รวมนิยายรักฯ...บทที่ 2 ซ่อนพิศวาส...

“ระชิตบอกว่าพยาบาลคนใหม่ของยายจะมาวันนี้ วรุทส่งคนไปรับหรือยัง” เจ้านางบัวจัตนาถามหลานชายคนรองที่เดินเข้ามานั่งและรินชาให้เหมือนทุกเช้าที่เขาแวะมาดื่มชาเป็นเพื่อนก่อนเวลาอาหาร

“บอกมนัสไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ เจ้ายายไม่ ต้องเป็นห่วง” หลานชายอมยิ้ม เจ้านางบัวจัตนาถามเรื่องนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว คงตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าพยาบาลคนใหม่ที่เขาขอร้องพี่ชายบอกให้ท่านรู้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น

“อยากเห็นว่ารูปร่างหน้าตาจะเป็นยังไง ยายบ่น ว่าคนก่อนตัวโตแข็งแรงแต่ไม่ค่อยสนใจงาน คราวนี้ระชิตจึงทำอุบเงียบไม่ยอมบอกอะไร รูปสักใบก็ไม่ส่งมาให้ดู บอกแต่ว่าคุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างที่ยายต้องการ” เจ้านางบัวจัตนาหัวเราะในลำคอ นึกขำหลานชายคนโตที่ชอบแกล้งหลังจากที่นางบ่นเรื่องพยาบาลที่เขาส่งมา

เจ้านางบัวจัตนาไม่ใช่คนจู้จี้จุกจิกหรือเอาแต่ใจ แต่นางพยาบาลคนแรกก็มีปัญหาที่เป็นคนมีครอบครัว ลางานกลับกรุงเทพฯไปหาสามีกับลูกทุกวันเสาร์-อาทิตย์ โดยออกเดินทางตั้งแต่ค่ำวันศุกร์ พอนางบ่นเรื่องนี้หลานชายคนโตก็ส่งคนโสดเป็นสาวแก่อายุสี่สิบกว่ามาให้ อยู่ไม่นานก็มีเรื่องทะเลาะเป็นปากเสียงกับฟองคำเพราะไม่ยอมให้ฟองคำเข้าใกล้หรือเข้ามาอยู่คอยรับใช้ใกล้ชิดอย่างที่เคยทำประจำ คนต่อๆมาอยู่ได้เดือนหรือสองเดือนก็ลาออกเพราะทนความเงียบเหงาไม่ไหว

“พี่ระชิตคงอยากเซอร์ไพรส์เจ้ายายกระมัง รอดูกันก่อนก็ได้ครับ ถ้าไม่ดีอย่างที่คุยผมเล่นงานพี่ระชิตแทนเจ้ายายเอง” ผู้กล่าวจิบชาหมดถ้วยก็ขอตัวไปดูงานในสวนหลังบ้านอย่างที่เคยทำประจำก่อนออกไปทำงาน

“ไปเถอะ อย่าลืมกินข้าวก่อนไปมหาวิทยาลัยนะ ” เจ้านางบัวจัตนากล่าวไล่หลังเจ้าของร่างสูงที่เดินออกไป หลานชายหันกลับมายิ้มและค้อมศีรษะรับ

แม้เจ้านางบัวจัตนาจะไม่ได้ลงไปกินอาหารร่วมโต๊ะกับหลานชายหลานสาวข้างล่าง แต่นางก็ห่วงใยจึงมอบหมายหน้าที่ให้ฟองคำคนรับใช้เก่าแก่ที่ไว้วางใจมารายงานเรื่องเมนูอาหารของทุกวันและคอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนเรื่องความเป็นไปในบ้านว่า...ใคร...ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร...และมีเรื่องที่ผู้ใหญ่เคร่งครัดขนบประเพณีอย่างนางต้องเก็บมาคิดหาทางแก้ปัญหา

เจ้านางบัวจัตนาเข้าใจดีว่าสมัยปัจจุบันโลกเปิดกว้างให้ทุกชนชาติเข้าถึงสังคมของชาติอื่นมากขึ้น ชนในชาติที่ได้ชื่อว่ากำลังพัฒนาจึงนิยมเลียนแบบวิถีชีวิตของชนในชาติที่เจริญกว่าหรือได้ชื่อว่าพัฒนาแล้ว โดยเฉพาะอิสระ-เสรีในเรื่องความสัมพันธ์ทางเพศที่นิยมชมชอบกับการเลือกคู่ครองและหาความสุขทางเพศได้ตามใจปรารถนา แต่นางก็ไม่สนับสนุนให้คนที่นางรักห่วงใยและเลี้ยงดูมามองเห็นเรื่องชู้สาวที่เกิดจากแรงราคะเพียงอย่างเดียวเป็นเรื่องปกติธรรมดา เพราะหลานชายหลานสาวของนางได้ชื่อว่าเป็นผู้ดีมีเชื้อสายและมีหน้ามีตาในสังคม

แม้นางจะเป็นหญิงชราวัยใกล้เจ็ดสิบก็ไม่ใช่จะเป็นคนแก่หัวโบราณถือเคร่งครัดขนบธรรมเนียมประเพณีมากมายนัก นางรู้จักปรับตัวปรับใจให้เข้ากับยุคสมัยมาตลอด แต่ความรักลุ่มหลงแบบหนุ่มสาวยุคใหม่ก็หวือหวามาเร็วไปเร็วจนนางแทบจะตามไม่ทัน

นางทำวางเฉยเรื่องรชิตราวรรธ(ระ-ชิด-ตรา-วัด)หลานชายคนโตพาแฟนสาวต่างชาติกลับมาอยู่แบบผัวเมียโดยไม่แต่งงานและรอดูทีท่าว่าทั้งสองจะไปกันได้มากน้อยแค่ไหน หากทั้งสองครองคู่อยู่กันด้วยดีนางก็ตั้งใจจะจัดงานตบแต่งให้ถูกต้องตามประเพณี แต่คนรักต่างชาติที่หลานชายคนโตพามากลับทนรับสภาพหน้าที่การงานที่มีเวลาไม่พอที่หล่อนต้องการและเลิกรากันไป

นางสบายใจได้ไม่นานก็มีเรื่องวรุทธิรงค์(วะ-รุด-ทิ-รง)หลานชายคนรองกับดวงแขคนรับใช้ในบ้านโดยฟองคำที่นางมอบหมายให้คอยเป็นหูเป็นตาแทนมารายงานว่าดวงแขทำตัวไม่เหมาะสมที่เข้าไปอยู่ในห้องวรุทธิรงค์ครั้งละนานๆ

แม้เจ้านางจะมีเชื้อสายสืบต่อมาจากเจ้าเมืองเชียงใหม่โดยตรงแต่ก็ไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่างที่แบ่งชั้นวรรณะกับคนสามัญ แต่นางก็คิดว่าหลานชายที่มีชาติกำเนิดสืบเชื้อสายมาจากสกุลสูงส่งควรจะได้ภรรยาที่เหมาะสมมากกว่าแม่ม่ายที่มาเป็นคนรับใช้ในบ้านและนางกำลังเฟ้นหาสาวงามผู้เหมาะสมให้มาแต่งงานกับหลานชายทั้งสองที่อยู่ในวัยควรมีคู่ครอง

จากเรื่องหลานชายรองก็มีเรื่องหลานสาวคนเล็กให้กลุ้มใจหนักกว่า เนื่องจากการแต่งงานครั้งที่สองของ รวิพรรณ(ระ-วิ-พัน)เป็นเรื่องราวใหญ่โตให้รัศมิวรรณ (รัด-สะ-มิ-วัน)หลานสาวคนโตกับหลานชายทั้งสองต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเพื่อให้เลิกรากับสามีนักธุรกิจเชื้อสายชาวตะวันออกกลางตามที่รวิพรรณต้องการเพราะเขามีภรรยาอยู่แล้วสองคน หลังจากกลับมาอยู่เมืองไทย รวิพรรณที่ทนอับอายเพื่อนฝูงไม่ไหวก็หอบเสื้อผ้าข้าวของมาอยู่ที่คุ้มสัตตบงกช(สัต-ตะ-บง-กด) และตอนนี้ก็มีเรื่อง ชู้สาวมาเข้าหูอีก

คราวนี้นางเห็นว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะสมเอามากๆและจำเป็นต้องแก้ปัญหาก่อนเรื่องจะบานปลายจนสร้างความเสื่อมเสียแก่หลานสาวอีกครั้ง แต่เรื่องละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกอย่างนี้ก็ยากที่นางจะจัดการให้เสร็จสิ้นทันที นางจึงต้องรอเวลาเพื่อหาจังหวะดีๆที่จะไม่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายและเสื่อมเสียแก่หลานสาว