ตอนที่1

ตอนที่ 1 ถูกวางยา

ใบหน้าหวานเผยความตระหนกออกมาเมื่อจู่ ๆ ก็รับรู้ถึงร่างกายที่เปลี่ยนไปของตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยแน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนี้มันคืออะไรกันแน่ แต่หญิงสาวก็รู้สึกไม่สู้ดีจนไม่อาจทนนั่งตรงนี้ต่อไปได้อีก

ธารน้ำข่มความรู้สึกตนเองเอาไว้ก่อนจะเอ่ยปากบอกชายหนุ่มอีกคนที่เธอบังเอิญได้รู้จักเขาเมื่อประมาณสามเดือนก่อน แสนกล้าผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอ ด้วยความที่คนตัวเล็กอยากลองเปิดใจให้กับใครสักคนทำให้เธอให้โอกาสเขา ทั้งสองพูดคุยกันมาเกือบสามเดือนแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้มีสถานะคำว่าแฟนแต่ก็อยู่ในสถานะคนคุย ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาธารน้ำก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับการที่พูดคุยกับผู้ชายคนนี้ แสนกล้าเหมือนจะเป็นคนดีที่เชื่อใจได้ เพราะอีกฝ่ายก็ดูเป็นเด็กเรียน เขาชวนเธอมาดื่มที่ผับ ในตอนแรกหญิงสาวไม่อยากจะมาแต่พอคิดไปคิดมาว่าถ้าหากไม่ลองเปิดใจชาตินี้ก็คงไม่มีแฟน

ในบางครั้งเธอก็รู้สึกเหงาอยากมีแฟนกับเขาบ้าง ปกติพ่อของเธอค่อนข้างที่จะหวงลูกสาวอย่างเธอ ยิ่งเป็นลูกคนเดียวด้วยก็ยิ่งหวง ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหนหรอก ครั้งนี้เธอโกหกว่าจะมาวันเกิดของเพื่อน ให้คนขับรถไปส่งที่หน้าคอนโด ธารน้ำพอเห็นคนขับรถกลับไปแล้ว หญิงสาวก็เรียกรถแท็กซี่มาที่ผับแห่งนี้ ถึงแม้ธารน้ำจะบอกให้อีกคนเปลี่ยนร้านเพราะร้านนี้เป็นร้านของกลุ่มรุ่นพี่พวกนั้น ที่ถึงแม้อัศวินกับเพื่อนเธอจะคืนดีกันแล้วก็เถอะ แต่เธอก็ยังไม่ชอบใจในสิ่งที่กลุ่มรุ่นพี่พวกนี้ทำ

“เป็นอะไรรึเปล่าธาร หรือเมาแล้วครับ” น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะอ่อนโยนของแสนกล้าเอ่ยขึ้นแต่ทว่าคนตัวเล็กก็รู้สึกเหมือนเห็นสายตาบางอย่างของอีกฝ่ายที่ซุกซ่อนอยู่ แววตาเจ้าเล่ห์และแสนร้ายนั้นมันทำให้ธารน้ำหายใจไม่ทั่วท้อง เธอรู้สึกร่างกายของเธอไม่เหมือนเดิมจึงอยากจะไปจากที่นี่

“คงงั้นค่ะ เดี๋ยวธารขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เธอพูดโดยที่ไม่ได้สนใจท่าทีของคนตรงหน้าอีก เพราะอยากจะเดินออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่ถ้าเดินออกไปนอกร้านก็กลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไรเธอเข้า หญิงสาวจึงเดินไปทางห้องน้ำเพื่อที่จะออกทางหลังร้านแทน

หายใจหอบติดขัด รู้สึกว่าช่วงล่างของเธอสั่นสะท้านขึ้นมาอยู่มาก ความต้องการบางอย่างมันทำให้ธารน้ำรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่หญิงสาวก็พยายามกำมือตัวเองแน่นไม่ยอมให้เรื่องบ้า ๆ เกิดขึ้นกับเธอแน่นอน ยิ่งเป็นผู้ชายที่เธอหลงผิดคิดว่าดีด้วยแล้วยิ่งไม่ยอม

