นี่หรือบ้านไร่

"ฉันเปลี่ยนใจจะนอนที่นี่" คิมหันต์ผลักร่างเล็ก ติดประตูรถใช้มือสองข้างกางกั้นซ้ายขวา

"สนุกมากไหม"พูดขึ้นเบาๆ เมื่อมาถึง

"สนุก เรื่องอะไร"

"สนุกที่ ทำให้คนอื่นเขาหัวหมุนให้คนอื่นเขาต้องคอยเอาใจ จะบอกอะไรให้นะถ้ายังไม่เก็ท เธอนะน่าฟัดขนาดนี้ นอนที่นี่อันตรายคนงานในไร่ไม่ได้เป็นคนดีทุกคนแล้วฉันเองก็ ไม่อาจควบคุมคนได้ทั้งหมด ที่นี่ห่างตัวเมือง70กิโลไม่มีที่ผ่อนคลายอารมณ์เปลี่ยว น้อยเขายังต้องระวังแต่เธอ ช่างกล้า"

"ใครเขาไม่คิดชั่วเหมือนคุณหรอก คนคิดชั่วก็มักจะทำเรื่องชั่วๆ พูดเรื่องชั่วๆ"

ดวงตาคมจ้องลูกอินทร์ตาไม่กะพริบ

"นั่นเพราะ เธอยังมีฉันคุ้มกะลาหัว เลยไม่มีใครกล้า"

"ฉันไม่ต้องการ…"

ริมฝีปากถูกกดปิดทันที มืออุ่นวางลงบนหน้าขาปากอุ่นสารวนบดเบียดใช้ลิ้นลื่นนุ่มแทรกผ่านริมฝีปากเข้าไป มืออุ่นลูบขาเนียนสูงๆ สูงขึ้น ลูกอินทร์ดิ้นรนแต่อีกคนกลับใช้ท่อนขาแข็งแรงกดไว้ที่ขาเรียว เสียงหายใจสั่นกระเส่า

"แต่ฉันต้องการ บอกแล้วว่าฉันไม่ได้ใจดีไปตลอด ฉันยังทนกับเธอได้แค่นี้แล้วคนอื่นเล่า"

"ปล่อยนะ นายเป็นสามีคุณแม่"

คราวนี้ริมฝีปากอุ่นปิดปากบางบดเบียดรุนแรงเร่าร้อนกว่าเดิทก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาที่ลำคอระหงซุกไซร้ซอกคอขาว เรื่อยไปจนถึงใบหูขบเม้มที่ติ่งหูเบาๆ แบ้วกระซิบแผ่วเบา

"นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะใจดีกับลูกเลี้ยง"

เลื่อนริมฝีปากมาที่ปากบางที่เผลอตัวเผยอรับรสจูบ

"อ่าาาเห็นไหมเธอก็ชอบฉัน" ลูกอินทร์ผลักร่างสูงออกห่าง

"ฉวยโอกาส เลวที่สุด"

กระทืบที่หลังเท้าของคิมหันต์อย่างแรง จนอีกคนต้องถอนริมฝีปากออกจากซอกคอขาว

ลูกอินทร์วิ่งขึ้นรถไปนั่งใจเต้นอยู่ในนั้น

"นายครับ ส่งพระเรียบร้อยครับวันนี้นายจะไปที่คอกวัวหรือเปล่า"

นายสุขส่งเสียงมาแต่ไกลเห็นแค่เงาตะคุ่มๆ ของคิมหินต์ว่าอยู่ที่รถ

"ฝากไว้ก่อนเถอะ คุณหนูอินทร์"พึมพำเบาๆ

"นายว่าอย่างไรนะครับ"นายสุขตะแคงหูฟัง

"เปล่า นายสุขไปก่อน ฉันขับรถไปส่งคุณหนูอินทร์ให้ค้างที่ในไร่แล้วจะตามไปวันนี้คาดว่าวัวจะคลอดกี่ตัว"

"ห้าตัวเลยครับกำหนดคลอดวันนี้สองตัว พรุ่งนี้อีกสามแต่อาการกระวนกระวายตั้งแต่บ่ายกลัวว่าจะคลอดคืนนี้พร้อมกัน"

"ไปก่อน เลย เตรียมกระเป๋ายาไว้ด้วยเดี๋ยวฉันตามไปอาจช้าหน่อย"นายสุขพยักหน้าหันหลังกลับ

คิมหันต์ ก้าวขึ้นนั่งหน้าคนขับ สีหน้าเรียบเฉย

ลูกอินทร์หันข้างมองออกนอกหน้าต่างรถ

"โกรธหรือ"ลูกอินทร์ยกมืออุดหู

"อืม นะฉันขอโทษต่อไปจะระวังมากกว่านี้ไม่รังแกคุณอินทร์อีกแล้ว"

