รสเสียวที่ถูกเติมเต็ม ตอนที่ 3 ม่านรูดแฟนซี

“วันนี้ฝนดูร้อนแรงจัง”

“พี่อ๋องก็เหมือนกันนั่นแหละ อย่าว่าแต่ฝนสิคะ”

“แบบนี้ถ้าได้อยู่กับน้องวินจริงๆ ฝนคงร้อนแรงกว่านี้แน่ๆ”

“อืม ก็ไม่รู้สิคะ ถึงเวลานั้นอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้”

“แล้วนี่จะนัดเจอน้องเขาเมื่อไหร่”

“เพิ่งเริ่มคุยกันเอง นี่พี่อ๋องดูใจร้อนกว่าฝนอีกนะเนี่ย”

“ก็นะ พี่อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ ไง ผ่านข้อแรกไปได้ พี่ก็จะได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ด้วยไง”

“ว่าแล้วเชียว ไม่คุยละ ฝนนอนดีกว่า ฝันดีค่ะ”

เช้าวันต่อมา.....

“สวัสดีครับพี่ฝน” เป็นหนุ่มวินที่ทักมา จริงๆ ฝนเองก็เกือบจะทักไปก่อนแล้ว แบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ดูน่าเกลียด

“สวัสดีค่ะ ทักมาแต่เช้าเลยนะคะ มีอะไรป่าวคะ”

“ถ้าบอกว่าคิดถึง จะดูเป็นมุกเสี่ยวไปมั้ยครับ”

“มากค่ะ ฮ่าๆๆ เพิ่งคุยกันครั้งเดียว บอกคิดถึงซะแล้ว”

“ก็มันจริงนี่ครับ คุยกับพี่ฝนแล้ววินรู้สึกดีมาก จนอยากเจอเร็วๆแล้วสิ”

“อยากเจอหรือว่าอะไรกันแน่คะ” ฝนถามอย่างรู้ทัน

“ก็ทั้งสองอย่างมั้งครับ” วินไม่อ้อมค้อม เพราะก็รู้ดีถึงจุดประสงค์ในการคุยอยู่แล้วว่าปลายทางจะไปลงเอยที่ไหน

“อืมม เอาไงดีน๊า” ฝนทำเสียงน่ารักใส่หนุ่มรุ่นน้อง

“นะครับ พี่ฝน แค่เจอกัน นั่งดื่มกาแฟหรือทานข้าวกันก่อนก็ได้”

“ก็ได้ค่ะ พี่ขอเป็นพรุ่งนี้เย็นก็แล้วกันนะ วันนี้ไม่สะดวกเท่าไหร่”

“ได้ครับ ที่ไหนดีครับ เอาที่พี่ฝนไม่ลำบากเดินทาง”

แล้วฝนก็บอกสถานที่นัดหมายกับวินไป มันเป็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่มีอาหารว่างให้ทานด้วย เพราะปกติฝนก็ไม่ค่อยกินอะไรหนักๆ ตอนมื้อเย็นอยู่แล้ว”

“ดีใจจัง งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”

เย็นวันนั้น....

“พี่อ๋องคะ คือ....ฝนนัดน้องวินไปหาอะไรทานกันพรุ่งนี้เย็นนะคะ”

“โห เร็วดีจัง ไหนว่าไม่รีบร้อนไง” พี่อ๋องพูดยิ้มๆ

“พี่อ๋องอ่ะ แค่นัดเจอทำความรู้จักกันเฉยๆหรอกค่ะ ยังไม่มีอะไรซะหน่อย”

“มีก็ได้ พี่ไม่ว่าหรอก แต่อย่าลืมสัญญานะว่ากลับมาต้องเล่าให้พี่ฟังด้วยว่าไปทำอะไรกันมาบ้าง”

ไม่รู้ว่าคืนนั้นใครตื่นเต้นมากกว่าระหว่างฝนนางเอกของเรื่องนี้ พี่อ๋องที่อยากให้เมียตัวเองลองมีอะไรกับชายอื่นเพื่อเติมรสรักที่จืดชืด หรือหนุ่มวินที่กำลังจะได้รับประสบการณ์จากสาวร่นพี่เป็นครั้งแรก

วันต่อมาฝนแทบจะไม่เป็นอันทำงาน ใจมันลอยไปถึงตอนเย็นแล้ว ฝนรู้สึกตัวเองเหมือนเป็นสาวรุ่นที่กำลังจะมีเดตแรกอีกครั้ง ความรู้สึกแบบนี้มันหายไปจนฝนเกือบลืมไปแล้ว

“พี่ฝนครับ วินอาจะไปช้าหน่อยนะครับ เพราะรถติดมาก แต่คงไม่เกินทุ่มนึงน่าจะถึงครับ”

“โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”

แล้วเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ฝนนั่งรอวินในร้านกาแฟ สั่งสลัดมากินไปพลางๆ ก่อนที่หนุ่มวินจะมาถึง แม้ว่าจะไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน แต่เพียงวินเปิดประตูเข้ามาฝนก็รู้ได้ทันทีว่าคนนี้แหละคือคนที่ตัวเองรออยู่วินมาในชุดทำงานดูเรียบร้อย คงไม่มีเวลากลับไปไปเปลี่ยน

ส่วนฝนนั้นอยู่ในชุดกางเกงผ้าสีน้ำตาลอ่อนๆ เสื้อเชิ้ตสีขาว มีสร้อยเส้นเล็กๆ น่ารักประดับอยู่บนลำคอ ฝนดูสวยและเด็กเกินกว่าอายุที่บอกไว้ แถมยังตัวเล็กด้วยทำให้ดูเด็กลงไปอีก วินนั้นมั่นใจจนถึงกับเดินตรงไปหา

“พี่ฝนใช้มั้ยครับ”

“ใช่ค่ะ นั่งก่อนสิคะ”

“พี่ฝนดูเด็กกว่าอายุมากเลยครับ” วินชมซึ่งหน้าจนฝนอาย

“มาถึงก็ปากหวานเลยนะคะ”

“ป่าวครับพี่ วินพูดจริงๆนะ”

“งั้นพี่จะถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน วินเองก็ดูดีค่ะ”

“แบบนี้พอจะควงพี่ฝนได้ใช่มั้ยครับ”

“ใช้คำว่าควงเลยเหรอ”

“ฮ่าๆๆ ก็นะ คนสวยใครก็อยากควงจริงมั้ยครับ ว่าแต่ แฟนพี่ฝนไม่มาด้วยเหรอครับ” วินแปลกใจ เพราะเท่าที่รู้ว่าฝ่ายชายจะต้องมาด้วย

“ไม่ค่ะ ครั้งนี้มีแค่เรา”

“อ่อครับ แล้วผมมีเวลาอยู่กับพี่ฝนนานแค่ไหนครับ”

“ก็คงสักสองชั่วโมงมั้งคะ กินไปคุยไปเพลินๆ เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว”

“ว้า แย่จัง นึกว่าจะมีเวลามากกว่านี้ซะอีก” วินเสียดาย เพราะในใจนั้นคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ววันนี้

ทั้งสองนั่งคุยกันอย่างกับสนิทกันมานาน จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ก็ยังคุยสัพเพเหระไปเรื่อย จนวินรู้สึกว่าถ้าปล่อยไปแบบนี้ คืนนี้คงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดพี่สาวคนสวยไปมากกว่านี้

ส่วนฝนนั้นถึงจะประทับใจกับการพบเจอหนุ่มรุ่นน้องแต่ก็ยังไม่คิดถึงขั้นว่าจะต้องลงเอยกันแค่เพียงครั้งแรก

วินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็พิมพ์หาฝน ทั้งๆที่นั่งอยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่วินไม่กล้าพอที่จะพูดตรงๆ เลยอาศัยพิมพ์เป็นข้อความแทน

“พี่ฝน มีเวลาเหลืออีกตั้งชั่วโมง เราไปข้างนอกกันดีมั้ยครับ”

ฝนอ่านข้อความของวิน แล้วมองจ้องใบหน้าหล่อเข้มอย่างเข้าใจในความหมาย ฝนไม่รู้ว่าควรจะตัดสินใจยังไงดี มันสับสนระหว่างกลับบ้านตอนนี้หรือทำตามที่ส่วนลึกในใจเรียกร้อง แล้วอารมณ์ก็อยู่เหนือเหตุผลจนได้

“อืม ก็ได้ค่ะ” ฝนตอบอายๆ ก่อนที่ทั้งคู่ จะเดินตามกันออกไป

“พี่ฝนจอดรถไว้ที่นี่ก็ได้นะครับ ร้านเขาน่าจะปิดดึกอยู่ เดี๋ยววินขับกลับมาส่ง”

