บทที่ 5 แก้วตาดวงใจ

คฤหาสน์หลังใหญ่ของครอบครัว วรเกียรติสกุล มีบริเวณกว้างขวางเนื้อที่สิบกว่าไร่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาร่มรื่นด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ คฤหาสน์หลังใหญ่สวยงามโดดเด่นอยู่ตรงกลางขนาบข้างด้วยบ้านหลังใหญ่สองหลังสวยงามไม่ต่างกันของลูกสาวทั้งสองของฝั่งซ้ายเป็นบ้านของคุณมายาวี ฝั่งขวาเป็นบ้านของคุณมยุรี น้องสาวคนสุดท้องที่แต่งงานกับคุณกำธร พิสุทธิ์เมธา นักธุรกิจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มีลูกสาวหนึ่งคนคือ กชกร พิสุทธิ์เมธา ส่วนธนากรพี่ชายคนโตอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ในฐานะทายาทผู้สืบทอดโดยชอบธรรม คุณธนากรแต่งงานกับเลขาสาวคือคุณมยุรี มีลูกสองคนคือธนดลลูกชายคนโตกับจารวีลูกสาวคนเล็ก ซึ่งเป็นครอบครัวใหญ่ที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขไม่มีอิจฉาตาร้อนหรือจะแย่งชิงแข่งขันกันลูกหลานๆก็รักใคร่กลมเกลียวเหมือนเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน ส่วนฝั่งตรงข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นโรงแรม เจ้าพระยา แกรนด์ปาร์ค โรงแรมหรูหกดาวของตระกูลวรเกียรติสกุล ติดแม่น้ำเจ้าพระยาเหมือนกัน จึงมีท่าน้ำหลังบ้านเพื่อนั่งเรือข้ามฟากไปทำงานได้อย่างสบายไม่ต้องขับรถอ้อมไปไกลยกเว้นเมื่อมีธุระเท่านั้น ซึ่งตอนนี้มัลลิกากับจารวีเป็นคนดูแลอยู่

“ว่าไงจ้ะยัยนัตตี้จะทำอะไรอีกล่ะคราวนี้” มัลลิกาถามเพื่อนภานุพงษ์ หรือภานุของเพื่อนที่เขาได้เปลี่ยนชื่อเล่นเป็นนัตตี้แล้วเธอเปลี่ยนจากหนุ่มหล่อเป็นสาวสวย และตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักนัตตี้ดีไซน์เนอร์ชื่อดังของห้องเสื้อหรูอย่าง J.M หรือจัสมิน ที่เพื่อนรักทุกคนที่มีฝันร่วมกันว่าจะหุ้นกันทำเสื้อผ้าแบรนด์ของตัวเองโดยมีสองสาวอย่างนัตตี้กับครองขวัญเป็นผู้ดูแลและบริหารที่ใช้เวลาแค่สองปีกว่าก็สามารถสร้างชื่อเสียงได้อย่างรวดเร็ว

“แกมาที่บริษัทหน่อยนะยัยหุ้นส่วน ไม่ใช่หายไปอย่างนี้นะยะ” นัตตี้พูดเสียงแหลมใส่เพื่อนรักที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเพราะงานเอเยอะมากต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆเพื่อไปเลือกดูผ้าที่มีคุณภาพมาตัดเย็บงานให้มีคุณภาพสมราคาที่ลูกค้ายอมจ่ายแพงๆ

“ได้ๆ ลิกาว่างวันนี้ยัยหนูไปเที่ยวกับลุงดลน่ะ” มัลลิกาบอกเพื่อนรักที่คงจะคิดถึงหลานแน่ๆถึงโทรหาเธอ

“อ้าว นัตตี้คิดถึงหลานนะเนี่ยแต่ไม่เป็นไรไปกับสามีมโนของนัตตี้เอง แต่แกให้หลานมาหาที่ร้านสิอยากเจออ่ะ” นัตตี้บอกเพื่อนรักเธอกำลังจะทำเสื้อผ้าเด็กด้วยจึงอยากปรึกษามัลลิกาด้วย

