ครูสาวติวสวาท : 2 เชิญมาดื่ม 'น้ำ' ในบ้าน (1)

2.1

ซ่า! ซ่า!

ครืนนนนนนน!

เสียงฟ้าร้องก่อนจะมีฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักจนไม่สามารถมองเห็นถนนหนทางได้อย่างชัดเจน ครูน้ำหวานเองที่กำลังสอนวิชาคณิตศาสตร์ให้กับลูกศิษย์ตัวเล็กอยู่ในห้องนั่งเล่นก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะว่านี่ก็เลยเวลาที่เธอต้องกลับบ้านมานานแล้ว แต่เป็นเพราะว่าข้างนอกฝนตกหนัก เธอจึงไม่สามารถออกไปไหนได้

ปกติแล้วเธอต้องกลับ 6 โมงเย็นของทุกวัน แต่ตอนนี้ก็ปาไปเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว แต่ยังไม่มีท่าทีว่าฝนจะหยุดลงสักที

“เฮ้ออ...ไปซื้อกับข้าวไม่ทันแน่ๆ เลย”

“คุณครูทานข้าวที่บ้านผมก็ได้นะครับ ใช่ไหมครับพ่อ” บิ๊กบอสที่กำลังทำโจทย์ที่ครูสาวคนสวยให้ไว้ หันกลับไปหาผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่ตรงข้าม

“ใช่ครับ...ฝนตกหนักขนาดนี้คงไม่หยุดง่ายๆ แน่ ผมว่าครูน้ำทานข้าวที่นี่ก่อนดีกว่า” ดนัยเอ่ยอย่างใจดี แม้ว่าหญิงสาวจะเพิ่งมาสอนพิเศษให้กับลูกชายของเขาได้ไม่กี่วัน แต่เขากลับรู้สึกถูกชะตาเธอเป็นอย่างมาก แล้วก็อยากทำความรู้จักเธอให้มากกว่านี้

“คือว่า...ฉันต้องซื้อของไปทำกับข้าวรอสามีกลับบ้านด้วยน่ะค่ะ คงไม่สะดวกทานข้าวที่นี่...ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ” น้ำหวานเอ่ยขอบคุณอย่างเกรงใจ ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณดนัยเอ่ยชวนเธอให้ทานข้าวด้วยกัน แถมยังชอบนั่งจ้องมองเธอตอนที่สอนพิเศษให้กับลูกชายของเขาบ่อยๆ ด้วย

เธอไม่ได้อยากจะพูดเข้าข้างตัวเองหรอก แต่ว่าเขากำลังสนใจในตัวเธอจริงๆ...

...ใช่ไหมนะ?

“งั้นพอฝนหยุดแล้วให้ผมขับรถไปส่งนะครับ ขับรถกลับบ้านเองคนเดียวตอนกลางคืน แถมถนนลื่นๆ แบบนี้มันอันตราย”

“เอ่อ…”

“นะครับครูน้ำ...”

“กะ ก็ได้ค่ะ...ขอบคุณนะคะ” เธอตอบตกลงไปในที่สุด เพราะถ้าหากจะปฏิเสธเขาคราวนี้อีกก็ดูเหมือนจะเป็นการหักหาญน้ำใจเขาจนเกินไป แถมเขายังอายุเยอะกว่าเธอตั้งเกือบยี่สิบปี เธอก็ไม่ควรจะปฏิเสธน้ำใจจากเขา

“ยินดีเสมอครับ” ดนัยกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบของครูสาว นี่เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ใช้เวลากับเธอมากขึ้น ซึ่งเขาไม่สนหรอกว่าเธอจะมีสามีอยู่ที่บ้านอยู่แล้ว เพราะยังไงผู้หญิงที่เขาหมายตาไว้ เขาก็จะไม่มีวันปล่อยไปง่ายๆ อย่างเด็ดขาด

19 : 31 น.

“หลังนี้ใช่ไหมครับครูน้ำ?”