หญิงสาวเบิกตาตกใจเมื่อเห็นแสนกล้ากำลังเดินฝ่าฝูงชนเดินมาทางห้องน้ำ นั่นจึงทำให้เธอรีบหลบไปห้องเก็บของทันที โชคดีที่อิงฟ้าเคยพาเธอไปสถานที่แห่งนี้จึงทำให้เธอพอรู้ทางอยู่บ้าง คนตัวเล็กกำกระโปรงเดรสสั้นของตัวเองเอาไว้แน่นเมื่อรู้สึกควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ เหงื่อมากมายไหลออกมาที่ใบหน้าของหญิงสาว บ่งบอกว่าร่างกายของเธอร้อนระอุมากแค่ไหน

“หายไปไหนวะ” ชายหนุ่มพึมพำพร้อมกับกวาดสายตามองหาหญิงสาวที่เมื่อกี้เขายังตามมาติด ๆแต่พอมีกลุ่มผู้หญิงก่อนหน้ากำลังเดินออกมาเขาจึงต้องถอยก่อน แต่พอส่องเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นแต่ความเงียบ ใจนึงก็คิดว่าเธอยังเข้าห้องน้ำอยู่ อีกใจนึงก็คิดว่าเธออาจจะหนีไปแล้ว

เสียงโทรศัพท์ของแสนกล้าดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มที่กำลังหงุดหงิดต้องพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเพื่อนเขาที่โทรมาหา ชายหนุ่มได้ยินคำพูดของคนในสายก็ต้องชักสีหน้าออกมา

“กูรู้แล้วกำลังตามหาตัวอยู่ กูไม่ปล่อยให้หลุดมือไปหรอกนะสวย ๆแบบนี้ พวกมึงก็เตรียมรอแล้วกัน เออ อย่าพูดมากเดี๋ยวกูก็ไม่ให้ร่วมวงด้วยหรอก” คำพูดของแสนกล้าทำให้หญิงสาวที่อยู่ในห้องเก็บของสั่นไหวมากขึ้นกว่าเดิม

เธอตีความหมายได้ในทันทีว่าคำพูดของผู้ชายคนนี้หมายถึงอะไร เขาต้องการพาเธอไปให้เพื่อนของเขาข่มขืนเธอด้วย ยิ่งได้ยินก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจกับผู้ชายคนนี้ เธอหลงผิดไปจริง ๆ ที่มองคนไม่ออก คิดว่าจะเป็นคนดี แท้จริงแล้วดีแต่เปลือกน่ะสิ ความกลัวเกิดขึ้นในใจทำให้ธารน้ำแทบอ่อนแรงจนกระทั่งเธอได้ยินเสียงอีกคนดังขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กชะงักไปอีกครั้งเมื่อจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร

“มาทำอะไรอยู่หน้าห้องน้ำผู้หญิง โซนผู้ชายอยู่ทางโน้น”

“ผมมารอแฟน” แสนกล้าจำได้พวกผู้ชายคนตรงหน้าคือใคร นั่นจึงทำให้เขาก้มหน้าก้มตาลง

“แต่มึงกำลังทำให้คนอื่นไม่กล้าเข้าห้องน้ำ” เพราะอีกฝ่ายเล่นยืนพิงประตูห้องน้ำผู้หญิงอยู่ จนทำให้สาว ๆ ที่มาใช้บริการไม่กล้าเข้าไปในห้องน้ำ อีกอย่างก่อนหน้านั้นธานนท์ก็บังเอิญเห็นคนตัวเล็กอย่างธารน้ำลุกจากโต๊ะผู้ชายคนนี้ด้วยท่าทีแปลก ๆ ทำให้เขาเดินตามมา ไม่อยากจะสนใจแต่ก็อดไม่ได้เพราะยังไงผู้หญิงคนนี้ก็เป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนของเขา

แสนกล้ามองไปทางเหล่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ก็พ่นลมหายใจออกมา ก่อนที่เขาจะยอมเดินถอยออกไปตั้งหลักเพราะมีบอดีการ์ดชุดดำที่คอยดูแลที่นี่เดินตรงมาหาธานนท์แล้ว ใบหน้าหล่อเหลาเผยความเรียบนิ่งออกมา เขาไม่สนใจสายตาสาว ๆ ที่ส่งมาให้เขาเลยแม้แต่น้อยเพราะสิ่งที่เขาสนใจก็คือผู้หญิงที่หลบอยู่ในห้องเก็บของนั่นเอง

“มีอะไรครับคุณธาม”

“จับตาดูไอ้เวรนั่นไว้ อย่าให้มันมาทำระยำในผับของกู” เขาบอกก่อนที่ชายชุดดำจะก้มหน้าให้พร้อมกับเดินออกไปจากจุดนี้

พรึ่บ!

“ว้าย!” ธารน้ำร้องตกใจเมื่อจู่ ๆประตูห้องเก็บของก็ถูกใครอีกคนเปิดออก พอเห็นว่าเป็นคนที่เธอไม่ชอบหน้า ใบหน้าสวยก็เผยความชิงชังขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเธอถึงทำให้ต้องมาเจอหน้าผู้ชายคนนี้อยู่เรื่อย

ธามหรือธานนท์มองคนตัวเล็กที่ตัวสั่นเทาอยู่ แต่เจ้าหล่อนก็ยังทำท่ารังเกียจเขาออกมาอย่างที่มักจะทำ มันจึงทำให้ชายหนุ่มเริ่มไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่เขามาช่วยเธอเอาไว้แท้ ๆ แต่ก็ยังมาเจอสายตานี้อีก มันน่านักจริง ๆ

“หึ คนอุตส่าห์ช่วยไว้แท้ ๆ”

“ก็ไม่ได้ขอนิคะ” คนตัวเล็กตอบกลับโดยไม่สนท่าทีของชายหนุ่มเลยสักนิด เธอข่มความรู้สึกตนเองเอาไว้ก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปจากห้องเก็บของผ่านหน้าของคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้า แต่ทว่าทันทีที่หญิงสาวเดินออกไปเรียวแขนของเธอก็ถูกอีกฝ่ายกระชากเอาไว้ ทันทีที่ถูกสัมผัส ร่างกายร่างเล็กก็สะดุ้งทันที

“ปะ ปล่อยนะ”

“หึ ถ้าไม่ปล่อยแล้วเธอจะทำไม” ธารน้ำเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เมื่อสัมผัสผู้ชายมันก็ยิ่งทำให้ร่างกายของเธอแทบไร้สติ ท่าทางของคนตัวเล็กทำให้ธามชะงักไปเล็กน้อย

“เธอ?”

“ฮึก ปล่อยนะ คนเลว ธารบอกให้ปล่อยไง” ท่าทางของหญิงสาวมันทำให้ธามหน้าตึงขึ้นมา นึกโมโหไอ้สารเลวนั่นเหลือเกินที่กล้ามาทำระยำที่ผับของเขา แต่คำต่อว่าที่หญิงสาวเอ่ยออกมาก็ทำให้รุ่นพี่วิศวะหนุ่มกัดฟันกรอดทันที เขาเลวงั้นเหรอ ควรเป็นไอ้เวรนั่นไม่ใช่รึไงที่เลว

“มานี่”

“ไม่ ปล่อยนะ อ๊ะ” เธอไม่ต้องการที่จะไปไหนกับผู้ชายคนนี้แต่พอเขากระชากร่างเล็กของหญิงสาวก็แทบเข้าปะทะกับแผ่นอกกว้างของชายหนุ่ม จนทำให้บางสิ่งบางอย่างปะทุขึ้นมาจนเธอไม่อาจต้านทานได้

“ทำอะไร?” จู่ ๆ มือเรียวของธารน้ำก็ลูบไล้แผ่นอกของเขา ก็ทำให้ธามชักสีหน้าทันที

“ฮึก ทรมาน ธารทรมาน”

“ก็จะพาไปหาหมอไงวะ เดินมา” น้ำตาของธารน้ำสั่นเครือ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลยแต่ก็ต้องการจนตัวเองทรมานไปหมด