“ก็ได้ไม่มีปัญหา เดี๋ยวให้พี่ดลพายัยหนูไปส่งที่ร้านเลยละกัน” มัลลิกาตกลงกับเพื่อนรักได้เธอก็บอกแม่แล้วไปแต่งตัวไปหาเพื่อนที่บริษัท Jasmine หรือห้องเสื้อ J.M (จัสมิน) ซึ่งทุกคนลงความเห็นว่าใช้ชื่อของจัสมินเพราะจะได้ละลึกถึงธมนเพื่อนรักที่จากไป

“ว่าไงจ้ะนัตตี้คนสวย มีอะไรถึงโทรตามลิกามาเนี่ย” มัลลิกาเดินเข้าห้องทำงานของเพื่อนรักทั้งสองแล้วถามเสียงดังจน นัตตี้ตกใจอุทานออกมา

“นัตตี้ แหก แหก” นัตตี้อุทานออกมาทำให้เพื่อนสาวทั้งสองหัวเราะเมื่อเห็นเพื่อนตกใจ ตอนนี้นัตตี้เป็นสาวสวยผมยาว

“คิกๆ ขวัญอ่อนจริงๆนะยะ” มัลลิกาว่าให้เพื่อนรักที่ค้อนใส่เธออย่างขำๆ

“มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงนัตตี้หัวใจวายนะแม่ลิกา” นัตตี้พูดเสียงแหลมใส่มัลลิกาและมองเพื่อนรักไม่ว่าจะอยู่ชุดไหนก็เหมาะกับเพื่อนสมแล้วที่ถูกเขาบังคับให้มาเป็นนางแบบให้และต่อไปก็เป็นสาวน้อยจัสมินลูกสาวของพวกเธอ

“ลิกาว่าแกควรจะหัวใจวายคาอกหนุ่มๆมากกว่านะนัตตี้” มัลลิกาหมั่นไส้เพื่อนรัก

“เมื่อไหร่สามีนัตตี้จะมาส่งลูกสาวนะ คิดถึงจะแย่แล้ว” นัตตี้บ่นคิดถึงหลานสาวคนสวยที่ได้พ่อได้แม่ผสมกันอย่างลงตัวออกมาสวยน่ารัก

“อย่ามโนให้มันมากนะยะนัตตี้ คุยงานกันก่อนเดี๋ยวลูกสาวมาจะได้ไปกินขนมกัน” ครองขวัญบอกเพื่อนทั้งสอง

“นั่นสิ ลิกาอยากรู้บอกมาเร็ว” มัลลิกาใจร้อนอยากรู้ว่าเพื่อนมีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอ

“คืออย่างนี้นะลิกา นัตตี้คุยกับยัยขวัญว่าเราจะทำเสื้อผ้าเด็กออกขายแกจะว่ายังไง” นัตตี้ถามมัลลิกาเพราะอย่างน้อยเธอก็ถือหุ้นอยู่แม้ว่ามัลลิกาให้สิทธิ์พวกเธอตัดสินใจก็ตาม

“ก็ดีนะ ไหนๆพวกแกก็ออกแบบเสื้อผ้าให้ยัยหนูใส่อยู่แล้วนี่ เราจะได้ลูกค้าเพิ่มไง” มัลลิกาเห็นด้วยกับเพื่อนทั้งสองเพราะตอนนี้มีเสื้อผ้าวัยรุ่นและวัยทำงานติดตลาดแล้วจะเพิ่มอีก

“ถ้าลิกาเห็นด้วยขวัญกับนัตตี้จะได้ลงมือทำเลยเพราะตอนนี้ออกแบบไว้หมดแล้ว แต่แกต้องให้ลูกสาวของพวกเราเป็นนางแบบนะ” ครองขวัญถามเพื่อนรักที่เป็นแม่ของยัยหนูจัสมินก่อน