ดนัยเอ่ยถามขณะที่กำลังขับรถมาส่งครูสาวคนสวยที่บ้านของเธอ

“ใช่ค่ะ...เลี้ยวเข้าไปในบ้านเลยค่ะ” น้ำหวานตอบรับ ก่อนจะเตรียมกระเป๋าเอกสารการสอนเพื่อลงจากรถเมื่อรถจอดสนิท

“งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ ผมขอตัว”

“อะ เอ่อ...คุณดนัยไม่เข้ามาดื่มน้ำหรือกาแฟข้างในหน่อยเหรอคะ คุณอุตส่าห์ขับรถมาส่งฉันถึงที่นี่คงเหนื่อยแย่” ครูสาวเอ่ยชวนหนุ่มใหญ่เข้ามาในบ้าน ส่วนหนึ่งก็คืออยากจะตอบแทนน้ำใจของเขา ส่วนอีกใจหนึ่งก็หวังไว้ลึกๆ ว่าจะสามารถพูดคุยกับเขาต่อได้อีกหน่อย

“ดีเลยครับ...ผมกำลังคอแห้งอยู่พอดี” ดนัยยิ้มกริ่มเมื่อแผนการมาส่งสาวสวยที่บ้านสำเร็จ เขาค่อนข้างมั่นใจในตัวเองระดับหนึ่งว่าสามารถที่จะทำให้อีกฝ่ายเอ่ยชวนเข้าไปในบ้านได้อย่างแน่นอน

เพราะเขารู้ว่าเธอเองก็สนใจในตัวเขาไม่แพ้กัน...

“คุณดนัยจะรับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีคะ?”

เมื่อเข้ามาในบ้านเสร็จ น้ำหวานก็พาหนุ่มใหญ่ตรงเข้ามาที่ห้องรับแขก แล้วนั่งพักตรงโซฟาหนานุ่มตัวยาว

“ขอเป็นน้ำเปล่าแก้วเดียวก็พอแล้วครับ” ดนัยตอบกลับก่อนจะเบนสายตามองสำรวจไปยังรอบๆ ตัวบ้าน ที่ตกแต่งอย่างสวยงามลงตัว มีรูปแต่งงานกับสามีของเธอแขวนอยู่ตรงฝาบ้าน ซึ่งเขาเดาว่าเธอคงเพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน เพราะในรูปกับตัวจริงนั้นยังสวยน่ารักเหมือนเดิมไม่มีผิด

“บ้านครูน้ำนี่สวยจังเลยนะครับ...”

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” น้ำหวานเดินออกมาจากครัวพร้อมกับน้ำเปล่าในมือแก้วหนึ่งเดินมาถึงเขาพอดี

“นี่ค่ะ...”

ร่างอวบอิ่มของน้ำหวานโน้มตัวลงเพื่อที่จะวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะกระจกเตี้ยด้านหน้าชายหนุ่ม แต่จังหวะที่เธอก้มตัวลงมานั้น ดนัยแอบเห็นเนินอกใหญ่ขาวผ่องของเธอที่อยู่ด้านในเสื้อคอกว้างอย่างพอดิบพอดี

“ขอบคุณครับ”

อึก…

หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่ากลืนน้ำลายเหนียวลงคอเบาๆ อย่างยากลำบาก ด้านนอกของเธอก็ว่าใหญ่แล้ว แต่เมื่อครู่ที่เขาได้เห็นด้านในนั้นใหญ่กว่าที่จินตนาการไว้เสียอีก...

“ยังไงก็ขอบคุณคุณดนัยอีกครั้งนะคะที่มาส่งฉันที่บ้าน” น้ำหวานยิ้มหวานนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับคุณดนัย แต่ว่าเว้นระยะห่างเอาไว้พอสมควร

ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกเหมือนว่าเป้ากางเกงของเขามันดูตุงขึ้นมาแปลกๆ

เธอไม่ได้ตั้งใจจะมองตรงนั้นจริงๆ นะ...

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยินดี”