บทที่ 12

คนึงหารอมาร่วมชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าของห้องจะกลับมา

"หรือว่าเขาจะเอาคืนเรา" เพราะเธอเพิ่งจะปฏิเสธเขาไป..แต่กลับคำ "เขาคงไม่เอาคืนเราใช่ไหม" หญิงสาวได้แต่ถามตัวเอง

เวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่าแล้ว

"คิดว่าฉันจะถอยหรือไง ไม่มีวันซะหรอก" สาวสวยที่อยู่ในชุดเซ็กซี่เดินไปที่เตียงกว้าง พร้อมกับทิ้งกายลงนอน เพราะทำงานมาทั้งวันเธอก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ

22 : 50 น. แกร็ก~ เสียงประตูห้องของคอนโดสุดหรู ค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามา

สายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงแบบพินิจพิจารณา เพราะหน้าตาของเธอเหมือนใครบางคนมาก มากจนสะกดให้เขาหยุดมองไม่ได้เลย

03 : 45 น.

"ยาย..ยายคะ" มือเรียวไขว่คว้าร่างของยายไว้ ในขณะที่กำลังจางหายไปในความฝัน แต่มือของเธอดันไปคว้าถูกใครบางคนที่นอนอยู่ข้างกาย "ยาย?!" หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา

มือเรียวควานหาที่เปิดไฟหัวเตียง แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน จนทำให้คนที่นอนอยู่ข้างกายตื่นขึ้นมาด้วย

"นอนต่ออีกสักนิดสิ"

"คุณ!" ได้ยินเสียงยิ่งทำให้เธอตกใจจนถอยหลังไปแทบจะตกเตียง โชคดีที่เขาคว้าร่างของเธอไว้ได้ทัน "กรี๊ด! ปล่อยนะ!!"

"จะกรี๊ดทำไมแสบแก้วหู"

"คุณกอดฉันทำไมล่ะปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" ในขณะที่พูดมือเรียวก็ได้พยายามแกะวงแขนของเขาออกจากรอบเอว

"ตกลงจะเอายังไงกันแน่ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเธอนะ" เขายื่นมือไปเปิดไฟพร้อมกับขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงไว้ในท่าที่สบาย

พอไฟถูกเปิด คนึงหาก็รีบลุกขึ้น แล้วเช็คร่างกายของตัวเองว่ายังปกติดีอยู่ไหม ..เป็นบ้าอะไรทำไมถึงหลับแบบไม่รู้เรื่อง ถ้าเขาทำอะไรจะรู้ตัวไหมเนี่ย หญิงสาวได้แต่ตำหนิตัวเองอยู่ในใจ

"คุณมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ปลุก" พอเช็คดูแล้วทุกอย่างก็ปกติดี

"ก็เห็นกำลังหลับสบาย..มานั่งนี่ดีกว่า" มือหนาแตะที่นอนข้างตัวเองเบาๆ เพื่อเชิญชวนให้เธอมานั่งใกล้ๆ

"ฉันยืนอยู่ตรงนี้ได้"

"ถ้าไม่ปวดขาก็แล้วแต่นะ..บอกความต้องการของเธอมาว่าอยากจะได้อะไร"

"ฉันมาคิดดูแล้ว สิ่งที่คุณให้ฉันมามันน้อยเกินไป"

"น้อย?" เขาคิดว่าที่เธอปฏิเสธไปครั้งแรกคงเพราะเขาให้น้อยเกินไปอย่างนั้นเหรอ "แล้วเธอต้องการอะไรบ้าง" เพราะเขาก็เสนอให้เธอทุกอย่างแล้ว..บ้าน..รถ..เงินสด นี่ยังน้อยไปอีกเหรอ

"ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะให้ฉันจริง" ไปแบบน้ำขุ่นๆ นี่แหละ ไม่รู้จะยกอะไรมาอ้างแล้ว

"ทุกอย่างที่ซื้อมันจะเป็นชื่อเธอทั้งหมด"

พ่อบุญทุ่มว่างั้น ..อันนี้ก็ได้แต่คิดในใจ

เห็นว่าเธอไม่พูดอะไร เขาก็เดินไปหยิบสัญญาฉบับเดิม แล้วส่งมันมาให้เธอ

พอได้อ่านมันก็เริ่มขัดใจอีกครั้ง เขาคงเคยทำแบบนี้กับผู้หญิงมาแล้วสินะ ถึงมีท่าทางปกติได้ขนาดนี้