“ลิกาไม่อยากให้ลูกทำเลยนะ แต่เพื่อยัยมน” ในที่สุดมัลลิกาต้องยอมจัสมินน้อยก็จะได้ทำตามความฝันแม่ธมนของเธอด้วย

“ขอบใจนะแก ขวัญว่าแกต้องคิดเหมือนพวกเราสองคนใช่มั้ย อย่างน้อยยัยมนก็มีตัวแทนนะ” ทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วน้ำตาคลอ

“โอเค ลิกาจะให้ยัยหนูเป็นนางแบบแต่ต้องเป็นช่วงปิดเทอมหรือวันหยุดนะ ลิกาอยากให้ยัยหนูได้มีเวลาเรียนเต็มที่น่ะ” มัลลิกาบอกเพื่อนรักที่เข้าใจเธอดี

“งั้นตามนี้หากมีอะไรเพิ่มเติมขวัญจะบอกนะลิกา” ครองขวัญบอกเพื่อนรักที่ทำงานกันแค่สองคนแต่เธอทำน้อยกว่าใครแต่เพื่อนรักทั้งสองก็ไม่ว่าอะไรเธอขอถอนหุ้นก็ไม่ยอมอีก

“ลิกาไม่อยากเอาเปรียบพวกแกเลยอ่ะ มีอะไรให้ลิกาช่วยก็บอกนะ ขวัญ นัตตี้” มัลลิกาบอกเพื่อนทั้งสอง

“แกก็เป็นนางแบบไงไหนจะขนพี่ๆน้องๆแกมาช่วยเดินแบบให้ฟรีๆอีกล่ะ จบเราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก โอเค” นัตตี้พูดเสียงเข้มขึ้น

“แหม แมนมาเลยนะยะเจ้นัตตี้ โอเคๆ” มัลลิกาไม่พูดต่อจากนั้นทั้งสามก็หารือกันต่อจนบ่ายสองโมงธนดลพาหลานสาวมาส่งตามคำสั่งของน้องสาว

“ก๊อกๆๆ” ธนดลเคาะประตูแล้วเปิดให้หลานสาว

“ม่ามี้ขา สวัสดีค่าแม่ขวัญ แม่นัตตี้” จัสมินไหว้แม่ๆของเธอซึ่งยังมีแม่มนอีกคนหนึ่ง

“มายัยหนูมาให้แม่นัตตี้กอดเร็วค่ะคิดถึงจังเลยลูก” นัตตี้กอดลูกสาวเพื่อนอย่างรักใคร่หอมแก้มตุ๊กตาตัวน้อยอย่างหมั่นเขี้ยวจนจัสมินหัวเราะคิกคัก

“พอเลยยัยนัตตี้ มาให้แม่ขวัญกอดด้วยค่ะยัยหนู” ครองขวัญกอดและหอมแก้มทั้งสองข้างของจัสมิน

“น้องขวัญครับไม่อยากมีลูกของเราบ้างเหรอครับ” ธนดลหยอดถามครองขวัญที่เขาตามจีบตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศสพร้อมน้องสาวแต่เธอไม่ยอมรับเขาเป็นแฟนสักที

“ยังค่ะขวัญรอดูพฤติกรรมพี่ดลก่อนค่ะ ถ้าไม่ผ่านขวัญจะคิดอีกทีค่ะ” ครองขวัญขู่พี่ชายเพื่อนที่เธอไม่แน่ใจว่าเขาเลิกเจ้าชู้หรือยัง

“โธ่น้องขวัญครับ พี่จะไปมีใครได้ล่ะครับ ข่าวก็บอกปาวๆว่าเราคบกันเป็นแฟนกันน่ะครับ” ธนดลอ้อนแฟนสาวจนสามสาวที่อยู่ในเหตุการณ์ทำหน้าระอากัน