ฝนทำตามอย่างที่วินบอกแต่ก่อนจะก้าวขึ้นรถของวินฝนก็ส่งข้อความไปบอกพี่อ๋อง ข้อความสั้นๆ ที่ทำเอาพี่อ๋องใจเต้นแรง

“พี่อ๋องคะ คืนนี้ฝนอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ”

พี่อ๋องรู้ดีว่าฝนหมายถึงอะไร ถึงจะทำใจมาแล้วแต่พอมันเกิดขึ้นจริงพี่อ๋องก็ปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ทำได้แค่เก็บความรู้สึกเอาไว้ เพราะสัญญากับฝนไว้ตั้งแต่แรก

คนเราพอเคมีมันเข้ากันได้อะไรๆ ก็ดูจะง่ายไปเสียหมด ยิ่งในโลกสีเทาๆ ของอารมณ์แบบนี้ต่างฝ่ายต่างเข้าใจในความต้องการของกันและกัน

ยิ่งการที่ฝนยอมขึ้นรถมาด้วยแบบนี้วินยิ่งรู้ว่าสาวรุ่นพี่นั้นยินยอมพร้อมใจกับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้

ส่วนฝนนั้นก็ไม่ใช่ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้ว่าวินจะพาตัวเองไปไหน แค่คิดฝนก็ถึงกับเบียดขาเข้าหากันเพราะสมองจินตนาการไปไกลแล้วนั่นเอง

วินเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ท่อนเนื้อในกางเกงตอบสนองความรู้สึกภายในด้วยอาการแข็งตัวอยู่ภายในกางเกง วินนั้นอยากจะจอดรถแล้วดึงฝนมาจูบซะเหลือเกิน แต่ก็กลัวจะดูรุ่มร่ามเกินไป จนอดทนขับรถมาจนถึงที่หมาย

จริงๆ วินสำรวจเอาไว้แล้วก่อนจะไปหาฝนว่าตรงไหนที่น่าจะเป็นจุดหมายของตัวเองกับฝนในคืนนี้ถ้าฝนตกลงขึ้นรถมาด้วย

วินเลือกห้องพักที่มีป้ายราคาติดเอาไว้แพงที่สุดคิดว่าน่าจะดีที่สุดแล้ว แถมยังเป็นห้องแบบแฟนซีที่มีบรรยากาศให้เลือกตามต้องการ

เพียงแค่เลี้ยวรถเข้ามาฝนก็ถึงกับใจสั่น เพราะแม้จะเคยเข้ามาในสถานที่แบบนี้กับพี่อ๋องบ้างเป็นครั้งคราวเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศแต่กับครั้งนี้ฝนกำลังจะเดินเข้าห้องไปพร้อมกับหนุ่มรุ่นน้องพี่เพิ่งเจอกันครั้งแรก

“พี่ฝน พี่โอเคใช่มั้ยครับ” วินไปอยากฝืนใจฝน

“มาขนาดนี้แล้วคงไม่โอเคมั้งคะ” ฝนตอบยิ้มๆ เป็นอันเข้าใจตรงกัน

แล้ววินก็เลี้ยวรถตามแสงไฟฉายของพนักงานโรงแรม จนมาจอดสนิทอยู่ที่หน้าห้องที่เขียนเอาไว้ว่า Forest บรรยากาศนั้นจำลองให้เหมือนกับว่าอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ ลำธารและต้นไม้ เพียงแต่ตรงกลางห้องมีเตียงไม้ที่วางทับเอาไว้ด้วยที่นอนนุ่มและผ้าปูที่นอนสีเขียวเข้ากับบรรยากาศ

“พี่ฝนชอบมั้ยครับ”

“อืมก็ดีนะคะแปลกดี “

“อุ๊บบบบ” ฝนไม่ทันตั้งตัวหนุ่มวินก็ดึงฝนเข้าไปกอดดื้อๆ

“อะไรกันคะน้องวิน ใจเย็นก่อนสิ” วินไม่ตอบแต่กลับโอบกอดร่างฝนแน่นขึ้น กลิ่นน้ำหอมราคาแพงและกลิ่นสาปสาวมันช่างเร้าอารมณ์วินเหลือเกินจนห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่

