิ่งไปอุ้มเด็กหลบแต่ตัวเองถูกรถชนเต็มๆเลย”มายด์เล่า

“แล้วไงอีก”ปรางเร่ง

”แคทนอนอยู่ไอซียูนาน2อาทิตย์หมอบอกว่ากระดูกข้อมือ ข้อเท้าหัก แขนก็หักตั้งแต่หัวไหล่ลงมา พอแคทฟื้นหมอก็บอกว่าไม่สมควรจะเล่นกีฬาอีก พอแคทหายดีพ่อก็เลยขอให้เลิกเล่นแคทสงสารพ่อ เลยรับปากพ่อว่าจะไม่เล่นกีฬาหรือทำอะไรที่จะมีผลต่อแขนขาอีก”มายด์พูดจบ

ปรางอ้าปากค้างเพราะตกใจ

”อ้าว!แล้วตอนนี้แคทยังจะทำอะไรใครได้ล่ะ”ปรางพูด

“แคทดื้อจะตาย แขนกับขากลับมาใช้งานได้แล้วเพียงแต่ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วก็ต้องไม่ให้พ่อรู้อย่างเด็ดขาด แคทไม่อยากให้พ่อห่วงมาก

เป็นไงทีนี้หายห่วงได้หรือยัง”มายด์พูด

”ถึงว่าทำไมพ่อถึงได้ห่วงแคทมาก”ปรางพูด

”แต่ก่อนแคทเป็นคนใจร้อน วู่วามพ่อก็เลยส่งไปฝึกสมาธิกับป้าจะได้เป็นคนใจเย็นขึ้้นแต่เชื่อมั้ยพอแคทกลับมาพ่อกลับบอกว่าคิดผิด”

“ยังไงล่ะ”ปรางถามอีก

”ก็แคทกลายป็นคนเข้าถึงยาก ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมาแต่กลับอ่านความคิดคนอื่นได้แบบทะลุปรุโป่รงอ่ะดิ พ่อบอกว่ายิ่งน่ากลัวกว่าเก่าอีก”มายด์บอก

“เออ..ใช่อันนี้เห็นด้วยกับพ่อเลย บางครั้งชั้นยังกลัวเลยเพราะไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่”ปรางพูดบ้าง

เดินคุยกันมาจนกระทั่งเห็นรถเก๋งจอดเรียงกันอยู่ 3 คัน

“พี่ปรินทางนี้ค่ะ”ปรางเรียก

ปรินหันมาเมื่อได้ยินเสียงเรียก

ปรินเป็นหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเหมือนปรางหน้าตาคมเข้มหล่อเหลา ปรินสูง185ซม. เขาเดินเข้ามาหาปรางแล้วเอามือลูบหัว

”มานานแล้วเหรอคะ แล้วทำไมพี่ชยากับพี่เอกถึงมาด้วยล่ะคะ”ปรางทักพี่ชายแล้วถามไปถึงผู้ชายอีกสองคนที่ยืนคุยกับปรินอยู่

”หวัดดีคับน้องปราง”ชยากับเอกทักทายปราง

ชยากับเอกเป็นเพื่อนสนิทของปรินทำงานอยู่ที่บริษัทของพ่อปรินนั่นแหละ ชยาและเอกตัวเตี้ยกว่าปรินนิดหน่อย ผิวขาวทั้งคู่ หน้าตาหล่อพอใช้ได้

”สวัสดีค่ะพี่ชยา พี่เอก”ปรางหันไปยกมือไหว้

”อ้าว!.....ลืมแนะนำไปเลยนี่เพื่อนสนิทปรางค่ะ ชื่อมายด์ …มายด์นี่พี่ปรินพี่ชายเราและนี่พี่ชยากับพี่เอกเพื่อนสนิทของพี่ปริน”ปรางบอก

