2

สนามบินลอนดอนฮีทโธรว์ ประเทศอังกฤษ

เดือนดาราตื่นเต้นไม่น้อยยามที่เท้าเล็กเหยียบผืนแผ่นดินประเทศอังกฤษ ประเทศที่เธอใฝ่ฝันมาย่ำเยือนตั้งแต่เด็ก และฝันไว้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้มาที่นี่ แล้ววันนี้ความฝันของหญิงสาวก็เป็นจริง งานนี้ต้องขอบคุณพี่ชายทั้งสองคนของเธอ ที่ให้ความกรุณาและเมตตา ส่งเสียให้ตนเรียนตามความตั้งใจ

หญิงสาวหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพาย เมื่อเครื่องมือสื่อสารส่งเสียงบอกข้อความเข้า เดือนดาราเปิดดูข่าวความที่ส่งมาจากกวินภพที่ส่งมาย้ำบอกถึงจุดนัดหมายระหว่างเธอกับปกรณ์หรือพีท น้องชายของเพื่อนสนิทที่พำนักอยู่ลอนดอนพร้อมกับภรรยาจะมารับไปยังที่พัก เดือนดารายิ้มกับโทรศัพท์แล้วตั้งใจว่าจะเข้าห้องน้ำก่อน จากนั้นค่อยไปจุดนัดพบ เธอจึงมองหาป้ายบอกทางไปห้องน้ำ พอเห็นสาวไทยได้เดินไปตามทางป้ายบอก

เป็นจังหวะเดียวกันกับบุรุษรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง เดินไปยังทิศทางเดียวกับเดือนดารา ทว่าจุดหมายไม่ได้หวังจะเข้าห้องน้ำ แต่เขาเดินตามใครคนหนึ่งที่ดวงตาคมกล้าดูร้ายกาจจ้องมองไม่วางตา ราวกับว่าเป้าหมายจะหายตัวไป ในขณะที่เขากำลังเดินตามชายคนนั้นอย่างไม่ลดละ และไม่ได้มองทางว่า จุดที่เขากำลังก้าวเดินเป็นหัวมุม ส่งผลให้ร่างใหญ่ชนกับร่างของสตรีคนหนึ่ง ที่ตัวเธอเซไปหลายก้าว ดีที่ว่าเขาคว้าร่างเธอไว้ได้เสียก่อน ไม่เช่นนั้นก้นงามๆ คงลงไปกระแทกพื้น

“ขอโทษค่ะ”

“ขอโทษครับ” ต่างฝ่ายต่างขอโทษกันด้วยน้ำเสียงสุภาพ และวินาทีที่เขาและเธอมองสบตากัน ก็คล้ายกับว่า โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ทุกสรรพสิ่งรอบกายหยุดนิ่ง เขามองไม่เห็นคนรอบข้างยกเว้นสาวสวยตรงหน้า เช่นเดียวกับเดือนดารา หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจังจังหวะไม่ได้

ฉับพลันนั้นหางตาของเขาก็เหลือบเห็นว่า ชายที่ตนติดตามหันมามอง เขากลัวว่าชายคนดังกล่าวจะรู้ว่าตนคือใคร เขาจึงแก้ไขสถานการณ์ด้วยการรั้งเดือนดาราเข้ากอด และทำบางอย่างเพื่อตบตา แล้วเป็นเรื่องที่เธอไม่คาดคิด

จุมพิต...

ลีออน สแตนฟอร์ดจุมพิตหญิงสาวในอ้อมกอด คนถูกจูบยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ตกใจและไม่คาดคิดว่า ชายแปลกหน้าคนนี้จะขโมยจูบแรกในชีวิตสาวของตนไปซึ่งๆ หน้า ด้วยอารามตกใจ เดือนดาราจึงทำอะไรไม่ถูก มือไม้อ่อนไปหมด ได้แต่ยืนนิ่งเฉยให้เขาจูบตามอำเภอใจ

อืม...มันยอดมาก

เป็นความรู้สึกที่ลีออนไม่เคยประสบมาก่อน เขาจุมพิตสตรีมานักต่อนัก แทบจะนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนี้ เหมือนกับตัวเองร่างเบาดุจดังขนนกที่ลอยอยู่เหนือน้ำ ระลอกคลื่นน้อยๆ รายรอบคล้ายเป็นกระแสไฟฟ้า แล่นปราบเข้าสู่หัวใจ สว่างวาบไปทั้งทรวง จนเขาไม่อยากจะถอนปากห่างกลีบปากคู่นี้

แต่มันจำเป็นต้องทำ...

“ปากหวานเหลือเกินสาวน้อย...เจอกันครั้งหน้า ฉันจะจูบเธอทั้งตัว”

พูดจบเขาได้ประทับจูบแผ่วเบาเป็นการส่งท้าย ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าตามชายคนนั้นที่เกือบจะหลุดรอดสายตา ปล่อยให้เดือนดารายืนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ยี้...ไอ้บ้า...ไอ้ผู้ชายนิสัยไม่ดี..ยี้”

หลังจากที่ตั้งสติได้เดือนดารารีบใช้มือเช็ดและถูริมฝีปากตนเองทันที พร้อมกับสบถว่าชายแปลกหน้ารูปหล่อแต่นิสัยทรามด้วยความโมโห และไม่เข้าใจตัวเองว่า ยืนนิ่งให้เขาจูบได้อย่างไร

คำพูดของเขาทิ้งท้ายก่อนจากไป ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงหนักขึ้น แต่ใจก็คิดว่า โลกคงไม่กลม เขาและเธอคงไม่พบกันอีก เพราะหากพบกัน เดือนอาราจะเรียกตำรวจลากคอเขาเข้าตะราง ไม่ปล่อยให้เขาล่วงเกินตนเป็นครั้งที่สองแน่นอน

หนึ่งปีต่อมา

เดือนดาราอ่านตำราเรียนอย่างตั้งใจ เพราะอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนเธอก็จะสำเร็จการศึกษา เธอจึงตั้งใจเป็นพิเศษ ไม่เที่ยว ไม่ไปสังสรรกับเพื่อน มุ่งอ่านหนังสือหวังจะให้การสอบที่กำลังมาถึง ผ่านไปด้วยดี และคว้าเกียรตินิยมไปให้ครอบครัวของเธอตามความตั้งใจ

“เดือน พี่ว่าเดือนหยุดอ่านหนังสือสักครึ่งชั่วโมงดีกว่าไหม อ่านมาตั้งแต่เที่ยงแล้วนะ พักผ่อนสมองและสายตาบ้าง พี่ทำขนมอร่อยๆ มาให้เดือนกินด้วยนะ ดื่มกับชาสมองจะได้โล่ง” สุภัทราภรรยาของปกรณ์ที่แวะเวียนมาดูแลเดือนดาราเป็นระยะ เดินถือถาดขนมเค้กกลิ่นหอมพร้อมชาร้อนมาวางไว้บนโต๊ะเข้าชุดโซฟา

“อุ้ยพี่แก้ว ไม่ต้องลำบากก็ได้ค่ะ กำลังท้องกำลังไส้ น่าจะพักผ่อน” เดือนดารารีบลุกมาประคองร่างคนตั้งครรภ์เก้าเดือนด้วยความเป็นห่วง

“ถ้าพี่ไม่ทำอะไรบ้าง พี่รู้สึกอึดอัด อีกอย่างทำนู่นทำนี่ก็ถือว่าเป็นการออกกำลังกายไปในตัว”

“เดือนรู้ค่ะว่าพี่แก้วไม่ชอบอยู่นิ่งๆ แต่พี่แก้วใกล้คลอดแล้วนะคะ ต้องดูแลตัวเองมากๆ แล้วเดือนก็รู้สึกผิดด้วยที่ทำให้พี่แก้วลำบาก” เดือนดาราเอ่ยเสียงเบา มีความรู้สึกผิดปะปน

“พี่ไม่ลำบากเลย พี่เต็มใจที่จะทำให้เดือนเพราะถ้าพี่คลอดลูก พี่คงไม่มีเวลามาดูแลเดือน ไม่ได้ทำขนมให้เดือนกิน”

สุภัทรารักเดือนดาราไม่ต่างกับน้องสาวของตนเอง ตลอดระยะเวลาหนึ่งปี เธอกับปกรณ์คอยใส่ใจดูแลเดือนดาราตามคำไหว้วานของกรกวินทร์และกวินภพ โดยเฉพาะรายหลังดูเหมือนจะห่วงและหวงเดือนดาราเป็นพิเศษ กำชับปกรณ์ให้ดูแลเรื่องผู้ชายที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเดือนดาราอย่างเข้มงวด แต่หารู้ไม่ว่า กรกวินทร์ได้ย้ำกับปกรณ์คนละทิศทางเดียวกัน

“ถ้าทอร์ชสั่งให้นายกันท่าผู้ชายที่มาจีบเดือนล่ะก็ นายไม่ต้องทำนะ ปล่อยๆ ไปเลย ฉันกลัวน้องสาวฉันจะขึ้นคาน”

ปกรณ์ถึงกับคิดหนักเนื่องจากทั้งกรกวินทร์และกวินภพต่างก็เป็นเพื่อนสนิทของเขาทั้งคู่ เขาจึงตัดสินใจทำตามทั้งสองฝ่าย ปกรณ์จะคอยสกรีนผู้ชายที่เข้ามาจีบเดือนดารา และปล่อยให้จีบหญิงสาวตามสบาย แต่ทุกรายก็ต้องกินแห้ว เพราะเดือนดาราไม่ยุ่งเรื่องความรัก เธอมุ่งเรื่องเรียนเพียงอย่างเดียว ตั้งมั่นไว้ว่าจะจบการศึกษาให้ได้ภายในหนึ่งปี