เหยียบคันเร่งรถให้ออกตัวช้าๆ

ลูกอินทร์หันข้างเอนตัวลงบนเบาะแกล้งทำเป็นหลับเสียแต่ยังระวังตัว

สิบห้านาทีต่อมา

บ้านยกพื้นสีฟ้าขาวในทรงอเมริกันคันทรีด้านข้างเป็นระเบียงกว้าง โดดเด่นกลางดงไม้สนามหญ้าสีเขียวประดับด้วยดวงไฟสีเหลืองนวลตามจุดต่างๆ ทางเดินปลูกดอกคอสมอสและดาวกระจายสลับกันกับสีฟ้าขาวของตัวบ้านสวยจนลูกอินทร์เผลอขยับตัวเกาะหน้าต่างรถด้วยความสนใจ มุมบ้านก็ประดับไฟสีเหลืองนวลมองแล้วสบายตา สีฟ้าขาวยังให้ความรู้สึกอบอุ่น

"คุณคิม คุณคิมมาแล้วหรือ"

ร่างบางอ้อนแอ้นของหญิงสาวที่จัดว่าหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งมารับคิมหันต์ยกมือขึ้นกอดรอบแขนอย่างสนิทสนมอกอวบอิ่มเบียดชิดที่ท่อนแขนแกร่งอย่างจงใจเนินอกล้นออกมาจากเสื้อคอลึก

ลูกอินทร์เบ้ปากกับความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง หากแม่อยู่พวกเขาจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าไหม ยังเป็นคำถามในใจ

"วีเหงาจังค่ะ คุณคิมหายไปทั้งวัน"

ไม่สนใจว่าลูกอินทร์อยู่ตรงนั้น สักพักน้อยก็มาพร้อมกับเสียงรถมอเตอร์ไชค์คู่กาย

"วีนานี่คุณลูกอินทร์" วีนาหันมองลูกอินทร์

"หือ พ่วงลูกเลี้ยงมาด้วยนี่เอง ต่อไปคงอยู่ที่นี่ยาวใช่ไหม หรือว่าจะกลับกรุงเทพคอยกินเงินปันผล ของไร่บ้านตะวันอย่างเดียว"

"คุณลูกอินทร์จะมาอยู่ที่นี่ ต่อไปวีก็ต้องให้เกียรติเธอหน่อย"

"จะอยู่ได้สักกี่น้ำ ที่นี่ลำบากจะตายถ้าไม่เพราะคุณคิมอยู่ที่นี่วีไม่ทนอยู่หรอก คุณลูกอินทร์เธอเคยอยู่กรุงเทพกรุงไทมาก่อนจะทนลำบากได้หรือ"

"ฉันเกิดที่นี่ แล้วก็เคยลำบากมาก่อน ทำไมจะอยู่ไม่ได้ แต่คุณที่เพิ่งจะเคยเห็นแล้วมาอยู่เพราะติดผู้ชาย…ก็ต้องทนอยู่เพราะผู้ชาย หากไม่มีผู้ชายก็คงอยู่ไม่ได้"วีนาเม้มปากแน่น คิมหันต์กลับอมยิ้ม

น้อยโผล่หน้าเข้ามาขัดจังหวะพอดี

"คุณอินทร์ขาไปดูห้องที่คุณนินทร์เธอจัดไว้รอคุณอินทร์ดีกว่าค่ะอย่ามาเสียเวลากับคุณเล…ขาเลย"

ลูกอินทร์เดินตามน้อยขึ้นไปข้างบน ไม่สนใจคนทั้งสองอีกต่อไป

"คุณคิม วีคิดถึงจังค่ะ"

เขย่งเท้าขึ้นจูบหวานดูดดื่มที่ริมฝีปากอุ่นของคิมหันต์

ที่ผลักร่างเล็กของวีนาเข้าไปในห้องปิดประตูด้วยเท้าทิ้งตัวลงทาบทับบนเตียงนุ่ม มืออุ่นดึงเสื้อผืนน้อยออก ปลดกระดุมรูดซิบกางเกงดึงน้องชายที่กำลังแผลงฤิทธิ์ยาวเกือบเก้านิ้ว ถลกเกงเกงขาสั้นของวีนาลงไปกองที่พื้นสอดนิ้วล้วงไปก่อนแล้วจ่อลำกล้องกดลงไปมิดลำ ปากอุ่นบดเบียดเร่าร้อนปลดปล่อยพิษสวาทที่เล่นงานเขามาตั้งแต่เจอกับลูกอินทร์ เสียบความเป็นชายลงกลางลำตัวเล็กของวีนา ขยับตัวรัวเร็วขึ้นลง