“สวัสดีค่ะพี่ปริน พี่ชยา พี่เอก”มายด์ยกมือไหว้ทั้งสามคน

”สวัสดีคับน้องมายด์”ปริน ชยาและเอกยกมือรับไหว้

“เพื่อนน้องปรางน่ารักนะคับ สงสัยพี่ต้องมารับน้องปรางเป็นเพื่อนเจ้าปรินบ่อยๆแล้ว”เอกพูดขึ้นมาทันที

”น้อยๆหน่อยเพื่อน เก็บอาการบ้าง”ชยาพูด

”ถ้าจะจีบเพื่อนปรางก็ต้องผ่านปรางก่อนนะคะพี่เอก”ปรางพูดแล้วก็ขำ

ส่วนมายด์ยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร

“แล้วจะกลับกันได้หรือยังเรา”ปรินหันไปถามปราง

”เดี๋ยวค่ะ พี่ปรินรอเพื่อนปรางอีกคนก่อนแล้วพี่ต้องไปส่งเพื่อนปรางด้วยนะคะ”ปรินมองหน้าปราง

”ได้สิ ไม่มีปัญหาแล้วเพื่อนเราอีกคนล่ะอยู่ไหน?”ปรินถามพลางหันมอง

ปรางกับมายด์หันกลับไปมองทางที่เพิ่งเดินมาแล้วก็เห็นเงาคนสองคนกำลังเดินมา

“แคท..ทางนี้”ปรางตะโกนบอกเพื่อน

แคทหันมาแล้วหันกลับไปพูดกับคนที่เดินมาด้วยกัน

”แคทไปก่อนนะคะ พี่ศิวา”แคทบอก

“คับแคท”ศิวาพูดแล้วมองดูแคทเดินไปหาเพื่อน

“ขอโทษนะปรางที่ทำให้รอ”แคทรีบเดินมาหาปรางทันที

”ไม่เป็นไร เออ!นี่พี่ปรินพี่ชายเราและก็พี่ชยากับพี่เอกเพื่อนพี่ปรินน่ะ”ปรางแนะนำ

“สวัสดีค่ะพี่ๆขอโทษนะคะที่ทำให้รอค่ะ”แคทยกมือไหว้พร้อมกับก้มหัวเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนต้องรอ

ปริน เอกและชยายกมือรับไหว้ พอแคทเงยหน้าขึ้นมาสามหนุ่มถึงกับอึ้งไปเลย แต่ที่อึ้งมากก็คือปริน ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นคนสวย เขาเห็นมามากทั้งไทยและต่างชาติแต่กับคนตรงหน้ามันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ผู้หญิงคนนี้มีดวงตาที่สวย กลมโต และคมมากๆ จมูกโด่งเป็นสันจนเหมือนลูกครึ่งมากกว่าคนไทยแท้ๆ ปากเป็นกระจับสวยได้รูปสีชมพูธรรมชาติ คิ้วเข้มสีดำ ผมสีน้ำตาลธรรมชาติถูกขมวดไว้กลางหัวอย่างดี ที่ตอนนี้หลุดลงมาห้อยอยู่ข้างๆหน้าแต่ก็ทำให้น่ามองมากขึ้น เธอสูงกว่าปรางกับมายด์จนเกือบจะเท่ากับเขา ผิวเธอขาวขนาดที่ตอนนี้มืดแล้วยังมองออกว่าเธอขาวมาก หุ่นเหมือนนางแบบในนิตยสารที่เขาเคยดู แต่ปรินชอบดวงตาของเธอมากที่สุด เป็นดวงตาที่มองดูว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ และน่าจะดุมากถ้ามองเฉยๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่าค้นหาอย่างมาก ปรินบอกกับตัวเองเลยว่าเธอคนนี้ แหละใช่คนที่เขารอมาตลอดจนป่านนี้

แคทเมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นปรินมองอยู่ เธอไม่ได้คิดอะไรกับสายตาที่เขามองมา เพราะปรางเคยบอกว่าปรินมีนิสัยคล้ายกับแคทหลายอย่าง เขามีผู้หญิงมาชอบและติดพันหลายคนแต่ปรินก็ไม่เคยสนใจใครสักคนและอยู่เป็นโสดมาจนอายุ30ปีแล้ว เขาเป็นคนตัวสูงมากน่าจะ180กว่าๆ รูปร่าง

กำยำ แข็งแรงแบบคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ น่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี คิ้วหนาเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ผิวขาวเหมือนกับปราง รวมๆแล้วเป็นผู้ชายที่หล่อมากสมแล้วที่จะมีผู้หญิงแย่งกันจีบมากมาย แคทอ่านนิสัยของเขาผ่านทางหน้าตาว่า น่าจะเป็นคนยิ้มยาก ใจเย็น สุขุม รอบคอบสมกับที่เป็นประธานบริษัทที่จะต้องควบคุมคนจำนวนมาก

“ไป กลับกันได้แล้ว ”ปรินบอก

หลังจากที่เห็นแคทมองมาที่เขา

”งั้นพรุ่งนี ้เจอกันเพื่อน”เอกพูดแล้วเดินไปขึ้นรถ

”กลับก่อนนะเพื่อน กลับก่อนนะน้องปราง”ชยาพูดกับปรินแล้วก็หันไปพูดกับปราง

”ค่ะ พี่ชยาขับรถดีๆนะคะ”ปรางพูดกับชยา

ปรินเดินไปขึ้นรถปรางเดินไปนั่งข้างหน้า แคทนั่งข้างหลังคนขับส่วนมายด์นั่งข้างหลังปราง พอรถเคลื่อนออกปรางก็หันมาที่แคททันที

”พี่ศิวาเขาคุยอะไรกับแคทล่ะ”ปรางถาม

”ไม่มีอะไรนี่”แคทบอก

“เป็นไปไม่ได้ ต้องมีอะไรแน่ๆ หรือพี่เขาสารภาพรัก”ปรางถามตรงๆ

ปรินที่ขับรถอยู่มองผ่านกระจกหลังเห็นแคททำหน้าเฉยๆเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีคนมาสารภาพรักก็สวยน่ารักขนาดนี้

”ว่าไงจ๊ะ ยายแคท บอกมาเดี๋ยวนี้เลย”ปรางชักเริ่มหงุดหงิดก็คนถูกถามเฉยจนรำคาญ

”ตามนั้นแหละ”แคทตอบแบบขอไปที

“จริงๆอ่ะ”มายด์หันมาทันที

”แล้วแกว่าไง…ตกลงมั้ย”ปรางรีบพูด

ปรินเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสาวที่เขามองว่าสวยจะมีแฟนหรือยัง

”ไม่..” แคทตอบพลางส่ายหัว

ปรินยิ้มมุมปากนิดๆ

”หมายความว่าไง ไม่”ปรางถามต่อ

“ก็ไม่ตกลงไงจ๊ะ”แคทพูดหน้าตาปกติมาก

”แล้วพี่ศิวา เขาว่าไงบ้างล่ะ”มายด์ถามบ้าง

”เขาก็ถามว่ามีแฟนแล้วเหรอ ก็บอกเขาว่ายังไม่มี เขาเลยบอกว่างั้นเขาก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ เขาจะจีบต่อไป”แคทพูด

เธอมองไปนอกรถ พลางถอนหายใจ สายตาของเธอว่างเปล่า

ปรินแอบมองท่าทางของแคทเขาต้องยอมรับว่ามองไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจและรู้สึกยังไง

“โอ้โห!สุดยอดเลยอ่ะ พี่ศิวาเนี่ยใจใช้ได้เลย”ปรางพูดแล้วก็หัวเราะ

มายด์เอาแต่อมยิ้มแล้วก็มองหน้าแคท มายด์รู้ดีว่าถ้าแคทบอกว่า “ไม่”ก็คือ”ไม่”ต่อให้ทำอะไรมากแค่ไหนก็เปลี่ยนใจเพื่อนไม่ได้แน่นอน นี่แหละนิสัยแคทล่ะ

?????????????