ตอนที่ 10

"หนูดา .... ฟรอด...อื้ม พี่รักหนูดานะครับ"

((ไอ้แซม ไอ้แซม ไอ้เ_ยแซม!))ตุบ! โอ๊ย! ผมรู้สึกถึงแรงกระแทกด้วยอะไรบางอย่างจนผมนั้นกลิ้งตกเตียง

"ถีบกูทำไมเนี่ยไอ้แดน...แล้วมึงมาอยู่ห้องกูได้ไง"

"ไอ้เพื่อนสารเลว...กูอุตส่าแบกศพมึงมา...เมื่อคืนเมาอย่างกับหมา...กูกลับมาจากห้องน้ำเห็นมึงหลับใต้โต๊ะต้องแบกมึงกลับมาเนี่ย" ร่ายซะยาวเลยเพื่อนรัก

"แล้วหนูดาล่ะ หนูดาหายไปไหน" ผมกุลีกุจอลุกขึ้นยืนมือลูบก้นปรอยๆ ถีบมาได้เล่นซะก้นกระแทกพื้น

"หนูดาอะไรของมึงวะ...อ่อ คนที่มึงพร่ำหาเป็นวักเป็นเวรเมื่อคืนสินะ" แดนพูดย้อนผมด้วยท่าทางที่กวนๆ

"ก็เมื่อคืนหนูดา....." ผมชะงักงันกระทันหันแล้วพยายามนึกย้อนถึงเมื่อคืน ก็เห็นอยู่ว่าหนูดามาแถมเรายัง......

"ไอ้เเซมมึงฝัน ?"

"0.0...แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะเว่ย"

"ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นเอามากนะเนี่ยเล่นซะกูขนลุกเลยมึง ไอ้เพื่อนบ้านอนลวนลามกูทั้งคืน ในฝันมึงเสร็จไหมถามจริง" มันยังหัวเราะผมไม่หยุด

"เรียบร้อยสวยหรู..." ผมจับตรงเป้าตัวเองมันแฉะๆ "แม่งเอ้ย หมดกันกู ฝันเปียก ไอ้เ_ย"

"ฮ่าฮ่าฮ่า...ไอ้หมาแซม งานนี้กูล้อมึงยันลูกบวชแน่" ไอ้แดนมันหัวเราะชอบใจอย่างสนุกสนาน อายมากบอกเลยครับ หนูดานะหนูดาทำพี่ได้ลงคอตามมาแกล้งกันถึงในฝันเลย

"หยุดล้อกูได้แล้ว...แล้วนี่ไม่กลับบ้านกลับช่องตัวเองหรือไง"

"อ้าวไอ้นี่พอหมดประโยชน์ก็ไล่...เนรคุณนี่หว่า เลี้ยงข้าวกูเลย"

"เออๆ...กูอาบน้ำก่อน"

ผมกับแดนออกมากินข้าวร้านใกล้ ๆ อพาร์ทเม้นเป็นร้านอาหารที่ไม่ใหญ่มากแต่อาหารอร่อยพวกผมชอบมากินประจำ และเลือกโต๊ะมุมที่คนไม่ค่อยพลุกพล่าน

"สั่งเลยนะ ไปห้องน้ำแปปนึง"

"อืม...ให้กูสั่งเผื่อเลยไหม"

"เผื่อเลย กูกินอะไรก็ได้"พูดจบผมก็มุ่งตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อจัดการธุระส่วนตัวไม่นานนักผมก็เดินออกมา แต่ระหว่างทางนั้นสายตาผมเหมือนเห็นใครคนหนึ่งที่คุ้นเคยกำลังเดินเข้ามาในร้าน ซึ่งมันทำให้ผมยิ้มและอยากเดินเข้าไปหา "หนูดะ....." ผมยังก้าวขาเดินไม่ถึง 5 ก้าวต้องหยุดชะงักงันทันทีเมื่อเห็นใครคนหนึ่งนั้นเดินตามหลังเธอมา ผมเลี่ยงเดินปรี่ไปยังโต๊ะตัวเองก่อนที่เธอจะเห็น

"กูขอนั่งตรงนี้ เปลี่ยนที่กัน" ผมขอสลับที่นั่งกับแดนเพราะหนูดาเหมือนกำลังเดินมานั่งโซนเดียวกับผม ผมยังไม่อยากให้เธอเห็นผมตอนนี้

"มีอะไรหรือเปล่าวะ"

"ไม่มี" ด้วยความสงสัยที่แดนมีแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากและยอมสลับที่นั่งกับผม "สั่งอาหารแล้วใช่ไหม"

"สั่งแล้ว รอสักสิบห้านาที"เก้าอี้ในร้านอาการที่มีพนักพิงสูงตัวยาวที่บดบังไว้ ผมนั่งหันหลังชนกับคนที่นั่งติดกัน น้ำเสียงหวานที่ผมจำได้ติดหูตอนนี้กำลังพูดคุยกับใครคนหนึ่งซึ่งผมไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องอะไรกับหนูดา สิ่งที่ผมได้ยินน้ำเสียงหวานๆ น่ารัก ที่เปล่งออกมามันบ่งชี้ว่าเธอนั้นกำลังสนุกสนาน แต่คนๆ นั้นที่มากับเธอเป็นใครนั่นคือสิ่งที่ผมอยากรู้

****************

.... หากคิดจะรักก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับในความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้น เสี่ยงที่จะเจ็บหรือเสียใจและผิดหวังมันขึ้นอยู่ว่าใครจะเจอแบบไหน.....