อย่ากล้า

หนูอินทร์ผลัดผ้านุ่งวับๆแวมๆ

"คุณหนูอินทร์ผิวสวยจังค่ะหุ่นดีด้วย"

"เขาว่าน้ำประปาที่กรุงเทพทำผิวเนียน"น้อยหัวเราะคิกคัก

ผ้าขนหนูผืนสั้นเกือบถึงสะโพกเผยขาขาวอวบ ปิดแค่เพียงของสงวนและสะโพกกลมกลึง คิมหันต์กลืนน้ำลายลงคอช้าๆอีกครั้ง ผ้าขนหนูผืนนั้นเป็นดังศัตรูของเขาอยากจะกระขากให้หลุดออกจากตัวล้วงมือเข้าไปสอดนิ้วสำรวจถ้ำสวาทดูรึว่าทางเข้าจะคับแคบตอดรัดขนาดไหน

"ดึกแล้วค่ะ ไปนอนเถอะ"น้อยเตือนเบาๆลูกอินทร์ยิ้ม

"ถ้าคุณแม่อยู่คงขำแย่ มีน้ำอุ่นแต่อินทร์ลงมาอาบน้ำไหล"

เดินนำน้อยขึ้นไปบนบ้าน คิมหันต์เอนตัวพิงต้นไม้ใหญ่ ถอนหายใจยาวล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

"นายสุขวันนี้ฉันไม่เข้าไปที่ท้ายไร่นะ ง่วงแล้ว"

เสียงนายสุขตกปากรับคำ คิมหันต์วางสาย เดินเข้าไปยังห้องของวีนาเคาะเรียกเบาๆวีนาเปิดประตูออก คิมหันต์ไม่พูดพล่ามทำเพลง ดึงร่างบางกระแทกอก ล้วงมือเย็นเฉียบลูบท่อนขา เลื่อนขึ้นไปจนสุดทางที่หว่างขาอุ่นสอดนิ้วเรียวยาวชักเข้าชักออกจนมือเปียกชื้น อุ้มวีนาไปโยนลงบนเตียงหนานุ่ม

"เดี๋ยวก่อนค่ะไหนว่าไม่ค้างคะคืนนี้"

"คงต้องสว่างคาตา ล้วงมือบี้ปุ่มกระสันของวีนาจนอีกคนเผลอร้องคราง

"แย่เลยแบบนี้ ทำเอาเสียงานเสียการ"

พึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเผด็จศึกวีนาอย่างเร่าร้อนด้วยความอัดอั้นจาก ภาพจินตนาการในตอนที่เห็นลูกอินทร์อาบน้ำที่ลำธาร

ชุดนอนผ้าชาตินบางเบาไม่ใส่ยกทรงและชั้นในเผยให้เห็นอกสล้างชูชันดันผ้าออกมาชัดเจนลูกอินทร์แปรงผมหน้าโต๊ะแป้ง คุณมุนินทร์จัดห้องใหญ่ที่สุดในบ้านให้ลูกอินทร์ ห้องกว้าง เตียงใหญ่ ด้านข้างเป็นประตูกระจกเลื่อนออกไปยืนรีบลมที่ระเบียงสวนตัว มีกระถางดอกคอสมอสพันธ์เตี้ยออกดอกสะพรั่งผ้าม่านถูกมัดรวบไว้ ชุดนอนสั้นแค่หน้าขาใส่สบายแบบเดรสสั้นสีม่วงอมชมพูขับผิวขาวผ่อง

"คุณอินทร์จะเอาอะไรเรียกน้อยนะค่ะน้อยนอนห้องตรงสุดมุม"ลูกอินทร์พยักหน้าเดินขึ้นบันไดมามีสี่ห้องเรียงกันระเบียงด้านหน้าทอดยาวหักมุมเป็นห้องใหญ่ของลูกอินทร์อีกสามห้องคงเป็นของคุณมุนินทร์สักห้องไม่ห้องใดก็ห้องหนึ่งลูกอินทร์ไม่อยากเข้าไปในห้องคุณมุนินทร์ที่คิดไปเองว่าเคยมีนายพ่อเลี้ยงนั่นนอนอยู่บนเตียงกับแม่ของเธอ

จะคิดดีไม่ได้ไม่ใช่นิยาย พ่อเลี้ยงก็คือสามีแม่จะให้คิดว่าแม่เธอไม่ชอบนายพ่อเลี้ยง ไม่ชอบก็คงไม่แต่งด้วยแต่เรื่องบนเตียงเป็นของคนสองคน

ยกมือขึ้นไสลโทรศัพท์

ก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียและอากาศที่เป็นใจ

เสียงหายใจหอบเหนื่อยของ คิมหันต์ที่ปลดปล่อยน้ำในกายเพราะอัดอั้นกลับการเห็นลูกเลี้ยงอาบน้ำ

"คุณคิม สุดเลยค่ะวันนี้"วีนาขึ้นคร่อมโยกย้ายร่างอ้อนแอ้นบนเอวแกร่ง

"พรุ่งนี้อาจไม่ได้มา เพราะจะต้องไปนอนท้ายไร่ลมแรงกลัวว่าจะเกิดไฟป่า วีนาอยู่ที่นี่ช่วยดูแลคุณอินทร์ด้วย"

"ห่วงลูกเลี้ยงแสนสวยหรือคะ อยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้ามาทำอะไรหรอกค่ะ นอกจากจะหาเรื่องใส่ตัวอ่อยพวกเสือหิวล่ำๆในไร่"

"พูดเหมือนว่าวีนาเคย"ยิ้มหวานหมุนเอวเป็นวงกลม

"แค่คุณคิมคนเดียววีนาก็อิ่มจนจุก ถ้าพวกนั้นอีกกลัวว่าจะสำลัก"

คิมหันต์ลุกขึ้น สวมกางเกงไม่สวมเสื้อ

"ฉันจะไปนอนแล้วพรุ่งนี้มีงานเยอะมาก ยกนาฬิกาข้อมือมาดู เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าๆ

ก้าวขาขึ้นบันไดไปชั้นบน แสงไฟในห้องของ ลูกอินทร์ยังสว่างไสว

"ทำอะไรอยู่ป่านนี้ยังไม่นอน"

"อย่า ๆๆอย่า"เสียงขาดเป็นห้วงๆ

"คุณอินทร์ คุณอินทร์"ไม่มีเสียงตอบลองบิดลูกบิดเข้า

บนเตียงนั่นร่างเล็กนอนตะแคง หลับตานิ่งไม่ขยับตัว ชุดนอนที่ปิดได้แค่บั้นท้ายกลมกลึงมองเห็นเนื้อหนันอวบ ก่อนจะถึงแก้มก้นงอนงาม คิมหันต์เกือบจะเผลอใช้มือสอดล้วงไปตรงจุดนั้น อกชูชันดันผ้าลินินมองเห็นเต้าอวบตึง ชัดเจน

คิมหันต์ตะลึงจังงัง นี่เขากำลังจะบ้าเพราะลูกเลี้ยงวัยกำดัด

"ถ้าฉันปล้ำลูกเลี้ยงนี่จะผิดมากไหม ดูสิห้องก็ไม่ล็อกแล้วยังนอนโป๊ ฉันจะห้ามใจได้แค่ไหนกัน"

ละสายตาจากอกอวบก็ดันมองต่ำไปที่บั้นท้ายวับแวมนั่น กลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