บทที่ 15 บุตรสาวของท่านเสนาบดี

"เจ้ารู้ดียังกับว่าคลานออกมาจากครรภ์ของฮูหยินท่านเสนาบดีเสียอย่างนั้น" โจวเจ๋อฮั่นเอ่ยขึ้น

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านอ๋องท่านก็รู้ว่าหลังจากว่างจากการตามข่าวข้าศึกก็คงมีเรื่องพวกนี้ที่ทำให้ข้าบันเทิงใจได้ ท่านรู้หรือไม่เพราะข่าวลือนี้ เลยไม่มีจวนไหนอยากได้คุณหนูนั่นเป็นสะใภ้ ถึงท่านเสนาบดีหลิวจะมีบารมีมากเพียงใด ก็หาคนที่เปิดใจไปทาบทามมิได้ จวบจนคุณหนูผู้นั้นอายุย่างสิบเก้าปีเลยวัยออกเรือนมาแล้ว ด้วยความฉลาดของไทว่โฮว่เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลังเป็นแน่"

"ข้าเป็นเพียงอ๋องผู้หนึ่งหาใช่ฝ่าบาทไม่ จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างไรข้าก็ขอยืนยันคำเดิมว่าไม่ สนใจแม้แต่น้อย"

โจวอ๋องลากเสียงต่ำยาว เจ้าอี้เหวินจึงได้แต่หัวเราะด้วยความสนุกสนาน เรื่องเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง

อย่างไรเสียการแต่งงานของท่านอ๋องในครานี้ดูว่าจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่ใช่น้อย

เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น

ท่านมหาเสนาบดีฝ่ายหลิวบัดนี้ยืนอยู่หน้าเบื้องพระพักตร์ขององค์ไท่โฮว่ การเรียกเขาเข้าเฝ้าในครานี้ล้วนมีเบื้องหลัง

ในใจของท่านหลิวจึงเป็นกังวลยิ่ง พระนางตรัสถามไถ่เขาไปเรื่อยเปื่อยประดุจสหายที่ไม่ได้พบหน้ามานานวัน จวบจนคำถามที่เขาหวาดกลัวนั้นก็ทำท่าจะเป็นจริงดั่งที่คิด

"บุตรีคนเล็กของท่านเป็นอย่างไรบ้าง"

การถามถึงบุตรีสุดรักสุดหวงของเขาทำให้มหาเสนาบดีหลิวถึงกับเหงื่อตก

สิ่งที่เขาไม่ต้องการเป็นที่สุดคือให้บุตรสาวเกี่ยวข้องกับวังหลวง สถานที่จะกักขังนางและทำให้นางใช้ชีวิตไม่มีความสุข

"ทูลไท่โฮว่ ช่วงนี้นางต้องลมเย็นเพราะไปไหว้พระขอพรมาจึงทำให้สุขภาพไม่สู้ดีนักพ่ะย่ะค่ะ"

"หากนางไม่ใคร่สบายอัยเจียได้ยาบำรุงดี มาหลายชนิด เดี๋ยวท่านนำกลับไปให้นางด้วยเถิด ถือเป็นของที่อัยเจียมอบให้ด้วยความห่วงใย"

"ขอบพระทัยไท่โฮว่ที่ทรงใส่พระทัยพ่ะย่ะค่ะ"

"ท่านหลิวต้องล่วงเกินถามท่านแล้วทั้งหมดนี้ด้วยความเป็นห่วงเป็นอย่างยิ่ง"

"มิได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมิบังอาจ"

"เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจท่านหลิวแล้ว เราสองคนถือเป็นคนกันเองเช่นนั้นอัยเจียเพียงได้ข่าวมาว่าบุตรสาวคนเล็กของท่านเสียโฉมอีกทั้งยังบ้าใบ้ใช่หรือไม่ เรื่องนี้อัยเจียหาได้เชื่อที่เขาลือกันแม้แต่น้อย ท่านหลิวพอจะให้ความกระจ่างได้หรือไม่"

ท่านมหาเสนาบดีหลิวอึกอักไม่กล้าทูล เขาหลีกเลี่ยงเรื่องสมรสของบุตรสาวมาเป็นเวลานาน

ด้วยรับปากฮูหยินผู้ล่วงลับและไม่อยากฝืนใจบุตรสาวแต่ครานี้จวนตัวนักเขาจะทำอย่างไร

โทษของการปิดบังเบื้องสูงมีถึงประหารเก้าชั่วโคตร อีกทั้งท่าทางของไท่โฮว่ในตอนนี้คงให้คนสืบเรื่องของบุตรสาวเขาจนกระจ่างเป็นแน่ เขาจึงต้องใคร่ครวญเป็นอย่างยิ่งที่จะตอบคำถามนี้