“นั่นมันแค่ข่าวค่ะ” ครองขวัญไม่ยอมใจอ่อน

“ลุงดลขา จัสมินอยากมีน้องเล็กๆเหมือนเพื่อนๆค่ะลุงดลทำให้จัสมินหน่อยสิคะ” จัสมินเห็นเพื่อนบางคนมีน้องเล็กๆน่ารักเธอก็อยากมีบ้างแต่คุณครูบอกว่าต้องเป็นแฟนกันก่อนถึงจะมีลูกได้แล้วลุงดลก็เป็นแฟนแม่ขวัญนี่น่าทำน้องให้เธอได้แน่ๆ ทุกคนอึ้งกับคำถามของจัสมิน

“ยัยหนูขา แม่ขวัญกับลุงดลยังไม่ได้เป็นแฟนกันมีน้องให้ไม่ได้ค่ะ ต้องแต่งงานเป็นสามีภรรยากันถึงจะมีลูกได้เข้าใจมั้ยคะลูก” มัลลิกาอธิบายให้ลูกสาวฟังช้าๆ

“งั้นลุงดลก็แต่งงานกับแม่ขวัญสิคะจะได้มีน้องให้จัสมิน นะคะลุงดลขา” จัสมินอ้อนลุงดลเพราะเธอจะอ้อนขออะไรลุงดลก็หาให้ได้ทุกอย่าง

“จัสมินจ๋า งั้นช่วยทำให้แม่ขวัญใจอ่อนก่อนสิครับแล้วลุงดลจะมีน้องให้จัสมินหลายๆคนเลยครับ” ธนดลนั่งยองๆตรงหน้าจัสมินที่นั่งบนตักแม่ขวัญและพูดกับหลานสาวแต่ตาจ้องไปที่แฟนสาวที่หน้าแดงฟังลุงหลานคุยกันเรื่องเธอ

“พี่ดลเปลี่ยนใจยังทันนะคะ นัตตี้ว่างอยู่ยินดีต้อนรับยี่สิบสี่ชั่วโมงค่ะ” นัตตี้แซวเพื่อนและธนดลจนทำให้ทุกคนหัวเราเธอจะมีก็แต่จัสมินเท่านั้นทียังฟังไม่เข้าใจเท่าไหร่

“พี่รักเดียวใจเดียวครับนัตตี้” ธนดลพูดแล้วยิ้มให้ทุกคน

“จุ๊บ ชื่นใจจังเลยไปเที่ยวที่ไหนมาคะไม่ชวนแม่ขวัญเลยค่ะ” ครองขวัญไม่สนใจธนดลเธอก้มลงคุยจัสมินที่นักบนตักและถามหลานสาว

“ไปดูหนังมาค่ะ สนุ้กสนุกค่ะ” จัสมินบอกอย่างมีความสุขและสนุกมากตามประสาเด็ก

“แล้วอย่างนี้จะมีใครไปกินขนมเค้กกับแม่นัตตี้มั้ยเนี่ย เฮ้อ” นัตตี้แกล้งพูดขึ้นมา

“จัสมินไปค่ะ เรายังไม่ได้กินขนมกันใช่มั้ยคะลุงดลขา” จัสมินหันไปถามคุณลุงสุดหล่อที่นั่งฟังสาวๆคุยกัน

“ใช่ครับ ตอนนี้ลุงดลก็หิวแล้วด้วยสิ งั้นเราไปกันเลยนะครับสาวๆ” ธนดลถามสี่สาวที่เตรียมพร้อมจะไปกินขนมกัน

“จัสมินพร้อมค่ะ ไปกันเลยนะคะม่ามี้” จัสมิสลุกจากตักแม่ขวัญเดินไปหาม่ามี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ

“โอเคค่ะ” มัลลิกาลุกขึ้นจับมือลูกสาวแล้วทั้งหมดก็พากันไปร้านกาแฟที่อยู่ติดกับห้องเสื้อหรูของพวกเธอเมื่ออิ่มแล้วสองแม่ลูกก็ขอตัวกลับก่อนเพราะจัสมินมีเรียนว่ายน้ำตอนสี่โมง