ฝนนั้นจากที่ขัดขืนพองามในตอนแรกก็เริ่มที่จะโอบวินตอบเบาๆ ตัววินนั้นสูงกว่าฝนในระดับที่ยืนเทียบกันแล้วฝนสูงเพียงแค่ไหล่ของวินเท่านั้น

แล้ววินก็ทนไม่ไหว...ประกบปากลงไปบนริมฝีปากของสาวสวยรุ่นพี่ วินค่อยๆ บดคลึงทีล่ะน้อยก่อนพยามยามส่งลิ้นเข้าไปสัมผัสกับลิ้นของฝน

“อืมมม น้องวิน” ฝนครางเบาๆ ความเสียวเริ่มเกาะกินในความรู้สึก แล้วฝนก็จูบตอบวินจนได้

ลิ้นหนาของวินกับลิ้นบางของฝนดูดดุนกันอย่างเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่ร้อนแรงขึ้น ทั้งคู่ยืนจูบกันใต้ต้นไม้ปลอมภายในห้อง มันช่างให้ความรู้สึกตื่นเต้นได้ดีทีเดียว

วินโอบรัดเอวบางของฝนเข้าหาร่างตัวเองกดให้สัมผัสกับท่อนเนื้อกลางลำตัว สองมือบีบลงไปบนแก้มก้นของฝนบีบมันอย่างนุ่มนวลจนฝนถึงกับแอ่นตัวตาม

“อูวววว วิน อ่าห์”

“ตัวพี่ฝนหอมจัง ปากพี่ฝนก็หวานมากเลยรู้มั้ยครับ” ปากพูดแต่สองมือบีบเคล้นหนักขึ้น จากแก้มก้นแน่นหนั่นขยับมามาลูบคลึงไปบนหน้าอกของฝนรับรู้ได้ถึงขนาดที่กำลังพอดีมือใหญ่ของตัวเอง

ฝนนั้นไม่มีแรงจะตอบโต้อะไรแล้ว หรือจะเรียกให้ถูกต้องบอกว่าฝนไม่คิดตะตอบโต้เลยด้วยซ้ำ ปล่อยใจปล่อยกายซึบซับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนี้

สัมผัสของวินทำเอาฝนเตลิด กลางลำตัวรับรู้ได้ถึงความแข็งชัดของวินที่บดเบียดเข้าหา ร่องเสียวตอดรัดเข้าหากันขับน้ำใสๆออกมารดไปบนบนเนินเนื้อ

“อืมมมม วินจ๋า รู้สึกดีจังค่ะ”

“ผมก็รู้สึกดีเหมือนกัน”

จ๊วบบบๆ วินหลงในรสจูบของฝนเข้าให้แล้ว แบบนี้สินะที่เขาว่าสาวรุ่นพี่นั้นเร่าร้อนและเป็นงานแบบที่ไม่ต้องสอน ทุกอย่างเป็นไปอย่างธรรมชาติ

ฝนเริ่มลูบไล้ลงไปบนเป้ากางเกงของวินบ้างแล้ว แค่สัมผัสแรกวินก็เสียวซ่านเพราะฝนนั้นรู้ดีว่าควรออกแรงแค่ไหนจึงจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีมากที่สุด

“โอววว พี่ฝน ดีจังมือพี่ฝนนุ่มดีจังครับ”

“ชอบมั้ยคะ พี่ทำแบบนี้ชอบมั้ย”

“ชอบครับ ชอบมาก วินเริ่มจะหลงพี่ฝนแล้วนะเนี่ย”

“พี่ก็เหมือนกัน น้องวินทำให้พี่รู้สึกดีมาก อูยยย “

“แล้วแบบนี้ล่ะครับ เสียวมั้ย”

วินใช้มือหนากดลงไปบนเป้ากางเกงของฝนบ้าง สัมผัสกับเนินเนื้อภายนอกผ้า แต่ก็ทำเอาฝนเสียวไปทั้งตัว

“อุ๊ยยย วินขา อ่าห์ พี่เสียวจัง” วินเห็นฝนเสียวก็ยิ่งบดมือหนักขึ้นอีก

“ผมอยากทำให้พี่ฝนมีความสุขที่สุด”

“ค่ะ ทำเลยค่ะ ทำให้พี่นะคะ พี่ต้องการมัน” ฝนไม่อายแล้วที่จะบอกความต้องการของตัวเอง