ไท่โฮว่ทรงแย้มพระสรวลแล้วเอ่ยว่า

"ท่านก็รู้ว่าอัยเจียเคยเห็นมารดาของบุตรสาวท่านอยู่หลายครา ฮูหยินรองของท่านผู้นั้นงดงามไร้ที่ติความงามของนางยังติดตราตรึงใจอัยเจียตราบเท่าวันนี้ อีกทั้งหลายปีนี้แม้จะพบเจอหญิงงามมามากแต่ทุกคนล้วนไม่อาจเทียบเคียงฮูหยินรองของท่าน ช่างเป็นความงามที่หาได้ยากยิ่ง"

"ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ"

"เพราะความงามเช่นนี้อัยเจียคิดว่าคงสืบทอดมายังบุตรสาวเป็นแน่ เสียดายที่มารดามีวาสนาน้อยจึงจากไปตั้งแต่นางยังเยาว์นัก เห็นแบบนี้ในฐานะที่อัจเจียและท่านหลิวล้วนคือคนกันเองจึงอดสงสารนางไม่ได้"

"กระหม่อมมิกล้าพ่ะย่ะค่ะ"

"เห็นท่านไม่ปฏิเสธเช่นนี้ อัยเจียคิดว่าทั้งหมดคงเป็นเรื่องไม่จริงใช่หรือไม่"

"ทูลไท่โฮว่ เดิมทีบุตรสาวกระหม่อมมีนิสัยประหลาดอีกทั้งกระหม่อมยังบกพร่องสั่งสอนนางไม่ดี เรื่องหน้าที่กุลสตรีล้วนตกหล่น บุตรสาวผู้นี้ไม่คู่ควรให้พระนางตรัสถึงแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ"

"ท่านหลิว ท่านก็กล่าวเกินจริง ท่านเป็นยอดปราชญ์ถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังมีบุตรสาวที่เกิดจากสตรีที่งดงามที่สุดผู้หนึ่งในแผ่นดิน หากไม่ใช่บุตรีของท่านแล้วจะมีผู้ใดที่เหมาะสมไปอีกอัยเจียก็คิดไม่ออกแล้ว"

"กระหม่อม..." เสนาบดีหลิวยังคงเป็นกังวล อีกทั้งยังกลัวว่าหากเขายังดึงดันเห็นที่ว่า

"อัยเจียไม่ขออ้อมค้อมท่านก็รู้ที่เอ่ยมาล้วนมีความต้องการให้เราเกี่ยวดองกัน สวรรค์คงกำหนดไว้แล้วหากนางไม่บ้าใบ้หรือเสียโฉมก็เห็นว่าเหมาะสมยิ่ง หรือท่านเห็นว่าบุตรชายของอัยเจียมีข้อบกพร่องเช่นนั้นหรือ"

ท่านมหาเสนาบดีหลิวคุกเข่าพลางก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว

"กระหม่อมมิกล้า ท่านอ๋องสูงส่งเช่นนั้นไม่อาจทำให้แปดเปื้อนได้"

"เช่นนั้นท่านเห็นด้วยหรือไม่ อย่างไรเสียอัยเจียก็เพียงต้องการสตรีธรรมดาผู้หนึ่งที่ไม่ละโมบในอำนาจ อีกทั้งท่านก็ยังเป็นคนที่อัยเจียไว้วางใจหากเราเกี่ยวดองจึงนับเป็นวาสนายิ่งไม่ใช่หรือ"

"หามิได้พ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่กระหม่อมไม่อยากบังคับใจนางเท่านั้น บุตรสาวผู้นี้กระหม่อมรักและตามใจนางมากนิสัยดื้อรั้นยิ่ง อีกทั้งนางยังเป็นบุตรสาวที่เกิดจากอนุเกรงว่าจะไม่คู่ควร"

"บุตรอนุหรือ แล้วอย่างไรนางคือบุตรสาวของท่านอีกทั้งเห็นท่านรักนางเพียงนี้ อัยเจียเห็นว่าสมควรแล้ว ที่ผ่านมาอัยเจียไม่เคยสนใจเรื่องในจวนของท่าน แต่ตอนนี้อัยเจียก็ไม่รู้จะหาหญิงใดที่เหมาะสมมาเป็นชายาโจวอ๋อง ตัวอัยเจียเองก็โปรดท่านอ๋องนัก ส่วนฮ่องเต้ก็โปรดเขาไม่น้อยกว่าอัยเจีย หากคนที่มาเป็นชายาคิดไม่ซื่อล่ะก็เกรงว่าจะสามารถสะเทือนบรรลังก์ฝ่าบาทได้ เรื่องนี้คงเป็นท่านที่เข้าใจใช่หรือไม่"

"พ่ะย่ะค่ะ"

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วท่านอย่าได้ปฏิเสธความสัมพันธ์กันอีกเลย ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องมงคลไม่ใช่หรือ"

ท่านเสนาบดีไม่อาจโต้แย้งได้ เมื่อองค์ไท่โฮว่ทรงหมายมั่นกับซือซือของเขาปานนั้น