"คิดว่ามีข้อไหนที่ทำตามไม่ได้บ้าง" เสียงทุ้มเปล่งถามออกมา

ในกระดาษแผ่นนั้นที่เขาร่างไว้ ข้อแรกก็คือห้ามให้ใครรู้ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะเป็นความลับ รู้ได้แค่ต้นสนคนสนิทเท่านั้น

ข้อต่อมา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่าย

"หือ?" หญิงสาวมาตกใจกับอีกข้อหนึ่งที่ดูเหมือนว่าเขาจะเขียนขึ้นมาใหม่ "ห้ามท้องงั้นเหรอ?" สายตางามตวัดมองไปดูชายที่นั่งทำหน้าตานิ่งมาก ..ใครจะอยากไปท้องกับเขา

"ถ้าเธอรับข้อเสนอพวกนี้ได้ ก็เซ็นต์มันลงไปได้เลย เรื่องของที่เธออยากจะได้ ฉันเพิ่มให้ได้เสมอเมื่อเธอต้องการ แต่ถ้าเธอผิดข้อตกลงข้อใดข้อหนึ่ง ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ.. ยังสงสัยอะไรอีกไหม"

"สงสัยค่ะ"

"ถามมาได้เลย"

"คุณอายุเท่าไร"

"หือ?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันพร้อมกับมองเจ้าของใบหน้างามที่อยู่ตรงหน้า "หน้าตาฉันเหมือนคนแก่ไม่มีเรี่ยวแรงอย่างนั้นเหรอ" เขาข้องใจว่าทำไมเธอถึงถามเรื่องอายุแทนที่จะถามเรื่องที่อยู่ในกระดาษแผ่นนั้นมากกว่า

นี่เขาคิดบ้าอะไร คิดว่าเราจะชอบเรื่องอย่างว่าขนาดนั้นเลยเหรอ "เปล่าค่ะฉันแค่อยากจะรู้ไว้จะได้เรียกคุณถูก"

"คุณก็เรียกผมเหมือนกับพนักงานทั่วไปที่เรียกกันนั่นแหละ ยังมีอะไรที่ข้องใจอีกไหม"

ถ้าจะถามเรื่องแม่ มันจะเป็นการละลาบละล้วงมากเกินไปไหม

พอคิดถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา มือเรียวก็ยื่นไปจับปากกา แล้วเซ็นต์ชื่อลงไป ด้วยดวงตาที่แดงกล่ำ

"ฉันเซ็นต์แล้ว" หญิงสาวยื่นกระดาษแผ่นนั้นกลับไปให้เจ้าของ "อุ๊ยคุณ!"

แทนที่เขาจะจับเอากระดาษแต่กลับคว้าตัวของเธอเข้ามา

"คุณจะทำอะไรปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"

"ก็ในเมื่อคุณเซ็นต์ยินยอมแล้วทำไมต้องให้ผมปล่อยอีกล่ะ"

"ฉันเซ็นต์แล้วก็จริงแต่ฉันยังไม่ได้อะไรในข้อตกลงนั้นเลย"

เขาไม่ได้ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด แต่มือหนายื่นไปเปิดลิ้นชักที่อยู่ข้างเตียงนอนเอาอะไรบางอย่างออกมา

"แค่เธอเซ็นต์ชื่อลงไปในเอกสารสิทธิ์ทุกอย่างก็จะเป็นของเธอ"

ดวงตางามกรอกมองไปดูเอกสารที่เขายื่นมา นี่อะไรกัน? เขาเตรียมการไว้แล้วอย่างนั้นเหรอ??

"เซ็นต์สิ"

"คุณก็ปล่อยฉันก่อนสิ" หัวใจดวงน้อยเต้นรัวขึ้นมา ใครตั้งชื่อพร้อมรบให้เขาเนี่ย ดูเหมือนว่าเขาจะพร้อมตลอดเวลาเลยนะ

"ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเอกสารพวกนี้มันเป็นของจริง"

"เดี๋ยวสายๆ จะพาไปดูบ้าน ส่วนเรื่องรถ จะให้ไปเลือกเอาว่าชอบรุ่นไหน"

"ได้ถ้างั้นสายๆ เจอกัน" หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียง เธอจะเสียท่าให้เขาง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้ ..แต่ดูเหมือนว่าความไวของเธอจะยังช้ากว่าเขาอยู่มาก "กรี๊ดด! ปล่อยนะ!"